Red Like Roses

Met kalme passen wandelde het roosharige meisje verder. Ze had even haar handen in haar broekzak gestoken en haar bloedrode ogen zaten verborgen achter haar oogleden. Ze had serieus geen echte zin in dit. Ze voelde zich met de dag meer verbitterd worden en een neiging om iets te doen thuis werd groter. Als in, ik ga een ranger daten, of gewoon het verder gaan dan de rest. Dat was het probleem dat beide hadden ja. Ze zuchtte even, haalde een hand door haar roze haren heen en streek even kalm langs haar eigen gezicht. Zo even met haar fijne vingertoppen. Niet meteen om iets te doen, maar eerder omdat ze aan het nadenken was. Ze wist het gewoon niet meer zo goed en de vraag waarmee ze lang zat was iets dat ze gewoon.. Tja, wat moest ze denken? Een zucht kwam van haar lippen, weeral. Ze draaide maar cirkels en cirkels. Hier op dezelfde plaats. Zelfs hier, in deze zwarte grot waar leven zelf nog zijn weg kon zoeken. Was het zielig? Vast wel, maar zoveel gaf ze er nu ook niet om.

-Open

Voor de zoveelste keer was er bijna een Zubat tegen zijn kop aangevlogen. Waarom konden die verrekte beesten nou niet gewoon opletten waar ze heen vlogen? Ohja, natuurlijk, omdat ze geen gezicht hadden... Met een geïrriteerde grom liep de veertienjarige dan ook verder door de stomme grot met zijn stomme vleermuizen. Waarom was hij hierheen gekomen? Waarom ging hij zijn tijd verspillen aan een of ander stom doolhof? De reden was simpel, maar dan ook erg simpel. Empusa dacht weer eens dat ze lollig was en was luid keffend de grot ingerend. Puck had nog geprobeerd om de blauwe hond tegen te houden, maar tevergeefs. Het beest had haar eigen wil en luisterde naar helemaal niemand, zelfs niet naar haar nieuwe eigenaar... "Empusa?!" schreeuwde hij door de grot, in de hoop dat de blauwe hond terug zou komen. Een poosje bleef hij wachten, maar niks. Gvd. Hij wist 100% zeker dat het beest hem wel had gehoord, maar hem gewoon dik aan het negeren was. "Empusa?!" bleef hij gewoon koppig verder roepen om verder door te grot te wandelen. Als hij dat stomme beest ging vinden ging er niks maar van over blijven hoor. Zo, maar dan ook zo pissig was hij nu.

"Empusa?!" Ze snoof even. Wat een irritante ktstem was dat nu weer? Ze gromde even en balde haar hand tot een vuist waarna ze zich omdraaide. Welk rotjong was er nu weer van hun kuthuis ontsnapt? Huh? Wie o wie? "Empusa?!" Ze wandelde even op het geluid af, haalde haar hand op toen ze een persoon zag en probeerde zo goed mogelijk het gezicht te raken toen ze dichterbij kwam en even uithaalde met haar vuist. "Houd je stomme kutbek," zei ze even grommend terwijl haar ogen gewoon zo nijdig als wat stonden. Daarna nam ze een stap terug, draaide ze zich om en wandelde ze kalm weg, alsof er niks was gebeurd. Was er ook niet natuurlijk. Muk it all man, gvd.

Zijn hond was nergens te zien, maar zijn zicht was dan ook wat beperkt door het donker. Moest hij serieus zo laag zakken om een lijn te kopen voor een dier dat zich niet kon gedragen? Empusa in haar Pokéball stoppen vond hij weer zo zielig, zo gemeen was hij er namelijk nog niet voor. Nogmaals had Puck dan ook de naam van zijn Pokémon geroepen, maar weeral besloot de hond hem gewoon te negeren. Oké, nu begon hij zich toch wel zorgen te maken. De Houndour was een shiny Pokémon en zo losgeslagen als wat, dus het beest kon gemakkelijk meegenomen worden door een ander. Nogmaals wilde de jongen de naam van zijn hond roepen, maar werd abrupt onderbroken door een wijf dat zijn kant op kwam gelopen. Wat moest zij nou weer? Met een verwarde frons keek Puck dan ook naar het meisje toen ze haar vuisten balde. Oh Arceus... Dit ging niet goed komen zo. Gelukkig voor hem had hij een goed reflex, dus kon hij de klap van het meisje gemakkelijk ontwijken door lenig achterover te leunen waardoor je je afvroeg of hij überhaupt wel een ruggengraat had. Met een frons op zijn gelaat kwam Puck weer overeind om het meisje even dodelijk aan te kijken. "Waar was dat voor nodig?" snoof hij kortaf met nog steeds een diepe frons.

"Waar was dat voor nodig?" Excuseer mij? Ze stond plots stil, haalde diep adem en sloot haar ogen. Rotkind, rotkind, rotkind. Hoe goed brandde een rotkind? Misschien moest ze dat marginaal wijf van een Ragya bellen om het te vragen. Muking hell. Ze knarste dan ook even met haar tanden, maar draaide zich al snel om, haar hoofd wat kantelend. ze was niet onder de indruk van hem geweest. Wat zijn lichaam kon was enkel iets dat gelimiteerd was tot een bepaalde leeftijd. Kennis was de ware sleutel tot kracht. Het ging veel langer mee. "Omdat je je bek niet wilde houden en ik je stem irritant vind," zei ze nors terwijl ze even dreigend weer dichterbij kwam. "Eigenwijs rotkind," groooooooooooooom.

Hij was dus echt niet onder de indruk van het meisje. Ze mocht dan wel een paar jaar ouder zijn dan hijzelf, maar hij was echt niet bang hoor. Hij was meer geamuseerd om het feit dat zij hem niet echt leek te mogen. Kom op zeg... Hij had zichzelf niet eens voorgesteld en nu al noemde ze hem een kutkind. Wow, good job. "Je kan het ook gewoon vragen?" grinnikte hij geamuseerd toen ze een reden gaf op haar spontane uithaal van zonet. Weeral kwam het meisje zijn kant opgelopen, dit keer dreigend. Oké... Wie had dit roze beest uit haar kooi gelaten? "Rustig... Rustig?" probeerde Puck het roze beest te kalmeren. "Ik zoek enkel mijn hond, legde hij droogjes uit. "Een hond die net zo losgeslagen is als jij," vervolgde hij met een veel te brede grijns, haar gewoon uitlokkend. Ha!

Dat kind daagde haar uit. Dat. Fucking. Kind. Het moest dood. Dat had ze hier en nu wel besloten. "Je kan het ook gewoon vragen?" Ugh... Wat? WAT. "Rustig... Rustig?" WAS ZE EEN FUCKING HOND IN ZIJN OGEN OF WAT? Ze gromde even zachtjes waarna haar hand naar haar riem gleed en ze er een ball van klikte. "Een hond die net zo losgeslagen is als jij," Oh? "Oh... ben ik dat dan?" zei ze even kalm, een poeslief lachje gleed plots op haar gezicht, voordat deze verduisterde en ze de ball opgooide. Een gigantische aggron verscheen al snel. "Ik leer je wel een lesje over losgeslagen wild, rotmormel," zei ze even op een ijzige toon waarna de steel type zich helemaal opwerkte en met gloeiende, blauwe ogen het kind in zicht kreeg. "Kido, pak," De aarde trilde, de grot beefde en de steel Pokémon schoot aan een ongelofelijke snelheid op het kind af. Tijd om dat met de grond gelijk te maken.

Juist ja... Hij probeerde een ruzie uit te lokken en de ander werd rustig. Geweldig dit. Met een diepe frons keek Puck dan ook naar het meisje dat poeslief verder aan het praten was. Kon iemand haar alsjeblieft haar mond laten houden? Alles wat eruit kwam was pure shit, enkel gezeik en gejammer over zus en zo. Hij kende het roze beest amper en nu al had hij er een hekel aan. Waar was dan ook die rothond van een Empusa als je haar nodig had? Meestal verbood de jongen haar om iemand te bijten, maar zo'n irritant kind als dit wijf mocht ze gerust pakken hoor. Het was voor iedereen toch immers het best als ze haar mond hield. Voor heel even was de jongen in zijn nogal sadistische gedachtes verzonken, maar werd eruit gehaald door een plotselinge aardbeving. Wacht... Wat?! Geschrokken keek Puck naar het reusachtige beest dat op hem kwam afgesneld. Was dit beest van haar?! Wie ging zo'n wijf als dit nou Pokémon geven?! Pokémon waren hier niet voor bedoeld, toch? Voor enkele secondes was de jongen verstijfd uit schrik, maar toen het grijzige beest steeds dichterbij kwam zette hij het op rennen voor zijn leven. Ja dag, no way dat hij ging blijven staan om geplet te worden.. "GENADE ALSJEBLIEFT?!" schreeuwde de jongen tussen het rennen door. "Sorry, sorry, SORRY!"

Kido raasde echt op hoog tempo op dat ding af en blijkbaar had het pas na enkele tellen door wat er gebeurde... Even grinnikte Tawn toen de cent van de ander viel en deze begon te rennen voor z'n leven. Run Forest, Run~ MWAHAHAHA. Dit was te mooi. "GENADE ALSJEBLIEFT?!" Klonk er echter door het schreeuwen door. "Sorry, sorry, SORRY!" Oh...? Ze zette even een vinger tegen haar kin aan en kreeg een bedenkelijk gezicht. "Ik kon je niet helemaal horen~" klonk er vals grijnzend van de roosharige af. "En ik denk dat een buiging ook wel op zijn plaats is, niet Kido?" De gigantische Aggron bulderde woest, waarbij de grot hevig begon te trillen. Oh. Ren dan klein ding, ren als de wind~ Tawn was pissed en wilde nu dat iemand haar aanbad, anders zou het allemaal maar lelijk worden. Hehehe. Het was je respect tegen de grond of jezelf, de keuze was geheel aan de persoon in kwestie~ Hihi~

Hij had gesmeekt mensen, gesmeekt om wat medelijden, maar tevergeefs. De roze bitch waar hij mee te maken had was zo sadistisch als het maar kon zijn, want zo te zien leek ze te genieten van dit onaangename schouwspel. Haar losgeslagen Pokémon was een killermachine dat zo te zien was getrained op het aanvallen van mensen. Met verloren puppyogen onder het rennen door keek Puck naar het wijf dat zo te zien aan het 'nadenken' was. Wow... Sinds wanneer had zo iemand als zij hersens? Wat een mogelijke optie was, was dat ze alsof deed, maar oké. Zo te zien wilde het wijf meer dan zijn gesmeekte genade, want ze vroeg om een buiging. Een buiging mensen... Wie dacht ze wel niet dat ze was? Zijne koninklijke hoogheid? Pfft. Die buiging mocht ze mooi op haar buik schrijven. Zonder ook maar enigszins verder na te denken over de eventuele consequenties rende Puck haar richting op. Met volle vaart sprong hij op het irritante wijf om zijn handen in haar mooie roze haren te zetten. Als het gigantische beest hem wilde pakken moest hij het maar doen zonder zijn geliefde trainer pijn te doen. Hehe.

Nog geen halve seconde nadat ze haar wensen had laten klinken, was de ander haar richting uitgelopen. Ze zuchtte even en keek naar Kido. Uhum... DEze brulde even... Maar toen de jongen op haar hoofd sprong en in der haren zat, remde de steel type wat af. Deze neeg haar kop vlak voor het duo en keek met gloeiende, blauwe ogen naar degene die ze met de vloer gelijk moest maken. Het ene moment was er een stilte, het andere had Kido er niks beters op gevonden dan tawnee naar zich toe te trekken, en zo ook de jongen op haar hoofd. Hoe dan ook, zat de jongen nu dichter bij het beest dan tevoren en deze opende haar bek om de ander te gaan bijten met haar metalen tanden. Dit kon Tawn geen enkele kwaad doen, want zij werd lekker gehugd door haar sweet aggron~

De situatie waar hij zich op het moment in bevond was alles behalve leuk. In het begin had hij het allemaal als een of ander leuk spel gezien, maar pas nu zag hij in hoe ernstig de situatie daadwerkelijk was. Hij ging opgegeten worden door de Pokémon van iemand anders. OPGEGETEN. Uit angst was hij dan ook op het wijf gesprongen, maar zelfs dat leek niet te helpen. De Aggron bleef bij haar opgegeven opdracht en was van plan haar mooie, vlijmscherpe tanden in Puck zijn hoofd te boren. "Genade?!" piepte Puck bang met tranen in zijn ogen. Hij was nog veel te jong om te sterven... Hij was pas 14 verdomme! "Genade! herhaalde hij, dit keer schreeuwend, om een keiharde ruk aan het roze haar van het meisje te geven. Hij wilde hier zo graag weg. Zo graag... En als het niet op de 'normale' manier ging lukken moest het maar met geweld.

Het kind was bang, waarschijnlijk doodbang. Ze vonde het amusant, maar gaf voor nu geen kick... dat was tot... "Genade?!" Genade? Kende ze dat woord zelf nog? Na alle shit die er met haar was gebeurd? Na hoe mensen naar haar keken? Dacht men werkelijk dat zij genade zou hebben voor wie dan ook? Belachelijk. "Genade!" en dat was de druppel om het roosharige monster zelf in actie te laten schieten. Men dacht, ze was zwak, men dacht, ze was gek. Nou Muk hier komt de gek. Ze wist niet hoe snel haar handen naar de kop van het kind konden schieten om vervolgens aan diens haren te trekken en daarna naar voren te vallen op haar knieën en de ander zo te trekken dat ze zijn kop tegen de grond ramde, meerdere keren. Dit was wat je ervan kon verwachten. en lostte hij niet, dan zou ze eens haar mooie kant laten zien. Haar hele MOOIE kant.