Even iets geks aub [+ Nala O'Kane]

» Even Iets Geks aub » with; Jean-Pierre Dupuit

Nala voelde zich gedurfd vandaag. Zonder kaart was ze van het pad afgelopen die ten noorden van Geosenge Town lag. De laatste keer dat ze zonder kaart een pad was afgegaan, of eigenlijk iets had ondernomen was ze verdwaald geraakt en ergens in een hut in the middle of nowhere uitgekomen aan de rand van Snowbelle City. Ze was ook bijna bevroren geweest. Toch was Nala vandaag zelfverzekerder en liep ze dus nu ergens. Tja, je kon er niet veel anders van maken dan ergens. Ze genoot van het gefluit van de vogels en andere geluiden van de natuur. Ze stopte met lopen toen ze een vreemd geluid hoorde in de verte. Ze fronste. Terwijl ze haar oren spitste zette ze enkele passen naar voren. Hoorde ze .. muziek? Nogmaals zette ze een pas naar voren. Geen twijfel mogelijk. Nala begon sneller te lopen, nieuwsgierig naar wie er in godsnaam muziek in het bos aan het draaien was. Ze stopte aan de rand van de open plek met haar mond open. Er .. danste een volwassen man en een pokémon in het bos. In het bos. In het bos. Er was niemand om hen heen want ze had eerder gedacht dat er misschien een feestje was. Ze deed haar mond dicht en vroeg zich kort af of ze het zich inbeelden. Toen ze zichzelf kneep bleek dat niet zo. Toen ze de blik ving van de Altaria verstijfde ze en kreeg ze meteen het gevoel alsof ze hier niet hoorde te zijn. Ze schraapte haar keel "Eh.. sorry ik .. ik wist niet dat deze dansvloer- ik bedoel open plek al bezet was" Schaapachtig wreef ze over haar achterhoofd.

» even iets geks aub » with; Jean-Pierre Dupuit

Nala sloeg een hand voor haar mond voor enkele momenten ongerust toen ze hem zag vallen. Zodra hij haar begroette op een vrolijkere toon glimlachte ze flauwtjes. Daar had hij gelijk in. Ze moest onwillekeurig glimlachen om de Altaria die nog steeds mee aan het bewegen was op de muziek. Zoiets had ze nog nooit gezien. "Zijn jullie een soort rondreizend dans duo of zo?" Vroeg ze met een bedenkelijke blik op haar gelaat.

» even iets geks aub » with; Jean-Pierre Dupuit

Nala glimlachte breed bij het zien van de Altaria. Het was het meest sullige ding die ze gezien had in een lange tijd. Ze haalde haar schouders op en liep dichter naar hen toe. "Ik vroeg me af of jullie een soort rondreizend dans duo of zo waren.. jullie zien er wel zo uit, oh als het echt zo is en jullie hebben fans hier in Kalos- ik zal niet zeggen dat jullie hier zijn" Beloofde ze plechtig en ze legde haar hand op haar hart.

» even iets geks aub » with; Jean-Pierre Dupuit

Nala luisterde aandachtig. Ze kon het niet geloven dat ze dus nu echt een bekende artiest tegen het lijf was gelopen. Ze kende hem niet.. althans niet van gezicht. Misschien wel van zijn muziek of stem, misschien zong hij wel. Dit was haar kans om ook eens iets speciaals te hebben! "Uh- mag ik dan jullie handtekening?" vroeg ze gretig. Normaal gebeurde deze dingen Nala nooit. Altijd was ze iemand die op de zijlijnen stond maar nu, nu stond er een échte artiest in levende lijven voor haar. Dat veranderde alles natuurlijk.

» even iets geks aub » with; Jean-Pierre Dupuit

"Ik wel!" Vluchtig begon ze in haar tas te zoeken naar pen en papier. Ergens had ze een notitieblokje en een heel arsenaal aan pennen. Ze vroeg zich wel eens af waarom ze dat bij zich had. Op momenten zoals die zei ze dan altijd tegen zichzelf 'je weet maar nooit wanneer je het nodig kunt hebben'. Dít was dus zo'n moment. Nala scheurde een blaadje af en gaf hem aan de jongen. Nu ze er eens goed over nadacht wist ze niet eens hoe hij heette. Daar voelde ze zich toch wel lichtelijk schuldig over. "Uh.. je schrijft hem voor Nala" zei ze met een glimlach. Misschien zou hij hem vanzelf wel zo zeggen en hoefde ze niet te doen alsof hij totaal vreemd voor haar was.

» even iets geks aub » with; Jean-Pierre Dupuit

Met ingehouden adem wachtte Nala af toen hij begon te schrijven. Voorzichtig probeerde ze op het papier te gluren maar ze had moeite met het ondersteboven lezen. Ze zakte weer terug op haar voeten en wachtte zwijgend af. Met een dankbare glimlach op haar gelaat pakte ze het aan en las ze het. 'Ik hoop dat je nog veel groovy vogels gaat tegenkomen in je leven Nala! Liefs Jean-Pierre' Zei het. Shit ik heb nog nooit van die naam gehoord "Thanks! Oh en ik heb je muziek wel eens gehoord op de radio! Ik wist wel dat jij het was" Met een ongemakkelijke uitdrukking borg ze het papiertje netjes op, tot ze iets bedacht. "Um.. vind je vogel het erg als ik ook een foto maak van hem? Dan heb ik zeg maar jouw handtekening en een aandenken van je pokémon, die hoort er natuurlijk ook bij"

» even iets geks aub » with; Jean-Pierre Dupuit

Nala had haar holocaster al gepakt maar liet hem zakken toen ze zijn toon hoorde. Ze keek op naar zijn gezicht en fronste. "Wacht.. je hebt geen toestemming gegeven? Maar ik heb ze toch echt gehoord" Dit was de waarheid wel. Toen ze zijn naam had gelezen wist ze ook dat hij het moest zijn. "Dat is toch strafbaar?" voegde ze er aan toe met een ongelukkige uitdrukking. Haar favoriete radiostation draaide geregeld wel eens een nummer van onbekende artiesten en één nummer in het bijzonder die ze een catchy beat vond hebben scheen dus aan hem toe te behoren. "Hm.. er is een radiostation in Shalour City, wellicht kunnen we daar naartoe gaan voor antwoorden? Dan hoeven we alleen maar door de Reflection Cave en dan zijn we er.. we zijn praktisch al halverwege" Mompelde ze toen ze om zich heen keek. Dit was inderdaad de route naar Shalour toe, wellicht kon ze hem helpen.