I'm not sorry

De battle begint bij de plaatjes, de eerste alinea is niet van toepassing voor het vangen van de skiddo


Hmpf... Eindelijk had hij dan weer even kunnen 'ontsnappen' aan de ander. Het was best irritant. Soms. Hij moest altijd vertellen waar hij was en hoe laat hij weer terug was en bla bla bla. Het was gewoon irritant soms en dat leek de ander niet op te merken. Het was leuk hoor, daar niet van, maar het was vermoeiend met de ander. Matthew had geen schaamte. Matthew kende het woord schaamte waarschijnlijk niet eens. En dat zorgde zo vaak voor rare gebeurtenissen dat hij er soms gewoon echt moe van werd. Maar ach, hij was nu buiten, dus dat was iets. De ander zou het maar even uitzoeken. Hij had gewoon gezegd dat hij een paar uur weg zou zijn, dus dat gaf hem genoeg tijd om andere dingen te gaan doen. Zoals... Wist hij veel... Lopen. Yeah... Hij was echt vergeten wat hij allemaal in zijn vrije tijd deed nu hij al een tijdje bij Matthew verbleven was. Lindo liep naast hem, zoals meestal. Hij vond de pokémon wel leuk gezelschap. Was altijd blij en... yay! Blije Lindo was een leuke Lindo, al zei hij het zelf. Hij was de stad in gelopen, die zoals altijd eigenlijk, erg druk was. Mel deed zijn capuchon op zijn hoofd, waardoor hij er misschien wel verdacht uit zag, maar dat maakte hem niet uit. Het liet hem meer op zijn gemak voelen in deze grote drukte. Al kwam dat meer door het tijdstip van de dag. Het was midden op de dag, wat had hij verwacht? Dat het rustig zou zijn? Dat hij in zijn eentje door deze gigantische stad aan het wandelen zou zijn? Eigenlijk had hij dat wel gehoopt, maar dat mocht niet baten. Helaas maar weer eh? Hij slenterde door de grote stad, waarna hij even op keek. Een grote poort waar een grote '5' op stond. De vijf van Route vijf. Een route waar hij tot nu toe nog niet veel op was geweest. Hij liep door de poort heen, waardoor hij in de overgang tussen de stad en de route kwam. Hij snapte nog steeds niet echt wat het nut van deze ruimtes was. Schuilen voor de regen misschien? Voor de zekerheid, mocht je je bedenken? Het ergste was dan nog wel dat er altijd een informant was hier. Een man of een vrouw die aan gaf welke route hier was en naar welke stad het lijdt en bla bla bla. Allemaal niet nuttig! Er bestonden ook dingen die kaarten heten maar mensen waren gewoon veel te lui! Je kon zelfs op je Holo Caster dingen downloaden waardoor je het makkelijk kon bekijken! Die mensen waren echt totaal niet nuttig. Waarom zou je überhaupt deze baan willen hebben? Het enige wat je kon doen was de hele dag staan en dezelfde informatie de hele tijd vertellen aan mensen. Hoe saai wilde je een baan maken? Blijkbaar erg saai, met zijn baan was Melvin dus ook een stuk tevredener. Zijn baan bij Team Rocket. Want niets was hetzelfde! Iedere dag kon er weer iets nieuws en spannends beginnen! Naja, niet dat hij deze baan zelf had uit gekozen. Oke oke, hij had deze baan deels zelf uit gekozen. Hij kreeg pokémon als hij zich zou inschrijven bij Team Rocket, dus dat klonk wel als een goede deal. En nu hij ouder was had hij geen spijt van dit alles. Het was een leuke, afwisselende baan en dat was gewoon... Leuk. Yeah. Nailed it. Natuurlijk zaten er ook wat nadelen aan, want je wist niet wanneer je er op uit moest en wanneer het moest, dan moest het ook echt. Niet dat hij tot nu toe veel had moeten doen, want hij was nog maar een grunt. Nee, eerder, nog steeds een grunt. Maar dat zou vanzelf wel goed komen, toch? En anders, een grunt was prima van zijn kant af, als hij eerlijk was. Dus meer had hij ook niet echt nodig. Het nam nu tenminste nog niet al te veel tijd in, dus hij kon nog veel zijn eigen gang gaan. Hij ging naar buiten, nu echt de route op, ja. Niet in die waardeloze ruimte blijven. Toen hij naar rechts keek was er een skate park. Wat hij opzich wel oke vond. Kinderen uit de buurt konden dan lekker skaten en het was een fijne plek om te verblijven. Al mocht het wel een schoonmaak beurt krijgen van zijn part. Arceus, hij had dingen over genomen van Matthew. Hij was het nu gewoon gewend om dingen schoon te houden en nu merkte hij het gewoon op. Sigh. Naja, op zich was het wel goed, maar dat hij er over na dacht om het ook echt op te ruimen was niet echt het beste wat hem was overkomen als hij eerlijk was. Vooral omdat hij dan iedere dag weer terug zou moeten komen om alles op te ruimen en dan- Nee. Stop. Deze Matthew gedachtes moesten stoppen. Hij wilde het park niet op ruimen en dat was de waarheid. Ja. Totaal. Helemaal zeker... Oke nee, hij wilde het echt heel erg graag op ruimen. Hij was echt heel erg veranderd sinds hij bij Matthew verbleef. Echt heel erg. Zouden zijn ouders hem überhaupt nog terug herkennen? Waarschijnlijk niet. Naja, alleen qua uiterlijk en dat was niet zo raar ook. Zijn uiterlijk was niet veranderd maar door de lange zwart-harige jongen veranderde hij steeds meer. Qua karakter en zijn manier van denken... Want hij leek steeds meer een softie te worden door de ander. Hij kon er niks aan doen! Allemaal Matthew's schuld. Stomme Matthew. Oke nee, hij was niet stom, hij was aardig. Ja, hij had slechte gewoontes maar... tja... Het bleef Matt eh. Matthew bleef Matthew. En hoe hard hij het ook had geprobeerd om de gewoontes van Matthew te veranderen, het was eerder anders om. Zijn gewoontes waren naar de gewoontes van Matthew veranderd. Buiten de verlatingsangst en dat hij constant wapens bij zich had en Matthew in de gaten hield... Maar dat maakte de ander ergens wel schattig. Best wel heel erg eigenlijk. Het liet hem best speciaal voelen dat de ander zo ver voor hem zou gaan, al was het deels door de verlatingsangst van de ander. Maar het was als nog best wel schattig van de ander. Het liet hem gewoon... Tja. Speciaal voelen? Ja, het liet hem gewild voelen. Mel zuchtte even en wreef over zijn hoofd. Het was ook allemaal verwarrend soms eh... Hij had het gewoon nog nooit zo mee gemaakt. Dat maakte alles verwarrend. Lindo maakte een vrolijk geluidje en rende het gras in om te gaan liggen, waar op Mel even zachtjes lachte en de ander volgde, maar bleef staan. "Kom gekkie, we moeten wel blijven lopen. Als we straks een mooiere plek vinden gaan we daar liggen, okay?" sprak hij met een knipoogje tegen de shiny Charmander, die meteen uitbundig knikte en enthousiast met zijn armpjes overeind kwam. Mel grinnikte even en aaide de Charmander even. "Wat moet ik toch zonder je?" Hoeveel een pokémon of pokémon zoveel kon betekenen, in een korte tijd, was eigenlijk best wel speciaal. Eigenlijk heel erg speciaal als hij eerlijk was. Zo merkte hij het maar weer met Matthew. Hij kende hem eigenlijk lang, maar door zijn nieuwe personaliteit was het tegelijkertijd ook een vreemde. Hier door moesten ze weer vanaf nul beginnen. Oke, dat was niet helemaal waar. Ze begonnen op iets van tien in plaats van honderd. Maar als nog, het was een aardig stukje om terug te krabbelen. Ook al ging het soms op en neer, ze waren wel vrienden... Yeah. Ze waren vrienden. Honderd procent zeker. Hij was er nu over uit. Ze waren vrienden en niets meer. Toch? Ja. Zonder enige twijfel. Nou... Ja. Niet twijfelen. Het was goed zo. Ze hoefden niet meer te zijn dan dat. Toen Lindo echter weg begon te lopen, keek Mel op. Wat was er Lindo? Toen de vuur pokémon allemaal vrolijke geluidjes begon te maken keek Mel op en liep hij naar de shiny Charmander. "Wat is er mis jongen?" klonk er van hem af, waar op er geen antwoord kwam. Tegenover hen stond er een Skiddo te grazen van het gras. Alsof ze er niet eens stonden. Mel knipperde even. "Wat is er mis dan Lindo?" vroeg hij even aan de pokémon terwijl hij bij hem neer knielde. De pokémon trok aan zijn shirt en wees naar de Skiddo die hen gewoon leek te negeren. "Ja... Ik weet het, daar is een Skiddo." sprak hij met een glimlachje tegen de pokémon. Gekke pokémon ook van hem. Zo vond hij hem in een doos en mocht hij hem eerst niet eens mee nemen en het volgende moment was de pokémon zo gehecht aan hem dat hij zowat niet meer alleen werd gelaten door het beestje. Wat natuurlijk erg lief was. Ergens leek de pokémon voor zich wel een beetje op Matthew. Min de kant dat hij iedereen vermoordde die in zijn buurt kwam natuurlijk. Maar de rest klopte wel redelijk. Oh en het schoonmaken en de stylish kant van de ander zat ook niet in de Charmander. Heh... Nu hij er zo over na dacht leek het wel een soort... Kind van hen. Hij grinnikte even, maar sloeg zichzelf even op zijn wangen. Niet raar denken Melvin, het was niet goed zo. Hoe hij überhaupt op het idee was gekomen was niet goed. Hoe was hij daar op gekomen? Hij snapte het echt niet. Door dit soort dingen leek het echt alsof ze een pas getrouwd koppel waren man... geez. De Skiddo had hen inmiddels nieuwsgierig aan gekeken, waardoor Mel even op keek. "Wat denk je er van, Lindo?" vroeg hij even aan de pokémon naast hem terwijl hij overeind kwam. De pokémon keek hem even vragend aan. "Nog een team maatje er bij?" vroeg hij met een glimlachje tegen de pokémon, waar op Lindo grotere ogen kreeg en toen een enthousiast geluidje maakte. "Oke dan, dan gaan we er voor!" sprak hij waarna hij glimlachte naar de gele pokémon.

vs

Nu zou het dus een onverwacht, maar toch wel spannend gevecht worden. "Lindo, gebruik Scary Face!" riep hij naar de Charmander, die knikte en voor de Skiddo een 'scary face' gebruikte, waardoor de Skiddo versteende en de snelheid van de pokémon lager werd. Beter voor hen natuurlijk, want dan had Lindo een grotere kans om de aanvallen van de Skiddo te ontwijken. De Skiddo draaide zich om, om met zijn staart heen en weer te waggelen. Charmander maakte even een 'Aw' gezichtje, waardoor Mel even face palmde. Serieus? Dus de defense van Lindo was in de minderheid gebracht, betekende niet dat ze zomaar naar beneden gingen hoor! "Gebruik Smokescreen!" beval hij de Charmander, die knikte en er rook op het veld kwam. Hierdoor zou de Skiddo hen niet meer goed kunnen zien, wat natuurlijk goed was. "Gebruik Inferno nu de Skiddo je niet aan ziet komen!" beval hij de fire type, die op sprong en er hevig vuur op de Skiddo af kwam. Niet dat de Skiddo zich had kunnen voorbereiden om te ontwijken, want daar was Mel hem al voor. De Skiddo kwam overeind, maar wel met een burn. Dat was natuurlijk ook weer in hun voordeel. Toen de Skiddo echter op de grond begon te stampen en de grond begon te trillen, werden Melvin's ogen groot. Kende Skiddo's bulldoze? Dat was niet mooi. Totaal niet mooi. Lindo werd vol geraakt, want even eerlijk, hij kon dit niet ontwijken. En dat niet alleen, nu werd ook Lindo's snelheid verminderd. Maar, door de burn van de Inferno werd de grass-pokémon wel iets meer verzwakt! De Charmander kwam even trillend overeind. Tja, die had het ook niet zo één twee drie verwacht eh. Mel slikte even en dacht even stug na. "Gebruik nog een keer Smokescreen, waarna je Flame Burst gebruikt!" beval hij Lindo, die knikte en weer rookbommen op de ander af gooide om daarna een barstende vuur bom op de Skiddo te gooien. De Skiddo maakte een boos geluid, wat niet veel goeds voorspelde. De Skiddo gebruikte Bulk Up, om daarna ook een soort bom op Lindo af vuurde... Nee.. Seed Bomb! Lindo viel om en trilde even iets. Dang it... "Lindo! Schiet op de ander af en gebruik Fire Fang!" beval hij de Fire-Type, die knikte en op de Skiddo af schoot om Fire Fang te gebruiken. Met Vine Whip werd de ander echter opeens weg geslagen, nog voordat hij de Fire Fang kon gebruiken. "Lindo! Je kunt het wel!" bemoedigde hij de pokémon. "Gebruik Fire Spin!" beval hij de gele pokémon. Fire Spin kon samen met de burn goede damage doen bij de pokémon. Lindo begon een soort spiraal te maken van vuur, waarna deze op de Skiddo werd afgevuurd. Daar zou de Skiddo dus even in vast zitten en extra damage krijgen. De Skiddo schoot echter op hen af, voor de move Double Edge. Lindo werd aardig toegetakeld door de aanval, waardoor zijn ability nu goed naar voren kwam; Blaze. Nu hij redelijk verzwakt was werden zijn aanvallen met 50% sterker, wat goed uit kwam bij deze Pokémon. Maar door de aanval zelf werd de Skiddo meer verzwakt en door de Burn plus Fire Spin, kreeg deze er nog meer damage bij. Mooi... Alles liep volgens plan tot nu toe. "Gebruik Flamethrower op de Skiddo!" beval hij de pokémon, waar op Lindo weer knikte en een vuur zee op de ander af vuurde, die deze wonder boven wonder ontweek. De Skiddo kwam weer afgerend op Lindo, waarna de kleine hoorns van de Skiddo tegen Lindo kwamen, waardoor deze Horn Leech kon gebruiken om energie terug te krijgen. Ach. Vervolgens kwamen er wortels rond de benen van Lindo. Leech Seed... Niet eerlijk. "Gebruik Inferno nog een keer!" Beval hij Lindo, die knikte en weer een grote hoeveelheid vuur op de Skiddo af vuurde. De Skiddo kwam wankelend overeind. Serieus.. Hoe moeilijk was het om deze pokémon te vangen? Hij beet even op zijn lip, wat was goed... De Skiddo begon echter ietwat te gloeien. Ah nee, Synthesis. Verdomme. Dit liep niet meer volgens plan, maar hij zou niet opgeven. "Gebruik Inferno!" weer. Weer inferno. Maar het was de krachtigste move die hij kon gebruiken, het was een belangrijke move die hij kon gebruiken. De Skiddo werd vol geraakt, waarna deze even met een dicht geknepen oog hun kant op keek en overeind krabbelde. De Fire Spin en de Burn waren allebei nog steeds van kracht, wat hen heel erg veel hielp. De Skiddo begon weer op de grond te stampen, waardoor Lindo vol geraakt werd door de Bulldoze.. Dang... "Lindo!" riep hij naar de pokémon, die even snoof en weer overeind kwam. Duidelijk dat hij ook niet zou opgeven. "Dat is de spirit! Gebruik Flamethrower!" sprak hij tegen de Charmander, die alles leek te geven in de Flamethrower. De Skiddo vuurde een Seed Bomb op Lindo af, waardoor Mel even knipperde. "Ontwijk!" beval hij de Charmander, die weg schoot van de Seed Bomb. "Gebruik Inferno! Schiet daarna naar de Skiddo toe om Slash te gebruiken!" beval hij de Charmander, die knikte en eerst de inferno af te schieten en direct daarna naar de Skiddo te springen om zijn klauwen te gebruiken. Dit was iets wat de Skiddo zowat niet had kunnen ontwijken, het was bijna onmogelijk voor de Skiddo om dit te ontwijken en dat wist Mel maar al te goed. Hij richtte even een blik op zijn partner, die al vermoeid leek van het gevecht. Tja, wat moest hij er over zeggen? Het was een best lastig gevecht en dat kon hij zeker niet ontkennen. Was het lastiger dan de Gym? Een beetje. De pokémon was in ieder geval sterker dan de pokémons van de Gym van Viola. Dat was zeker. Dat wist hij honderd procent zeker. De Skiddo kwam trillend en duidelijk met moeite overeind. Mooi... Nog even en hij kon dit gevecht af maken met de pokéball. Hopelijk. Dit zou zijn eerste vangst worden, dus eigenlijk voelde hij nu nog de extra nervositeit in zijn lichaam... Oh Arceus. Waar was hij eigenlijk aan begonnen? En Matthew zou de kleine geit nooit leuk vinden omdat het een grass type was en het bladeren op zijn rug had en... Wacht, hij moest terug naar de battle, want inmiddels had de Skiddo een tegenaanval gedaan, dat even moest doordringen bij Mel. Lindo keek Mel ietwat kwaad aan, waarna hij een ember van de ander op hem gericht kreeg. Auw auw auw! Dat deed pijn. "Sorry jongen! Ik ben er nu weer bij!" sprak hij tegen de ander, waarna hij knikte naar de gele pokémon en naar de Skiddo keek. "Gebruik Scary face! Zodra de ander versteend gebruik je meteen Flamethrower!" beval hij zijn trouwe partner, die knikte en weer een eng gezicht trok voor de Skiddo, om daarna de Flamethrower zowat in het gezicht van de ander af te vuren, waardoor de Skiddo weg schoot van de kracht van de Flamethrower. Mooi. Lindo sprong hijgend terug, terwijl Mel een lege pokéball omhoog haalde uit zijn jaszak. Het was nu of nooit... Nu had hij de kans om zijn eerste pokémon te vangen in plaats van te krijgen of te vinden. Hij gooide de rode pokéball naar de Skiddo, waardoor de Bal open ging en de rode streep de Skiddo ook totaal rood maakte, om in de Pokéball opgesloten te worden en op de grond te vallen... Nu was het afwachten of de skiddo er ook echt in zou blijven zitten of dat de Skiddo er weer uit zou komen... Iets wat best wel heel erg spannend was dus. Iets wat hij dus nog nooit had mee gemaakt. Iets waar hij altijd zo simpel over na had gedacht, maar eigenlijk helemaal niet zo simpel was als dat hij dacht. Gevechten waren niet makkelijk. Gevechten waren hard vechten voor iets wat je wilde. Niet opgeven. Opgeven is hetzelfde als je pokémon niet vertrouwen. En dat deed hij. Hij had al zijn vertrouwen gegeven aan de gele pokémon. Hij vertrouwde nog steeds op de gele pokémon. Hij had hard gevochten en wat er ook gebeurde nu, hij was trots op Lindo. Heel trots.

Moves used
Inferno x4
Flamethrower x3
Fire Spin x1
Flame Burst x1
Smokescreen x2
Scary Face x2
Slash x1

Words; 3027

Click. De pokéball bleef na een paar keer schudden stil liggen. Stilte. Doodse stilte. Dit hele gevecht en wat er zojuist gebeurd was moest even binnen komen bij hem. Het was lastig te bedenken, het was lastig in te denken. Het was... tja... lastig. Dat had hij goed bedacht zeg. Mel knipperde verbaasd, zelfs Lindo keek hem verbaasd aan. Het was een tijd van stilte en onbegrip. Mel begon na een paar minuten van stilte en geen enkele beweging voorzichtig te lopen.. eh? Hij pakte de pokéball rustig op en begon breed te glimlachen. Het was hem gelukt.. Hij had een pokémon gevangen! Zijn eerste! Yes! Hij begon blij te juichen en te lachen, waar op de Charmander ook vrolijk mee begon te doen. "Het is ons gelukt! Het is ons gelukt!" Sprak hij blij tegen de Charmander, die ook vrolijke geluidjes maakte. Mel knuffelde de Charmander en glimlachte breed. "Ik ben zo trots!" op hem en op zich zelf. Want... kom op. Hij had zojuist zijn eerste pokémon gevangen. Dat was best een feestje waard toch? Zou Matthew het ook goed vinden? Vast wel. Ook al zou hij niet van de pokémon zelf houden.. maar oke!