I was on my way

<sub>Báh, hij had te lang niets meer gedaan voor de organisatie of dan ook maar iets verwoest. Het enige was een overname van een stad in Hoenn en… dat was het. Het irritante was ook wel dat hij een lange tijd opa en die Ethan niet meer gezien had, terwijl ze interessante figuren waren. Enkel degene die bij de overname aanwezig waren leken degene te zijn die echt opvielen van de zee Grunt’s. Geagiteerd snoof hij, maar hield zich verder maar stil in de grot, wetend dat een nietsvermoedend figuur hem anders zou kunnen horen. Daar kwam nou verandering in, want hij had besloten weer eens maar een Pokémon te gaan stelen ter oefening en afleiding. De vorige keer was dat hem prima vergaan, maar had hij de shiny Rapidash van Ragya gestolen wat degelijk een uitdaging geweest was, natuurlijk. Voor de rest was het hem prima af gegaan, dus kon hij in principe weer dezelfde tactiek gebruiken, niet waar?

Hij had dus Revolver al uit haar Pokéball en onzichtbaar rond laten zweven, totdat hij verderop in de grot een silhouet van een dame zag verschijnen met… Bingo, ze had Pokéball’s bij zich. Er was een risico dat het zwak was, gezien de eerste gym van Hoenn hier vlakbij lag, maar beter iets dan niets en het versoepelde bovendien het proces. Hij zou eerst maar eens beginnen met het immobiliseren van hun slachtoffer en stak als commando vijf vingers op. De vervloekte pop zweefde gehoorzaam naast hem, knikte en schoot nog onzichtbaar op de dame af. Eenmaal naast het oor van haar opende ze haar mond en gilde zo luid als ze kon, terwijl Ciro zijn oren afschermde tegen het verschrikkelijke geluid. Het bleef moeilijk om eraan te wennen, maar het ging hem wel steeds beter af, maar het werd tijd voor de tweede actie. Revolver schoot wat naar achteren om Ciro’s drie opgestoken vingers te zien en met een akelige grijns diverse rond dansende lichtjes op het slachtoffer af te vuren in een poging haar te verwarren. Tot zover leek het hun uitstekend te vergaan, maar wie weet wat voor een Pokémon dit persoon bij zich zou hebben.</sub>

_{Hoorde hij nou de dame een naam uitkramen of simpelweg een onnozel woord als ‘wat’ in een buitenlandse taal? Het hield hem zeker niet tegen om Revolver de twee commando’s op te laten dragen die beide flink effect op hun doelwit hadden; eerst haar laten schrikken door de oorverdovende gil. De zee van lichtjes die kort erna opvolgde wist hun doelwit helaas niet genoeg te verwarren om haar mond af te snoeren. Tsk, ze waagde zelfs te beweren dat ze in vrede kwam, terwijl dat niets veranderde; hij zelf kwam niet in vrede. Wijs reageerde hij er niet op en hield zich nog verscholen achter een rots om uit haar zicht te blijven. Revolver daarentegen had weer afstand gemaakt om een zoveelste aanval af te vuren op het moment dat Ciro een teken gaf. Eens zien, ze was zeker doof en helaas nog niet geheel verward, maar daar kon hij toch wel mee werken. Kom op, zoveel hoefde hij niet meer te doen. Ditmaal stak hij er weer een paar uit, waarop de Banette naar de dame toe zweefde en ze een uithaal maakte naar de Pokéball van de ander waar een Pokémon in moest zitten. Deze knalde op de grond gelijk open en haast automatisch werd Revolver een tel zichtbaar en vuurde met een valse grijns een Shadow Ball op de twee af. Ehm, dat was niet de bedoeling, maar hé, het werkte en daar ging hij niet moeilijk over lopen doen.}

_{Met de uithaal van Revolver was er dus een Pokémon verschenen en daarmee een exemplaar die gelijk zijn aandacht verloor. Het scheen een Shuppet te zijn, de pre evolutie van de Banette en er zat geen vechtgrage aura om haar heen. Vast een exemplaar van een laag level, hmm? Dit werd dan des te makkelijker, al had hij zijn interesse in de Shuppet direct al verloren. Het leverde weinig op om die gevangen te nemen, maar de Sableye daarentegen was een prima aanwinst ongeacht level. Geamuseerd volgde hij het tafereel van een Trainer die zich opofferde voor het welzijn van haar Pokémon. Dapper, hoor... Pfft. Met een smakkerd kwam de dame neer op de grond en dacht haar Shuppet ditmaal haar te beschermen door vlak voor haar te zweven. Met een enkele Shadow Ball was ze wel neer en na het geven van de commando verwachtte hij een duistere bol te zien maar er volgde… niets? Wat de Muk? Met een frons keek hij naar Revolver die compleet verstijfd en haast verbijsterd aan het staren was naar de Shuppet, vreemde geluiden uitkramend. Wacht… zij – de meest dappere Pokémon- trillde? Perplex keek hij van haar weer terug naar de Shuppet. Het was geen Mean Eye geweest, maar wat dan wel? Het moest niet gekker worden, want naast de ander had de Sableye hem opgemerkt en liet ‘dreigend’ zijn tanden en klauwtjes zien. Wat een knuffelbeer was de Pokémon toch. Met een droge blik keek hij diens kant op, totdat deze zich toch weer naar hem keerde. Oké, zijn locatie was uitgepluisd en de Trainer had nog niets door? Geweldig, maar hij bleef nog dat probleem met de Banette hebben. Keuzes… Hij moest vast zijn stem moeten verheffen om tot haar door te dringen, dus… Fijn, hier had hij niet op gerekend. Hij greep de Pokéball van Musket en wierp die zo ver mogelijk opzij van hem, waardoor hopelijk de twee zouden denken dat hij daar zat. Zijn stem zouden ze horen, maar ach… dan kon hij minstens gebruiken maken van de echo’s door snel te praten. De groene Godzilla Pokémon kwam al brullend tevoorschijn en richtte zijn kijkers al direct op de onbekende Shuppet, Trainer en Sableye. Al keek hij bezorgd naar de Banette wiens ogen lichtelijk begonnen te tranen, al zag Ciro het vanuit zijn hoek niet. “Rock Slide, en gebruik dan je Dark Pulse op de Shuppet!” riep Ciro met een zo zwaar en rappe tempo mogelijk. Met een zwaai van zijn staart verscheen een wit licht boven het drietal en daalde de rotsen al neer, op de voet gevolgd door een zwarte, ongure straal. ‘B-Banette!’ gilde Revolver plotseling van streek en vloog naar de Shuppet toe, de rotsen kapot makend met haar Knock Off. In de haast werd ze echter getroffen door de Dark Pulse en vloog tegen een wand aan. R-Revolver?! Wat de Trubbish was ze nou aan het doen om dat geval te beschermen? Het was een behekst theedoekje met ogen! En Musket dan? Deze keek droevig zijn kant op. Wat was er nou weer gaande?! Ugh, in ieder geval… hij had niets aan zijn meest loyale Pokemon in deze missie, dus kon ze teruggekeerd worden… wacht, dan werd zijn locatie achterhaald. Dilemma’s… Zij haar zin dan. Wat kon hij echter meer den dan dat?}

<sub>Natuurlijk was hij niet de enige die het allemaal niet meer kon volgen met Revolver en al die vreemde acties die ze deed. Eerst beschermde ze een vliegend zakdoekje en dan óók nog hun doelwit? Eerder dacht hij nog haar te laten doen wat ze wilde maar nou werd het wel heel vermoeiend en dat gezanik van het zwartharige meid werkte nou ook niet mee. Ze durfde te vragen wat hij van haar wilde, en nou had hij bijna dezelfde vraag. De vangst zou niets meer dan een Sableye zijn. Bijna was hij ervan overtuigd het te laten gaan maar hij was eenmaal met het karweitje begon en hij kon het beter afmaken en goed ook. “Musket, blokkeer de uitgang met wat rotsen!” De Tyranitar deed in tegenstelling van zonet wel gehoorzaam wat er van hem gevraagd werd: met een Rock Slide dwaalden een flinke lading rotsen voor de uitgang neer.

Nou zou het drietal niet aan hun kunnen ontlopen, maar goed, ze eiste een reden voor dit alles en enkel zeggen dat hij haar Sableye wilde was té straight forward. “Entertainment,” was zijn eenvoudige antwoord, waarna hij zijn blik kort liet glijden naar de Banette, vuil zijn richting op kijkend. Wat ging er echt ineens in haar om als één van zijn meer loyale Pokémon hem dié blik te geven? Hij had er in ieder geval genoeg van en zou haar nou terug keren op en vrij soepele wijze dat zijn locatie niet ontdekt werd. “Musket, vuur je Dark Pulse op het drietal af!” Daar volgde natuurlijk weer een wat twijfelende blik in Musket’s ogen die toch maar deed wat hem gevraagd werd en een duistere straal afvuurde op de drie. Als verwacht dreigde de Banette haar lichaam hierbij te gebruiken om de aanval te stoppen maar kil als hij was keerde hij haar in de waanzin terug, hopend dat de aanval maar hard genoeg aankwam. Echt waar, hij kon niet geloven dat de Banette hem de vangst tegenhield sinds die Shuppet plotseling verschenen was. Wat was de relatie tussen de twee geweest?</sub>

_{Zijn doelwit raakte des te meer gestresst nu haar enige redding - de uitgang - geblokkeerd werd door rotsen die ze onmogelijk met haar zwak uitziende Pokémon in stukken kon breken. Een grijns sierde zijn gezicht toen de Tyranitar de situatie nog grimmer voor haar maakte en een Dark Pulse op ze had afgevuurd en de verrader – Revolver – deze keer geen bescherming kon bieden. Het was hiermee helemaal voorbij voor zijn tegenstander en het werd zeker tijd om er een eind aan te knopen. Iets van strijdlust verwachtte hij toch niet meer bij deze dame met al dat gegil van haar. Hah, dat was ook een optie: de Shuppet die hem op zijn zenuwen begon te werpen had zichzelf in de aanval geworpen en had het spoedig begeven. Ugh, al die drama. “Musket, Crunch!” riep Ciro al luid, voordat de Sableye een held dacht te spelen door overeind te krabbelen en zijn blinkende tanden trots aan hen te laten zien.
De Tyranitar leek nou geruster te zijn en sperde zijn kaken op, wachtte totdat de kleine diamantenduivel dichtbij genoeg was en beet uit alle macht in het lijfje. Verwilderd schudde hij zijn kop, zijn tanden dieper in het lichaam van de Pokémon zettend. “Laat hem los,” zei Ciro eenvoudig, en de brute Pokémon liet deze los en het slappe lijfje van de Sableye kwam op de grond terecht, vlak voor de achterpoten van Musket. Nou kon hij wel een poging wagen om dit schepsel maar te vangen, leek hem althans. Dan had hij ook niets meer aan de ander, en mocht ze gerust vluchten van zijn part. Ze had niet veel interessants bij zich meer voor hem. Met dus een vloeiende beweging haalde hij een speciale aszwarte Pokéball tevoorschijn met een bloedrode ‘R’ erop en wierp die met een simpele zwaai naar de Sableye.}