Breeding Out [closed]

Het zou een bijzondere dag worden. Fleur had afgesproken met de oorspronkelijke eigenaar van het Hoothoot ei wat ze ooit on ontvangst had mogen nemen omdat het ding op het punt stond om uit te komen. De trainer had laten weten dat ze graag de status van haar babies bij zou willen houden en daar zei Fleur natuurlijk geen nee tegen. Ze wist hoe moeilijk het was om afscheid te nemen van de kleintjes, maar dat mensen soms nog langs wilden komen om te laten zien hoe het ging verzachtte de pijn altijd. Trouwens vond ze het ook wel zo netjes om contact te houden, aangezien één van haar Pokémon de andere ouder was geweest.

Na haar winst bij de show met Jumper was ze namelijk benaderd door een vogel Pokémon trainer wie het geweldig leek om haar Noctowl eens te fokken met een andere Pokémon. Ze wilde dit niet binnen haar team laten gebeuren en zocht daarom een bekwame breeder voor de taak, en omdat Fleur toen net de medal had gewonnen was ze bij haar uitgekomen. Fleur, wie enorm gevleid was van dit compliment, had het aanbod aangenomen en had gratis gefokt met de Noctowl - welke overigens ook een prijswinnaar was, maar op andere gebieden. Er waren een paar eieren uit gekomen, waarvan de blondine zelf eentje had mogen houden.

Dus nu was ze op weg naar Couriway Town met een ei in haar armen. Winoc liep naast haar, als een trouwe waakhond. Wel eentje die niet heel erg aan het opletten was, helaas, wat de reden was waarom ze hem aan een riem had gedaan. Basile kreeg vandaag een dagje rust, maar of dat zo’n slim idee was begon Fleur over te twijfelen. Ze moest even doorzetten zonder hem. Geen enkele van haar Pokémon begreep haar zo goed als hij, maar hij verdiende het niet om constant gebruikt te worden voor emotionele steun. Sowieso wilde ze het deze keer eens in haar eentje proberen. Het was een hele stap dat ze met iemand had afgesproken die nagenoeg vreemd was, maar juist daarom deed ze haar best om sterk te zijn. De dag was goed begonnen. Dan kon het vast ook wel goed aflopen.

Ze herkende Couriway Town aan het vele water en de bergen in de omgeving. “Kijk eens hoe mooi het hier is, Winoc!” bewonderde ze de omgeving. De Lillipup had meer aandacht voor de Pokémon, welke zich grotendeels in het water leken te bevinden. Hij wist echter ook een Ekans in het gras te vinden, waar Fleur hem haastig bij weg trok. Hij was bijna in zijn neus gebeten door het wezen. Met een uitdagende blaf liet de Lillipup aan de slangachtige Pokémon weten dat hij nog iet klaar met hem was, ondanks de poging van de blondine om het gevecht te voorkomen. Ekans begreep de uitdaging en ging er direct op in. Hij begon met een sissend geluid en haalde toen uit met zijn staart. “Winoc!” riep Fleur bezorgd. Op een haar na wist de Lillipup de aanval te ontwijken. “Hou op, straks raak je vergiftigd.” Ze deed haar best om heb verder van de Ekans weg te trekken, maar Winoc moest er niks van hebben. Hij had besloten dat hij wilde vechten.

Voor een moment leek Ekans te wachten op Winoc’s tegenaanval, maar helaas kon de puppy Pokémon weinig zolang hij aan de riem vast zat. Daarom kwam hij zelf al met een volgende giftige aanval. Hij produceerde een zuur vanuit zijn keel en spuugde dat op Winoc af. Fleur deed een laatste poging om hem uit de weg te trekken, maar het was tevergeefs.


Dat was toen de schaduw verscheen en tussen de twee Pokémon neerstreek, de aanval van de wilde Ekans blokkerend. De vogel was haast net zo groot als Fleur zelf. Ze staarde het wezen met open mond aan, langzaam tot de realisatie komend wat het was. Een Noctowl!

“Noctowl, Air Slash!” Fleur keek om toen ze de stem hoorde. Haar ogen vonden een bekend gezicht. Ze miste compleet hoe de Ekans geraakt werd door de Air Slash en de lucht door vloog tot hij aan de andere kant van de rivier weer ergens terecht kwam omdat ze enorm onder de indruk was. Hoe groot was de kans geweest dat de eigenaar van de moeder van het ei haar hier al zou vinden en hen uit deze situatie zou redden?

“Ben je oké?” vroeg de jongedame, doorhebbend dat Fleur aan het staren was. De blondine liet meteen haar blik naar beneden zakken en knikte voorzichtig. “Alleen wat geschrokken,” zei ze zachtjes. “Dank je wel voor je hulp, Alya.” Ondanks dat haar ogen naar de grond waren gericht merkte ze dat de ander glimlachte. “No prob. Ik was toevallig in de buurt. Het ei ziet er goed uit, trouwens!” Als Fleur zich niet vergiste, dan voelde Alya zich net zo enthousiast over het uitkomen van het ei als de blondine zelf. Dat deed haar goed, want dat betekende dat ze niet voor niets hierheen gereisd was. “Zullen we naar mijn huis gaan?” vroeg de trainster vervolgens. Fleur knikte. Ze vond het spannend om bij de bijna vreemdelinge langs te gaan. Gelukkig ging het over Pokémon, want dat maakte het al een stuk makkelijker.

Eenmaal in het huis namen ze plaats aan een grote eettafel, welke in de keuken gepositioneerd was. Fleur zat wat ongemakkelijk. Ze had het idee dat ze eigenlijk een gesprek moest starten of op gang moest houden, maar ze vond het heel lastig om daar aan te beginnen. Het ei stond in het midden van de tafel in zijn broedmachine. Heel af en toe leek het lichtjes te gloeien, maar nog niks om echt heel enthousiast over te worden.

“Wil je wat thee?” vroeg Alya, wie een thermoskan omhoog hield. Fleur knikte. “Ja, lekker.” Ze was dol op thee en dat zou haar bezig kunnen houden. Misschien kon het zelfs een bruggetje naar een gesprek zijn. Dat bleek al niet nodig, want Alya begon plotseling te praten. “Ik wist wel dat dit ei bij jou in goede handen zou zijn,” zei ze. “I mean, je hebt niet voor niets een medal gewonnen. En nu ben je de eerste die terug is omdat het ei aan het uitkomen is. Die anderen hebben wel contact met me, maar hun eieren zijn blijkbaar nog niet klaar.” Fleur volgde de bewegingen van Alya met haar ogen, maar wist niet goed hoe ze er op moest reageren. Het was duidelijk een compliment naar haar, maar wat kon ze er op reageren? Ze wilde de anderen niet naar beneden halen omdat zij wat meer ervaring had met zorgen voor baby Pokémon.

“Hoeveel eieren waren er ook alweer?” besloot ze voorzichtig te vragen. Alya plaatste de thee voor Fleur op tafel. Ze had zelfs een koekje er bij gedaan en een paar suikerklontjes er naast gelegd zodat ze het naar eigen smaak zoeter kon maken. “Drie,” was het antwoord. “Dus deze kleine krijgt nog twee siblings.” Een trotse grijns sierde haar gezicht. “Mijn Noctowl krijgt drie kids, verspreid over heel Kalos.” Haar blik ging naar de desbetreffende vogel Pokémon, welke in het raamkozijn zat. Het leek Noctowl verder niet veel te interesseren - of was dat toch een trotse glans die Fleur in zijn ogen bespeurde?

Een fel licht leidde iedereen in de ruimte af. Winoc begon luid te blaffen, waarop Fleur hem meteen probeerde te sussen. Hij was het uitkomen van eieren nog niet gewend. Door hem over zijn rug te aaien wist Fleur hem te kalmeren en kon ze een blik werpen op het ei, wat helaas alweer in licht afnam. Alya keek er vol bewondering naar. Het kon haar duidelijk niet snel genoeg gaan. Eigenlijk was het best aandoenlijk. Fleur herkende het enthousiasme enorm, al toonde zij het veel minder als er een ander persoon bij was. Ze zou het hooguit nog uiten met Manolo er bij, maar niet nu. Nu bleef ze kalm zitten met een kleine glimlach en nam ze een voorzichtige slok van haar thee.

“Hoe lang gaat dit nog duren denk je?” vroeg Alya, bevestigend dat haar geduld erg laag was. Fleur kon helaas geen vast antwoord geven. “Uhm, dat verschilt heel erg per ei. Sommigen komen binnen een uur van het eerste licht uit, anderen doen er een halve dag over…” Ze was bang dat dit antwoord haar metgezel zou teleurstellen, maar tot haar geluk was dit niet zo. Ze leek zelfs alleen maar meer gefascineerd. “Wat cool…” mompelde ze, terwijl ze ook plaats nam op een stoel en haar kin op haar handpalmen liet steunen, een dromerige blik op het ei gericht. “En dan? Dan issie van jou, ofzo?” Haar ogen werden op Fleur gericht, waarvan de blondine even in verlegenheid schoot. Om zichzelf af te leiden aaide ze Winoc wat ruwer en hield zij haar blik strak op het ei gericht. “Er zit een bal op de koker, die gebruik je dan op hem,” legde ze uit. “Maar, uhm, aangezien het licht feller aan het worden is, kan hij denk ik wel uit de koker nu?” Ze klonk zo twijfelachtig, ondanks dat ze het zeker wist. Dat kwam omdat ze bang was dat ze het alsnog fout had en ze hiermee het proces verpestte. Alya leek het niet door te hebben en stond meteen op om het ei uit zijn warme gevangenis te bevrijden. Ondanks haar enthousiasme ging ze heel voorzichtig me het ei om en pakte ze zelfs het kussentje mee uit de koker, zodat het ei niet zomaar om zou kunnen vallen en de baby Pokémon op een zachte ondergrond zou verschijnen.

Alya had nauwelijks haar billen weer op haar stoel geplant toen het ei een tweede keer helder licht begon te geven. Beide meiden waren flink onder de indruk van het licht, al werd Fleur opnieuw afgeleid door Winoc die begon te grommen. “Shhh, het is maar een ei,” suste ze. Het lukte haar om hem stil te krijgen, maar hij bleef waakzaam naar het lichtgevende ei kijken. Fleur kon zo niet echt van de transformatie genieten helaas, maar gelukkig deed Alya dat wel. Die keek met enorme ogen naar het ding en een hele brede glimlach. Toen het van vorm begon te veranderen werd ze alleen maar enthousiaster. “Kijk, Noctowl!” De vogel Pokémon kirde als reactie. Fleur waagde het om heel kort haar blik op het tweetal te laten vallen, en zag dat ze allebei in spanning afwachtten tot het ei zou uitkomen. Daarna ging haar blik terug naar het ei - precies op tijd om het van vorm te zien veranderen. Nu kon Fleur het ook niet laten om te glimlachen. Zeker niet toen het licht verdween en er een gezonde baby Hoothoot op het kussentje zat. Een meisje, zo te zien. Ze leek nog wat verward over haar omgeving, maar niet angstig. Dat was heel positief. “Ohh wat schattig!” uitte Alya. Fleur kon alleen maar glimlachen.

De vreugde bleef van korte duur, want Winoc werd weer niet meer geaaid en dat zorgde er voor dat zijn onbegrip voor het ei terugkeerde. Fleur hield hem net niet stevig genoeg vast om hem bij zich te kunnen houden toen hij besloot dat hij luid blaffend op de tafel mocht springen en achter Hoothoot aan te zitten. “Winoc! Nee!” riep Fleur hem na, maar haar stem was te geschokt om een indruk op hem te maken. Hoothoot schrok zich wild en vloog op van haar kussen, waarna ze wild door de keuken begon te fladderen. Winoc maakte sprongen om bij haar te komen en haar te grijpen, maar het lukte hem niet en zorgde er alleen maar voor dat er dingen om werden gegooid - waar onder Fleurs thee. De blondine sprong op van haar stoel, te angstig om iets te kunnen doen. Alya greep gelukkig in door de bal van de koker te pakken en op de Hoothoot af te werpen. Direct nadat die er in was verdwenen greep ze Winoc vast, want hij wilde op de bal af springen en er waarschijnlijk op kauwen.

Fleur trilde. Alya zag dat ze van slag was en besloot haar op weg te helpen. “Fleur, heb je de bal van de Lillipup bij je?” De blondine knikte en pakte het voorwerp er bij. Ze begreep de hint gelukkig al en liet Winoc terugkeren, waardoor de rust in de ruimte terugkeerde. Noctowl keek Fleur streng aan. Hij zag niet in dat het niet haar schuld was. Alya wel. Ze was de Hoothoot compleet vergeten en kwam in plaats daar van op Fleur af en sloeg haar armen om haar heen. De blondine wist nog even niet zo goed wat ze moest doen, behalve haar tranen inhouden. Ze slaagde er niet in, maar Alya ving haar goed op. Fleur zou haast denken dat ze ervaring had met paniekaanvallen sussen.

Zodra Fleur genoeg gekalmeerd was liet ze zich op de stoel waar ze eerder op had gezeten vallen. Ze haalde een zakdoek uit haar zak en veegde de tranen weg. “Ik wist niet dat hij dat zou doen, het spijt me…” verontschuldigde ze zich. “Hopelijk heeft je Hoothoot geen trauma opgelopen…” Ze hoopte vooral dat haar verontschuldiging geaccepteerd werd, maar Alya merkte iets anders op aan haar woorden. “Mijn Hoothoot?” vroeg ze verbaasd. “Liefje, die mag je zelf houden! Ik heb al een Noctowl!” Fleur keek verbaasd op, haar ogen nog steeds wat rood gekleurd van de tranen. “Echt?” Alya knikte meteen. “Absoluut. En maak je maar geen zorgen over het gedrag van je Lillipup. Well - misschien is het slim om hem uit de buurt van Hoothoot te houden voortaan.” Ze voegde een grinnik aan haar woorden toe. Fleur zag niet echt in hoe dat grappig was, maar was blij dat Alya niet boos was. Ze vertrouwde haar zelfs toe me de baby. “Dank je wel,” zei Fleur zachtjes. Ondanks het volume meende ze het wel. “Ik beloof dat ik goed voor Hoothoot zal zorgen.”

Een warme glimlach verscheen op Alya’s gezicht. “Ik had ook niet anders van je verwacht.”