LotR: The Psychic

Oké dan, hij had een tijdje geleden Deimos even wat meer getraind voor de gym. Het had hem vrij onnodig geleken om tot het level te gaan wat echt het minimale was, gezien de hond wel zeker in het voordeel was van de gym, dus Nathan had dat ook maar niet gedaan. Een klein zuchtje ontsnapte zijn mond, al was het wel Januari, werd het toch kouder dan het een maand geleden was. Niet dat hij er nou eigenlijk echt on kon gaan klagen, immers was het Anistar City waar hij was, daar was het vrijwel altijd koud tenzij je ergens binnen zat met de kachel aan. Een beetje zoals hem nu dus, gewoon in zijn eigen huis, in bed en pas wakker. Riddle was nergens te bekennen, waarschijnlijk ergens anders heen, wist hij veel. Langzaam kwam hij overeind en rekte zich even uit. Hij bedacht zich even een tweede keer of hij vandaag echt wel de gym zou gaan uitdagen, maar was er echt zeker van. Anders zou er wel nooit wat van gaan komen en daar had hij dan ook wel weer weinig aan. Maar ja, voordat er ook maar verder wat werd gedaan door hem, wou de jongen douchen, anders zou hij waarschijnlijk nooit echt wakker zijn. Ondertussen tijdens het lopen naar de badkamer onderdrukte hij een kleine gaap, deed de deur open en het ding dicht. Niet dat er iemand thuis was, maar als het zo zou zijn… niet iedereen hoefde alles te zien. Hij deed het broekje uit dat hij enkel aan had, stapte in de douche en draaide de kraan open. Dat. Was. Koud. Het moment dat hij namelijk de kraan open had gezegd was er een vloed zowaar van koud water over hem heen gestroomd, niet geweldig. Hij draaide het ding wat warmer en al spoedig was dat al te voelen ook. Een stuk beter was dat zeg, jeetje. Na er even onder te hebben gestaan en zich ook wel schoon te hebben gemaakt werd de kraan weer dichtgedraaid en pakte hij een handdoek en droogde zichzelf af. Nadat de jongen zich had afgedroogd stapte hij de douche uit en liep de groenharige richting zijn slaapkamer, om vervolgens in de inloopkast te lopen en er wat standaard kleding uit te vissen. In het kort, een gewone zwarte broek, een zwarte hemd en zijn groene vest. Hierna liep Nathan de kamer uit en ging de trap af naar beneden, gezien hij toch maar enkel de gym zou gaan uitdagen, en deze was toch in de buurt, nam hij enkel maar de Pokéballs van Aella, Deimos en Chryses mee, al liet hij wel de Dark Pokémon eerst uit de capsule, gezien de hond dat toch wel vaker was, waarom dan nu nu niet he. Voornamelijk zou hij de Flygon en de Houndoom gebruiken, gezien deze wel goed genoeg in het voordeel waren tegen de Psychic type Pokémon die de gym gebruikte. Enkel was het nog maar aanzien wat voor deel types ze zouden hebben. Met bijvoorbeeld enkel al Dark zou het al een stuk vervelender gaan worden. Het drietal capsules stopte hij maar in zijn vestzak, als het hem deze keer niet ging lukken, zou de jongen dat maar wel snel genoeg gaan merken he. Nadat hij zijn schoenen had aangedaan, pakte de jongen zijn sleutels, stapte het huis uit, wachtte tot Deimos ook naast buiten was gelopen en vergrendelde de deur achter zich dicht. Nu dat dan was gedaan, kon hij richting de gym gaan maar he. De hond keek hem nieuwsgierig aan, geen idee hebbende wat ze gingen doen en zijn trainer die nu ook maar zo weinig bij zich had. “Kom jongen, we gaan de gym weer eens uitdagen.” Na het horen van deze woorden klonk er een enthousiaste blaf van de hond. Een kleine glimlach was te zien op zijn gezicht, dat betekende toch namelijk wel weer dat de hond er zin in had voor het gevecht, dat was wel mooi werd het hem gevraagd. Naja, wanneer was het voor het laatst met de hond in een gym gevecht had gestaan? Dat was wel ergens bij de vijfde gym, welke hij toch wel ergens in oktober had uitgedaagd, een maand of vier geleden dus. Ja, als hij het dan vanaf dat punt bekeek zou hij het dus wel snappen ja waarom de hondachtige zo een zin had in dit gevecht en gaf het beest er dus wel gelijk in ja. Hij stopte zijn handen in zijn zakken, om daarna op een rustig tempo te gaan lopen naar het gebouw dat de gym moest gaan voorstellen, het was niet zo heel erg ver van zijn huis, ook niet van het Pokémon center, dus dat scheelde wel wat. Het was er zoals altijd in Anistar wel wat frisjes, maar ondertussen woonde hij er wel zo lang dat de groenharige wel aan deze kou gewend was geraakt. Natuurlijk, hij vond altijd wel dat het iets warmer kon, want dat was altijd wel wat lekkerder, maar nu zou hij er niet over klagen als het warmer zou worden. Deimos leek ondertussen zich wel te vermaken in het sneeuw dat er vaak genoeg lag, soms door er uit het niets in te springen en dan half verdwijnen, om vervolgens helemaal wit uit het sneeuw te springen. Echter bleef het sneeuw niet heel lang op diens vacht, want door de warmte die de Dark Pokémon genereerde was dit al snel genoeg weer gesmolten. Het was wel een heerlijk zicht, om zelfs al een bijna volwassen Pokémon nog zo speels te zien, net alsof een innerlijk kind was ontwaken. Zelf zou Nathan natuurlijk het niet doen, dat was hem wel weer even niets wat te koud om zo in de sneeuw te spelen. Hierna richtte hij zijn blik weer voor zich, om te zien dat de gym niet heel veel verder op meer was. hij had serieus geen flauw idee op wat hij bij deze gym kon gaan verwacht, hoe raar zou de gymleader zijn? Wat zou er te vinden zijn in de gym? Hopelijk was het niet zoals het.. poppenhuis van de vorige.. brr. Enkel de gedachte er al aan gaf hem voor even de rillingen. Nee bedankt, daar kwam hij liever niet weer, sloeg hij maar serieus over.

Hij deed de deuren open van het gebouw, op alle gekte in de wereld voorbereid en het gevoel dat hem niets meer zou verbazen stapte hij naar binnen. Om daarna enkel verbaast te zijn bij hoe gewoon de gymleader was. Wacht, wat. Dat had hij even niet verwacht. Op dat er een één of andere fancy cape om de gymleadster hing was ze vrij normaal. Ehm, oke. Dit had hij dus niet verwacht en het voelde dus echt even alsof hij een mini cultuur-shock kreeg, net alsof de jongen een heel iets nieuws meemaakte. Wat in de hell? Oke dan. Hij knipperde even wat verward met zijn ogen, maar had zich al vrij snel herpakt, in de eerste instantie helemaal niet bereid op dit. Ehm, oke. Hij stapte verder naar binnen, ondertussen had Deimos dat had gedaan en de deur viel achter de jongen dicht zodra hij het ding niet meer aanraakte. Hij richtte zijn blik op de gymleadster, ja, ze was echt een normaal mens. Dit was raar. “Ben jij de gymleader?” vroeg hij maar, het kon ook net zo goed zijn dat dit een normaal persoon was die in de gym rondliep, zoals wel vaker te zien was. Het zou nogal wat zijn als dit persoon niet de gymleadster was, dan kon hij zich opnieuw gaan voorbereiden voor alle gekte in de wereld. “Ja, ik ben Olympia, gymleader van Anistar City.” ja jezus, hij wist echt wel in welke stad hij was hoor, dat hoefde hem echt niet gezegd te worden, het was gewoon een simpele ja of nee vraag die hij had gesteld, kreeg hij dit weer te horen. “Dan daag ik je uit voor een gevecht Olympia.” Hij zou haar naam na het gevecht alweer vergeten zijn, gewoon omdat het hem niet genoeg ervoor zou gaan uitmaken, dat wist de jongen nu al van zichzelf. Heh. “Prima, met wie heb ik te maken dan nu..?” ugh, dat was waar, moest hij dat ook nog vertellen. “Nathan.” sprak hij enkel, overduidelijk niet van plan om nog verder te vertellen. “Oke, Nathan, ik neem jouw uitdaging als gy-.” ugh, konden ze niet gewoon al beginnen, dit begon hem namelijk flink te irriteren op dit moment. Hij lette niet eens meer echt op met wat er werd gezegd tot hij hoorde dat hij moest meekomen, met was hij wel aannam naar het strijdveld was. Het was vrij groot wat hem even liet denken, was het eigenlijk in de loop van de gyms groter geworden? Hij kreeg ergens zo een gevoel wel, want de destructie die nu kon worden aangericht door de Pokémon was veel meer dan toen ze nog kleiner waren en dus was ook een minder grote afstand nodig. Maar ach, het zal wel. ”De strijd tussen Nathan en Olympia zal nu beginnen. Enkel de uitdager mag van Pokémon wisselen.” Ja, dit wist hij nu ook wel, na hetzelfde rijmpje wel zeker weten zes keer te hebben aangehoord.

vs

Het had hem nog wel zeker even verbaast dat deze gymleader nog een beetje een van de normale mensen was, nu hij erover nadacht, dit was wel een beetje tot nu nog de enige echt normale gymleader die hij op dit moment was tegengekomen, misschien dat de laatste ook een normale was. Dat zouden dan serieus de enige twee een beetje normale gymleaders zijn. Niet dat hij wou zeggen dat andere regio’s nou normale gymleaders hadden, maar dit was wel iets dat echt alles topte. Maar goed, het gevecht. Olympia gooide een Pokeball op, waar een.. inktvis uitkwam. Ja, een inktvis, dat was hetgeen waar het beest de jongen aan liet denken. Het was gewoon een raar ding. Punt uit. Het gevecht, juist ja. Hij was het een heel klein beetje vergeten door de normaalheid van het persoon tegenover hem, het was wel even zeker nogal wennen. Hij pakte de Poké ball van Aella en gooide het ding op. Voor nu was zij namelijk wel de Pokémon die hij ging gebruiken voor dit gevecht en verder zou de jongen het niet eens helemaal zeker willen zeggen. Abby en Agrona waren niet toegestaan dus die vielen zeker weten af, Deimos had hij voor de laatste Pokémon in petto. Was het niet dat de gymleader hier vijf Pokémon in totaal had? Hij dacht namelijk van wel en dat enkel de laatste gym zes Pokémon had. Meer dan genoeg voor de twee Flame Pokémon die dan pas weer mochten meedoen. Hij betwijfelde het wel heel erg sterk dat hij voor dit gevecht meer dan drie Pokémon nodig had, gezien het feit dat ze hiervoor wel wat overpowerd mochten zijn. Deimos gromde ondertussen, alsof deze wou zeggend at de jongen de hond nu moest gebruiken, echter schudde hij zijn hoofd daarop, nee, nu nog niet. Aella zou hij maar inzetten, wel zien hoe dan dan maar zou gaan dan. Hij greep in zijn jaszak, kijkend of het de goede capsule was en had gelukkig in een keer het goed, gezien de Flygon er deels dichtbaar in was. Hij liet de Flygon uit haar Pokéball, welke al meteen een oorverdovende brul liet horen. Ha, kijk eens aan. Dat was nou een duidelijke zin om te vechten. “Begin met Sandstom.” een razende zandstorm rees vanuit het niets op in de gym, wat ervoor zou zorgen dat de inktvis om de zoveel tijd beschadigd erdoor zou raken, dat was deel een, nu de rest nog en dit gevecht zou -hopelijk maar- een eitje worden. “Bug Buzz.” door hard met haar vleugels te klapperen, genereerde de Mystic POkémon een soort schokgolf, welke de inktvis beschadigde. Oh, over de inktvis gesproken, hij had nog geen idee wat voor Pokémon het beest eigenlijk was. Huh. Hij pakte snel zijn Pokédex en scande het beest, waarna de mechanische stem allerlei informatie ratelde over het ding ”Inkay the Revolving POkémon. Inkay is a dual-type Dark/Psychic Pokémon. Inkay is a primarily blue squid-like Pokémon. It has a transparent mantle that resembles a hat with a pink "inner body" overlaid with yellow lights. Those who stare at those lights become dazed and lose their will to battle, allowing Inkay to escape. It has two tendril-like tentacles that hang from this "hat", similar to some styles of winter hats, and these tentacles hang next to its six short arms. Its eyes are round and have pupils, but no identifiable iris. Inkay also has a small, pink, beak-like mouth set between its eyes. It and its evolution, Malamar are the only known Pokémon capable of learning Topsy-Turvy.” Dat was wat minder informatie dan hij had verwacht van de Pokédex, maar het was in welk geval iets. Maar wel een interessante typecombo zeg, Dark en Psychic.. als hij het goed had waren Bug type aanvallen en Fairy type aanvallen daar stelk stegen. In welk geval had hi het dus wel al een goede hit met di Bug Buzz van eerder. “Inkay, gebruik je Psyco Cut!” wacht wat, hij had dus niet verwacht dat de inktvis die aanval zou kunnen doen, echt absoluut niet zelfs. “Ontwijk, dan Dragon Claw.” Met een srierlijke beweging werd de Psyco Cut van de Revolving Pokémon, om daarna op het ding af te schieten en het te krabben met de vergrootte klauwen door de Dragon Claw. Zodra de enorme klauwen de inktvis hadden geraakt, slaakte deze een klein kreetje, maar ging al snel op het bevel van Olympia een Payback uitvoeren, hm, slimme zet. “Hou het tegen met een Rock Slide.” een wit licht verscheen bij het plafond van de gym, waar al snel enorme rotsblokken uitvielen die met klappen op de grond terechtkwamen. “Boomburst.” na zijn bevel kwam een vreselijk oorverdovend geluid, waardoor de jongen al snel zijn handen op zijn oren had gedaan om ervoor te zorgen dat hij niet nog ergere gehoorschade kreeg dan hij l had. Oh, wacht. Dat had hij al, laat maar zitten. In welk geval leek de Inkay er pijn van te krijgen, gezien deze een pijnlijk geluid maakte en met diens… tentakels het gezicht beschermde of waar de oren oom mochten zitten. Het was in welk geval verspilde moeite, want de Boomburst was al afgelopen tegen die tijd. “Inkay, gebruik je Psybeam!” een straal van paarsig iets kwam op Aella af, welke erdoor wel werd geraakt maar haarzelf al vrij snel weer leek te herstellen, mooi was dat dan. Het level verschil was duidelijk te zien die tussen de Flygon en Inkay was, dat scheelde natuurlijk wel zeker voor em, betekende namelijk meer dat hij in het voordeel was in dit gevecht. Oke, dat was hij wel in het algemeen, maar nog steeds. Het kon wel eens nice zijn. “Nog een keer Bug Buzz.” voor een tweede keer klapperde de Flygon haar vleugels extra snel, waardoor de inktvis weer geraakt werd door de golven. hoelang de Inkay het nog zou gaan volhouden was de vraag, maar of dat nog zo heel erg lang zou zijn, dat betwijfelde hij wel, dus dat scheelde.

Het ding leek het in welk geval een stuk moeilijker te vergaan, gezien de Revolving Pokémon een stuk minder energiek leek te zijn dan eerder, scheelde. Dan kon het ook niet heel actief meer ontwijken namelijk, heh. “Crunch, daarna Supersonic.” misschien was het wel een stukje slimmer geweest ja om dat eerder te doen, die Supersonic, maar nu kon het ook geen kwaad meer. En ook nog, een verwarde Pokémon als tegenstander was altijd wel makkelijk om tegen te vechten dan een niet verwarde tegenstander. De Mystic Pokémon vloog op de Revolving Pokémon af, om daarna erin te bijten, wat ervoor zorgde dat de inktvis een soort geluid maakte, het leek in welk geval wel pijn te hebben. Niet dat hij het voor nu zo heel erg zou vinden, immers was dit een gymgevecht, dan kon dit wel verwacht worden hoor. Vlak nadat Aella losliet, werd er een soort geluidsgolf op de Inkay afgestuurd, waardoor deze nu verward was, mooi. “Gebruik je Night Slash Inkay.” maar in plaats van dat het beest de aanval dan ook echt uitvoerde, leek het last te krijgen van de verwarring en sloeg zichzelf in het gezicht in plaatst van de aanval te gebruiken. Juist ja. “Rock Slide.” dit zou nog niet de laatste klap zijn tegen de Inkay, dat was duidelijk te merken, eerder een van de laatste, dat gelukkig wel. Of het raak was zou een tweede zijn, maar het leek hem wel, immers was de Inkay te verward om zelfs een normale aanval te gebruiken. Een tweede keer verscheen er een licht tegen echt plafond van de gym, waar in een rap tempo stenen uit kwamen en met een smak op de inktvis vielen. Bij wonder leek het ding sommige van de stenen te ontwijken, maar door andere stenen volop werd geraakt. Ha, dit schoot nog eens op voor hem. Door de Rock Slide was het beest ook nog eens versloomd, alsof Aella al niet snel genoeg was. “Inkay, probeer de Flygon vast te houden met Constrict.” huh, dat was nog wel eens een interessante zet, maar echt heel veel zou de Inkay niet meer kunnen doen, daar was hij vrij zeker van. “Laat het je raken.” Aella keek haar trainer ontzet aan, alsof absoluut niet kon volgens haar. Maar hey, de groenharige zou zijn Pokémon zoiets absoluut niet laten uitvoeren tenzij hij wel een goed plan had ervoor hoor. Uiteindelijk leek ze in die twee seconden te hebben besloten Nathan ermee te vertrouwen en liet haarzelf dan ook geraakt worden door de Constrict. “Blaas het weg met Hyper Beam.” met geluk was dit dan ook nog eens meteen de laatste klap die de mislukte inktvis nodig had om net meer te kunnen vechten, want anders konden ze even niets doen gezien de Flygon zo nodig weer moest gaan bijkomen van de aanval, gezien het voor vrij veel energie vroeg. Het was te zien hoe de Flygon zich klaarmaakte om de aanval te gebruiken, om de straal recht op de Inkay te richten en het zonder enige mercy af te vuren. Volop werd de inktvis geraakt, welke met een klein kreetje los liet, om daarna halfdood op de grond te behandelen. Dat was nummer een, nog vier meer te gaan.

vs

Uitgeput van de Hyper Beam die eerder was uitgevoerd landde de Flygon even, om rustig te kunnen uithijgen. Ondertussen keek Olympia met ontzet naar haar inktvis, alsof ze niet kon geloven hoe abrupt het ding was vermoord, of deels in welk geval. Een klein grijnsje speelde rond zijn lippen, al verdween deze niet veel later. De paarsharige moest nog har volgende paar Pokémon inzetten, dus dit werd ook weer aanzien hoor. Een soort witte, katachtige Pokémon verscheen ten tonele, hij zou geen idee hebben welke Pokémon dit was, maar het zou hem niets verbazen als het ding uit Kalos kwam. Hij pakte maar even snel het rode apparaat weer, waarna het ding informatie weer opratelde. “Meowstic, the Constraint Pokémon. Meowstic is a Psychic type Pokémon. Meowstic's appearance differs drastically between genders, but in either form, it is a bipedal feline Pokémon with a humanlike posture, digitless appendages, and two tails. The male's fur is predominantly dark blue with accentuations of white, while the female's color scheme is reversed. The male's ears are mostly blue with some accents of white, and the tips are pointed straight; the female's ears are entirely white, and the tips are curled. The tuft of fur between the male's ears is white and in a straight, diagonal style; the female's tuft is blue and curled. The collar of fur around the male's neck is white and in a pointy style, while the female's collar is blue with a curl rising up to its face. The male's eyes are spring green with darker green pupils, while the female's eyes are yellow with red pupils. The male's tails each have a white stripe just before ending in white, while the tails themselves end in a point; the female's tails are blue at the base and end in white fluffy curls. The male's arms end in white, and its legs are white at foot level; the female's arms end in blue, and its legs are mostly blue in a fashion resembling stockings. The organs hidden in Meowstic's ears emit psychic energy powerful enough to obliterate a 10-ton truck. It usually keeps its ears tightly shut in order to keep its otherwise uncontrollable power in check, but it will unleash this power if threatened. It usually keeps a stoic, virtually emotionless face; some Trainers adore its unsociable demeanor. The moves it naturally learns depend on its gender; the male's learnset is mostly comprised of supportive and disruptive moves, while the female focuses on all-out offense.” huh, dat had hij msschien niet geheel verwacht van de Pokémon, maar goed. Als het aan de Pokédex dus lag, had hij te maken met de vrouwlijke variant van de soort, welke dus beter kon aanvallen. Hij had wel genoeg vertrouwen in Aella dat zij ook nog deze Pokémon aan zou kunnen. “Meowstic, Disarming Voice.” ouch, dat zou pij n moeten doen doordat de Flygon natuurlijk deel Dragon type was. Het geluid dat de Meowstic liet horen vond hij trouwens ook niet geheel geweldig, maar het was maar iets dat zou moeten gebeuren. In welk geval kon Aella nu weer aanvallen, ze leek er wel weer wat energie voor over te hebben namelijk. “Crunch.” De Flygon hapte in de katachtige Pokémon, welke een kreetje van pijn liet. Het was wel weer even wat beter dat dit enkel een pure Psychic type was, dan kon hij namelijk wel weer terugvallen op Dark type aanvallen, in tegenstelling tot het gevecht van eerder omdat de inktvis ook zo nodig een dark type moest zijn. Ugh. “Daarna meteen Dragon Breath.” nee, hij was niet van plan om er gras over te laten gaan groeien en ging gewoon meteen de keiharde aanval weer is. De paarsige wolk van de Flygon kwam tegen de Meowstic, welke er meteen en door geraakt werd, en ook blijkbaar nog eens verlamd door raakte. Gelukkig, dan kon het ding namelijk geen gehele circusact eer uitvoeren, want daar leek een Meowstic wel op vond hij, echt recht uit het circus. Maar dat zou wel weer aan hem liggen waarschijnlijk. “Future Sight Meowstic!” niet echt bepaald de aanval die hij had gehoopt werd gebuikt, maar oke, het kon veel slechter was alweer te merken. Naja, hij had geen idee of de aanval wel was gelukt, maar dat was wel iets hij snel genoeg zou gaan merken. “Feint Attack.” Zoals hij al had verwacht, was de aanval raak geweest, gezien het eigenlijk niet eens zou kunnen missen om een of andere reden. Naja, het kwam hem in zijn voordeel. Nog steeds, het gevoel met de Future Sight die misschien was gelukt, dat was nou niet bepaald het meest geruststellende gevoel, vooral omdat het een flink sterke aanval kon zijn. “Meowstic, gebruik je Psychic.” leuk, had hij dat ook nog natuurlijk. Omdat Aella geen idee zou kunnen hebben van waar de aanval zou moeten komen, werd ze er door vol op geraakt. Een klein kreetje was te horen van de Flygon, het was het duidelijk genoeg om de jongen telaten beseffen dat hij de Mystic Pokémon enkel nog voor deze ‘ronde’ zou inzetten, bij de volgende zou hij wel zijn twee andere Pokémon die hij had meegenomen inzetten. Geen idee hebbende hoe dit zou moeten aflopen, kon hij maar enkel aankijken tegen dien tijd. “Earthquake, daarna Bug Buzz.” al snel begon de aarde hevig te beven door de Earthquake. Nathan verloor maar half zijn evenwicht, maar het leek er toch wel echt even op dat de gymleadster wel bijna viel, gezien deze voorover zakte en met haar hand op de vloer steunde tot de flinke bevingen over waren gegaan. Nog gen seconden meer te laten verspillen voerde de Flygon de Bug Buzz uit, daarbij nog een keer rakend. Deze combo was in welk geval flink sterk, gezien de katachtige het toch wel even moeilijk leek te hebben. Oke, dit kon nog wel eens goed gaan opschieten ja in dit tempo, of hij dat erg zou vinden? Nee niet echt, al scheelde het wel tijdens het gevecht dat hij een wat normale tegenstander had, iets dat hij niet had verwacht van de Kalos gymleader om eerlijk te zijn.

Als het goed was, had de Meowstic ook nog steeds last van de verlamming, ja hoor. Het beest leek namelijk omver gevallen te zijn, maar het lukt met vreselijk veel moeite om overeind te komen. “Meowstic, doe je Shadow Ball.” een zwarte bol werd gecreërd door de Constraint Pokémon, waarna het donkere ding naar Aella werd afgevuurd. Al werd deze ontweken, was het te zien hoe ze ineens door wat anders werd geraakt, verdomme. Hij kon enkel bedenken dat dat dan dus de Future Sight van even terug was geweest. “Aella, je Crunch.” als snel kwam de Flygon op de Meowstic af, om het ding te bijten, waarna de katachtige weer een pijnlijk kreetje uitte, om daarna door diens knieën te zakken. “Nog een Boomburst.” sprak hij, waarna hij geen seconde twijfelde om weer zijn oren te bedekken tegen het oorverdovende geluid. Ouch, hoe lang hij ook wel zo een beest zou hebben, het bleef pijn doen aan de oren. De Meowstic leek dit echter niet verwacht te hebben en werd dus misschien een beetje te letterlijk doof door het pijnlijke geluid. Zodra Aella haar bek weer had dichtgedaan was het pijnlijke geluid ook wel gestopt, dat ergens scheelde. “Meowstic, ga je Charge Beam gebruiken.” oke, dat was dus nou niet echt iets waarvor hij zich zorgen hoefde te maken, want tja, de flygon was immers deel ground type. Ze leek dan ook geen enkele moeite te doen om het te ontwijken en liet zich raken, maar zonder enig effect. Er werd geen enkel teken vertoond dat ze er last van leek te hebben of dergelijk. Het viel hem zwaar mee dat de gymleaders niet altijd iets doorhadden dat nou pokemon types heette. Naja, heel veel aanvallen kon het beest echt niet meer hebben, dat was overduidleijk te zien, het verlamd zijnde en al. “Maak het maar af met Earth Power.” de grond splitte meteen uit elkaar, waar soms wat vuur ofzo uit kam, het de Meowstic meteen rakend. Yeah, overduidelijk dat dit het laatste was dat het beest aankon. Hij keek met een klein glimlachje toe hoe een deel van de gym kapot ging door de aanval, oh well, kon het mooi worden gerenoveerd na dit gevecht, het zou hem niet verbazen dat er namelijk later meer schade of dergelijk zou zijn. Of het hem uitmaakte? Nee, immers kon het te verwachten zijn dat zoiets ging gebeuren hoor. De Meowstic slaakte een verslagen kreetje, waarna het beest uitgeput op de grond viel en absoluut niet meer leek te kunnen vechten op het moment. Zo, dat was al de tweede verslagen. Dit ging nog eens flink goed zo zeg, in dit tempo. De Meowstic werd door de vrouw teruggekeerd, net zoals hij deed met zijn Flygon. Ze had genoeg gevochten, tijd om iemand anders even te laten schijnen voor het volgende gevecht dan maar. Hoeveel gevecht zou er gebeuren nog? Wel meer dan eerder, gezien hij van plan was om Chryses in te zetten..

vs

De Luxary werd uit diens Pokéball gehaald, waarna er al snel een trotse brul klonk van het beest dat normaal lui was. Hopen maar dat het type van de tegenstander hem in zijn voordeel kwam, anders kon dit nog wel even een flink pittig gevecht worden zeg. Olympia had ondertussen de Meowstic teruggekeerd en nu een andere Pokémon het veld ingestuurd, deze herkende hij wel, namelijk een Slowking. Het scheelde wel zeker, want nu was het ook voornamelijk dat hij Electric type aanvallen kon gaan gebruiken, deze waren immers wel flink sterk tegen het deels water type Pokémon. “Charge, daarna Thunderbolt.” Als hij het goed had, kon de paarse Pokémon ook Yawn, dus hij moest daar maar even wat tegen gaan doen, anders zat hij met een slapende luie kat, als er wel iets niet geweldig was voor een gevecht,zou het dat wel zijn. De gouden Pokémon leek zocht op te laden, om vervolgens een flinke bliksemstraal op de Slowking af te sturen en het beest hard rakend, voor over hij kon gokken was het ook nog een een critical hit. Mooi begin van deze ronde al zei hij het zelf. “Slowking, gebruik Nasty Plot.” hij had niets nodig wat zei wat deze aanval inhield. Zelf had hij namelijk een Houndoom, welke trouwens nog steeds bij hem stond, verbetering, zit. Een zachte grom kwam van de Gleam Eyes Pokémon, niet onder de indruk van de aanval. Fool, het was ook niet bedoel om echt over de indruk van te zijn. “Electric Terrain.” binnen enkele seconden was het te zien hoe er elektriciteit over de grond raasde, dit moest er wel voor zorgen om het slaapprobleem in controle te houden. “En nu een Discharge Chrys.” de Luxray liet alle elektriciteit vrij die in het lichaam zat van de shiny Pokémon, daarmee de Royal Pokémon rakend die toch niet zo Royal was. Het viel hem nog mee dat de paarse Pokémon niet verlamd was door alle elektriciteit die het al te verduren had gehad. Naja, het gevecht leek wel goed te gaan, nog dan. “Yawn, gebruik daarna je Power Gem Slowking.” nee nee, die aanval zou de Luxray wel even teveel schade doen, dat kon hij absoluut niet hebben. Tegen de Yawn had hij dus al de Electric Terrian gebruikt, dus zorgen daarover te maken hoefde hij niet. “Ontwijk die Power Gem met Spark.” de Luxray omhulde zich met elektriciteit, om daarna op hoog tempo weg te sprinten van de stenen, ook maar meteen op de Slowking af te gaan en met diens lichaam tegen de roze Pokémon te knallen, nog steeds in de Spark zitten. Het was wel een mooie manier, al zei hij het zelf. Echter, tijdens het proces van de aanval werd de Gleam Eyes wel geraakt door een paar van de stenen, welke ook meteen een flinke hap schade deden. “Nu meteen Thunder Fang.” tja, het Luxray was toch in de buurt, in feite was het beest er vrijwel naast, dus om deze aanval te gebruiken kon het wel waard zijn. De tanden van Chryses begonnen te knetteren met de elektriciteit, waarna de Slowking werd gebeten door de Luxray, daarbij meteen geëlektrocuteerd ook nog. Een klein glimlachje speelde rond zijn lippen. Al was het duidelijk te zien dat beiden Pokémon rond hetzelfde level zaten, het voordeel lag in Chryses. “Slowking, gebruik nu een Water Pulse.” meteen werd het zo dat het water in een enorm gestaag tempo op Chryses afkwam. “Ontwijk.” dit lukte echter niet geheel zoals gepland, want alsnog werd het achterlijf van de katachtige geraakt door het sterke water. “Charge, daarna weer Thunderbolt.” het scheelde wel zeker dat de Thunderbolt vrijwel altijd raakte en ook nog eens door de Charge een stuk sterker was geworden. Yeah, om met Chryses te gaan vechten deze ronde was wel een slimme keuze geweest. Het was ook niet echt dat de katachtige nou veel in gymgevechten had meegedaan, dus dat mocht het ding ook wel eens ooit meemaken. Voor een zoveelste keer werd de Slowking door de elektriciteit geraakt, waardoor er even een klein glimlachje op zijn gezicht verscheen, dit kon nog wel een een groot stuk makkelijker worden dan hij had verwacht in de eerste plaats zeg. “Crunch.” Het was wel een goed om verandering te hebben, en deze aanval was ook wel flink sterk tegen de roze Pokémon. Weer beet de Luxray in het beest en al leek het de pijn niet te willen laten zien, was het wel te zien het het pijn leed. Mooi, dit was natuurlijk weer een teken voor hem dat het einde van deze ronde meer in zich kwam. Yeah, hij was ook niet echt van plan om de Gleam Eyes Pokémon nog verder te gebruiken in het gymgevecht, hoogstens als het echt nodig is, maar verder? Nee, niet echt. Daarvoor kon hij namelijk wel Deimos gaan gebruiken. “Slowking, je Confusion.” ugh, zo een aanval. Echt waar, dat waren vrijwel de meest vervelende aanvallen ooit, daar maakte hij absoluut geen grapje van. Vooral omdat ze niet, of pas op het laatste moment -wanneer het dus al te laat zou zijn- te zien waren. “Zigzag heen er weer, misschien at je het dan kan vermijden.” het was maar te hopen dat dit zou werken, damn, anders ging het namelijk niet echt voor hem opschieten nee. Gelukkig, voor wat hij met het blote oog kon zien, was de Confusion niet geraakt. “Discharge.” voor de tweede keer werd er een grote homp elektriciteit vrijgegeven door de Luxray, welke de Slowking raakte. Het zag er zelfs naar uit dat het beest eindelijk was verlamd, bingo. Hij wist niet of Chryses nog veel aanvallen kon hebben, hij nam maar ergens wel gaan gezien de Luxray nog maar amper was geraakt. “Psychic Slowking.” ugh, hij wou nog het bevel geven dat Chryses de aanval moest vermijden, maar dat was enkel al te snel want de katachtige was al geraakt voordat hij een enkel woord kon zeggen. Leuk, niet. “Gebruik je Spark.” De Luxray omhulde zichzelf nog een keer met de elektriciteit, om zich vervolgens tegen de Slowking aan te gooien, in elektriciteit omhuld en al.

Dit zou wel een van de langere ronden zijn, dat was zeker, of het heel erg zou zijn, nee, niet echt. Maar alsnog, hij wou hier ook wel weer gewoon met met die zevende badge op zak. Niet echt dat de jongen het nou zo heel erg actief aan het verzamelen was, maar het feit vooral dat het ook een andere tijdsbesteding kon zijn dan dat hij normaal deed. Het was ook bijvoorbeeld een prima manier om te zien hoe sterk je Pokémon precies waren, maar dat maakte hem niet al te veel uit, immers had hij er wel genoeg van gezien dat zijn Pokémon flink sterk waren, daar had hij absoluut geen gymbadge voor nodig om dat te bewijzen hoor, dat vond hij in welk geval. Maar oke, er waren wel nog genoeg mensen die dat wel vonden, dat je de kracht van je Pokémon kon bewijzen kua badges die je in je bezit hebt. Onzin, al vond hij het zelf. Hij kon vast wel het een en ander aan mensen die veel sterker waren en geen badges verzamelden dan de meeste mensen die het wel deden. Oke, de ‘meeste’ was wel overdreven, maar het ging om het idee ervan he. “Chryses, Leer en dan Crunch.” Na de Slowking dreigend te hebben aangekeken werd het roze ding weer gebeten, dit ging nog een keertje flink goed opschieten ja. Vond je het vervelend? Het gewoon gaan bijten en tadah, daar ging de last weg, misschien niet altijd even snel, maar het was iets. “Slowking, Hidden Power.” Oh nee, maar hopen voor hem dat het niet Hidden Power was met Ground als type, anders kon hij nog wel even een probleem hebben als deze aanval steeds werd gebruikt namelijk. Het leek er niet echt op, zelfs, de katachtige leek er amper last van te hebben, gelukkig, want het scheelde toch wel zeker namelijk. Nathan liet kort een opgeluchte binnensmondse zucht, dit schoot meer en meer op voor hem. Maar toch, als Chryses dit niet aankon, had hij wel altijd nog Deimos en al kwam het deels Fire Type niet helemaal handig, was er toch nog wel de rest weer. “Thunderbolt.” ja, hij gebruikte nu wel een beetje dezelfde aanvallen opnieuw en opnieuw, maar het feit dat de Luxray nog niet zo heel veel aanvallen kon, dat hiel niet zo heel veel voor hem om het maar even zacht uitgedrukt te zeggen. De donderstraal raakte de rozige Pokémon weer, welke een vermoeid.. of pijnlijk geluid maakte. Waarschijnlijk het tweede, maar tja, er was niet heel veel diversiteit in de geluiden die het ding leek te maken. “Nu Thunder Fang.” de tanden van de Luxray knetterden alweer snel met elektriciteit, waarna de kat op de Slowking spurtte en het beest flink beet. Om het nog even erger te maken ging het ook nog even wat langer vasthouden dan eerder. Het was wel een slimme tactiek, zo werd er makkelijker meer schade toegedeeld aan de roze Pokémon. Maar dit gevecht was te doen, haar volgende twee Pokémon.. hij had nog wel zo een sterk gevoel dat die wat moeilijker konden worden dan deze nu waren geweest. Naja, hij had Deimos en zo nodig nog andere Pokémon, dus er echt voor zenuwachtig zijn, nee dat was hij niet. Anders ging het gevecht ook trouwens helemaal nergens heen, als hij daar als een een of andere zenuwpoot het gevecht hield. “Slowking, alweer je Power Gem.” en daar ging hij weer met het ontwijken ervan, al waren Rock type aanvallen niet super effectief of dergelijk, het was gewoon van zichzelf al flink sterk, die Power Gem en om het dus maar vermijden in plaats van erdoor flink te worden geraakt kan wel een stuk handiger zijn dan wat anders. “Ontwijk weer, dan Crunch.” Door handig heen en weer te springen lukte het de overmaatse kat om de stenen allemaal bij wonder te ontwijken, waarna het naar de Slowking sprintte en het ding alweer beet. Nog even en de Pokémon zat gewoon onder de bijtmarken, ook niet normaal meer werd dit namelijk in dit tempo, gezien Nathan ook wel ondertussen de tel was kwijtgeraakt hoe vaak de Luxray het beest had gebeten, vaak genoeg in welk geval. “Slowking, gebruik een Psychic.” de groenharige was al blij genoeg dat het ding geen Future Sight kon, als er namelijk wel een aanval was die hem absoluut niet mee zou zitten, was het die wel. Hij had al ondertussen geaccepteerd dat de Psychic te snel was en het dus even niet a la seconde kon worden ontweken, maar toch, dat betekende niet dat Chryses meteen na maar een paar klappen niet meer kon vechten. In tegenstelling tot dat zelfs, de kat leek er prima uit te zien en pumped voor een gevecht. Dat was wel geweldig om mee te maken, vooral nu in zo een gevecht, eigenlijk was het altijd wel goed om mee te maken, maar toch, hem zou je er absoluut niet over horen klagen hoor. Hoeveel klappen zou de Slowking nog aankunnen, eentje? Twee? Niet veel in welk geval. “Charge, dan Discharge.” eerste laadde de luxray zich op met elektriciteit, om deze vervolgens vrij te laten, daarbij een critical hit ook nog meteen krijgend op de Slowking. Ja, dit was wel zeker weten de laatste aanval geweest die het beest aankon, er was namelijk al zoveel verduurt door de roze Pokémon. Weer klonk een een of ander geluid van de Slowking, waarna het ding uitgeput op de grond viel, alsof alles in een enkele keer echt nu pas effect kreeg. Wauw, over dramatisch gesproken. Hij keek even droog naar het ding, juist ja. Olympia keerde haar Pokémon terug, waar Nathan hetzelfde bij deed, op naar ronde vier dan maar he.

vs

Hij wenkte Deimos naar het veld, waarna de Dark Pokémon overdreven moeilijk opstond en naar het veld liep. Pft, overdrijven was echt helemaal niet nodig hoor. Hierna richtte hij zijn blik weer p de paarsharige, welke een ehm, Gallade uitzende. Oke, hij kon de Pokémon, deels, maar wist niet al te veel over de Pokémon, een beetje meer informatie zou gewaardeerd worden dus. “Gallade, the Blade Pokémon. Gallade is a dual Fighting Psychic Pokémon. Gallade is a white, bipedal Pokémon. Its lower body consists of rounded hips with strong legs. It has a thin green torso with sharp, red horns sticking out of its chest and back. Its arms are shaped like tonfas with extendable blades in its elbows. It will use its arms like swords in order to protect someone. Its head resembles a gladiator's helmet with a white face and a teal head crest. It has spikes on the sides of its face. It is a master of courtesy and swordsmanship that is capable of predicting its foe’s moves. As Mega Gallade, red plates emerge on its arms, and the helmet and cape-like protrusions on its head and back give it a knightly appearance. When the situation demands, Mega Gallade can use its psychic power to reshape both arms into blades simultaneously, and fight using a dual-wielding style. Its upper body becomes white, and the spikes on its head elongate.” Oke dan, misschien niet helemaal de informatie die hij had gehoopt, maar he, het was in welk geval iets. Meteen maar beginnen met aanvallen dan, hij wist namelijk dat dit ding Close Combat kon en als er wel iets erg sterk was tegen de Houndoom, was het wel die aanval, niet helemaal geweldig nee. “Nasty Plot, dan Shadow Ball.” ook meteen natuurlijk een aanval die sterk was tegen de Blade Pokémon, des te minder er een kans was dat het Close Combat zou gebruiken, of eigenlijk ook wel iets dat super effectief zou zijn tegen Deimos en hij dus moest vermijden. Snel verscheen er een zwarte, donkere bol in Deimos’ bek, waarna de hond het ding op de Gallade afvuurde het het ding de groenige Pokémon met een flinke klap raakte. Dat was in welk geval een stukje van het gevecht, nu nog maar de rest he. “Gallade, gebruik je Slash.” ze leek in welk geval wel in de te zien dat tegen Houndoom Psychic type aanvallen geen zin hadden, dat scheelde wel wat stommiteit voor tijdens het gevecht, kon hij ook nog het eens ergens goed houden ook nog he. “Hou tegen met Flamethrower als die dichtbij is.” sprak de jongen eenvoudig. Deimos wachtte voor even, tot er een kleine afstand van een meter of drie tussen de twee Pokémon zat. Daarna kwam de hete vuurzuil uit diens bek, de Gallade helemaal rakend met het ding. Zonder twijfel sprong de Gallade terug naar achteren, waarna er ook kleine brandwondjes te zien waren door de vuurzuil van eerder. Zonder het bevel van de jongen, gebruikte de Houndoom een Howl, waardoor het gehuil in de gehele ruimte te horen was. Ah well, het was niet bepaald erg ofzo, gezien het wel meteen de normale aanvalskracht van Deimos omhoog bracht. “Iron Tail.” de staart van de Dark Pokémon begon grijsachtig te glimmen, waarna het beest naar de Blade Pokémon toespurte en hard toesloeg, echter leek Olympia hier al iets tegen te hebben, niet dat hij dat meteen had kunnen verwachten in welk geval. “Close Combat Gallade.” oh shit, nee he. Deimos was in welk geval nu niet meer in staat om het te ontwijken, dat was duidelijk. Veel andere manieren had hij ook weer niet om het ding tegen te houden. Shit. “verberg jezelf in Smog.” er kwam een dikke, paarse gifwolk uit de bek van de Houndoom, welke in het gezicht van de Gallade werd gespuwd, om er maar meteen te voor zorgen dat het niet meer kon zien. Het leek er wel op dat het was gelukt, want Deimos welke aan Nathan’s kant uit de gifwolk sprong leek vrij ongedeerd, niet geheel, maar deels. Dat was wel heel erg in de buurt geweest, en ook totaal niet op een geweldige manier. Kijk, dit was dus nou precies dat hij wou vermijden maar toch nog bijna had gekregen door onvoorzichtig te zijn. “Inferno.” withete vlammen werden afgevuurd richting de paarse smogwolk die de Houndoom had gecreëerd en waar als het goed was de Gallade nog steeds zou moeten inzitten. Dit liet hem ook denken, nu zou de Gallade vast en zeker wel vergiftigd moeten zijn, het was erg onwaarschijnlijk dat het ding namelijk nu nog diens adem ofzo kon inhouden om er niet door vergiftigd te raken. “Gebruik je Double Team en Slash Gallade.” de groenige Pokémon sprong uit de gifwolk, dupliceerde zich meerdere malen ondertussen en zodra er een stuk of twintig duplicaties stonden werd de Slash gebruikt. “Heat Wave.” hij had wel onderutssen gezien dat sommige aanvallen, zoals Shadow Ball en Flamethrower in dit geval niet handig waren, Heat Wave zou de klus wel moeten klaren dus. Ja hoor, door de hitte losten sommige ‘Gallades’ al op, waarna er uiteindelijk maar een over bleef, welke dus ook meteen de echte was. Deze hield diens armen beschermend voor het gezicht tegen de flinke hitte. “Gallade, gebruik Close Combat.” oh nee, niet alweer he. Hier moet echt wat aan gedaan worden. “Hou hem tegen met Flamethrower.” het leek net ook te werken, dus waarom zou het nu de truc niet doen he. En trouwens, dit was ook een van de aanvallen die hij niet kon laten raken, vooral niet gezien de jongen nog wel van plan was om de Houndoom nog in het volgende gevecht te laten gebruiken. Voor de tweede keer dat gevecht kreeg de Gallade de vuurzuil recht in diens gezicht, ha, dat kreeg het ervan, zomaar een Close Combat proberend te gebruiken. pfft. “Inferno nu die dichtbij is.” de Gallade had nog weinig afstand genomen, maar was door de eerdere Flamethrower wel gestopt met de Close Combat.

De withete vlammen van de Inferno kwamen met een klap tegen de Gallade, welke een pijnlijk geluid maakte door het pijnlijke vuur. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht, het werd een keer tijd dat het echt op zou schieten, nu was het wel heel erg duidelijk wie zou winnen, hij bedoelde maar, kijk naar het huidige gevecht en hoe deze bezig was. Dit was echt niet even zomaar iets hoor. “Night Slash Gallade, dit kan je wel.” blijkbaar werd het dus zo zielig dat er ook nog eens echt iets gemotiveerd bij moest worden gezegd omdat de Blade Pokémon het misschien niet zou kunnen. Kort lachte hij, dit was toch nog wel eens grappig hoor. Hierna stopte hij abrupt met het lachje, waarna klonk “Hou hem tegen met Dark Pulse.” een soort van donker Aura kwam van de Houndoom af, echter leek de Gallade nu niet te stoppen en gewoon de Night Slash uit te voeren. Heel erg was dat niet, gezien de Dark type aanval toch maar voor de helft schade deed. Was niet het einde van de wereld, absoluut niet nee, hier kon hij voorlopig nog wel even tegen, zolang het natuurlijk maar niet te vaak werd gebruikt, anders zou het ook nergens meer komen. “Shadow Ball.” De bol met duistere energie werd weer gecreëerd, waarna het ding in een noodtempo op de Gallade werd afgeschoten en de Pokémon met een klap raakte, nou, kijk eens aan. Als de gymleader er ook nou mee stopte om het Close Combat te laten uitvoeren was het nog beter. “Flamethrower.” echter leek de gymleadster er nu wat tegen te hebben door in de verdediging te schieten. “Protect.” Daar was niets aan te doen en het was ook niet een aanval die hij kon laten stoppen, dus wel was maar accepteren. De hete vuurzuil werd gewoon simpelweg gestopt door de Protect. “Gallade, gebruik je Slash.” “Ontwijk.” kaatste de jongen snel terug. Echter was Deimos niet snel genoeg met reageren, de Slash raakte de hond alsnog. hmp, niet zoals hij had gehoopt, maar het moest blijkbaar maar even voor het moment. “Flamethrower.” meteen opende Deimos zijn bek, om daar een hete zuil van vuur uit te ontsnappen de de Blade Pokémon ermee te raken. Was het niet verbrand? Het leek er wel op, maar of het echt zo erg dat de Gallade er last van bleef hebben? Nee, dat was het nog net aan niet. Ergens was dat wel jammer ja, gezien dat wel een voordeel in het gevecht zou geven, verbrande Pokémon waren namelijk wat zwakker, iets dat hij nu ergens wel zou kunnen gebruik. Maar erover zeuren zou hij niet kunnen. “Maak het af met Inferno.” voor een zoveelste keer kwamen de withete vlammen rap op de Gallade af, echter zou het deze keer betekenen dat het de Gallade zeker weten zou gaan uitschakelen. Het werd een keertje tijd, dan zou hij namelijk kunnen doorgaan naar het laatste gedeeld van het gevecht en ook de Houndoom misschien nog wel laten mega evolueren, dat had de hond immers een tijdje niet meer gedaan. Ja hoor, nadat de vlammen raakte zakte de Gallade uitgeput door diens knieën en leek verslagen te zijn. Olympia keerde de Gallade terug, eindelijk, het laatste gevecht kon van start gaan.

vs

Hij hield zijn ogen strak op het half verwoeste veld voor hem, wachtend tot ze haar laatste Pokémon zou gaan inzetten. Dat gebeurde en vrijwel meteen herkende de jongen de Pokémon, desondanks hij het ding zelf nooit zou nemen. Een Alakazam. Dit gevecht, het zou een eitje voor hem worden, de overwinning lag al bijna in zijn handen, hoe mooi kon dit wel niet worden zeg. Voor zover hij ook nog trouwens kon zien, had de Alakazam een mega stone, oh,, dat kon nog wel eens wat worden voor het gevecht zeg. Als hij het nog goed had, was Alakazam een pure Psychic type, betekende dat hij weer volop ok met Dark Type moves kon bezig zijn. Een glimlachje had hij op zijn mond, ze konden hem nu al half die gymbadge geven werd het hem gevraagd. Ach ja, het zou echter niet zo makkelijk gaan wist hij wel, dus het was maar de Alakazam vermoorden. “Nasty Plot, dan meteen Toxic.” al was het niet heel sterk tegen de Alakazam, wat het misschien gewoon wat prettiger om een vergiftigde vijand te hebben in plaats van een volledig gezond. De Psi Pokémon werd inderdaad vergiftigd, waar deze ook meteen last van kreeg. Hopakee, dit ging enkel maar beter worden vanaf dit punt, daar was hij zeker van. “Alakazam, Disable.” oke, dat was ook absoluut geen nut, waarom zou hij het nog een keer gebruiken als het ding al was vergiftigd? Oh. Toen pas zag hij het. Die blik op Olympia´s gezicht, typische blik van iemand die al doorhad dat ze had verloren. Had ze dan ook helemaal niets meer om te gebruiken tegen de Houndoom? Hij nam letterlijk even rustig de tijd om de moves van Alakazam te zien, welke inderdaad enkel maar Psychic type aanvallen kon. Wow, dat was wel heel erg zielig ja, ergens vond ihj het wel grappig om eerlijk te zijn. Die liet hem denken, zou ze misschien een paar TM´s hebben gebruikt om dit soort situaties te vermijden? Zoiets zou je toch wel ergens verwachten om eerlijk te zijn. Zonder te twijfelen legde de jongen hierna zijn vingers op de keystone, welke daarna op te lichten. Ook gebeurde dit met de mega stone die verwerk zat in de halsband van de Houndoom, welke daarna in een paarsige bol verdween en er uiteindelijk als een mega evolutie uitkwam. Hij keek met een zelfvoldane blik naar de paarsharige, nou, kwam er nog wat van? Ja, blijkbaar wel, gezien zijn ook dezelfde stappen deed.

vs

Mega Alakazam was…. apart. Het had deze keer meer lepels gekregen, een langere baard en snor. Ook leek het echt daadwerkelijk te zeven door in kledingmakerszit te blijven zitten. Het zal wel. Deimos gromde luid, duidelijk klaar om de Pokémon keihard te verslaan. “Shadow Ball.” een donkere bal werd afgevuurd op de gebaarde Pokémon, welke er hard door werd geraakt. “Alakazam, gebruik je Charge Beam.” oh, kijk eens aan. Had ze toch nog iets gebruikt waarvoor ze in welk geval de Houndoom misschien schade kon aandoen. Toch was het wel vrij grappig. “Ontwijk, dan Crunch”[b] door opzij te springen had de hond de aanval inderdaad ontweken, daarna kwam het op de grond terecht en ging in een noodtempo op de Alakazam te bijten, wat ook nog eens gelukkig raakte. [b]“Iron Tail.” bij deze keer was de jongen er wel zeker van dat de Alakazam geen enkele aanval kon die nou echt gevaarlijk was voor de Houndoom, dus ja, hij zou er wel vrij nonchalant mee om kunnen gaan nu hij erover na dacht. De staart begon een zilverachtige glans te krijgen, waarna Deimos diens staart met een smak tegen de Psi Pokémon liet aankomen en de Pokémon wat naar achteren wist te slaan. Kijk eens aan. “Facade.” hm, dat zou niet zo heel erg zijn. “Laat je raken, daarna Payback.” kijk eens aan, had die maar eens een dubbele powerup, door en het type en omdat Payback´s kracht verdubbelde als de gebruiker van de aanval kort ervoor was geraakt. Hij keek toe hoe de Dark Pokémon zich liet raken door de Facade, om vervolgens de zeer krachtige Payback nu terug te keren. Ouch, dat moest wel hoe dan ook pijn doen. “Nu Dark Pulse.” nee, hij was niet meer van plan de tegenstander nog veel kans te geven om aan te vallen, tenzij ze er nog wat tussen zou krijgen, maar of het nou heel erg veel zou werken? Nee, dat betwijfelde de jongen wel. Het donkere aura was al snel te zien dat van de Houndoom afkwam en de Psi Pokémon raakte, oh, scheelde, een critical hit meteen. Des te eerder dit gevecht over was, zou hij wel weer het gebouw uit kunnen gaan met hopelijk de gymbadge. En tenzij er ineens iets zou gebeuren dat heel erg ongewoon was, zag hij zich ook wel binnen enkele minuten dat doen hoor, hier weggaan. “Alakazam, gebruik je Charge Beam weer.” wow, dat wou ze ook dus wel erg graag zeg. Echter werd de Dark Pokémon er nu ook wel door geraakt, iets minder, maar geen ramp. Tenzij hij bleef geraakt worden natuurlijk, dan schoot het helemaal niet op. Een gnauw kwam van Deimos toen deze weer overeind was gekomen, het er overduidelijk niet mee een hoe hij zomaar werd aangevallen, maar natuurlijk was het andersom wel weer goed he, raar beest. “Dark Pulse nog een keer.” sprak de groenharige rustig. Hij was dit voor de verandering wel het hele gevecht geweest, waarom? Omdat hij letterlijk helemaal niets meer te vrezen nu had, alles liep namelijk echt helemaal op rolletjes op het moment. Het donkere aura raakte de Alakazam weer, welke een pijnlijk geluidje liet. Waarom had het eigenlijk die lepels? Was het misschien iets dat te maken had met diens psychische krachten? Het zou hem wel het meest logische lijken als hij er even eerlijk over mocht zijn, maar oke, het zal wel he. “Alakazam, nu Energy Ball.” oke, dat zou Deimos ook bijna niets doen. “Laat maar raken en weer Payback.” om het te ontwijken.. tja, waarom zou hij? Immers deden grass type aanvallen amper wat tegen de Houndoom, dus de jongen kon het maar net zo goed gaan gebruiken voor momenten zoals dit he. Deimos werd geraakt door de aanval, maar het deed hem zoals verwacht amper wat. De Payback die de hond uitvoerde op de Alakazam was echter een stuk sterker, een heel erg stuk sterker om preciezer te zijn. Heerlijk was dit, om gewoon zeker weten in een gevecht te winnen maar toch niet dat hij amper maar wat hoefde te doen. Dat mocht hem wel vaker gebeuren hoor. “Flamethrower.” een vuurzuil ontsnapte weer uit de bek van de Houndoom, daarbij ook de Alakazam en diens gekke lepels raken. Toen het vuur echter was gestopt van Deimos komen, moest de jongen even even grinniken want kom op, het zag er grappig uit. Waarom? Simpel de baard van de Alakazam stond in de fik. Sorry hoor, maar dat was dus iets dat hij absoluut niet serieus zou kunnen namen, niet dat hij dat bij dit soort dingen überhaupt kon doen, maar toch, om het idee ging het hoor.

Olympia leek het echter een stuk minder grappig te vinden dat haar Alakazam in de fik stond, hij snapte wel waarom, maar het zag er hoe dan ook geniaal uit en het was iets dat hij absoluut niet serieus kon nemen. Nu hij er eigenlijk over nadacht, leek de Alakazam net op Gandalf van King of the Rings. Eerlijk gezegd waren dat wel geweldige films, echt van die dingen die gewoon leuke tijdsbesteding om eerlijk te zijn. Maar oke ja, het gevecht, nu kon hij eigenlijk elk moment gaan verwachten dat de Alakazam ineens zou roepen van “You shall not pass!” als dat gaat gebeuren, wat hij betwijfelde, zou het wel nog heel erg mooi worden hoor, kom op, wie zou zoiets niet mooi vinden namelijk? “Charge Beam Alakazam.” en daar ging ze weer, weer die Charge Beam, alsof het niets ander kon.. oh wacht, ha. Dat was nog waar ook ja, de Alakazam had niet heel erg veel keuze dan deze aanvallen te gebruiken, want tja, natuurlijk het grootste deel van diens moveset bestaande uit psychic aanvallen. Geen wodner dat het daar zo stroefjes ging zeg, kua het kiezen van goede aanvallen. Ach, hij zou het niet heel veel langer meer laten duren, zoveel zou de Alakazam niet meer aankunnen en ja, de jognen was wel zeker weten van plan om dit gevecht prachtig te gaan afsluiten met een Hyper Beam, dus was was nog mooier. “Shadow Ball Deimos.” tijd om maar weer te aanvallen, heh, hij was misschien wel een beetje in gedachten verzonken, maar dat kwam enkel omdat de Psi Pokémon hem gewoon teveel aan Gandalf liet denken, ja, enkel daardoor hoor. “Meteen volgen met Heat Wave.” nadat de donkere bal was afgeschoten op de Gandalf look-alike kwam de enorme hitte weer opzetten en gezien de Alakazam het al druk leek te hebben met de Shadow Ball maar uiteindelijk nog eens mooi geraakt leek te worden door beiden, kijk eens aan, die is nou hoe je ook een vervelende vijand aan kon pakken, gewoon allerlei aanvallen erheen gooien en het werd vanzelf wel geraakt. “Alakazam, gebruik Dazzeling Gleam.” wacht wat, waarom kon dat die aanval..? Dat sloeg echt helemaal nergens op werd het hem gevraagd, maar yeah, weinig was daar maar aan te doen was weer te merken. Hij hield zelf zijn hand voor zijn ogen om deze van het onnatuurlijk felle licht te beschermen. Deimos leek het echter wel te beschadigen, dat was niet helemaal geweldig nee. “Dark Pulse.” Het donkere aure verspreidde zich weer door de gym, welke de Alakazam ook echt weer pijnlijk leek te raken en misschien nog wel een tweede critical hit leek te zijn, kijk eens aan, dit was precies zoals hij het wou hebben. Niet dat alles ging zoals hij wou. Nee, zo een wereld was het niet en zou het ook nooit worden, daar hoefde hij niet eens een tweede keer over na te denken. Een grijnsje speelde over zijn lippen, echter zou de Alakazam geen Hyper Beam meer aankunnen, daar was hij geheel zeker van. “Maak het maar af met Hyper Beam.” klonk hij simpel, maar toch wel op een wat voldane manier. De Houndoom leek ondertussen de Hyper Beam op te laden en toen dat was gedaan echt met volle kracht tegen de Alakazam aan. Echter kon hij niet meteen het resultaat zien, want er kwam een enorme stofwolk opzetten. Ha, was dit niet altijd het einde van de meeste gymgevechten? Zo voelde het in welk geval wel aan. De jongen hield zijn blik strak op de dikke wolk, verwachtend dat de Alakazam die er ergens in zat verstopt ook niet meer eruit zou komen, klaar om te vechten. Ondertussen rekte hij zich maar uit, er was toch niet meer zo heel erg veel dat hij kon gaan doen namelijk, ja, hoogstens nog echt het scherp in de gaten blijven houden, maar was dat nodig? Nee, absoluut niet. Deimos was ondertussen nog aan het bijkomen van de Hyper Beam, maar dat zou ook niet eens echt meer nodig zijn, gezien de jongen hierna toch naar het Pokécenter zou gaan, met de gymbadge op zak natuurlijk. De groenharige jongen keek ongeduldig toe en dacht onwillekeurig aan Lord of the Rings, waar hij Ciro al zijn kip zag vastgrijpen, 'MY PRECIOUS' schreeuwend met een grijns. Ja, dat was eigenlijk nog wel iets dat legit zou kunnen gaan gebeuren, die idioot kennende..

Nasty Plot 1x
Toxic 1x
Shadow Ball 2x
Crunch 1x
Iron Tail 1x
Payback 2x
Dark Pulse 2x
Flamethrower 1x
Heat Wave 1x
Hyper Beam 1x

10009 words
ooc; Ik heb de Alakazam maar wat TMs gegeven zoals is te lezen, anders was het niet echt meer een gevecht te noemen. :’)