Don't worry about tomorrow

de ander bloosde even, hij had een score dus. Ica ging weer heel lekker dus, geweldig met ander woorden! hehe. "De jouwe zijn perfect." Klonk er murmelend nadat hij wat had gegrinnikt. Hij kantelde zijn kopje wat... Nou wat was dat nou Stef...? Moest je toch nie kijken naar dat soort boekjes. "Dus geen zorgen, okay?" Klonk er met een knipoog. Hij liet zijn hand van zijn borstkas gaan en zuchtte even. Hij bracht zijn mond wat dichter bij de oor van de ander en glimlachte zachtjes. "Je had me veel liever als een wijf gezien, geef maar toe..." fluisterde hij zachtjes, maar op een plagende toon. Toen nam hij terug en wrong hij zich uit de greep van de ander. "Kom! Laten we naar buiten gaan!" frisse lucht yas!

De ander krabbelde over zijn hoofd en zei "Sure," Glimlachend keek de jongen langzaam naar zijn vriend voordat hij zich omdraaide en naar buiten liep, de schoudertas ondertussen in zijn handen. Eenmaal buiten rekte hij zich uit en begon hij te stretchen. Hij wilde wat basketten, maar als hij zo naar Stefan keek zou er niks van in huis komen waarschijnlijk. Hij zette de tas neer en ritste die open waarna hij een bal uithaalde en even met een schuin hoofd naar de ander keek. "Eventjes?" PLEAAASE ♥

de ander zuchtte, maar als hij het goed inschatte was het een goede zucht, een zucht dat hij wel zou toegeven aan hem enzo! Ja dat was de soort zucht die deze jongen zocht. "Goed dan." Klonk er en hij glimlachte zachtjes naar de ander voordat hij keek hoe de handen voor zijn borst werden gehouden. Lol. Hij gooide de bal en rende meteen naar achter en ging klaar staan. Klein, slank en totaal niet gebouwd op basket, maar man wat hield hij ervan. En dat allemaal door die ene gozer daar, raar maar waar dat de luie aard van hem het zo aantrekkelijk maakte.. Hihi.

Hij ving het en begon meteen te dribbelen. Hij was geen ster ofzo in het basketten maar opkijken naar de ander had hij nooit echt gedaan, hij was eerder het type die op de achterste rij altijd had gestaan. Hoe dan ook had hij wel geweldige teamwork skills, waardoor hij wel eens op het veld mocht staan... Soms... "Denk maar niet dat ik me in ga houden." Klonk er waarna de ander hem gewoon meteen voorbij liep en hij even half viel om die kant op te kunnen lopen. Hij was klein en eigenlijk niet al te snel. Maar goed... Hij probeerde de ander in te halen, wat geen succes was. Hooray!

De jongen viel vrijwel meteen half om toen hij hem wilde volgen. Ook wilde hij hem in halen, wat hem ook totaal niet lukte. Ook al was Stefan een luie zak en deed hij niet veel, hij was nog steeds erg snel en was zijn vorm totaal niet achteruit gegaan. Hij voerde het tempo dus hoger op, waardoor het gat tussen hem en Icarus groter werd en Stefan even zuchtte. Hij sprong op en dunkte de bal zo in de basket, waarna hij neer kwam en naar de ander keek. Hij snapte niet hoe de ander hier zo blij van werd als ze samen basketbal speelden... Sigh... Hij snapte hem echt niet en ergens ergerde hem dat wel een klein beetje... Als hij heel eerlijk was dan.

Hij snapte het eigenlijk niet... Hoorden je spieren niet te verdwijnen als je zo lui was? Hij zuchtte even luid en keek toe hoe de ander gewoon de bal in de basket dunkte. Hij keek even naar de ander en knikte even... Waarna hij gewoon achter de basketball liep en gewoon terug liep naar het midden van het veld alsof er niks was gebeurd en hij niet zojuist was ingemaakt omdat hij een klein kind was. Hij begon kalm terug te dribbelen en begon eerst kalmpjes naar voren te stappen... Hij gaf niet snel op hoor..

De ander keek alleen maar naar hem en knikte even, waarna hij de basketbal pakte en terug liep naar het midden van het veld.. Sigh... Waarom wilde de ander niet gewoon toegeven? En ophouden? Hij won toch wel, dat wist de ander ook. De ander begon naar hem toe te dribbelen, waarop Stefan hem met een strakke blik aan keek en zich wat breder maakte. Hij kende zowat alles van de ander.. Dit was makkelijk.

Hij wist dat hij zou verliezen, maar dat betekende niet dat hij niet kon proberen. Misschien was dat zijn eigen overwinning; hij liet zich niet uit het veld slaan omdat hij zwakker was, omdat hij minder was, hij bleef gewoon door gaan... Hij stopte niet en zou ook niet stoppen... Als dat betekende dat hij beter kon worden... Maar het belangrijkste was toch wel dat hij kon spelen met Stefan. Hij wilde beter worden voor hem, zodat hij misschien wat plezier erin kon hebben... Maar hij wist ook wel dat zelfs met hun twee jaar verschil in leeftijd er geen kans in zat dat hij aan zijn 19 zo goed was als hem... Je moest je immers ook bedenken dat de ander dat de ander waarschijnlijk al bijna volgroeid was en hij had niet echt een breed postuur. Hij schoot naar voren en probeerde langs de ander te dribbelen... Ja, proberen...