Het was weer eens zo ver. Na een hele tijd flink te hebben getrained met zijn pokemon werd het weer tijd om een Gym uit te dagen. Deze keer zou dat de Gym in Cyllage City zijn. De tweede gym namelijk. Het leek hem wel slim om alles in de goede volgorde te doen. Dat zou alleen maar beter uitpakken. Pas heel laat terug gaan naar een Gym die hij veel te makkelijk zou kunnen verslaan zou niet leuk zijn, geen uitdaging en ronduit flauw. Daarnaast was hij hier nu toch en om meteen helemaal naar de volgende Gym te gaan reizen.. tja, daar had hij geen zin in.
Hij liep ondertussen in de richting van de Gym toen hij plots midden op de weg stil ging staan. Hij nam zijn Holo Caster erbij en ging naar zijn contactenlijst. Hij zocht Nala op. Hij wilde even naar haar foto kijken. Het was al best een tijdje geleden dat ze elkaar hadden gezien. En dat was ook geweest op de dag dat ze toevallig allebei de Gym hadden uitgedaagd. Hij aarzelde even om haar te bellen om te vragen of ze vandaag ook hier was. Maar hij besloot om het niet te doen. De kans was waarschijnlijk heel erg klein. En hij wilde eigenlijk ook niet stom overkomen. Maar iets laten weten was prima toch? Gewoon even zeggen dat hij de Gym zou gaan uitdagen.. Maar wat als hij de Gym nou niet zou kunnen verslaan.. dan moest hij dat gaan vertellen. Dit was de eerste keer dat hij echt onzeker werd over een gevecht. Zijn vrije hand ging naar zijn hoofd en hij haalde zijn vinger door zijn haren. Wat was dit? Het was allemaal heel verwarrend? Was hij in zijn hoofd bezig met haar of met het gevecht? Of misschien allebei? En waarom hebben ze invloed op elkaar? Hij werd boos. Hij wilde helemaal geen twijfels in zijn hoofd hebben. En al helemaal niet nét voor een Gym gevecht! Hij stopte boos zijn Holo Caster in zijn zak. Hij zou na het gevecht wel wat tegen haar zeggen. De focus moest nu op het gevecht komen te liggen. Hij ging in zijn hoofd nog een keer na wat hij allemaal had gedaan wat trainen betreft en zijn zelfvertrouwen kwam direct weer terug. Twee super effectieve pokemon. Helemaal geëvolueerd en een hoog level. Dit kon alleen maar goed komen. Vastberaden zette hij weer de volgende stappen richting de Gym. Maar binnen luttele seconden kwam ze weer in zijn gedachten op. Hij was heel blij haar te hebben ontmoet, en hij was ook blij dat alles wederzijds was, maar hij was er niet zo blij mee dat hij nergens anders meer aan kon denken. Hij had altijd zijn eigen concentratie vaardigheden gepresen als een van zijn beste kwaliteiten. Een kwaliteit waarbij hij echt een uitsteker is bij een hele hoop andere mensen in deze maatschappij van de afleiding. En nu, nu kon hij het niet meer goed. Maar om eerlijk te zijn voelde hij zich wel fijn als hij aan haar dacht. En dat was een gevoel dat hij letterlijk zijn hele leven nooit had gehad. Eigenlijk had hij alleen maar slechte gevoelens gehad. Pas toen hij Ricoletti had gekregen veranderde deze in neutraliteit en apathie. Maarja, hier moest hij dus wel even iets mee doen. Midden in het gevecht straks afgeleid worden was geen doen. Hij haalde zijn Holo Caster er weer bij en stuurde Nala toch maar even een berichtje. Hij vertelde dat hij de Gym zodadelijk zou gaan uitdagen en dat hij hoopt haar weer gauw te zien. Hij zuchtte even. Nou zeg, dat was er uit. Hij voelde zich eigenlijk wel opgelucht. Hij snapte overigens niet hoe zo’n kleine en niet significant lijkende actie zo veel implicaties kon hebben op zijn mentale staat. Hij kon zich enkel wetenschappelijk onderbouwd onderzoek herinneren waarin iets dergelijks werd vermeld. Maar goed, het feit blijft dat het hielp. Dat was in zekere zin ook een experiment. Het leek er op dat het schrijven of uitspreken wat je denkt, maar dan wel ook echt tegen een persoon, helpt om je gedachten op orde te krijgen. En daar meende hij dan wel weer iets over te hebben gelezen. Dat luchtte nóg meer op.
Uiteindelijk, na nog een aantal keer choas in zijn hoofd te hebben gehad, kwam hij binnen bij de Gym. Direct toen hij de Gym binnen liep was het alsof alle last van zijn schouders viel. Wat een heerlijk gevoel. Een helder doel en een heldere en duidelijke manier om dat doel te behalen. Hij voelde zich nu toch echt wat meer in zijn element. Hier moest hij wezen, dat was zeker. Toen de man bij de ingang het standaard praatje begon te maken over welk type de Gym is enzo maakte Kenneth hem even duidelijk dat hij het eigenlijk al wist en dat hij zo snel als dat mogelijk was verder wilde gaan. Maar de man hield vol dat er toch echt nog iets was wat Kenneth niet wist. Lichtelijk verrast bleef hij dan toch maar staan en luisterde hij verder. De man kwam aanzetten met een hoop spullen. Dit waren klimwand spullen. Kenneth’s ogen werden groter van verbazing en afwijzing. Nee he! Moest hij nu gaan wandklimmen?! Wat een ironie! Hetgeen waar hij voor is gemaakt, pokemon gevechten, werd geblokkeerd door hetgeen hij als echte energie verspilleing zag, sport! Met tegenzin deed hij de spullen aan en luisterde hij naar de instructies. Maarja, hij moest. Hij koos er voor om het te zien als een speciale uitdaging.. En toen het dan uiteindelijk gelukt was om helemaal boven te komen zag hij zijn tegenstander al staan. “Heyo! Uitdager ik sta hier!” Riep de Gymleader enthousiast. “Ik ben Grant en ik wil je van harte welkom heten in deze Gym.” Hij liep naar Kenneth toe en hielp hem over de rand heen. Kenneth nam deze hulp graag aan en verplaatste zich op het enorme platvorm waar hij naartoe was geklommen. Hij maakte aan Grant even duidelijk dat hij nog even moest bijkomen van de klim. Voor zo iemand als Kenneth was dit niet niks. Maar heel lang duurde dat niet. Hij stond op en stelde zichzelf netjes voor om vervolgens aan te geven dat hij klaar was om de uitdaging aan te gaan. Ze werden beide door de scheidrechter naar hun plek gewezen en Grant liet zijn eerste pokemon, een Tyrunt, al tevoorschijn komen. Hij zou toch niet meer mogen wisselen, dus wat was het punt om zoiets geheim te houden? Daarnaast vertelde de man bij de ingang alle trainers toch wel welk type pokemon hij zou gaan gebruiken, dusja. Kenneth keek even bedenkelijk en besloot uiteindelijk om zijn trouwe Ek uit zijn pokeball te halen. Dit zou een prima match up zijn in zijn ogen.
vs
Kenneth was nog nooit zo hyped geweest voor een gevecht. Het was zelf net alsof zijn choatische gedachten van eerder hem sterker hadden gemaakt. Hij twijfelde dus ook geen moment om meteen in de aanval te schieten. “
Metal Claw en Bullet Punch!” Riep hij tegen zijn trouwe klomp metaal. Ek rende met zijn vier metalen poten in de richting va de dinosaurus achtige pokemon. Toen Ek bij hem aan kwam werden zijn voorste klauwen helemaal zilver en hield hij ze omhoog om de Metal Claw te gaan uitvoeren. Niet wetende dat Grant met een lach om zijn gezicht al even snel zelf en aanval had uitgesproken. Dit was Bide. Ondertussen was het lichaam van de Tyrunt dus omhuld met een soort rood aura terwijl hij zichzelf klaar maakte om klappen op te vangen. De Metagross zijn voorste klauwen daalden neer en hij gaf de Tyrunt twee vieze klappen in het gezicht. Daarna werden zijn klauwen rood en begonnen die om zijn as te draaien, daar meer er voor zorgen dat de Tyrunt in zijn buik werd geslagen. Oke, de Tyrunt had wellis waar al flinke schade op gelopen, maar wat er nu gebeurde was ook niet prettig voor Ek. Het lichaam van de Tyrunt werd nóg roder en uiteindelijk schoot hij een soort witte laser straal tegen Ek op. Dit was alle opgeslagen kracht die hij had opgeslagen van de aanvallen die Ek tegen hem had gedaan daarnet. Een koekje van eigen deeg mocht je wel zeggen. En hoewel het veel schade had toegebracht, liet Ek dat echter niet zien. Hij werd door de pure kracht enkel naar achter geschoven en liet daarmee vier strepen op de grond achter. Vervolgens riep Grant: “Doe Stomp!” De Tyrunt graafde even in de grond met zijn voet net zoals stieren dat doen voordat ze een aanloop nemen. Daarna sprintte hij op Ek af en sprong in de lucht. Zijn achter poten lichtte wit op en hij stompte de Metagross op zijn hoofd. De Tyrrunt stond nog op het hoofd van de Metagross en Kenneth riep snel: “
Psychic!” maar helaas flinched Ek en kon daardoor niets doen. Grant zag dit gebeuren en pakte zijn kans. “Gebruik nu Bite!” Kenneth begreep nu wat Grant probeerde te doen. Twee Normal aanvallen zouden niet veel schade toebrengen aan een Metal Type als Metagross, maar Grant had wel door dat Ek ook een Psychic Type was. Kenneth ging er dus van uit dat Grant zo kort mogelijk bij Ek probeerde te komen en hem te laten flinchen zodat hij een Dark Type aanval kon doen. Maar dit gaf Kenneth ook de kennis dat, mocht de Tyrunt meer Dark Type aanvallen hebben, deze allemaal fysiek moeten zijn. Afstand was dus de sleutel tot deze ronde. De Tyrunt draaide zich naar een van de benen van Ek en zette zijn donke geworden tanden erin. Het was nu pas dat Ek een mechanisch geluid maakte van pijn. Kenneth moest snel denken en het enige dat in hem op kwam was een combo die hij maar eens een enkele keer had bedacht en nooit had geoefend. Achja, moeilijk was het niet, dus het kon wel. “
Gooi hem tegen het plafond met Psychic en Headbutt hem in de lucht!” Ek werd omhuld in een paars Aura en zijn ogen werden blauw. De Tyrunt kreeg ook een paars aura om zich heen en steeg langzaam de lucht in alvorens keihard tegen het plafond te worden gegooid. Het liet een barst achter in het plafond. “
Nu!” Riep Kenneth. Het was een nieuwe combo, dus Ek had even hulp nodig met het inschatten van de timing vond Kenneth. De Metagross nam een aanloop en sprong in de lucht met een wit gloeiend voorhoofd. De Tyrunt viel omlaag en werd mid-air geraakt en tegen de muur aan gekopstoot. Deze keer had dit geen barst als resultaat. De Tyrunt viel via de muur op de grond en bleef even liggen. Het bleef voor een moment stil. Beide trainers en de scheidsrechter moesten nog maar even afwachten of de Tyrunt was uitgeschakeld. Het leken tien minuten, maar in de realiteit duurde het tien seconden voor de Tyrunt weer was opgestaan. Met een kort knikje richting zijn trainer liet hij nogmaals merken dat hij door kon gaan. “Ancient Power!” Riep Grant niet lang daarna. Tyrunt werd omringd door een blauw aura en maakte allemaal blauw omringde bubbels in de lucht. Deze bubbels vormde zich uiteindelijk tot keien en gooide deze vervolgens naar Ek. Ek kreeg er een op zijn hoofd en twee keien tegen twee van zijn poten. Kenneth kon dit spelletje ook spelen. “
Psychic! Gooi de keien terug!” En dat deed Ek dan vervolgens ook. Maar ondertussen liet Grant zijn Tyrunt een tweede Ancient Power doen. Verschillende keien braken toen ze tegen elkaar aan werden gegooid. Maar helaas lukte het een enkele kei om Ek weer te raken. En nu werd de weg ook nog eens versperd. Kenneth kon niet tegen dit soort oponthoud. Hij had deze ronde allang gewonnen kunnen hebben. “
Ek! Breek de keien met Hammer Arm!” Een van Ek’s armen gloeide goud op en hij begon door de berg keien heen te maaien alsof het niets was. De berg keien was bijna tot een wat meer praktischere hoogte gewerkt toen Grant opeens riep: “Spring en Bite!” En toen Ek op keek zag hij een Tyrunt in de lucht die op hem af kwam. De pokemon had zijn mond al open en beet Ek uiteindelijk weer in een van zijn benen. Ek zwaaide met zijn been om de pokemon van zich af te krijgen, maar de Tyrunt wilde niet opgeven. “
Tegen de Kei.” Zei Kenneth kamlpjes ter ondersteuning. En met dit gezegd te hebben zwaaide Ek de Tyrunt tegen een Kei op. Toen pas liet de pokemon los. “
Meteor Mash!” Riep Kenneth snel daarna. Ek hield zijn klauw omhoog. Die gloeide wit op en hij sloeg de Tyrunt. Tijdens de impact verschenen er allemaal stukjes in verschillende kleuren in de vorm van meteoren. De Tyrunt werd in het gezicht geraakt. Hij viel op de grond en kon niet meer verder vechten. Beide trianers switchte nu van pokemon. Grant ging voor een Amaura en Kenneth voor Wiggins.
vs
Hier kwam het dan. Dit was waar hij Wiggins zo omslachtig voor had getrained. Go time. “
Wiggins! Gebruik Water Gun!” Riep Kenneth. Wiggins balde zijn vuisten en richtte zijn kanonnen op de Amaura. Vervolgens voorde hij zijn Water Gun uit. “Aurora Beam!” Riep Grant. De Amaura deed haar mond open en schoot een straal in de kleuren van de kenmerkende aurora naar de Water Gun toe. De twee stralen botsten en het water van de Water Gun bevroor. Dit zorgde er voor dat Wiggins nu twee grote ijspegels aan zich zijn kanonnen had. Hij probeerde ze er af te breken met zijn klauwen, maar hij kon er met zijn armen net niet bij. “Rock Throw!” Riep Grant daarna. De Amaura hield een van haar pootjes bij een van de stenen die gevormd waren door eerder en gooide deze tegen het hoofd van Wiggins aan. Wiggins keek verdrietig en wreef over zijn wang. De arme schat wist wel dat vechten er bij hoorde, maar hij vond het toch wel vervelend. Zijn tegenstanders hoefde toch niet zó vervelend te doen, toch? Tegen zijn hoofd gooien vond hij niet zo leuk. Toen Kenneth dit zag gebeuren begreep hij het meteen. Hij vond het niet leuk voor Wiggins, maar hij zou toch echt even door moeten gaan. “
De liefste zijn de moedigste.” Moedigde Kenneth aan. Hij hoopte dat dit het moraal bij zijn pokemon weer een beetje terug zou brengen. Wiggins deed verder niet veel. Hij reageerde niet echt op Kenneth. En de enige manier die Kenneth kon bedenken om Wiggins een beetje bescherming te geven was: “
Rapid Spin!” Wiggins hopte de ucht in en trok zich terug in zijn schild. Hij tolde keihard om zijn as en ging richting de Amaura. Het was extra intimideren zo met die ijspegels nog uitstekend aan zijn kanonnen. Dit was ook het eerste waar hij de Amaura mee raakte, waardoor ze afbraken, daarna raakte hij de Amaura nog eens met zijn schild zelf. Na de impact sprong hij uit zijn schild. “
Aqua Tail!” Met het momentum dat Wiggins nog had bleef hij rond tollen op één poot. Zijn staart werd een soort zweep van water en bij het tollen knalde deze tegen de Amaura aan. Gelukkig hadden ze nog een tijdje op balans getrained, anders was dit niet gelukt. “Icy Wind!” Riep Grant daarna. De Amaura, die nu op de grond lag, opende haar mond blief daar een ijskoude wind mee naar Wiggins toe. Tijdens het blazen stond ze trouwens weer op. Er was geen tijd en geen ruimte om te ontwijke, dus deze aanval raakte de Blastoise. “Nu Take Down!” Riep Grant. De Amaura sprong tegen Wiggins aan met haar schouder en deed zichzelf pijn in het proces. Wiggins werd naar achteren geduwd. Hij viel bijna achterover en moest een paar paniekerige stappen zetten om niet achterover te vallen. Dat zou een ravage zijn geweest. En toen Wiggins weer stabiel stond riep Kenneth: “
Water Pulse!” Wiggins deed zijn mond open en creëerde een sphere van water om deze vervolgens naar de Amaura de schieten. Niet tegen het hoofd natuurlijk, dat zou onaardig zijn. De Amaura zakte even door haar pootje, maar wist al weer gauw stevig rechtop te staan. “Take Down!” Riep Grant nogmaals. “
Withdraw!” Riep Kenneth. Hij was al bang dat de Amaura deze keer wel voor Wiggins’ gezicht zou gaan, omdat ze wist dat dat hem verdrietig zou maken en de winst makkelijker zou maken. Maar Wiggins trok zich terug in zijn schild en de Take Down deed minimale schade. En nu de Amaura toch dicht bij was riep Kenneth: “
Hydro Pump!” En niet lang daarna schoten er twee enorm dikke stralen water uit de kanonnen van de Blastoise. Deze aanval had kunnen raken, was het niet dat Grant zijn Amaura had bevolen om óp het schild van de Blastoise te springen. Zo had ze de Hydro Pump ontweken. Kenneth kreeg een geniepig glimlachje toen hij dit zag. “
Rapid Spin!” De Blastoise, die nog in zijn schild zat, begon om zijn as te tollen en schudde daarmee de Amaura van zijn schild af tegen een kei aan. “
Hydro Pump!” Riep Kenneth nogmaals. Nu de Amaura rondgetold was en tegen een kei aan was gegooid zou ontwijken onmogelijk zijn. De twee dikke stralen water kwamen uit de kanonnen en schoten tegen de Amaura aan, waardoor ze nog meer tegen de kei aan gedrukt werd. De Amaura probeerde uit de straal te komen maar het lukte niet. Waarschijnlijk omdat ze al flinke beschadiging had opgelopen. Toen Wiggins eenmaal klaar was met zijn aanval riep Grant vrijwel direct: “Ancient Power!” Hij wist namelijk dat Blastoise geen Psychic kon leren om het terug te sturen. De blauw gelingneerde bubbels vormden zich weer en maakten keien. Kenneth besloot om geen Withdraw te doen. Dan zou de kans om vast te komen zitten tussen de keien te groot worden. Maar wat kon hij anders doen? “
Protect!” Wiggins werd omringd door een blauw groene bubbel en alle keien die op hem af werden gestuurd ketste daar op af. Veilig. “
Water Gun!” “Aurora Beam!” En hetzelfde voorval van voorheen gebeurde weer. De ijspegels worden zich weer aan de Kanonnen van de Blastoise, maar deze keer kreeg Kenneth er een glimlachje om. Hij had namelijk een plan. Dat was precies wat hij wilde laten gebeuren. Maar voor dat kon kreeg Wiggins een tweede Aurora Beam naar zijn hoofd geslingerd voordat hij en Kenneth er erg in hadden. “
Flash Cannon!” Riep Kenneth daarna. Hij wilde die aanval sowieso bewaren tot een goed moment vanwege de vierdubbele schade op Amaura. Maar in dit geval werd het zilvere licht van de Flash Cannon eerst alle kanten op geschitterd vanwegen de ijspegels waar het licht eerst nog door moet, vervolgens werden door de druk de ijspegels tegen de Amaura op geschoten en daarna kwam de echte zilvere straal van de Flash Cannon tegen de Amaura op. De Amaura zakte door haar benen. Was het over?
Hits:
Rapid Spin
Aqua Tail
Water Pulse
Hydro Pump
Flash Cannon
