Het was eindelijk zover. Alle voorbereidingen waren getroffen. Benneth was al extra vroeg opgestaan om te zorgen dat hij alles bij zich had. Drie keer. De extra setjes kleding. Check. Zijn riem met Pokéballs. Check. GSM en oplader. Check. Hij vond het toch wel spannend, alleen op pad. Nou ja niet alleen natuurlijk. Evelyn stond al energiek op het bed te springen. Dat zag er altijd zo schattig uit! Een paars pluizenbolletje dat op en neer stuiterde. Waarschijnlijk net zo enthousiast als hij. Felix en Bella waren al beneden samen met pa en ma.
"Kom Evelyn! Dan gaan we". Samen liepen ze de deur door en de trap af.
Onderaan de trap staat Bella al te wachten. Benneth aait haar over haar kop maar trekt snel zijn hand weg als hij een schokje statische elektriciteit krijgt.
"Nou Bella, je bent net zo geladen als mij, grapt hij. Met Bella achter zich aan loopt hij de keuken in, waar zijn vader en moeder aan de tafel zitten.
Charles staat op en legt zijn hand op de schouder van zijn zoon.
"Nou jongen, je moeder en ik zijn trots op je. Niet alleen heb je drie fantastische vrienden om je reis mee te beginnen, maar ik ben blij om te zien dat je er zoveel zin in hebt. Je doet me denken aan mezelf toen ik nog jong was!" "Pa... hou op je laat me blozen" zegt Benneth terwijl hij zijn hoofd enigszins beschaamt wegdraait. "Maar" zegt hij terwijl hij zijn gene overwint "Ik ben blij dat ma en jij mij steunen in mijn droom om een Pokémon trainer te worden". Hij draait zich naar Felicia. "Mam, probeer je niet te veel zorgen te maken. Ik bel je zodra ik in Lumiose City aankom". Hij loopt naar haar toe en geeft haar een lange knuffel en een kus op haar wang. Ze staat op en loopt naar de deur en zegt "Ik zal Felix even voor je roepen". Ondanks dat hij haar gezicht niet kan zien weet Benneth dat er enkele tranen over Felicia's wangen rollen en ze die voor hem probeert te verbergen. Felicia loopt de deur uit. Charles gaat op zijn knieën zitten voor Bella en aait haar vacht. "Let je goed op je maatje? Hij denkt dat ie alles al weet maar wij weten wel beter he? "Reep!" Op dat moment komt Felicia binnen met Felix achter zich aan. "Mooi, iedereen is er, dan is het nu tijd om te gaan". Na een laatste kus en knuffel lopen Benneth, Evelyn, Bella en Felix naar buiten. Benneth haalt twee Pokéballs van zijn riem af en laat Evelyn en Bella ernaar terugkeren. Dan haalt hij een borsteltje uit zijn achterzak en neem Felix in een hand en begint hem rustig te kammen onder het lopen. Hij loopt verder door Laverre City en neemt nog een keer alles in zich op. De bakker, het park, de Pokéball fabriek en natuurlijk de Laverre City Gym. Dat was een uitdaging waar hij nog niet klaar voor was.
Felix lag ondertussen rustig te snoezelen in zijn arm, heerlijk weggedommeld door het zachte aaien van de kam.
Uiteindelijk kwamen ze bij de rand van de stad aan en even stond Benneth stil. Dit was het. Het begin. Zijn volgende stap was resoluut en sneller dan de vorige.
Met zijn gedachten verdeeld tussen wat hij achter liet en wat nog zou komen liepen ze het dichtbegroeide Laverre Nature Trail op. Dit was bekend terrein. Hier was hij al vaker met zijn vader geweest. Maar wel alleen op het pad... Terwijl hij dit dacht hoorde hij wat ristelen in de struiken wat verder op. Van schrik liet hij bijna Felix vallen. Dit ging allemaal wel erg snel! Uit de struik gleed een Ekans, en Benneth haalde opgelucht adem. Dit was helemaal geen enge Pokémon, Ekans was de favoriete Pokémon van zijn vader en ze gingen er vaak naar op zoek. Charles vond dat de manier waarop Ekans zich voortbewogen erg sierlijk en mysterieus was. De Ekans was ondertussen alweer verdwenen.
Verdorie! Benneth snelde achter Ekans aan. Door het versnelde tempo werd Felix wakker, die zich losmaakte uit Benneth's armen en naast hem zweefde.
Samen snelden ze door het steeds dichter wordende struikgewas.
Het werd steeds moeilijker zich snel voort te bewegen. Benneth raakte buiten adem. Het was donker en vochtig en hij kon niet ver zin in het dicht begroeide struikgewas. Hij stond op het punt om te draaien doen hij iets nats en glibberigs langs zijn been glijden. Felix schrok enorm toen hij opeens gilde en een meter de lucht in sprong. Felix keek hem aan met grote verschrikte ogen. "Rustig maar Felix, ik schrok van iets wat langs mijn been streek maar het gaat alweer. Zullen we nog verder zoeken naar Ekans of wil je terug gaan?" Felix leek zich even te bedenken maar glimlachte toen en zweefde verder het moerassig gebied in.
Al zijn moed bijeen schrapend volgde Benneth hem.
Op een gegeven moment kwamen ze uit bij een stroompje water. Vanuit de bosjes zag hij daar een Pokémon drinken die hij nog niet eerder had gezien. Snel zocht hij in zijn tas naar de Pokédex en hield hem gericht op de Pokémon. Hij las dat dit een Goomy was. Blijkbaar een Dragon Pokémon, maar hij zag er niet echt gevaarlijk uit. Een makkelijk begin dus voor zijn eerste vangst als trainer!
VS
Benneth haalde Bella's Pokéball tevoorschijn en sprong uit de bosjes. "Bella, we gaan ervoor!" riep hij terwijl hij de Pokéball gooide en Bella tevoorschijn kwam.
Goomy leek zich nu pas te realiseren wat er aan de hand was en draaide zich ietwat traag om. "Bella, Thunder Shock!" Bella strekte zich uit en een bliksemstraal schoot uit haar vacht en raakte de Goomy. Het leek hem echter weinig te deren. Met een verrassende snelheid kwam Goomy dichter bij Bella en ademde in, waarna hij een paarse vuurstoot haar richting uitstuurde. Bella krijsde luid toen zijn de voltreffer incasseerde. Bella was duidelijk gewond maar ze stond wankel weer op en maakte zich klaar voor de volgende aanval. "Ik moet iets anders proberen, want dit heeft geen zin" Nu! Vertraag Goomy met Cotton Spore! Spoordeeltjes dwarrelden neer over Goomy maar ook dit leek niet het gewenste effect te hebben. Goomy zwelde zelfs een beetje op en gaf een zacht groene gloed af. Dat hoorde niet te gebeuren! Voordat Benneth zich kon herstellen van deze onverwachte wending snelde Goomy nogmaals op Bella af en raakte haar met enorme kracht in haar flank. Ze werd enkele meters naar achteren gesmeten en stond niet meer op.Ongelofelijk! Hoe kwam zo'n klein beestje aan zo'n enorme kracht? Lag het aan de Cotton Spore? Ondertussen kromp Goomy ineen terwijl er plots allemaal kleine bliksems over zijn lichaam dansten Benneth moest hier gebruik van maken en snel zijn strategie herzien. Hij liet Bella terugkeren naar haar PokéBall. "Ok Felix nu is het jouw beurt! Play Nice! Felix zweefde naar Goomy en begon te vertellen en zachtjes heen en weer te schudden terwijl er hartvormige belletjes rond hem verschenen. Goomy was duidelijk aangeslagen en leek zich even willen omdraaien maar herpakte zich, hoewel met minder overtuiging als daarvoor. Hij haalde diep adem en blies weer een paarse vuurstoot uit, recht in Felix zijn gezicht. Deze leek daar echter totaal geen last van te hebben. "Natuurlijk, dacht Benneth, Faeries hebben geen last van Dragon aanvallen!
Dit is onze kans. Faerie Wind! Mystieke roze blaadjes verschenen rondom Felix om zich daarna op hoge snelheid in Goomy te planten. Goomy schreeuwde van de pijn en zakte in elkaar. Benneth greep een Pokéball en gooide hem naar Goomy...
(Mijn eerste post hier. Hoop dat het een beetje goed is. Tips altijd welkom :) )
