Naam: Mark Evans.
Leeftijd: 16
Geslacht: Jongen.
Woonplaats:Vermillion City.
Type: Coördinator.
Familie:
moeder || Naomi Evans (32)
zusje || Sylvia Evans (15)
vader || Lucas Carter (34)
Uiterlijk:
Mark heeft kort bruin haar, wat een beetje aan de lange kant is , waardoor zijn pony wat schuin over zijn voorhoofd loopt en vlak tussen zijn ogen hangt. Mark heeft verder grote donkerblauwe ogen, die vrijwel meteen bij hem opvallen. Mark heeft een vrij normale lengte, maar is niet zo heel erg groot, hij heeft een wel wat atletische bouw wat komt door het vele voetballen. Verder draagt hij in het algemeen kleding die er sportief uitziet; wat bestaat uit een groen\rood vest en een jogging broek met witte sportschoenen eronder of een spijkerbroek met een blauw shirt en vest met capuchon. Voor Wedstrijden heeft hij niet echt speciale kleding die hij aantrekt, enkel een stropdas met Pikachu-print.
Karakter:
Mark is een vrolijke, zorgzame, onzekere en vastbesloten jongen, die in eerste instantie alles beantwoord met een grijns. Hij is niet iemand die snel opgeeft omdat hij koppig doorzet totdat hem iets lukt, dat heeft hij al op jonge leeftijd moeten leren. Ondanks dat Mark altijd een glimlach rond zijn lippen heeft staan, heeft hij ook een minder vrolijke kant, die hij het liefst verbergt voor vreemde. Oftewel; Mark lacht zijn zorgen weg om niemand ongerust te willen maken, maar wat er voor zorgt dat het tegenovergestelde gebeurt. Meestal verraden zijn ogen wat hij opdat moment voelt dus vermijd hij het liefst oogcontact. Ondanks dat is Mark een jongen waarop je kunt vertrouwen als je hem eenmaal leert kennen, hij zal niet snel oordelen over mensen, mits je een van zijn vrienden of Pokémon beledigd.
Likes:
-Zijn Pokémon
-Voetbal.
-Sylvia, zijn zusje.
-Zijn vrienden; Shiyo.. stiekem ook Chiaki
-reizen
-Wedstrijden
Dislikes:
-Pokémon die worden mishandeld.
-Zijn moeder
-Zich down voelen.
-Niet kunnen voetballen.
-leugens
Geschiedenis:
Before traveling
Mark heeft het niet altijd even makkelijk gehad en wilt er het liefst ook niet meer aan denken aangezien hij naar voren wilt kijken maar hij en zijn twee jaar jongere zusje Sylvia zijn geboren en getogen in Vermillion City in het hartje van Kanto. Mark was altijd al de oudste en beschermde zijn zusje daarom ook best veel, zelfs al was het niet eens nodig. Dit kwam omdat hij grotendeels zonder vader is opgegroeid en zich verplicht voelde om zowel zijn moeder als zusje te beschermen. Mark vond al snel zijn passie in voetbal waar hij op vrij jonge leeftijd mee begon en altijd samen speelde met zijn beste vriend; Erik. Samen met hem vond hij ook zijn allereerste Pokémon; Toby. Die gewond op de grond lag vlakbij de pier waar ze toen speelde. Dit was dan ook de eerste keer dat de zesjarige knul in aanraking kwam met een Pokémon waarmee het ook gelijk klikte aangezien de Pikachu niet van zijn zijde wilde gaan. Zijn moeder stemde toen in met het in huis nemen van de Pokémon waarna Mark zich meer begon te verdiepen in deze wezentjes. Hij had meteen zijn oog laten vallen op trainers en coördinatoren maar kon nog niet echt een keuze maken. De jongen had ongeveer met zijn zevende levensjaar dat hij zich af begon te vragen waarom zijn moeder alleen voor hem en zijn zusje zorgde. Vroeger toen hij kleiner was merkte hij er niet echt veel van maar er waren soms kinderen op school die zijn kleine zusje pestte. De pesterijen beperkte zich echter tot het moment dat Mark zijn zusje opwachtte na schooltijd om te gaan spelen, maar de pestkoppen volgde hen voortdurend. Ze maakte opmerkingen.. opmerkingen over zijn moeder en zusje waarbij Mark toen een keer een van die jongens te lijf ging door diegene een bloedneus te slaan. Zelf kwam hij er ook niet ongeschonden vanaf maar ze lieten -nadat Mark die pestkoppen had aangepakt Sylvia- met rust.
Dit was ook de periode dat hij aan zijn moeder begon te vragen waarom hij en zijn zusje zonder vader zaten maar zijn moeder gaf hier geen duidelijk antwoord op. In plaats daarvan verzon ze een leugentje om best wil en vertelde dat hun vader bij een auto ongeluk om het leven was gekomen, hoewel Mark een slimme knul was voor zijn leeftijd en uiteindelijk toch wel achter de waarheid zou komen. Desondanks toen hij aankondigde dat hij door Kanto wilde gaan reizen om een Coordinator te worden, stemde de vrouw toch met het plan van haar zoon in. Dit wilde hij natuurlijk met Toby doen maar zijn moeder was bang dat hij in voetsporen van zijn vader zou treden, en vroeg aan Professor Oak of ze een Squirtle kon krijgen. Maar Mark kwam er diezelfde dag nog achter dat zijn vader leefde doordat hij een brief vond in de bezemkast. Hij kreeg slaande ruzie met zijn moeder omdat ze hem chanteerde door Toby iets aan te doen als hij zijn mond opentrok. Hij was het er absoluut niet mee eens maar zijn moeder bleef nog altijd zijn moeder dus hij had maar te luisteren.
Op zijn elfde verjaardag ging hij dus op reis om Coordinator te worden. Hij kreeg Flynn de Squirtle mee en moest noodgedwongen Toby achterlaten bij zijn moeder en zusje. Het was absoluut niet de bedoeling geweest om de Pikachu daar achter te laten want Toby was meer voor hem dan alleen een Pokémon. Hij was zijn allerbeste vriend. Mark was dan ook erg blij om van huis te gaan want zijn moeder wilde hij voorlopig even niet meer zien. Mark was boos op haar omdat ze had gelogen over zijn vader maar zijn humeur verbeterde toen Toby voor als nog met hem meeging doordat hij was ontsnapt op de een of andere manier. Mark was dolgelukkig maar dit betekende niet dat hij met een gerust hart door Kanto kon reizen.. zijn moeder was vast woedend. Ondanks alles deed Mark mee aan zijn eerste Wedstrijd die hij in de eerste ronde al vrij snel kon verlaten maar besloot niet op te geven. Mark was geen opgever in plaats daarvan besloot hij naar Cinnabar Island te gaan om daar een Vulpix te vangen. Echter liep dit ook niet als gepland aangezien de Vulpix bescherming zocht voor haar eigen trainer, die haar dan ook zwaar gewond achter liet. Tijdens het schoonmaken van de wond op haar achter poot verbrandde ze per ongeluk de schouder van de jonge Coordinator. Het boeide de elfjarige knul maar weinig dat zijn arm was verbrand het ging hem immers om de Vulpix. Zoey, was de naam die hij de Vulpix had gegeven. Na dit incident begon Mark zich onzekerder te voelen door alles dat hij had meegemaakt. Zijn zelfvertrouwen had een enorm diepte punt bereikt waarop hij zichzelf wegcijferde en zijn Pokémon op de eerste plaats neerzette. Alleen op een dag toen hij een oudere man tegen kwam die hem een levensles leerde begon hij te beseffen wat hij moest doen. Dat Zoey geen vertrouwen meer in vreemde had wilde niet zeggen dat hij zich ook zo moest opstellen.. het was natuurlijk wel de harde waarheid maar Mark wist wel wat hem te wachten stond. Diezelfde dag verstuikte hij zijn enkel met een potje voetbal tegen diezelfde man wat er uiteindelijk op aan kwam dat hij naar huis moest om zijn enkel rust te gunnen. Zijn moeder kwam hem met Sylvia dan ook ophalen maar.. nog geen uur nadat hij thuis was volgde er een enorme ruzie. Het kwam er zelfs op aan dat de vrouw Mark hard in zijn gezicht sloeg waardoor dit de rede was dat de jongen het huis verliet. De deur hard achter zich dicht slaand vervolgde hij zijn weg naar Viridian City met een verstuikte enkel. Lopen kon hij wel maar Mark stopte niet voordat hij Vermillion City verlaten had en hierdoor ging hij over zijn pijngrens heen. Zijn enkel raakte overbelast en heelde heel langzaam, nog langzamer dan gewoonlijk was bij een verstuiking. Nadat hij een agressieve Eevee was tegen gekomen die hij later ving, had hij toch bijna een week nodig om te kunnen genezen van zijn enkel maar zelfs toen hij het rustig aan had gedaan, bleef het nog pijn doen.
Inmiddels was Mark vlakbij Vermillion City aangekomen waar hij een beetje rondslenterde en ontmoette een meisje die haar reis net begonnen was hier in Kanto. Het was eigenlijk Zoey die haar had gevonden maar dat doet er verder niet echt toe. Mark had best een rotperiode achter de rug en was daarbij ook nog eens twaalf geworden zonder dat hij iets te horen had gekregen van zijn moeder. Ondanks dat kwam hij erachter dat het meisje Shiyo heette en haar partner Pokémon Tiko waarmee hij uiteindelijk in gesprek ging. Hij kwam erachter dat ze in Hoenn was opgegroeid en dat Kanto eigenlijk nieuw terrein was voor haar. Echter probeerde Zoey hem ook nog iets duidelijk te maken en ondanks dat hij haar gebaar begreep besloot hij uit respect voor de ander er niks over te zeggen. Hij ging mee in de verwoede poging van Shiyo een ander onderwerp aan te snijden waarop hij haar besloot mee te nemen naar een plek in Vermillion City. Mark wilde haar een goede eerste indruk geven van zijn thuisstad ondanks dat hij er zelf tegen opzag om naar Vermillion City te gaan, nam hij het meisje mee naar zijn geheime plek. Een plek waar hij vroeger altijd kwam met zijn zusje en beste vriend kwam om te voetballen. Hiervoor moesten ze door een steegje dat vol Rattata zat maar Mark kwam er wederom niet ongeschonden uit.De jongen was over vuilnisbakken gestruikeld en in eerste instantie leek het alsof hij er niks aan had over gehouden maar zijn enkel begon hierdoor weer pijn te doen. Dit resulteerde er uiteindelijk in dat hij en Shiyo die nacht moesten kamperen onder de sterren waar ze beide hun hart konden luchten. Alleen kon de jongen niet alles zeggen en voelde zich na dit gesprek nog veel rotter dan voorheen. Hij deed Shiyo een belofte maar wist zelf dondersgoed dat hij die niet ging nakomen als hij niet met zijn moeder zou praten. Na het afscheid met de brunette reisde Mark terug naar Viridian City om daar met zijn oma te praten over de situatie. En ondanks dat zijn overgroot moeder erg fel was tegen zijn moeder kreeg hij heel veel steun van haar. Hij had zelfs sinds tijden eindelijk zijn tranen kunnen laten gaan waarbij hij zelfs getroost werd door zijn oma die hem stevig knuffelde. De jongen had alles er uit kunnen gooien. Na dit heftige gesprek deed Mark weer mee met een Wedstrijd in het stadje. De eerstvolgende was in Fuchsia City waar in hij tweede werd en besloot hierna een tijdje te stoppen. Zijn oom die hier woonde gaf hem een fotoboek waarin foto’s stonden met zijn vader. Mark die nog steeds in tweestrijd zat wilde Sylvia vertellen over hun vader maar durfde het niet. Uiteindelijk besloot hij Shiyo maar te zeggen dat hij haar wilde oppikken in Cerulean City om samen verder te reizen.. want dat was immers beloofd. Eerst kreeg hij een telefoontje van Erik die hem vertelde dat Sylvia naar hem opzoek was waardoor hij meteen zijn slag kon slaan. Thuis op dit moment gewoon geen doen en nu zijn zusje ook op reis was dat maakte het makkelijk. Alleen wist Mark niet waar ze was en toen hij eindelijk Shiyo vond in Cerulean City.. was het voor hem een extra verrassing dat Shiyo haar en Chiaki, hij had haar van eerdere wedstrijden gezien, bij haar was. Het was een emotioneel moment voor zowel Mark als Sylvia waarbij het kleine meisje wat overstuur was geraakt. De jongen kon kort erop zijn verhaal doen bij zijn vrienden maar Sylvia leek er niet echt op te kunnen reageren. Mark begon zich hierdoor onzekerder door te voelen maar besloot het uiteindelijk achter zich te laten.
Na een tijdje reizen door Kanto kreeg Shiyo het bericht dat zij ineens plotseling naar huis moest. Mark wist niet precies waarom maar ze was na het bericht ineens plotseling verdwenen. Hij had er geen tijd voor gehad om te vragen waarom maar het was meer dat hij haar niet had willen dwingen. Het deed hem pijn om haar te zien vertrekken en hoewel hij het niet wilde toegeven.. merkte hij dat hij meer voelde dan dat, het was voor hem totaal een nieuw concept. Liefde. Maar de jongen wilde hier absoluut niets van weten omdat hij bang was dat het de vriendschap tussen hem en Shiyo kapot zou maken. Daarom hield hij zijn mond tegen iedereen waardoor Mark opnieuw een dip kreeg waarbij hij dit keer stopte met zijn reis en naar huis ging om bij te komen van alles dat er was gebeurt. Natuurlijk kreeg hij wel een gesprek met zijn ouders, waarvan zijn vader inmiddels na jaren terug gekeerd was naar Kanto. Alleen hij moest in het begin niks weten van de man en bleef weken op zijn kamer staren naar het plafond. Van zijn moeder evenmin.
Toby was dan ook de enige die hem steunde en troost gaf, Sylvia was er ook voor hem maar die wilde hij niet met zijn zorgen lastigvallen. Er was wel een moment dat hij het meisje vertelde over wat er in zijn hoofd omging en vertelde Sylvia dan ook meteen dat hij gevoelens had voor Shiyo maar was bang dat hij zou worden uitgelachen. Zijn zusje bood hem een hoop troostende woorden wat veel voor de jongen betekende nog veel meer dan dat hij ooit gedacht had. Zijn band met Sylvia was die dag hechter geworden. Er gingen een paar maanden voorbij waarbij Mark en zijn vader weer een band hadden gekregen. Voor zover Mark zich nog kon herinneren was de man niet veranderd wat er toe leidde dat die band nog sterker maakte. Sylvia had hier wat moeite mee dat kon zelfs de jongen zien omdat ze hem eigenlijk nooit goed gekend had. Na een tijdje begon Mark ineens weer last te krijgen van zijn enkel die hij op alle manieren had geprobeerd te onder steunen. Alleen hielp niks zelfs het tape dat hij eerder erom heen had bleef niet goed zitten en Mark was te bang om naar een dokter te gaan. Hij ging daarom als allereerst naar een fysiotherapeut want in het verleden was hij hier wel vaker geweest en hij kende het hier dus goed. Er werden oefeningen gedaan maar met alles dat de man deed ging Mark bijna door de grond van de pijn. Hij kreeg daarom het verzoek om naar een arts te gaan voor een foto te maken, zelfs dat zag de jongen niet zitten. Maar zo snel als dat de pijn was gekomen was het na een dag ook weer verdwenen desondanks liet hij toch een foto laten maken. Mark deed dit met zijn moeder maar voelde zich absoluut niet op zijn gemak. Er werd gesproken over een mogelijke operatie maar dat was alles wat Mark absoluut niet wilde, zijn moeder probeerde met hem te praten maar alles dat ze zei ging langs hem heen. Het werd Mark dan ook teveel waarna hij het ziekenhuis uit stormde en hoe hard hij ook vocht tegen de emoties waarbij de tranen toch over zijn wangen stroomde.. het maakte hem angstig. Hij bleef meer dan een uur op de kade van de haven zitten om tot zichzelf te komen.
Na een tijdje keerde Mark terug naar huis waar zijn moeder hem gelijk uitfoeterde omdat hij zolang weg was gebleven en dwong hem om terug naar het ziekenhuis te gaan. Mark werd kwaad omdat hij dit absoluut niet wilde en zijn moeder steunde hem niet eens. Zelfs nu hij haar het hardst nodig had leek het niet eens te interesseren hoe hij zich voelde. Gefrustreerd als dat de jongen was stampte hij woedend naar boven en gooide hierbij zijn kamer deur keihard dicht. Zelf zo hard dat de spiegel aan de muur klapperde. Mark zat die avond alleen met Toby op de veranda van zijn slaapkamer raam naar de haven te turen. Shiyo liet niks van zich horen en zijn moeder wilde niet begrijpen hoe in elkaar zat.. en zijn vader..? ugh. Tsja met Chiaki kon hij niet echt door een deur en Sylvia liet hij er maar liever buiten. Zijn enige uitweg was op het moment weglopen.. ver weg van alle ellende maar het was opdat moment dat Sylvia ongevraagd zijn kamer binnen kwam om met hem te praten. Mark stond net op het punt om zijn spullen in te pakken. De jongen vertelde zijn zusje wat er was gebeurt en hoewel hij eerder had verwacht dat ze hem ook zou overhalen, deed ze dat niet. Sylvia smeekte hem dan ook eerst om niet van huis weg te lopen maar Mark had zijn besluit al gemaakt en zou naar Hoenn vertrekken. Zijn moeder zou hem sowieso niet laten gaan maar daar had hij wel een oplossing voor dus pakte hij zijn rugzak en wenkte Toby. Hij had nog genoeg zakgeld om met een ticket naar Hoenn te kunnen reizen dus dat was ook wat hij zou gaan doen. Mark ging naar Hoenn om niet alleen beter te worden in het Coordinatorschap maar ook om Shiyo op te zoeken in Slateport City. Die zelfde avond schreef hij nog een persoonlijk briefje aan Sylvia die hij op zijn nachtkastje neerlegde. Hij wist namelijk dat Syl de gewoonte had om de volgende ochtend naar zijn kamer te komen en in zijn bed te komen liggen. Mark verliet stilletjes zijn kamer waarna hij naar de haven toeging en nam de eerste de beste boot naar Hoenn.
Trivia:
- Tot nu toe heeft Mark nog geen enkele lintjes weten te winnen, dat maakt hem verder niet uit want winnen is niet zo heel erg belangrijk in zijn ogen.
-In het begin zal Mark wat snugger, kinderachtig en klungelig overkomen maar in werkelijkheid heeft hij een vrij grote kennis van Pokémon, al moet hij zelf nog veel leren.
-Mark heeft last van wagenziekte, alleen is het op zee iets erger dan in een bus of auto. Je kan wel stellen dat hij meer last heeft van zeeziekte.
-Hoewel Mark bijna drie jaar lang door Kanto heeft gezworven is Hoenn totaal nieuw terrein voor hem.
-Op het moment is de jongen bezig met een ander project, hij heeft tips van zijn vader gekregen om Poffins te proberen voor zijn Pokémon. Mark probeert er nu vooral achter te komen wat Toby lekker vind qua smaak.
-Ondanks dat Mark vrij veel alleen heeft moeten doen in zijn leven, is hij al vroeg zelfstandig. Zo weet hij prima een tent op te kunnen zetten om te kamperen en kan hij vrij goed koken.
-Mark heeft buiten Erik nooit echt vrienden gehad dus Shiyo en stiekem ook Chiaki zijn heel belangrijk voor hem.
-De band tussen Mark en Sylvia is heel hecht en sterk. Hij vind het ook heel erg moeilijk om door Hoenn te reizen maar hij weet ook dat Sylvia achter hem staat.
-Ondanks dat Mark nog erg verward is over zijn gevoelens voor Shiyo is hij toch vastbesloten en popelt hij om haar weer te zien. Alleen ziet hij er wel tegen op om de situatie uit te leggen aan haar.
