Up up and away!

De beste remedie tegen een nachtmerrie was activiteit. De beelden verdringen tot je ze vergat of de impact verminderde. Het was niet alsof dit soort dingen echt lang bleven hangen bij Florine. Ze kon 's ochtends badend in het zweet en met tranen op haar wangen wakker worden om het fiasco in de middag al weer 'vergeten' te zijn. Echt vergeten deed ze niet, maar ze liet de negativiteit zich niet eindeloos lang lastig vallen.

De activiteit die ze vandaag gebruikte om haar nare droom te onderdrukken was bomen klimmen. Samen met Goomy en Dratini had ze al meerdere bomen beklommen en haar rugtas zat vol met rijpe bessen. Florine was nooit echt een klimmer; ze was eigenlijk niet zo'n buitenmens, maar tijdens het spontaan backpacken in Kalos was ze bomen en hoogtes steeds meer gaan waarderen. Nu klom ze zo nu en dan een boom in om van het uitzicht te genieten, als training, of om goeie bessen voor zichzelf en haar Pokémon te plukken.

De trainster was onderweg naar Vaniville Town toen ze langs de meest fantastische boom ooit kwam. Hoewel de takken pas redelijk hoog begonnen, waren ze vanaf dat punt op perfecte klim-afstand van elkaar. Zelfs de takken in de top waren dik, waardoor Florine een heel stuk omhoog kon. Waarschijnlijk kon ze vanaf daarboven heel goed over de stad kijken. Enthousiast keek ze naar Goomy, die op haar schouder zat. De Pokémon leek er precies hetzelfde over te denken. Florine liet Dratini maar in haar Pokébal, want die was na de tweede boom al moe geworden en lag lekker te rusten. Ze zou de blauwe Pokémon er bovenin wel uithalen.

Ze zette Goomy op de boomstam, waaraan de Pokémon met haar slijm bleef plakken en omhoog begon te glibberen. Zelf deed Florine een paar stappen naar achter, spande haar spieren aan en nam een aanloopje. Loodrecht onder de laagste tak sprong ze omhoog en wist ze net de tak vast te pakken. Ze trok zichzelf om hoog, gooide één van haar benen over de tak en duwde zich volledig omhoog. Ze zwaaide haar tweede been ook over de tak heen, maar verloor door de zwaai haar grip. Met een schril gilletje viel ze omlaag, maar de tak zat nog tussen haar knieholtes, waardoor ze op de kop bleef hangen.

Recht voor de neus van een onbekende.

Met haar hart luidruchtig kloppend en een nerveus lachje op haar gezicht stak ze haar hand op (of omlaag, gezien ze op de kop hing...) en zwaaide ze. "Ehhh, hallooo, haha..." bracht ze uit. Haha, oeps...

OPEN OPEN OPEN :'D