Tea Beginning of Tea End [+Riddle Chaika]

Well… uh… lekker doelloos rondlopen met dit weer was misschien toch niet zo’n goed idee geweest. Gelukkig waren er genoeg restaurantjes en dus terrasjes te vinden waar ze kon gaan zitten om uit te rusten en misschien wat te eten en te drinken, want als ze erover nadacht had ze toch wel een beetje trek en voornamelijk dorst met dit warme weer. De blondine rekte zich even uit terwijl ze langs de velen terrasjes liep waar het bomvol zat met mensen. Tja, Riddle was vandaag alleen dus het was volgens haar niet een goed idee om aan een tafel te gaan zitten met tig andere mensen nee, geen goed idee. Ze liep dan ook maar rustig verder en liet haar blik over de menigte gaan tot ze eindelijk een plekje gevonden leek te hebben, waar niemand zat. Maar daar zat ze helaas voor haar fout, maar… toen ze haar helderblauwe ogen verder over het plekje liet gaan, merkte ze een persoon op die duidelijk alleen aan die tafel leek te zitten. Damnit… kon ze toch weer verder lopen. Echter bleven haar helderblauwe ogen hangen op de persoon die daar aan de tafel zat, het was een blondine, maar de meid had paarskleurige ogen en leek haar op het moment recht in haar ogen terug aan te kijken en… well… uh… misschien was dit wel een van de meest awkward stares die ze ooit met een ander persoon had gehad… naast Nathan of zo. De blondine was dan ook allang tot stilstand gekomen en stond daar nu een beetje als een standbeeld, maar voordat mensen haar raar aan zouden gaan kijken, kwam ze weer in beweging. Maar in plaats van dat ze verder liep langs alle terrasjes had ze besloten een poging te wagen en gewoon te gaan vragen of ze er bij kon komen zitten. Misschien was het wel een mede TR lid… misschien ook niet. De blondine had er echter nogal wanhopig uit gezien dus… why not?! Riddle stond dus niet veel later aan het tafeltje met een glimlach op haar gezicht “Do you mind?” vroeg ze vervolgens waarna ze een van de andere stoelen pakte en vervolgens maar gewoon ging zitten. De blondine had er wel uit gezien of ze wat gezelschap kon gebruiken.

Geen idee wat haar aan trok tot het tafeltje… of naja wat haar aantrok tot de blondine aan het tafeltje. Het feit dat ze aangestaard werd door de blondine aan de tafel had er sowieso voor gezorgd dat ze tot stilstand was gekomen en dat ze nu een of andere staarwedstrijd aan het doen waren. De blondine bleef echter flink terug staren en Riddle leek niks anders te kunnen doen dan dichterbij te komen en vervolgens aan haar tafeltje te staan. Well.. daar stond ze dan. Het was maar goed dat Riddle best wel goed met ‘vreemden’ in contact kon komen en dat ze daar dus ook niet bang voor was. Al wist ze totaal niet hoe dit ging aflopen, maar het was iets wat er voor gezorgd had om bij het tafeltje te komen. Al had ze eerlijk gezegd ook gewoon zin om te zitten en wat te kunnen drinken dus tja. Ze had natuurlijk geen idee gehad dat de andere meid allerlei gedachten door haar hoofd had gaan over vechten en elkaar in elkaar slaan. Nee, dat was op het moment het laatste wat bij Riddle omhoog kwam in haar gedachten, daar was ze iets te dorstig voor. De blondine leek even flabbergasted toen ze ineens aan haar tafeltje stond en heel brutaal vroeg of ze er bij kon komen zitten en het eigenlijk gewoon deed. Voordat haar kont de stoel raakte werd er nog gesproken dat het dus gewoon kon met een grijnsje op haar gezicht. Nou… had zij even geluk! Dan hoefde ze niet weer op te staan met een slecht humeur en weg te lopen. Ze kon een heisa maken hier… maar of het slim was? Nee… ze wist niet met wie ze te maken had. Schijn kon heel goed bedriegen. De blondine keek de andere blondine aan met haar blauwe ogen toen ze reageerde op haar Engelse woorden. Haha, oeps, soms kon ze wel is opmerkingen maken in het Engels. “Whaaa, sorry daarvoor” sprak ze met een glimlachje “Ik gooi er nog wel is wat Engels doorheen” sprak ze met hetzelfde glimlachje. Het fijne aan Riddle was, was dat nooit iemand haar zou verdenken tot een lid van Team Rocket… laat staan een Elite Officer… Riddle wuifde vervolgens even naar een serveerster die niet veel later naast haar stond “Ice Tea, graag” sprak ze simpel met dezelfde glimlach waarna de serveerster knikte en weer verdween. De blondine ging wat comfortabeler zitten en keek vervolgens weer naar de, voor nu nog, vreemdelinge. “De naam is Riddle Chaika…” sprak ze vervolgens waarna ze haar hand uit stak en ondertussen met een blik keek om de andere uit te nodigen ook haar naam te vertellen.

Riddle sprak voornamelijk gewoon Nederlands natuurlijk, gewoon haar moedertaal. Echter was de Engelse taal haar zo eigen geworden dat ze dat er nog wel eens doorheen gooide en daarnaast sprak ze ook gewoon Engels tegen Eric als die de overhand weer had genomen dus het was niet vreemd om Engels te praten. Echter was de blondine voor haar nog steeds een vreemde geweest en uh… ja, dan wist je überhaupt niet of mensen die taal konden spreken. Ja, er waren ook mensen die geen woord Engels konden spreken. Riddle wist echter niet dat de persoon voor haar Zweeds als moedertaal had al werd al snel door de andere blondine gesproken dat het niet uit maakte en dat ze dat ook wel eens deed. Riddle glimlachte “Gelukkig maar” sprak ze echt wel wat opgelucht. Ze was dan misschien van Team Rocket, maar Riddle had altijd geleerd om beleefd te zijn, zeker in het begin als je mensen leerde kennen. In tegenstelling tot heel veel andere Team Rocket leden was Riddle goed opgevoed. Niet veel later had Riddle zelf even gezorgd dat ze te drinken kreeg, een Ice Tea wel te verstaan. Het was haar favoriete drankje en het was het gene wat ze áltijd koos als ze ergens anders was dan thuis om te eten en te drinken. De blondine keek met haar blauwe ogen terug in de lila kleurige ogen van haar gesprekspartner.

Riddle had vervolgens maar haar hand uitgestoken om zich voor te stellen. Dit werd gelukkig geaccepteerd met een wederzijdse hand en een naam. Cecille Skarsgård om te precies te zijn. Door de achternaam begon ze echter wel na te denken. Het was sowieso een buitenlandse achternaam. Vervolgens kwamen er wat woorden van de blondine die ze niet echt aan had zien komen. Ze sprak dat ze haar naam herkende, of naja ze had haar naam eerder gehoord, maar de blondine leek niet te weten van waar. Er werd vervolgens nog gevraagd of ze niet toevallig een beroemdheid was die kwam schuilen voor de paparazzi. De vraag werd gesproken met een grijns op het gelaat van Cecille waardoor ze gelijk even moest grinniken. Zij? Een beroemdheid? No way. “Aangenaam” sprak ze nog even doelend op het voorstellen “Maar… nee ik ben geen beroemdheid die komt schuilen” sprak ze grinnikend. Over het TR gebeuren moest ze zwijgen, misschien dat ze daar haar naam van kende? Al leek de persoon voor haar geen lid van TR te zijn. Misschien wel… je wist het immers nooit, bij Riddle zelf was het ook amper te zien. Ze wilde haar mond openen om nog wat meer te zeggen, maar de serveerster onderbrak haar door een Ice Tea voor haar neus te zetten ‘Dankjewel’ sprak ze nog snel tegen de serveerster die vervolgens alweer verdwenen was. Haar blauwe ogen keken weer naar Cecille en nu ze erover nadacht misschien kende ze wel iemand die zij ook kende? Misschien Nathan?! Echter durfde ze hem niet gelijk in het gesprek te gooien. “Hmmm.. misschien heeft iemand een keer mijn naam genoemd?” sprak ze met haar schouders ophalend, verder niet weten waar Cecille haar van moest kennen, want ze had Cecille zelf nog nooit eerder gezien, haar naam verder ook nergens gehoord.

De blondine reageerde nogal teleurgesteld op haar woorden dat ze uh, dus geen beroemdheid was. Al was er te merken dat de blondine toch nog dat tikkeltje speelsheid in haar gelaat en stem had. Ja, dat was duidelijk te merken, daarom nam ze het ook niet persoonlijk op. Ze kende de blondine ook pas een paar minuten en ze was waarschijnlijk ‘beroemd’ genoeg met haar rang in Team Rocket. Ze sprak vervolgens verder dat het haar ‘geluksdag’ niet was waardoor Riddle haar toch wat met een scheve glimlach aan keek en lichtelijk grinnikte. Ze had geen idee wat de blondine wilde, maar uh… helaas voor haar was er dus geen beroemdheid aanwezig. Misschien was haar Archeops goed genoeg? Fossiel pokemon waren tenslotte zeldzaam? Naja dat hield ze voor nu nog maar eventjes achter, want ze wilde niet hier tussen die menigte allerlei vragen naar haar kop gaan krijgen, nee dank u. Ze had gesproken dat Cecille misschien haar naam had gehoord van iemand anders, maar natuurlijk nooit ontmoet had, die optie was er natuurlijk gewoon. De roodharige keek haar geamuseerd aan toen ze haar lippen tuitte en een wat moeilijk gezicht trok om na te denken. Echter kwam er uiteindelijk niks uit, ze verontschuldigde zichzelf eerst om vervolgens te spreken dat ze het zich misschien sneller zou herinneren als ze namen kende of dat het om een andere Riddle ging. Hmm… ja dat was allemaal mogelijk, alleen hoeveel Riddle’s liepen er rond in Kalos en Hoenn? Uiteindelijk dacht ze zelf ook maar eventjes na “Na ja sorry dat ik geen beroemdheid ben” sprak ze grappend “Je komt vast ooit wel iemand belangrijks tegen” ging ze verder. “Wat vind je van Fossiel pokémon daarentegen?” sprak ze uiteindelijk maar, tikkeltje meer nieuwsgierig “Enne ik kan wel wat namen noemen voor je?” begon ze “Al betwijfel ik of je überhaupt een naam herkent” sprak ze grinnikend. “Uhm… Ciro…. Ragya… Tawnee… Nathan… Floyd?” ze noemde maar random wat namen op en keek vervolgens afwachtend naar de blondine die tegenover haar zat. Ondertussen pakte ze haar glas op om een slok van haar drinken te nemen.

De blondine toonde ineens een blik die ze herkende waardoor er nu gelijk een nieuwsgierige blik op Riddle’s gelaat verscheen. De woorden die ze sprak, hoorde er geweldig, passend bij. Enne Riddle was gek op liefdesverhalen, oke misschien op het moment niet zo heel erg, maar ja, ze werd er nu wel heel nieuwsgierig naar. Ze hield zich voor nu dan toch wel eventjes stil. Zeker omdat er een antwoord kwam op haar woorden over de fossiel pokémon om precies te zijn. Het antwoord stelde haar een klein beetje teleur, maar goed, niet iedereen was super dol op fossiel pokémon. Ze wist ook niet of Cecille snapte wat de link was die Riddle probeerde te leggen. Weet je wel, fossielen en beroemdheden? Soort van was het hetzelfde als mensen er gek op waren. Ze had echter gesproken dat haar vriendin dus een fossiel pokémon had. Aha… haar vriendin… wat voor een fossiel pokémon had die persoon dan in bezit? Ze hield zich echter weer stil en knikte maar gewoon wat instemmend. Ze kwamen niet veel later weer op het onderwerp van waar ze dan haar naam van kende. Waar Cecille, Riddle’s naam dus van kende. Haar reactie daarop zag ze niet aankomen en ze keek haar dan ook wat glunderend aan. Alleen toen ze haar woorden sprak veranderde haar uitdrukking wat naar een scheve glimlach. Of course kende ze Nathan en Ragya van alle mensen… en Ciro, maar wie kende dat kind nou niet… Voordat ze echter kon antwoorden, kwam er nog iets wat ze dus alles behalve verwacht had.

Arceus, de blondine voor haar, aan hetzelfde tafeltje, liet haar op allerlei manieren verbazen vandaag, dat gebeurde niet vaak. Ze sprak ‘de’ Riddle en vervolgens nog dat ze wel had verwacht dat Nathan een mooie vriendin had, maar… Die woorden raakte haar echter recht in haar hart. Ze schoot compleet rood aan, want dat soort complimenten kreeg je ook niet elke dag, zeker niet van een meid die je net ontmoet had. Voor een paar seconden keek ze dan Cecille ook recht in de ogen aan, maar al snel keek ze naar haar glas en schudde ze haar hoofd. Ze sloot haar ogen en legde haar handen tegen haar wangen aan, oh gosh. “Uh…” begon ze maar nogal awkward “Bedankt I guess!!” sprak ze met een brede glimlach ondertussen haar handen weer te laten zakken. Ze moest zichzelf bij elkaar houden, ze moest zich sterk houden. “Echter… is het ondertussen…” begon ze wat moeilijk “Niets meer tussen ons” maakte ze haar woorden maar af om vervolgens snel een slok van haar drinken te nemen. Ze zuchtte lichtjes en haalde haar hand door haar rode haren “Maar… nu heb je mij toch wel een beetje nieuwsgierig gemaakt wie jouw hart dan veroverd heeft?” sprak ze met een glimlach “Ik bedoel, je hebt een vriendin dat vind ik wel mooi” haar woorden waren gemeend en goed bedoeld, ze was verder ook gewoon nieuwsgierig “Ik zal ook even vertellen waarom ik überhaupt over Fossielen begonnen was” begon ze “Ik heb zelf een Archeops” fluisterde ze ondertussen, niet iedereen hier op het terras hoefde dat te weten.