Shh.. wees even stil. Hij is nog aan het slapen.
Jean-Pierre was in een hotel kamer wezen overnachten. Hij wilde namelijk extra goed uitgerust zijn voor het Gym gevecht dat hij vandaag zou gaan doen. Hij had ook bij zijn oma kunnen overnachten, maar het leek hem leuker om pas na het Gym gevecht op visite te gaan. Dan had hij meteen heel erg leuk nieuws dat hij aan haar kon vertellen. Hij moest haar eigenlijk sowieso nog vertellen over dat hij van Watson had gewonnen. Daar was hij zelf namelijk al heel erg trots op geweest. En als hij weer terug in Rustboro City zou zijn, zou hij het persoonlijk aan zijn moeder vertellen. Ze zou er minder van begrijpen, maar ze zou wel trots zijn. En dan had hij ook weer meteen een reden om langs te gaan. Hij moest eigenlijk ook nog even zijn vader bellen. Die wist ook nog niet van zijn overwinning op Watson. Aan hem kon hij ten minste nog wat meer vertellen over de details van het gevecht. Dat vond zijn vader echt prachtig als hij dat deed. Zijn vader had toen der tijd vooral genoten van Chichi tegen een Machoke. De Matchup vond hij erg amuserend. Zo’n kleine eekhoorn pokemon tegen een body builder. En dat dat gevecht was geëindigd in een overwinning voor zijn zoon hielp waarschijnlijk ook wel.
Maar goed, hij werd langzaam wakker van de zonnestralen die in zijn gezicht schenen door de niet goed dicht gemaakte gordijnen. Het was ongeveer negen uur nu. Dus hij had, voor zijn doen, best lekker kunnen uitslapen. Hij had er soms nog wel een handje in om langer door te slapen, maar deze keer was hij wel erg hyped om zijn volgende Gym gevecht te doen. Hij ging recht op zitten in zijn bed en wreef zijn handen door zijn ogen. Hij rekte zich uit en geeuwde. Dit was wel echt een van die relaxte ochtenden waar je lekker had uitgeslapen en wist dat de rest van de dag alleen maar leuk zou worden. Hij gooide zijn deken van zich af en kleedde zich om. Het ontbijt was immers al begonnen. Dit zou duren tot half elf, dus hij had nog genoeg tijd.
Na een goed ontbijt en een fijne wandeling om het te laten zakken liep hij in de richting van de Gym. Hij zag hoe er nu al mensen waren die in de zand baden lagen. Dat moest hij zelf eigenlijk ook nog een keertje doen. Verder was het vrij rustig in Lavaridge Town. Het was hier altijd rustig. De oude mensen die hier woonden hielden namelijk wel van de rust. Behalve zijn oma Tina natuurlijk. Als ze kon zou ze iedere dag een feestje geven. Nu dat hij er bij na dacht, hij moest er wel voor zorgen dat ze hem nu niet zou zien. Dan zou de hele verassing er af zijn. Op een iet wat snellere pas liep hij nu naar de Gym, bij iedere hoek goed uitkijkend of hij zijn oma niet toevallig ergens zag. Trouwens, hij noemde haar wel oma, maar ze is zijn overgroot oma. Lang verhaal.
Hij kwam aan bij de Gym en stapte naar binnen. Niemand die hij kende had hem gezien. Het eerste dat hem op viel toen hij een stap naar binnen zette was dat er een vrouw stond te wachten. Ze legde aan hem uit dat hij zijn schoenen maar beter kon uit doen en in een van de aangewezen kluisjes kon leggen. De reden hier voor was dat hem werd aanbevolen om een paar laarzen aan te doen. De vloer van de Gym was namelijk bedekt met water. Dat was dus deel van het water dat in de grond zat waar ze ook gebruik van maakte bij de hete bronnen. Hij kreeg ook te horen dat het vandaag ging om een vuur type Gym. Hij vroeg nog hoe het water op de grond dan logisch was, maar de vrouw stelde hem gerust dat tegen de tijd dat hij bij Flannery, de Gymleader, aan kwam dat de vloer niet meer onder het water zou zitten. Hij moest meteen terug denken aan het gevecht met Watson. Zouden ze hier dan ook een soort lift hebben en vervolgens boven de stad vechten. Maar dat kon niet. Hij was hier vaker geweest en had dat nog nooit gezien dus het moest haast wel iets anders zijn. Maar goed, hij nam het advies aan en stopte zijn schoenen in een van de kluisjes. Hij kreeg een paar sleutels mee en tevens een paar laarzen. Ze hadden er voor gezorgd dat het niet van die standaard gele of groene laarzen waren. Ze waren wit, rood en blauw en ze hadden zelfs het logo van de Hoenn league er op staan. Dus dat was wel cool. Hij maakte de volgende deur open en zag inderdaad dat de vloer bedekt was met een laag water. Hij stapte er door heen en keek eens in het rond. Plateau’s.. Waar waren die nou weer voor? Het was een soort doolhof. Alweer.. De Gyms in Hoenn hielden schijnbaar van puzzels. Deze keer had het te maken met houten plateau’s die je ofwel omhoog, ofwel omlaag verplaatste. Dus het was een puzzel die ook nog werkte met de Y as. Hij had de puzzel in de derde Gym al moeilijk genoeg gevonden. En eigenlijk wilde hij gewoon graag eens beginnen met het gevecht. Hij had zich er heel erg op verheugd. Het enige goede er aan was, was dat hij ondertussen al eens kon nadenken over welke pokemon hij ging gebruiken tijdens het gevecht. Colin was een obvious choice uiteraard. Vooral nu hij Rain Dance kende zou de Gym een eitje voor hem worden. Daarnaast kon hij ook nog gebruik maken van Allegro. Maar misschien wel maar voor één ronde. Hij was erg sterk, maar vuur bleef super effectief. Het lag er een beetje aan hoe sterk de tegenstander zou zijn en aan hoe het gevecht zou verlopen. Om er dan maar zeker van te zijn dat hij genoeg backup had besloot hij om Allegro als eerste in te zetten. Dan, als het echt ernstig mis zou gaan, dan had hij nog vijf anderen op de reserve bank zitten. Vervolgens bedacht hij zich dat het echt een goed idee was van de Gym om laarzen uit te delen aan de uitdagers. Anders was hij tot aan zijn enkels zeik nat geweest. Hij begon zich af te vragen of de Gym dat al vanaf het begin deed. Of moesten de uitdagers vroeger met natte schoenen de uitdaging aan gaan? Nu dat hij er bij nadacht? Wat was de eerste Gym ooit ever? Wie had dat bedacht? Waren er vanaf het begin al acht Gyms per regio? Wie waren de eerste uitdagers? Wat gebeurd er als je alle Gyms van een regio hebt verslagen? Wat gebeurd er als je alle Gyms van alle regio’s verslaat? Hij betrapte zich zelf er op dat hij nu al een tijdje stil stond terwijl hij nadacht over de antwoorden op die vragen. Hij schudde zijn hoofd even en keek naar het volgende platform. Het zag er naar uit dat dit de laatste was. Die zou hem waarschijnlijk naar Flannery brengen. Hij haalde diep adem en ging helemaal recht op staan. En met een zelfverzekerde stroll liep hij naar het platform en ging er op staan. Langzaam bracht het ding hem omhoog en uh.. oeps hij stond de verkeerde kant op. Hij keek nu tegen de muur aan. Hij draaide zich snel om. Daar stond ze. Ze zwaaide heel erg enthousiast naar hem. “Heeey!” Riep ze. Ze liep snel op hem af. “Wat ben ik blij dat er weer een uitdager is! Het voelt echt alsof de laatste pas in Maart was geweest!” Mja, ze was duidelijk blij met zijn aanwezigheid. “
Oh,” Zei hij. “
Ja dat is wel lang geleden ja.” Ze luisterde niet echt. “Kom mee!” Zei ze. En vervolgens leidde ze hem naar een grote dubbele deur en die deed ze open. “Hier doen we de gevechten!” Zei ze vrolijk. Hij keek echt zijn ogen uit. “
Wauw.” Was het enige dat hij echt kon uitbrengen. “Nou, ga maar op je plek staan!” Zei ze toen enthousiast. Hij liep rustig naar zijn plek en zij naar de hare. Hij hield de pokeball van Allegro in de aanslag en wachtte op het teken van de scheidsrechter. Die hield nu twee vlaggetjes uitgestrekt naast hem en riep. “Jean-Pierre gaat Flannery uitdagen! Flannery heeft vier pokemon en mag haar pokemon niet tijdens de gevechten wisselen! De uitdager mag dit wel! Het gevecht is voorbij als het team van Flannery of van Jean-Pierre niet verder kan vechten! Hierbij open ik het gevecht!” Flannery gooide een pokeball op en daar kwam een Slugma uit. “Kom op! Slugma!” Daarna liet JP zijn Mamoswine uit zijn pokeball. Het kon ook wel. De Gym was echt enorm hier zo onder de grond, dus er was genoeg plek voor de mamoet pokemon. De Slugma keek bang op toen die het gevaarte zag. Waarschijnlijk had die nog nooit eerder zo’n Mamoswine gezien, aangezien het niet de meest voorkomende keuze was. Maar die wist waarschijnlijk ook niet dat zijn vuur aanvallen in het voordeel waren tegen de ijs pokemon. Eveneens schrok Allegro een beetje. Hij kon duidelijk zien dat het om een lava slak ging. Dat was nou niet echt waar hij graag tegen vocht. Maar goed, hij had altijd vertrouwen gehad in zijn trainer. Dit konden ze samen aan. Hij snoof en maakte een sterk olifanten geluid en stampte op de grond. Hij wilde even laten zien dat hij niet bang was! Het gevecht kon beginnen.
vs
Allegro stond nog te stampen en Jean-Pierre vond dit een mooi moment om dan ook maar de eerste zet te doen. Als ze moesten wachten op de Slugma kon dat namelijk nog heel lang duren. Het was niet voor niets een slak pokemon. “
Allegro! Doe Hail en Ancient Power!” Allegro stampte met zijn beide voorpoten één keer stevig op de grond en liet vervolgens een hele dikke donkere wolk boven het veld opduiken. Niet lang daarna kwam de hagel met bakken uit de hemel vallen. Zowel Jean-Pierre als Flannery zette een stapje achteruit om er zeker van te zijn dat de wolk niet ook boven hen hing. Het zag er namelijk erg pijnlijk uit. Jean-Pierre wist wel dat ijs aanvallen niet het beste waren tegen vuur pokemon, maar de continue schade die het de Slugma zou aandoen was te handig om niet te doen. Een paar flinke blokken hagel vielen dan ook neer op de Slugma. Ze vielen ook op Allegro, maar die was van nature dit soort omstandigheden gewend, dus die kreeg geen schade. Vervolgens gloeide de mamoet pokemon blauw op en vormde hij allemaal blauwe bellen om zich heen. Deze bellen werden groter en groter. Toen deze allemaal zo ongeveer de grootte hadden van keien vormde zich steen binnen in de bellen totdat de bellen er helemaal vol mee zaten. Daarna gooide Allegro alle keien naar de Slugma toe. Ze raakten allemaal en knalden achter de Slugma op de grond. Dat hadden Jean-Pierre en Allegro afgesproken. Na die keer met die Spinda vond hij het té zielig als pokemon helemaal bedolven werden onder de keien en niet meer konden bewegen. Dus ze hadden besloten om te pokemon maar gewoon een soort van te slaan met de keien in plaats van de keien op de pokemon te laten vallen. Maar goed, Flannery ging ook maar eens aanvallen. “Doe Flamethrower en dan Incinerate! Yeah!” De Slugma deed op zijn dooie gemakt zijn mond open en spuwde een vlammen werper op Allegro af. Het vuur smolt op zijn weg naar Allegro toe een aantal hagel blokjes waardoor er een paar druppels op de grond vielen. Allegro werd geraakt. Vervolgens schoot de Slugma een korte en kleine vuurbal naar de Mamoswine toe. JP krulde zijn mondhoeken omlaag. Dat waren twee super effectieve aanvallen op een rij. Hij moest het eigenlijk ook allemaal niet mooi willen maken. Hij moest er gewoon voor zorgen dat ze wonnen. Wederom raakte een paar dikke hagel blokken de Slugma weer. Dat hadden ze in ieder geval dan al weer wel mee. Altijd positief kijken. “
Doe nu Mud Bomb!” Riep Jean-Pierre. Er vormde zich een grote dikke ball modder tussen de slagtanden van de Mamoswine en hij schoot het op de Slugma af. Mja, als die nou benen had gehad, had die het misschien nog wel kunnen ontwijken, maar deze aanval raakte toch echt. Het hoofd van de Slugma zat helemaal onder de modder. “Doe Lava Plume!” Riep Flannery snel daarna. De Slugma creëerde een soort explosie van gesteente, smog en vuur. Het was het vuur dat in de richting van Allegro kwam en hem raakte. Voor heel even had de explosie er zelfs voor gezorgd dat de wolk boven Allegro even weg viel, maar al gauw kwam die weer terug. Ondertussen viel de hagel, die uit de wolk die nog boven de Slugma hing, op het hoofd van de Slugma. Je kon zeggen wat je wilt. Maar slow and steady wint de race. Maarja, Jean-Pierre vond deze onzin lang genoeg duren. Hij wilde dit niet langer meer uit rekken. “
Allegro! Earthquake op volle kracht!” Riep hij enthousiast. Allegro sprong in de lucht en plofte hard op de grond waardoor hij, gek genoeg ondergronds, een aardbeving maakte. Hij kon zien dat de Slugma hier veel schade door had opgelopen. “Flamethrower en Lava Plume!” Schreeuwde Flannery toen opeens. Oh dit klonk niet goed. En in een relfex schreeuwde Jean-Pierre: “
Allegro! Snel! Doe Endure!” Slugma deed op dit moment iets furieuzer zijn mond open en schoot een vlammen werper naar de Mamoswine. Toen de vlammen werper hem bijna bereikt had liet hij weer een dergelijke ontploffing gebeuren. Deze combo aanval kon hen fataal worden. Hij wist het niet zeker, maar de Endure zou er zeker voor zorgen dat ze door konden blijven vechten. De Mamoswine zakte door zijn knieën en ging op de grond liggen met zijn hoofd omlaag. Zo wilde hij met de Endure de klap proberen op te vangen. En dat lukte. Hij ving de klap op like a Champ. Ofja, Machamp. Pun intended. Flannery knipperde met haar ogen. Tja, was te verwachten en toch had ze het niet verwacht. En snel riep Jean-Pierre tegen zijn Mamoswine: “
Maak het af met een Earthquake Allegro!” Hij ging weer in zijn normale positie staan en sprong in de lucht. Dit maal hoger dan eerst. Het zorgde er nu ook voor dat er vier dikke Mamoswine voetafdrukken in de grond kwamen. De aarde beefde als een malle en de Slugma werd helemaal door elkaar gehusseld. Vervolgens zakte de Slugma helemaal in elkaar. De scheidsrechter stak de vlag aan hun kant omhoog en aan Flannery’s kant omlaag. Flannery’s gezicht kreeg een uitdrukking van teleurstelling. “Slugma is uitgeschakeld! Allegro wint!” Met een zucht liet Flannery haar Slugma terugkeren in haar pokeball. Ze fluisterde iets tegen de pokeball met een enigzinds moederlijke uitrdukking en pakte haar volgende pokeball. Hier kwam een Camerupt uit. Die kende Jean-Pierre wel. Dat was Ground en Fire. Hét perfecte moment om Colin te gebruiken. Dus hij liet Colin uit zijn pokeball. “Camerupt tegen Crawdaunt! Begin!”
vs
Colin stond nu tegenover de Camerupt en de hagel storm was gaan liggen. Gelukkig maar. Anders zou Colin ook schade oplopen door de hagel. Hij was namelijk van plan hem iets langer te gebruiken in deze Gym, dus dan kon hij die kleine schade er niet echt bij hebben. Maar hij moest de schade sowieso zien te beperken. Colin zou nu al maar de helft van de schade krijgen van de vuur aanvallen, maar hij kon het nog minder erg maken. “
Colin! Doe Rain Dance en dan Bubble Beam!” Colin had die aanval pas net geleerd, dus hij had nog niet echt een goede manier om te dansen. Althans, hij danste wel vaker in de regen, maar regen maken had hij nog niet vaak gedaan. Enkel de keren dat hij dat samen met Jean-Pierre had geoefend. Dat vond hij trouwens wel grappig, want zijn trainer nam dan natuurlijk een paraplu mee, en alle andere mensen keken hem dan raar aan totdat ze kletsnat werden van de regen. Hij klapte twee keer in zijn handen en schopte met zijn benen een beetje naar voren. Daarna maakte hij een klein sprongetje. Opnieuw vormde zich een dikke donkere wolk boven het veld. Het begon keihard te regenen. Colin sloeg met zijn klauwen op zijn borst alsof hij een gorilla was terwijl de Camerupt niet zo blij leek te zijn met de weersomstandigheden. Daarna stak hij zijn klauw in de richting van de Camerupt en maakte zijn klauw open. Hij schoot een groot aantal bubbels in de richting van de Camerupt. Ze leken zelfs sterker te zijn door de weersomstandigheden. Het was al meteen goed te zien dat de Camerupt flinke schade had opgelopen. Flannery maakte toen een counter met: “Camerupt! Nog niet opgeven! Doe Earth Power!” Camerupt begon geel flitsend op de gloeien en strapte met een van zijn voorpoten op de grond. Een soort scheur in de grond van gele energie verplaatste zich snel in de richting van Colin en net toen het voor hem was explodeerde het waardoor er wat grond mee kwam. “
Swift en meteen daar achter aan Crabhammer!” Hij wist dat, als hij nog een betere kans wilde hebben, dat hij er voor moest zorgen dat hij deze ronde snel afhandelde. Er vormde zich sterren boven Colin en die schoot hij op de Camerupt af. In de tijd dat de Camerupt bezig werd gehouden met de sterretjes rende Colin op hem af. Net voordat hij bij hem was lichtte zijn klauw helemaal wit op en vervolgens sloeg hij hem tegen zijn hoofd. Vervolgens schreeuwde Flannery: “Tackle en dan Eruption!” De Camerupt had nu heel veel schade op gelopen. De aanval die Colin net had gedaan was niet alleen een water type aanval, waar Camerupt al vier keer zo slecht tegen kon, maar Colin was ook nog het soort pokemon dat extra goed fysieke aanvallen kon doen. Daarbij had de regen zijn Crabhammer versterkt. Maar goed, Camerupt sprong op Colin af om de Tackle te doen maar Colin zette net een stap op zij. Eigenlijk wilde Jean-Pierre hem nu een aanval laten doen, maar daar kreeg hij de kans niet voor. Het enige dat hij nog wel kon zeggen was: “
Yeah! Goed zo Colin!” De Camerupt begon al te trillen. Er kwam ook rook uit de neus gaten van de Camerupt en er spoot vuur uit de vulkaan die de Camerupt op zijn rug had. Dit vuur werd wel minder sterk door de vele regen die er op viel, maar het bestond wel nog. Vervolgens zakte de Camerupt wat door zijn voorpoten en liet het vuur dat uit zijn vulkaan kwam in een boog op Colin af komen. Die stond erg dicht bij, dus die raakte hem. Hij mocht maar blij zijn dat hij maar vijfentwintig procent van de schade kreeg. Anders had hij het met zo’n aanval wel kunnen schudden. Ofja, Colin schudde nu ook. Maar dat was meer het af schudden van de aanval. Want het vuur was nu wel heel erg zwak. Vervolgens spleet hij zijn ogen een beetje als een soort waarschuwing aan de Camerupt dat hij vastberaden was om te gaan winnen. Dat zou ook sowieso gebeuren. De Camerupt bleef nu al moeilijk op zijn benen staan. Dit kon iedereen zien. En daarom besloot Jean-Pierre er maar eens een einde aan te gaan maken. “
Colin! We zijn er bijna! Maak het af met een Crabhammer!” Colin kreeg een vastberaden blik in zijn ogen en hief zijn klauw in de lucht. Het was net alsof de klauw net zo geleidelijk wit werd als dat het regende op zijn klauw. Vervolgens haalde hij zijn klauw met een enorme zwaait omlaag. Hiermee raakte hij de Camerupt recht op zijn hoofd. Ja, dit moest genoeg zijn. De Camerupt zakte door zijn benen en viel op zijn zij. De scheidsrechter haalde het vlaggetje aan de kant van Colin in de lucht en het vlaggetje aan de kant van de Camerupt omlaag. “Camerupt is uitgeschakeld! Colin heeft gewonnen!” Ook nu keek Flannery een beetje teleurgesteld. Maar minder dan eerst. Waarschijnlijk omdat ze wist dat Camerupt vanaf het begin al weinig kans had gehad. Vooral met die regen. Vervolgens liet ze een Torkoal uit haar pokeball. Jep, hier kon Colin wel tegen blijven vechten. Dat zou helemaal goed komen. “
Colin je kunt nog wel even doorgaan toch?” Vroeg hij toch maar even voor de zekerheid. Colin draaide zich om en knikte naar zijn trainer. De scheidsrechter hief beide vlaggetjes weer en riep: “Colin tegen Torkoal! Begin!”
vs
Nu begon Colin met het trommelen op zijn borstkas. Misschien deed hij dit wel om intimiderend over te komen. Maar dat vond Jean-Pierre niet echt in het karakter van Colin passen eigenlijk. Alhoewel zijn pokedex entry daar wat anders over te zeggen had. Maar goed, dat is nu even niet belangrijk. Torkoal keek ook een beetje geïrriteerd toen hij uit zijn pokeball kwam in de regen. Bah. De Torkoal was weer zo’n langzame pokemon. Jean-Pierre begon een patroon te zien in Flannery’s team. Allemaal langzame pokemon. Maar hij vond het niet erg, het gaf hem immers weer de kans om als eerste te beginnen. “
Bubble Beam!” Riep Jean-Pierre. De bubbels raakte de Torkoal en Flannery riep: “Flame Wheel en Flamethrower!” De Torkoal zijn lichaam werd ineens in vlammen omvat en begon vervolgens om zijn as te draaien. Daarna draaide hij in de richting van Colin. Gewoon puur door zijn gewicht zorgde hij er voor dat de Crawdaunt bijna om viel. Daarna stopte hij met draaien en schoot hij wat vlammen in de richting van Colin vanuit zijn mond. Deze ving Colin op met zijn gezicht. Misschien niet de slimste actie. Maar gelukkig werd de schade al beperkt door de regen. Het voordeel was echter dat de Torkoal nu heel kort bij was. Jean-Pierre zag zijn kans. “
Nu! Snel! Crabhammer!” Colin hief zijn klauw hoog in de lucht op. Deze gloeide helemaal wit op en sloeg het vervolgens tegen het schild van de Torkoal op. De regen wolk trok nu ook helemaal weg. En helaas zag Flannery haar kans schoon. “Nu is de regen weg! Doe Flamethrower!” De Torkoal zette twee stappen naar achteren en trok zijn bek open. Vervolgens kwam er een grote dikke vlam van vuur uit die Colin helemaal bedolfde onder het vuur. Ok, dit kon niet lang door gaan zo. Het deed misschien wel halve schade, maar als Flannery zo furieus door zou gaan, dan moest hij de regen weer terug krijgen. “
Doe Rain Dance!” Riep hij toen tegen Colin. Colin klapte twee keer in zijn klauwen wilde vervolgens met zijn benen gaan beweging. Maar Flannery riep: “Snel! Flame Wheel!” De Torkoal zijn lichaam werd in vlammen omvat en begon vervolgens om zijn as te draaien. Daarna draaide hij in de richting van Colin. Hij knalde tegen de Crawdaunt op. Hiermee onderbrak hij Colin in zijn dans. Daarom kon hij deze niet uitvoeren en de Rain Dance mislukte. Jean-Pierre begon te knarse tanden. Oke, dan maar anders. “
Doe Bubble Beam!” Colin maakte zijn klauw open en schoot een hoop bubbels in de richting van de Torkoal. Deze werd in zijn hals geraakt. Nu begon Flannery op de grond te stampen. Ze vond het een hele belediging dat het erop ging lijken dat twee van haar pokemon door één pokemon van een tegenstander ingemaakt gingen worden. Ze was een Gymleader! Zo makkelijk zou het niet moeten gaan. Maar als ze even had nagedacht had ze gewoon kunnen zien dat haar tegenstanders, in dit geval, gewoon heel erg goed getrained hadden. “Doe Body Slam!” Riep ze duidelijk geïrriteerd! Wat een heethoofd zeg.. De Torkoal sprong in de lucht. En verbazingwekkend hoog ook nog. Jean-Pierre en Colin keken beide met verbaasde grote ogen naar hoe hoog in de lucht de schildpad kon springen. Daarmee natuurlijk vergetende dat het doel van die sprong was om keihard op Colin te landen. En dat deed hij dus ook. Hij plofte met zijn buik op Colin, maar kreeg wel zelf ook een beetje schade van de klap en vervolgens gooide Colin hem van zich af. Die hoefde hij niet nog lang op zich te hebben. De Torkoal landde gemakkelijk op zijn voeten. “
Doe Razor Shell!” Riep Jean-Pierre niet lang daarna. Beide klauwen van Colin lichtte wit op en vormde zich tot twee zwaarden. Vervolgens zwaaide hij hier een paar keer mee en met de derde zwaai sloeg hij de Torkoal met beide klauwen tegen zijn gezicht. Het ging echt in slowmotion hierna. De Torkoal viel langzaam op zijn zij. Om vervolgens helemaal op zijn schild ondersteboven te vallen. Jean-Pierre gooide zijn vuist in de lucht. “
Yes! Alright!” Ook Colin gooide zijn klauw in de lucht. “Crawdaunt!” Flannery stuurde haar Torkoal terug naar zijn pokeball. De scheidsrechter haalde het vlaggetje aan de kant van Colin in de lucht en het vlaggetje aan de kant van de Torkoal omlaag. “Torkoal is uitgeschakeld! Colin heeft gewonnen!” Jean-Pierre liet Colin terug zijn pokeball in en wachtte af wat Flannery haar volgende pokemon zou zijn. Het bleek een Blaziken te zijn. Oh, ineens wel een snelle pokemon. Maar alsnog was hij in het voordeel. Hij had meer pokemon, en hij wist vrij goed hoe een Blaziken kon vechten. Hij stuurde Chichi uit haar pokeball. Hij vestigde zijn hoop op haar Flying aanvallen en haar mogelijkheden om haar tegenstander de Paralyzen.
vs
De Blaziken maakte een zelfverzekerde kreet en Chichi maakte een pirrouette. Ze gaf niet zo veel om dat stoere gedrag. Voor haar moest alles mooi zijn en dan was het goed genoeg. Ze liet zich daarom ook niet intimideren door de kreet. De questie over wie er in dit geval sneller zou zijn was nek aan nek. Maar omdat Chichi nou eenmaal meer getrained had, was ze nu ook sneller dan de Blaziken. “
Chichi! Doe Quick Attack en dan Nuzzle!” Riep Jean-Pierre in volle borst. Chichi sprong in de lucht en vloog op de Baziken af. Op het midden van haar weg kreeg ze een witte straal achter zich aan en schoot ze super snel naar de Blaziken toe om hem vervolgens een beuk te verkopen. Vervolgens zette ze zich met haar nagels van aan een van de vleugel achtige dingen die de Blaziken op zijn hoofd heeft om vervolgens een kleine elektrische schock op hem toe te dienen. De Blaziken keek een beetje geïrriteerd na de twee kleine dekentjes van schade, maar merkte wel dat die moeilijker kon bewegen. Hij was Paralyzed geraakt. “Doe Blaze Kick!” Riep Flannery. Maar de Blaziken bleef stil staan. “
Acrobatics!” Riep Jean-Pierre daarna. De Emolga begon laag over de grond over het veld heen te vliegen. Ze ging op een gegeven moment zo snel dat het er zelfs op leek alsof ze een tweede Emolga achter zich had vliegen. Vervolgens vloog ze in de richting van de Blaziken en gaf hem een beuk. Vervolgens maakte ze een klein bochtje en vloog weer tegen hem op. Dit deed ze zo’n drie keer daarna nog vanaf verschillende plekken. “Blaziken! Doe Flame Charge!” Deze keer lukte het wel. De Blaziken werd omringd met vuur en stoof op Chichi af. Vervolgens beukte hij de Emolga uit de lucht en viel ze op de grond. Dat was niet heel gek gezien het verschil in grootte. En daarmee dus ook het verschil in gewicht. “Ze ligt op de grond! Doe Focus Energy nu je de kans hebt!” De Blaziken deed zijn ogen even dicht en haalde twee keer heel diep adem om tot een bepaalde focus te komen. Chichi stond ondertussen op en keek naar haar trainer met een vragende blik. Ineens was ze er niet meer zo zeker van dat ze door moest vechten. Jean-Pierre glimlachte naar haar en maakte een handgebaar waarmee hij duidelijk wilde maken dat alles goed zou komen. Hij zette zijn handen in zijn zij en zei: “
Encore.” Chichi keek blij op. Ze wist wat hij van plan was. Ze draaide zich naar de Blaziken toe en begon enthousiast te klappen. De Blaziken keek er raar van op. Wat was dit nou weer voor strategie. “
En nu Acrobatics.” Zei Jean-Pierre kalm. Jep, dit zal ook wel goed komen vond hij zelf zo. De Emolga ging zoals ze eerder deed weer laag over de grond vliegen en beukte weer een aantal keren tegen de Blaziken op. Flannery wist dat het nu haar beurt was, maar ze zuchtte luid en diep. “Doe maar iets!” Riep ze. “Focus Energy ofzo!” Voegde ze er aan toe. Ze bedacht zich dat haar Blaziken misschien niet helemaal zeker er van was waarom ze daar voor koos en zou misschien in verwarring raken. Dat was hij in eerste instantie ook, maar toen hij een duidelijk bevel hoorde had hij dat niet meer. Hij haalde wederom twee keer diep adem en kreeg een zelfs nog meer gefocuste blik. Hij vond het wel een beetje raar, gezien hij niet meer heel veel puf over had. “
Doe Thunder Shock en dan Spark!” Riep Jean-Pierre vervolgens. Chichi ging op de grond staan en kroop een beetje in elkaar om vervolgens een elektrische straal naar de Blaziken te sturen. “Ontwijk!” Riep Flannery, maar de Blaziken was paralyzed. Het raakte. Vervolgens kreeg de Emolga allemaal statische schokjes om zich heen vloog op de Blaziken af en gaf hem een elektrische beuk. En ineens had Flannery een idee. Encore kon ook ophouden na twee keer. Dus daar kon ze op hopen. “Doe Focus Energy en Fire Punch!” Blaziken haalde weer diep adem en had nu een eng uitziende blik in zij ogen. Zo gefocussed was hij. En Flannery had geluk. Encore hield inderdaad op na beurt twee. De vlammer rond de klauw van de Blaziken werden groter en hij sloeg de Emolga precies op een zwakke plek. Critical hit! Jean-Pierre schrok. Oh jee, hij moest weer terug zijn focus pakken. Hij was naast zijn schoenen gaan lopen en dacht dat hij de overwinning al binnen had. “
Discharge!” Chichi’s lichaam werd omringd met elektriciteit en ze schoot verschillende schokken elektriciteit op de Blaziken af. Deze raakte de Blaziken op verschillende plekken. Zoals zijn armen, benen en borstkas.
Hits:
Quick Attack
Nuzzle
Acrobatics 2x
Thunder Shock
Spark
Discharge
vs 
