Theodore had geen zin gehad in al het moeilijke gedoe en was direct op de Gymleader afgestapt. “
Theodore.” Zei hij kalmpjes. Viola keek even verbaasd op van de verschijning die tegelijkertijd angstaanjagend en indrukwekkend was. “Aha,” Begon ze. “Jij komt mij uitdagen Theodore?” “
Ja natuurlijk duffe.” Dacht hij. “
Ik weet dat het verwarrend is met al die andere mensen die zich willekeurig aan jou komen voorstellen en je niet willen uitdagen, maar ik ben daar een uitzondering op.” Het sarcasme was goed te voelen in zijn hoofd, maar om maar geen scene te maken knikte hij maar gewoon naar haar ter bevestiging. “Mag ik misschien eerst een foto van je maken? Je bent zo indrukkend groot enzo.” Hij legde zijn armen over elkaar heen en schudde zijn hoofd. “
Geen tijd voor onbelangrijke dingen. Het gaat me om die badge. Klaar.” Viola vond het duidelijk jammer aan haar gezichtsuitdrukking af te lezen, maarja, het was niet anders, ze kon hem niet gaan dwingen. Ze begeleidde hem naar het speelveld en zei: “Nou, hier gaan we vechten dan. Maak je maar klaar.” Een Bug gym was het schijnbaar. Hij zou Llira kunnen inzetten vanwege haar Rock type, maar ze was ook Psychic type. Het zou te doen zijn, maar hij ging voor zijn Heracross Cain. Die was Bug type en ging daar niet veel schade van leiden, plus hij kende een flying move. Geen probleem dus. Pas nadat Theodore Cain tevoorschijn had gehaald kwam Viola pas aanzetten met een Surskit. Magby zou hij voor later bewaren.
vs
Cain keek gefocussed naar zijn tegenstander. Dit moest een eitje worden. Kijk eens wat een whimpy pokemon. En dit moest een Gym zijn. Hij kreeg een beetje een glimlach. Lekker volluit gaan, dacht hij. “
Horn Attack!” Cain hopte de lucht in en begon kort over de grond te vliegen. Zijn hoorn lichtte wit op en beukte deze tegen de Surksit op. “Bubble Beam Surskit!” De bubbels die uit de mond van de Surskit kwamen lieten Cain naar achteren deinzen. De Surskit gleed vervolgens naar een meer veilige plek. “Quick Attack!” Met een witte straal achter haar latend stoof ze op de Heracross af en beukte tegen hem op. “Bubble!” En snel daarna kamen er bubbels uit haar mond die de Heracross weer afleidde terwijl de Surskit weg gleed. En er gebeurde iets vreemds. De Heracross begon te lachen. Gewoon hardop te lachen. Hij vond het grappig dat zijn tegenstanders het daadwerkelijk aan het proberen waren. Het was grappig voor hem dat ze dachten dat er echt een kans was voor hen. “
Genoeg gelachen Cain.” Onder brak Theodore hem. “
Tijd voor Bullet Seed en Fury Attack.” Dit was niet de meest geweldige combinatie van aanvallen, maar het kon wel intimiderend zijn, dit aantal van hits. Eerst schoot de Heracross een aantal zaden naar de Surksit en dat raakte. Vervolgens zette hij twee stappen naar voren en deed het nog eens. Waarna hij weer twee stappen deed en het nog eens deed. Nu stond hij recht voor dat slappe aftreksel van een Bug pokemon en zijn handen lichtte wit op. Vervolgens sloeg hij haar met zijn ene hand en toen met de anderen, en toen weer met de andere, en daarna weer. “
Terug.” Zei Theodore kalm. Cain steeg op en vloog weer naar de richting van zijn trainer toe. “Aqua Jet!” Riep Viola. De Surskit kreeg water om haar heen en stoof op de Heracross af. “
Counter.” Zei Theodore in reactie. De Surskit beukte tegen Cain op en hij nam het op als een champ, alleen maar om met zijn momentum zijn vuist wit te laten gloeien en tegen de Surksit aan te meppen. Door de pure kracht werd de Surskit naar achteren gegooid. Daarnaast was die pokemon ook niet heel erg zwaar, dus dat maakte het ook al wel weer makkelijker. “Shadow Ball!” Riep Viola opeens. Theodore keek op. Hij hoefde geen expert te zijn om aan te nemen dat Surksit die aanval niet zelf leert. Ze heeft TM’s gebruikt dus. Interessant. De Surskit liet een bal van schaduw energie voor zich verschijnen en schoot deze op Cain af. Deze was erg snel en raakte de Heracless pokemon met gemak. Dit vonden beide Cain en Theodore niet leuk. Dit moest maar eens even veranderd gaan worden dus. “
Aerial Ace.” Ze hadden genoeg gespeeld. Nu gingen ze pas de echte schade doen. De Heracross vloog de lucht in en maakte een achterwaardse looping waarna hij op de Surskit af dook. Net voor de impact verdween hij en verscheen hij weer achter de Surskit. De Surskit liet een klein pijn geluidje klinken. “Quick Attack!” Riep Viola vervolgens om weer even een klein beetje damage erbij te doen. Het begon er bij deze ronde naar uit te zien dat de kant van de uitdagers een beetje de overhand begonnen te krijgen. De Surskit beukte dus tegen de Heracross op en Theodore zei: “
Night Slash.” De arm van Cain werd helemaal zwart en er vormden zich twee lange zwarte klauwen aan zijn hand. Deze zette hij in de Surskit en gooide het ding naar achteren. Ok, juist. Je kon zeggen wat je wilde, maar die Surskit kon wel veel hits nemen. Het zag er dan wel uit als een nutteloos ding, maar schijnbaar was het dus toch nog ergens goed voor. De ijd vullen namelijk. Djees, alsof dat beest niet nog irritanter kon worden.. Maarja, ze moesten dus toch even doorgaan. Het was niet anders. “Bubble Beam! En Scald!” Wacht, deed ze dat nou echt? Foute keuze.. Eerst werden er weer enorm veel bubbels tegen hem aan geschoten, maar vervolgens kwam er een gierende waterstraal op hem af, eentje die ervoor moest zorgen dat hij een brandplek zou krijgen. En dat gebeurde dat ook. Maar Viola wist niet dat Cain de ability Guts had, waardoor hij sterker werd door deze Burn. “
Aerial Ace!” Riep Theodore nu. Hij kon zich even niet inhouden namelijk. De kans was te mooi. Cain deed weer zijn hele riedeltje en de Surskit werd door de Aerial Ace geraakt. “
Nog eens!” Het maakte hem niks uit of dezelfde aanvallen spammen lame was. Het ging hem om de winst hier. En dít was de manier om die te bewerkstelligen. Cain maakte de looping en vloog op de Surksit in, alleen maar om achter de Surskit weer te verschijnen. Deze zakte door haar benen en de scheidsrechter gaf aan dat Cain deze ronde gewonnen had. De Surskit ging terug naar haar pokeball en Theodore liet Cain ook terug komen. Even afwachten wat er komen ging. In dit geval was het een Vivillon. Aha, Tja, Cain was niet echt bestand tegen Flying Types, vooral niet met nog een Burn erbij. Hij liet dus maar Arthur tevoorschijn komen. Die moest gemakkelijk tegen een Bug type kunnen. Anders werd hij niet geaccepteerd door hem. Geen plek voor zwakkelingen.
vs
Arthur moest zich gaan bewijzen hier. Arthur was een stil en geniepig soort pokemon. Hij keek iedereen altijd aan alsof hij net op het punt stond om keihard kwaadaardig te gaan lachen. Aan de andere kant van het veld vloog een Vivillon. Eigenlijk leek deze gewoon op je standaard gebalanceerde gym pokemon, dus dat is niet zo interessant. Go! “
Ember!” “Gust!” De Magby van Theodore schoot een aantal cintels uit zijn mond naar de Vivillon toe, maar de windvlaag die zij maakte was te sterk. Ten eerste blies het de cintels weg en vervolgens raakte de aanval Arthur. Zijn trainer was niet tevreden daarover. “Sleep Powder!” “
Feint Attack!” De Vivillon wapperde hard met haar vleugels waar groen gekleurde sporen uit kwamen. Arthur rende op haar af en verdween haverwege uit het zicht. De Sleep Powder aanval mistte en Arthur verscheen achter de Vivillon om haar vervolgens een stoot in de rug te geven met een zwart gekleurde vuist. “Struggle Bug!” De Vivillon maakte een paar groene orbs van energie. “
Ontwijk het!” De orbs werden op de Magby afgevuurd, maar deze ontweek de aanval behendig door eerst een koprol te doen en vervolgens de grond op te duiken. “
Ember en Fire Punch!” En wederom probeerde Arthur zijn cintels op de Vivillon te schieten. Gelukkig voor hem lukte het deze keer wel. En terwijl de Vivillon zich probeerde te herstellen van die aanval kwam Arthur al naar haar toe gerend met zijn vlammende vuist. Hij sloeg haar, na een hopje, recht in haar gezicht. Bam! Hij keek even achterom naar Theodore. Deze had een bescheide, maar wel tevreden, glimlach op zijn gelaat. Dit ging goed dus. Dat gaf weer wat hoop aan de Magby. Eigenlijk een beetje dezelfde problemen die Theodore met zijn eigen vader had, had Arthur bij Theodore, maar eigenlijk hadden ze allebei niet door dat ze die problemen hadden. “Psybeam! Nu hij niet oplet!” Arthur draaide vlug zijn hoofd, maar het was al te laat. De Vivillon schoot haar zigzaggende, geel en paars gekleurde, psychische straal zijn kant al op. Door zijn rare gedraaide positie viel hij achterover op de grond. “Stun Spore!” Riep Viola. En Theodore deed zijn ogen dicht. Hij hoefde deze faalhaas niet te zien. Hij had geen pokemon meer.. Maar uit zichzelf omringde Arthur zich met vuur, en daarmee deed hij de sporen die op hem af werden gevuurd opbranden. Die waren nu onschadelijk gemaakt. En toen schoot hij overeind en beukte zijn vlammende lichaam tegen de Vivillon op. Hij had uit zichzelf Flame Burst gedaan. Hij wilde graag dat Theodore trots op hem zou zijn. En dat zou je niet zeggen aan de hand van het eerder beschreven uiterlijk van de Magby. Schijn bedriegt. Maar Theodore was niet overtuigd en hield zijn mond dicht. Wanhopig probeerde de Magby zijn Smog aanval, maar met een snelle beweging kon ze Vivillon die ontwijken. Het was nou eenmaal niet zo’n snelle aanval. Theodore’s blik werd strakker. “Infestation!” Riep Viola. De Vivillon deed haar mond open en een grote groene smudge werd naar de Magby geschoten. Het landde op zijn borst. Vervolgens trok de smudge razendsnel zijn lichaam binnen. Lichtelijk in paniek keek Arthur naar zijn trainer. Maar die keek de andere kant op. Zo van, zoek het zelf maar uit. Ik wacht wel. Arthur schudde zijn hoofd en begon om zijn as te draaien. Allemaal bolletjes vuur vormde zich om hem heen en uiteindelijk schoot hij deze tegen de Vivillon op. Andere bolletjes vuur bleven rondom de Vivillon zweven. De Magby kreeg een groen oplichtende plek op zijn borst en het deed pijn. “Psybeam!” Oh he, die aanval kende hij. De Vivillon schoot haar Psybeam op hem af en zelf deed hij Feint Attack. Hij verdween en ontwijkte daarmee de aanval en sloeg haar in haar rug. Direct daarna deed hij zijn Fire Punch in haar rug. En toen sprong hij achteruit voor haar weg. Zijn eigen groene plek lichtte op en hij kreeg weer schade. Maar enkele bolletjes vuur schoten ook tegen de Vivillon op. “Bug Buzz!” De Vivillon begon keihard te zoemen en vloog naar Arthur toe. Hij haalde zijn handen naar zijn oren. Het deed pijn en als reactie gooide hij een Ember terug naar haar. De cintels zorgde ervoor dat ze stopte met zoemen. Zelfs kreeg hij weer pijn door zijn Infestation schade, en de Vivillon kreeg weer wat bolletjes vuur op zich. En dat was het moment waarop Theodore besloot dat Arthur zich had bewezen. Hij was goed genoeg om helemaal alleen tegen een gymleader te vechten, dus hij keurde de Magby goed. Vanaf nu zouden ze weer samen vechten. “Stun Spore en Gust!” Ah nee he. De Vivillon liet allemaal sporen de lucht in gaan en blies ze vervolgens allemaal naar Arthur toe. Arthur werd geraakt door zowel de Stun Spore als de Gust. De wind was zelf zo sterk dat Arthur achterover werd geblazen. “
Ember!” Maar Arthur kon niet bewegen. “Psybeam!” En een snelle psychische straal werd naar Arthur geschoten. De arme jongen kon zich niet bewegen en werd geraakt. En op dat moment kreeg Vivillon de laatste vuurbolletjes tegen haar op. Maar dit was ook de keer dat de laatste Infestation voor de laatste keer schade zou doen. “
Ember!” De cintels schoten tegen de vivillon op en ze viel op de grond. Was het voorbij?
Hits op Vivillon:
Feint Attack (2x)
Ember (3x)
Fire Punch (2x)
Flame Burst
Fire Spin (+3 continuous)
