Heerlijk weertje, niet? [Leah Day]

Het was weer een warme zonnige dag in Hoenn, en zoals gewoonlijk is Slateport City weer goed bezocht. Waarom ze nou weer zo nodig hier heen moest vandaag, wist ze niet meer. Maar het zou wel voor iets belangrijks zijn, met een ijsje in haar handen. Dat ze zo snel mogelijk probeerde op te eten, zodat ze zich zelf niet onder druppelde. Was ze aan het lopen richting de water kant. Maar op en gegeven moment, begon het ijsje sneller te smelten en dreigde het van de hoorn af gevallen. Waardoor ze niet echt oplette en struikelde over iemands voeten. Ze lande met haar knieën op de grond en haar ijsje twee meter verder op gevallen. Ze keek sipjes naar haar ver gevlogen ijsje, en stond op terwijl ze keek naar haar knieën. “Het spijt me,” zei ze terwijl ze verontschuldigend naar de jongen keek, waar ze over heen viel.

Vol verbazing werd de jongen niet boos op de roze harige. In tegen deel zelfs hij bood ook zijn excuses aan en vroeg of hij het goed kon maken. Ze bleef de jongen nog even verbaasd aan kijken, want uit zijn lichaamstaal merkte ze ook dat hij het echt meende. Leah schudde even met haar hoofd en zei "Ow nee het is oke, het was echt mijn schuld. Ik was te druk bezig met mijn ijsje," vertelde ze de jongen, terwijl ze nog even keek of ze nog iets van haar ijsje terug kon vinden. Maar was een mooie vlieg reis aan het maken door de wereld.

Ze zag in haar ooghoek op haar af komen, dus ze draaide haar hoofd weer terug. Het bleek dat de jongen zijn hand had uit gestoken. Waarschijnlijk wou hij zich voor stellen, dacht Leah. Maar niks was daar van waar, hij wou gewoon haar omhoog helpen. "Ah, dankje," zei ze zachtjes, terwijl ze zijn hand pakte en zich zelf omhoog trok. Eenmaal overeind gestaan hield ze haar hand vast en schudde hem "Bedankt, ik ben Leah aangenaam," vertelde ze er bij.

De jonge man glimlachte naar hem en verontschuldigde zich zelf weer. Niet veel later vroeg hij of niet iets wat hij kan doen voor haar. “Nee het is ook mijn fout, maar noem me geen kleine meid meer ik ben bijna 20,” reageerde ze terug.

De zwart harige knul reageerde nogal verast, en wou het uitleggen. Iets waar ze wel verbaasd naar was, kwam het door het vele roze dat ze aan had? Of omdat ze juist zo schatig gekleed was. Zelfverzekerd om het zelf aan de jonge man te vragen was ze niet. Dus zo lang hij het niet vertelde zou Leah nooit achter het antwoord komen. Ergens waar ze wel van baalde, maar goed helaas kreeg je niet alles te weten in je leven.

Al gauw kwam er een brede glimlach weer terug op het gezicht van Vincent en vertelde hij dat hij het leuk vond, en hij al voorbij die leeftijd was. De roze harige glimlachte vriendelijk terug en vroeg "Ben je er heel ver voorbij of valt het wel mee?"

Hij vertelde trots dat hij een en twintig was, en daarna vroeg hij nogal plagerig of hij ouder over kwam. Leah knikte nee en glimlachte "Nee ik gokte al dat je rond de een-en-twintig was," reageerde ze terug. De jonge man mocht wel lang zijn, maar dat hoeft nog niet iets over je leeftijd te vertellen.

De reactie van de jonge, waar ze net over heen struikelde vond ze wel grappig. Hij realiseerde zelf dat hij vergeten was zich voor te stellen. "Ah geeft niks Vincent, beter laat dan nooit niet," reageerde ze vriendelijk terug. "Ah wat leuk, ik ben ook een trainer," vervolgde ze daarna verder "Heb je al veel badges?" vroeg ze nieuwsgierig. In de hoop dat hij net zo traag was als de roze harige.