I'm not sure if I'm gonna like this patrol~ (Ragya Airon)

Haar helderblauwe ogen staarde naar haar Holo Caster. Met bijna haar ogen tot spleetjes geknepen staarde ze naar de naam die in haar notities stond. Haar humeur was voor nu nog neutraal, maar ze vroeg zich af hoe lang dat ging duren bij het zien van de specifieke naam op haar Holo Caster. De naam kwam haar maar al te goed bekend voor... 'Ragya Airon' om precies te zijn. Eigenlijk hoefde Riddle niet meer te patrouilleren, maar het was op zich een leuke bezigheid en ze vond het nodig dat ze haar mede TR leden leerde kennen. Maar.... Riddle was eigenlijk niet degene die bedacht wie er met wie ging patrouilleren. Dat werd namelijk completely random gekozen. Ze wilde dat iedereen dan ook naar die regel luisterde, je ging om stap met de partner die je kreeg en daar bleef het bij. Het was een goede manier om meer een eenheid van TR te maken. Al had ze nu zo haar bedenkingen over dit gedoe. Ze tilde haar hoofd wat op, want ze stond tegen een muurtje aan, aan de weg. Het was ondertussen al uitgestorven, maar nog geen elf uur, nog net niet. Haar blauwe ogen staarde dan ook even naar wat mensen die langs haar heen liepen, flink luidruchtig waren en haar met een grote grijns aan keken. Ze greep naar haar pokéball en dat leek het groepje dudes gelijk genoeg af te schrikken om flink door te stappen. Ze vond het knap dat, dat gebeurde though, want ze zag er nou niet angstaanjagend uit wat dat betreft.

Ze snoof even en liet Hiro uit zijn pokéball komen waarna de hondachtige zich even flink uitschudde en gelijk even om zich heen keek, maar daarna gelijk zijn blik op Riddle. "We hebben weer een patrouille vanavond" sprak ze met een glimlach tegen Hiro die vervolgens begon te kwispelen. Riddle's blik ging omhoog terwijl ze nog steeds tegen het muurtje aan hing en ze haar Holo Caster in haar ene hand had. Ze keek weer even naar de naam, zuchtte even en klikte het ding uit waarna die in haar broekzak verdween. Well... nu was het nog wachten... Riddle had de andere roodharige namelijk wel nog een bericht gestuurd waar ze zou staan en waar ze dus zou wachten op Ragya. Ragya was ze echter nog niet vaak tegen gekomen, al waren de keren dat ze elkaar tegen kwamen niet echt uh.. gezellig geweest. In het café kon ze alleen maar afgunst richting haar voelen, al was die keer in de warmwaterbronnen een ander verhaal. Hmpf... toen moesten ze juist zorgen dat die twee jongens van hun normaal gingen doen. Als ze erover nadacht moest ze ff zuchten. Het irriteerde haar alleen nog steeds wel over hoe de dame tegen Nathan was... en uh Eric...maar die is er nieuw bij. Ugh, daar moest ze ook nog aan gaan wennen.

Ze had patrouille, iets wat niet zo heel verbazend was. Ten eerste omdat het in haar taakomschrijving stond en ten tweede omdat ze het zo vaak probeerde te doen als mogelijk. Dit eerder om zichzelf bezig te houden en niet te hoeven toezien aan haar slaapproblemen. Want waarom je problemen onder ogen komen als je ze kon ontwijken? Het was niet eens zo zeer de makkelijke optie van de twee maar wel de beste om uit te voeren in tijdsnood. Toch moest ze toegeven dat haar liefde voor patrouilles wat was afgezwakt na haar laatste. Want tja, ze had er nog steeds een enorm pijnlijke en vrij grote wond aan over gehouden. Hij zat er dus ook nu half zichtbaar bij, onder haar sleutelbeen en omringt door de brandwonden van zuur die haar schouder en deel van haar nek en borst in beslag hadden genomen. Echter trokken deze al een stuk beter bij dan ze had kunnen hopen. Vooral omdat ze het vertikte een doctor op te zoeken en ze Tawnee hiermee op logische wijze ontweek. Goed, terug focussen. Want haar nachtje gezelligheid zou besteed worden met de enige echte Riddle Chaika. Echt veel van een mening droeg ze niet over de ander, behalve een natuurlijke frustratie naar de meid toe. Ook totaal onterecht in alle eerlijkheid. Maar zo ging het nu eenmaal in haar kop. Je zag iemand, het beviel je niet, en dan mag je ze niet tot het tegendeel bewezen is. In haar geval meestal tot des betreffende persoon haar vervaling van koffie voedde. Maar ja, ze had er gewoon gemixte gevoelens over, zoals altijd. Ragya keek nog eens op haar Holocaster naar het plekje waar de ander op haar zou wachten. Kort keek ze naar Aldrei, die zoals gewoonlijk naast haar liep. “Ik neem aan dat jij weet waar we naar toe gaan?” De vos gromde wat terug en vervolgde haar weg, waardoor ze haar schouders ophaalde en verder ging. De Ninetales haar haat naar de wereld was immers enkel vergroot, dus ze kon niet teveel van een happy reactie verwachten. Na een paar hoeken om te zijn gegaan hoorde ze een kort geluid naast haar opkomen uit de vos. Dat zei al genoeg voor haar. En ja hoor, het duurde niet lang voor ze Riddle en diens Mightyena in beeld zagen verschijnen. Rustig liep ze naar de ander toe en knikte even. “Hæ” Naast haar besloot Aldrei maar gewoon te gaan grommen zoals altijd, zowel op de trainster als diens pokémon. Toch duurde het voor haar doen niet eens zo lang tot weer tot zwijgen was gekomen. Vooruitgang zeg.

Een geeuw ontsnapte haar mond terwijl ze naar haar Holo Caster keek. Ze had de notities al lang weg geklikt en was nu ondertussen naar wat andere zooi op haar ding aan het kijken. Ze verveelde zich tenslotte en er was ondertussen niemand meer langs gekomen. Daarnaast moest ze wachten op Ragya en als Elite Officer kon ze niet zeggen… ik ga wel alleen… helaas. Dan kreeg ze straks nog gezeik van hoger af en daar had ze ook geen zin in. Haar helderblauwe ogen keken echter op toen ze iemand hoorde naderen. Ze stak haar Holo Caster weg, want de persoon die haar naderde herkende ze maar al te goed. Ze bleef de andere roodharige aan kijken toen ze voor haar stond en naar haar knikte en een begroeting gaf. Een glimlach verscheen op haar gezicht. Bij Riddle kon je je altijd afvragen of die gemeend was of niet. Ze opende haar mond “Goedenavond” sprak ze simpel, waarna haar blauwe ogen naar beneden zakte. Naar de grommende Ninetales. Het was dat dat beest van Ragya was en veel te sterk was, anders had ze het ding al lang haar nek omgedraaid. Chagrijnig rot kreng dat het was. Hiro was echter niet onder de indruk van het gegrom, net zoals Riddle en keek de Ninetales recht in de ogen aan met zijn rode ogen. Het duurde echter niet lang voordat de roodharige zichzelf van het muurtje afduwde en dus in beweging kwam. Hiro zette zichzelf ook op vier poten en keek nog even kort de Ninetales aan, maar draaide zich vervolgens iets te arrogant om richting Riddle. Biddle’s glimlach was echter wat veranderd in een glimlach die niet veel goed betekende terwijl ze Ragya weer aan keek “Laten we maar gaan” begon ze simpel “Hopelijk komen we wat mensen tegen” sprak ze ondertussen een stuk meer disturbing dan net. Riddle kwam in beweging en begon dus maar te lopen, meer in het midden van de straat zodat ze beter overzicht had en andere mensen hun konden zien. Ze had namelijk niet het idee dat mensen dachten dat ze zo intimiderend waren, zelfs Ragya niet qua uiterlijk. Misschien wel door de Ninetales en Mightyena? Ach, je had altijd de daredevils die altijd wel wat spanning opzochten.

Ragya liet haar blik schattend over de ander heen glijden. Iets wat ze vaker deed bij mensen die ze nog niet al te goed kende. Kennen was niet eens het grootste probleem. Ze hadden al enkele keren eerder elkaar ontmoet en een van die situaties was zeker een bonding moment geweest. Een kledingstuk verliezen leek een band op te scheppen. Jammer genoeg was er teveel tijd overheen gegaan voor de roodharige die liefde nog te waarderen, dus ze waren weer terug op het punt waar haar pigmentloze ogen de ander in wouden schatten. Wouden kijken wat er gebeurde. En ze vond een glimlach, al zei dat maar weinig. Gelukkig interesseerde het haar ook even veel. Ze werd terug begroet, waarna ze haar handen in haar zakken stak. Niet eens omdat ze het koud had, ze deed niet aan kou, eerder voor een comfortabele houding. Haar interesse verschoof vanaf Riddle richting de pokémon. Aldrei had gewoon een hekel aan alle levende wezens en alles was hier niet onder viel. Riddle en Hiro moesten hier ook aan onderzien. Niet eens dat ze actie zou ondernemen zonder een direct gevaar of commando. De teef wou gewoon laten weten wat ze van de situatie vond. Het moest ook niet makkelijk zijn om alles te kunnen verstaan en begrijpen maar alsnog behandeld te worden als de plaatselijke poedel. Al kon je de rede net zo goed op een rot karakter gooien en het zou evengoed passen bij de vos. Ze mocht je gewoon niet, punt. En ze zou het je laten merken ook. Niemand kreeg hier uitstelling voor. Toen de Mightyena zijn kop arrogant wegdraaide snoof Aldrei enkel spottend. Alsof ze niet anders had verwacht. Ragya zou er niks tegen doen, ze was het gedrag van haar pokémon al te gewend om zich eraan te storen. Daarbij vond ze het wel leuk, andere ermee te irriteren en lastig te vallen. Mensen wende er wel aan als ze het vaak genoeg meemaakte. En Riddle sprak weer op, nu duidelijk minder onschuldig als eerder. Zelf bleef haar uitdrukking een mix van milde frustratie over meerdere onbekende bronnen, neutraliteit en koude blik. Gezelligheid zelve. Ach, verder was ze ook niet zo indrukwekkend, wat dus twee in dit tweetal maakte. Kort rekte zich uit, hier natuurlijk op lettend dat ze haar slechte kant zo min mogelijk bewoog. “Zou het inderdaad wat spannender maken” Merkte ze op bij de woorden van de ander, om hierna ook te gaan lopen. De vos volgde het voorbeeld en voegde zich naast haar. Nog even en het leek erop alsof ze een zo’n A-team film zaten, allemaal naast elkaar op een brede straat aan het lopen.

Gesponsorde inhoud

» Where are we + Ragya Airon
» Come and Get It [+Ragya Airon]
» Late at night. [&RAGYA AIRON]
» I hope I won't regret this. [&RAGYA AIRON]
» I'm not dead yet +Ragya Airon