Aan mijn liefste Crissy, upupupu!

Voor zover ze wist was het nog redelijk vroeg in de ochtend. Het zonnetje zat uit, de vogeltjes floten en er was geen wolkje aan de lucht. Natuurlijk was het mooi weer en was alles superduper happy, want Bo had eindelijk haar Danganronpa game want tawnee had een nieuwe game gekocht. Voor de een of andere reden noemde het ook Danganronpa pls kill me en ging het over een soort mensen. Ze moesten dood, dus het was een game voor Tawnee, natuurlijk. Heel natuurlijk. Neem dit topic aub niet te serieus. Hoe dan ook was ze nu happy aan het huppelen, waardoor iedereen haar raar nakeek en vraagtekens rond hun hoofd verschenen zoals je altijd ziet in cartoons en shizz. "Man wat ben ik blij," zei tawn met een smile op haar gezicht voordat ze tegen een random persoon aanliep.
En toen besefte ze dat ze eigenlijk een bitch was en stond haar face op onweer. "Wat een bitch ben je," einde post.

Al gapend liep Fae over straat om een enkele keer door haar ogen te wrijven. Waarom was ze dan ook zo vroeg uit haar nest gekomen? Ze was helemaal geen ochtendmens en had honger. Eten... Hoe lang geleden was het al niet? Gisteravond was haar laatste maal, maar dat was niet echt een maal te noemen. Het was een koude tosti geweest die niet echt goed op haar maag was gevallen. Tosti's waren helemaal geen avondeten man, en al helemaal niet wanneer ze nog eens koud waren ook. Eten was eten was een motto dat ze vaak gebruikte, maar de smacht naar een fatsoenlijke maaltijd was gewoon veel te groot geworden. Geld had ze niet, dus aan een normale maaltijd komen was een hele klus. Ugh... In gedachten verzonken liep ze verder over straat, totaal niet op de weg lettend. Al snel volgde dan ook de consequentie van het niet opletten, want ze botste tegen een persoon op. Shit man. Geschrokken keek ze naar de paarsharige, die nog eens het lef had om een grote bek naar haar te trekken. Wat dacht ze wel niet te flikken? Oké... Het ongelukje was grotendeels haar eigen schuld geweest, maar zo gebekt uithalen was helemaal niet nodig. "Wat zei je grietje?" gromde ze om dreigend haar vuist op te heffen. Yhea. Dit soort grietjes moest je van je afschudden met geweld, want praten/schreeuwen ging niet werken.

Het duurde niet lang voordat ze doorhad met welk type ze te maken had. Grote mond, groot gedacht, groot alles. Daarom kwam ze meteen tot een geweldige conclusie... Even denken, zou ze zuur leuker vinden dan base...? Het kon anders branden yk, het was alleen maar hoe je ernaar keek. Nou, nee, nee. NIet opnieuw een rag scene. Eerst even nadenken, dan pas opzetten en reageren. Ze had altijd nog andere dingen klaarliggen. Jup. "Wat zei je grietje?" Zonder erbij na te denken vernauwde Tawn haar ogen en greep ze de haren van het wijf vast waarna ze er zonder pardon hevig aan trok, haar mond dichter brengende bij het oor van de ander. "Je hoorde me wel, fucker," klonk er koud en ijzig van het wijf af. Ze gaf haar even een knietje, recht in haar buik en wandelde toen naar achter. "Maar omdat dit onze eerste ontmoeting is; 'Wat een bitch ben je',". Haar hand vloog meteen naar haar Pokéball waarna ze even rustig ermee speelde met haar vingers. Nou, nou, zou het de Aggron of de Metagross zijn.. Wie weet welk gevaar in de bal zat. Iemand die niet aardig was voor Tawn kreeg de leuke behandeling. Ze was tenminste in haar vrijgevige mood.