Hij keek eventjes naar de glimmende steen die hij met een bandje om zijn pols had gebonden. Hij wist nog niet eens zeker of dit de definitieve plek zou worden waar hij ‘t zou gaan bewaren, maar voor nu leek m dit wel de beste oplossing. Vandaag de dag wilde hij maar eens gaan kijken in hoeverre deze Mega-Evolution er daadwerkelijk uit zag. Want hij had er tot nu toe alleen maar over gelezen, hij had er nog nooit een in levende lijven gezien. Gelukkig had hij al een mega-stone gehad voor een Mawile, die had hij ergens voor het zeer zachte prijsje van gratis op de kop weten te tikken, dus het werd maar eens tijd dat ze het zouden gaan uitproberen. Hij stond op een grasveldje net buiten Coumarine City. Voor hem stond zijn Mawile, daarnaast stond zijn Bulbasaur. Crowe was er alleen maar voor als het verkeerd zou uitlopen met Caitlynn. Op zijn schouder zat een kleine Zorua. Vayne was hun nieuwste lid in het team, een Zorua die hij, eveneens voor het zachte prijsje van gratis, had kunnen krijgen. Ze was al van een redelijk hoog level en ‘t zou dus niet zo heel erg lang duren voordat ze op hetzelfde niveau zou zitten als de rest van hun team. Crowe liet een vrolijke “Bulba” horen naar Caitlynn, die nog steeds gefascineerd zat te kijken naar de Mega-Stone die op haar uit de kluiten gewassen horns vast gemaakt zat. Ze vond het helemaal geweldig dat ze een steen in d’r “haar” had zitten en wilde ‘t het liefst aan iedereen showen. Zo werd de steen nu ook weer onder de neus van Crowe geduwd, die er eventjes aan snuffelde, maar het daarbij liet. Echo zuchtte eventjes, oké. Vreemde pokémon had hij af en toe toch. Hij zetten Vayne op de grond, met de waarschuwing dat ze bij hem moest blijven en keek naar het tweetal voor haar.
”Cait, ik ga jou Mega-Evolven. Crowe is hier voor als er iets mis gaat, dan kan hij je tegenhouden van een rampage, oké?” sprak hij tegen zijn pokémon. De Mawile dacht eventjes na, maar knikte daarna. Ze hadden de gevaren van de Mega-Stone al besproken en ook bij Echo stond het gesprek met Nathan nog duidelijk in zijn geheugen. Niet iets wat hij graag wilde herhalen. Hij snoof eventjes en deed een stap achteruit, waarna hij zijn vinger op de Keystone legde.
”Caitlynn, Mega-Evolve!” zei hij daarna en een licht verscheen vanuit zowel de Keystone als de mega-Stone van Caitlynn. De Mawile werd opgeslokt in een roze bal van pure energie en Echo voelde hoe de energie pulseerde tussen hem en zijn pokémon. Hij kreeg een slag tegen zijn hoofd aan en deed een stap naar achter. Toen ‘t licht verdween, stond Caitlynn daar, in een andere vorm. Hij pakte zijn pokédex erbij en las de beschrijving.
Mega Mawile has a second set of jaws protruding from the back of its head, and both sets now have a spiky tuft of hair. It also seems to be able to control each jaw independently of each other. The ear-like extensions on its head are longer and have tips with two points. The fur on its legs is now magenta. It now has longer fur on its arms with magenta markings around its wrists. Ze zag er prachtig uit en een glimlach verscheen op het gezicht van Echo.
”Cait?” vroeg hij aan zijn pokémon. Twee vurige ogen staarde hem aan, waarna de Mega-Mawile zich omdraaide en naar hem hapte. Yep, dit was dus wat Nathan bedoelde en waar zoveel boeken hem voor hadden gewaarschuwd. Soms kon een pokémon de kracht van de Mega-Evolution niet aan en draaide door. Maar hij was hier op voorbereid geweest. Hij knikte naar Crowe, die direct met zijn roede toesloeg en de Mawile vastgreep. Maar Caitlynn was óf te kwaad óf te sterk, maar in ieder geval vloog de Bulbasaur al snel door de lucht heen en kwam op zijn rug terecht. Snel rende Vayne erheen en de Zorua hielp driftig mee om de pokémon weer terug op zijn pootjes te krijgen. Toen Crowe weer op zijn pootjes stond, rende hij op de Mawile af, bereid om een Take-Down aanval uit te voeren. Terwijl de Bulbasaur op de Mega-Mawile afrende, gloeide hij wit op. Onder het rennen veranderde hij van vorm, werd groter en gezetter en ging de bulb op zijn rug open. Hij schudde het witte licht van zich af en schoof tegen de Mega-Mawile aan. Deze schoot achteruit, maar wist ‘m al snel vast te grijpen met een van haar horns. Snel pakte Echo zijn pokédex erbij. Wat gebeurde hier allemaal?
Ivysaur is a quadruped Pokémon similar to a dinosaur. It has blue-green skin with darker patches. On top of its head are pointed ears with black inside, and it has narrow red to purple eyes. It has a short, rounded snout with a wide mouth. Two pointed teeth protrude from its upper jaw. Each of its feet have three claws on them. The bulb on its back has bloomed into a large pink bud. A short brown trunk surrounded by leafy green fronds supports the bud. The weight of the plant prevents Ivysaur from standing on its hind legs and forces its legs to grow sturdy. When its flower is ready to bloom, it gives off a distinct, strong sweet-smelling aroma and starts swelling. Ivysaur will also start spending more time in sunlight in preparation for its upcoming evolution. Exposure to sunlight adds to the strength of both Ivysaur and its plant. Ivysaur's natural habitat is plains. However, it is rare, as many are in captivity.Oké. Dus terwijl hij probeerde Caitlynn tegen te houden, is ‘ie geëvolueerd. … Sweet! Echo glimlachte eventjes, maar dook daarna snel weg toen er opeens een nieuwe Bite aanval in zijn richting kwam door de Mega-Mawile.
”Crowe!” riep hij naar zijn nieuw geëvolueerde Ivysaur. Deze keek op en blafte naar hem.
”Ik probeer d’r rustig te krijgen, als dat niet lukt, gebruik je je Sleep Powder, oké?” De Ivysaur dacht even na en knikte daarna. Dat klonk als een redelijk solide plan, eens zien of het ook zou gaan werken in de uitvoering. Echo kwam overeind en liep langzaam op de woedende Mawile af. Deze keek hem met een paar vuurspuwde ogen aan, terwijl ze haar bekken opende in een poging om een nieuwe aanval uit te gaan voeren. Echo hief zijn hand op.
”Caitlynn, kalm aan,” zei hij zachtjes. Hij zakte door zijn knieën en ging op zijn hurken voor haar zetten.
”Ik snap dat je kwaad bent. Al deze nieuwe krachten, het moet vast verwarrend voor je zijn,” vervolgde hij, hij hief zijn hand op in een poging om de pokémon naar hem toe te lokken. De Mawile liet de bekken zakken en draaide zich om, waardoor ze zowaar met haar gezicht naar haar trainer stond. Ze hief d’r hoofdje op en liet ‘m schuin hangen, terwijl ze keek naar de uitgestrekte hand.
”Kom maar, Cait. Ik zal je niets doen, ik heb je nog nooit wat gedaan,” zei Echo daarna, terwijl hij voorzichtig dichterbij kwam. Toen zijn hand op een paar tientallen centimeters afstand was, zetten de Mawile een stap achteruit, bedacht zich daarna en kwam toch vooruit. Ze pakte een vinger van haar trainer vast en keek naar de glimlach die op het gezicht van Echo stond. Vele vonden hem maar een creep en vreemd door hoe zijn persoonlijkheid in elkaar zat, maar voor zijn pokémon had hij altijd het beste voor. Hij was misschien wat strenger en meer gericht op prestaties, maar als er iets mis was met zijn pokémon zou hij altijd uitzoeken wat het was en hoe hij het zou kunnen oplossen. De rode kleur in de ogen van de woedende Mawile verdween langzaam en ze zakte op haar knieën, voordat ze zich in de schoot van haar trainer liet vallen en d’r Mega-Form verviel. Rustig aaide Echo over haar hoofdje heen, terwijl ze prompt in slaap viel. Die Mega-Evolution moest vast veel van d’r energie hebben verbruikt. Maar hij geloofde er heilig in dat het de volgende keer veel beter zou uitlopen. Hij glimlachte en pakte zijn pokéball, waarna hij beide pokémon terug liet keren. Daarna wenkte hij Vayne dat ze mee moest komen, ze zouden maar eens de stad in gaan om Caitlynn naar ‘t poké-center te brengen, ze kon wel wat rust gebruiken.
De zon was al bijna onder toen ze uit het poké-center liepen en de jongen keek eventjes in het rond. Zijn gifgroene ogen registreerde wat er allemaal gaande was op straat, maar het was niet echt iets bijzonders. Wat kwajongens die niet eens het lef hadden om hem iets te doen. Dus hij pakte een sigaret uit zijn zak, stak deze aan en wandelde door de straten van de stad heen. Caitlynn was weer volledig hersteld en ze zouden zeker verder gaan met het trainen om ervoor te zorgen dat ze de Mega-Evolution vast kon houden, maar voor nu zouden ze het eventjes laten zitten. Later zouden er nog genoeg momenten zijn waarop ze verder konden gaan trainen. Nu wist hij als geen ander dat zijn Mawile het hierbij niet zou laten zitten en dat ze zo snel mogelijk weer verder wilde gaan. Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht, een echte vechtersbaas was het dan ook wel.
Zijn aandacht werd getrokken door een pokémon die zich probeerde onder de graven tussen een paar vuilnisbakken. Het enige wat hij kon zien was een soort vin en een staart, samen met wat spartelende lichaamsdelen. Echo trok een wenkbrauw op en pakte zijn pokédex erbij om te kijken welke pokémon het was.
Gible is a small, bipedal dragon-like Pokémon that is primarily blue. It has a big mouth filled with sharp teeth, no neck, and arms that start at the outer edges of its jaws. A red underbelly stretches from its abdomen to the bottom of its jaw. Gible has two horns that resemble jet or plane engines, each with a light blue stripe in the middle. It has a single light blue stripe wrapping around its back. On top of its head is a dorsal fin, which has a notch on it for the male. Its dorsal fin is strong enough to carry a person. Gible appears to be a good digger, making deep holes for homes in caverns. It enjoy play-fighting with other members of its species. It has tremendously strong jaws that it uses to bite enemies. However, when biting, it often hurts itself because of clumsiness. Een Gible? Hij scrolde door de pokédex heen en keek naar de evolutie lijn die er niet verkeerd uit zag. Misschien een goede pokémon om ‘m aan zijn team toe te voegen. Toen de pokémon door had dat er iemand naar hem stond te staren, staakte hij zijn poging om onder de grond te kruipen en kwam juist úit het hol waaraan hij bezig was. Hij draaide zich om en keek geschrokken naar de mens die er stond. Nu pas viel het Echo op dat de pokémon helemaal onder de littekens zat en dat er een diepe scheur in zijn vin zat, dieper dan de gebruikelijke scheur voor een mannelijke Gible. Hij concludeerde dat deze pokémon of heel erg onhandig moest zijn, of het leuk vond om te vechten. Gezien het feit dat de pokémon momenteel al probeerde om hem uit te dagen voor een gevecht, ging hij maar uit van het tweede. Echo glimlachte en liet Caitlynn uit d’r pokéball.
”Kom op Cait, eens zien of wie van jullie de sterkste kaken heeft,” zei hij tegen de Mawile. De gele pokémon klapte vrolijk in d’r handen, waarna ze in een gevechtshouding ging staan en een glimlach aan de Gible schonk.
VS
De Gible was de eerste die wilde aanvallen en opende zijn bek om een grote straal paarsachtig vuur op de Mawile af te sturen. De
Dragon Rage aanval gleed over Caitlynn heen en die schudde zich daarna een keer goed uit, voordat ze haar duim opstak naar haar tegenstander. Deze schrok door het geen effect hebben van zijn aanval en ging snel over op iets anders. Maar nu was ‘t Echo’s beurt om aan te vallen.
”Bite! zei hij rustig. De Mawile schoot opeens naar voren toe. Voor een pokémon met zo’n grote bek aan d’r haar hangen, was het opvallend hoe snel ze kon zijn. Tanden kletterde op elkaar en de twee pokémon stonden nu met beide bekken tegenover elkaar open aan elkaar vast. De jongen keek eventjes vreemd op van alles wat er om hem heen gebeurde. Wat was dit nou weer? Caitlynn stapte naar achter toe en haalde een stukje tussen haar tanden uit, waarna de Gible gebruik maakte van het feit dat de Mawile afgeleid was, om een
>Sandstorm aanval uit te voeren. De Mawile keek eventjes vreemd toe hoe haar tegenstander opeens fanatiek met zijn armpjes begon rond te zwaaien, maar al snel was de heel steeg een grote zandstorm. Echo verborg zijn gezicht onder de sjaal die hij droeg, maar Caitlynn had nergens last van. Door het feit dat ze een half Steel-type was, had het geen effect op haar.
”Fairy Wind” zei Echo, moeilijk om over de zandstorm heen te komen, zonder al het zand in zijn gezicht te krijgen. Helaas had hij geen oplossing om de zandstorm weg te halen, dus dan moest hij het maar uitzitten en hopen dat ‘ie morgen niet blind was door vervelende zandkorreltjes in zijn ogen. Ondertussen had Caitlynn zich omgedraaid, zodat haar hornbek in de richting van de Gible stond. Daarna opende ze haar bek en een rozige wind schiet in de richting van de Gible. Deze schrikt en doet een poging om weg te rennen, maar struikelt en wordt omringt door de Fairy Wind. Hij slaakte een gil en doet een poging om onder de grond te duiken, maar Caitlynn is sneller. Ze grijpt de Gible bij zijn staart met haar bek en smijt ‘m tegen de muur aan.
”Ice Beam” zei Echo rustig. In de bek van de Mawile ontstond een ijzige straal, die recht op de Gible af schoot. Deze dook nog net op tijd weg en op de muur bleef ‘t ijs keurig netjes hangen. De Gible daar in tegen was achter een stel vuilnisbakken gedoken, terwijl de Sandstorm aanval nog steeds actief was. Met een exacte precisie schoot hij op de Mawile af en haalde uit met een
Slash aanval. Caitlynn hief d’r handjes voor d’r gezicht en zetten een stap achteruit, waarna ze struikelde en op haar rug terecht kwam. De Gible stond met een angstaanjagende grijns op zijn gezicht voor haar en hief zijn handen op. Een tombe van zand ontstond rond de Mawile. Echo beet op z’n lip.
Sand-Tomb was een highly effective aanval tegenover zijn Mawile. Hij hoorde dan ook een gesmoorde kreet van Caitlynn, terwijl ze probeerde te ontsnappen aan het zand. Echo keek hulpeloos toe. Er was geen enkele manier om aan een Sand-Tomb aanval te ontkomen, dus moesten ze wachten totdat het effect uitgewerkt was. De Gible daar in tegen stond triomfantelijk erbij, alsof hij het gevecht al gewonnen had. Met enige moeite wist Caitlynn zichzelf los te krijgen uit het zand en kwam weer boven water, zo gezegd. Ze draaide zich om naar Echo en wees naar d’r Mega-Stone.
”Weet je ‘t zeker?” vroeg hij wat onzeker, maar de Mawile knikte. Ze wilde het nog een keer proberen en dze Gible laten zien wat voor een pokémon ze was. Echo slikte eventjes, maar knikte daarna, waarna hij zijn vinger op de Keystone legde. Weer schoot er een bonk energie van hem naar zijn pokémon en terug, maar dit keer werd hij niet uit het veld geslagen. Nu wist hij dat het goed zou zitten. Niet veel later stond Caitlynn in haar Mega-Form voor hem en ze schudde eventjes met haar kop.
”Gaat ‘t?” vroeg hij aan zijn pokémon, maar die knikte resoluut. Ze wilde dit, dus zou ‘t haar lukken. Hij glimlachte eventjes, dat was nou typisch Caitlynn, als ze iets wilde, dan zou ‘t ook gebeuren.
”Oké, let’s finish this!” riep hij daarna.
VS
De Gible had staan kijken naar wat er allemaal gebeurd was, maar stapte nu wat onzeker naar achter toe. Hij wist niet zeker hoe hij dit moest gaan oplossen. Maar Echo wist daar in tegen precies hoe hij het wilde gaan spelen.
”Play Rough!” riep hij en de Mawile dook op de Gible. Ze stoeide letterlijk tussen de vuilnisbakken heen ,waarbij de Mawile telkens kleine, maar raken, slagen gaf aan de Gible. De pokémon kon niets anders dan zichzelf verdedigen met een
Slash aanval, maar het had nog maar weinig effect. Uiteindelijk stonden ze weer tegenover elkaar en de Mawile had zelfs de nerf om de Gible een handkusje toe te sturen.
”Ice Beam,” kwam het rustige commando van Echo, terwijl de Gible nog verbaast stond te wezen door het handkusje van de Mawile. Uit beide bekken van de Mega-Mawile kwam nu een ijzige witte straal, die de Gible vol in zijn gezicht raakte. De pokémon probeerde te blijven staan, maar hoe langer hij zichzelf verzetten, hoe meer hij uit puur ijs begon te bestaan.
”Nu, Cait, gebruik Sucker Punch!” De Gible was frozen solid en zou voorlopig niet kunnen aanvallen, wat ervoor zorgde dat Caitlynn vrij spel had. Ze rende op de pokémon af en met haar vuistjes bedekt met een of andere duistere materie, sloeg ze meerdere keren in op het kleine draakje. Ze sloeg hard genoeg om zijn ijzige doodskist te kunnen breken en de Gible keek verward om zich heen. Hij was inmiddels goed verzwakt, maar wilde blijkbaar nog graag doorvechten. Hij zetten zich af en schoot op de Mawile af met een
Take Down aanval. Caitlynn was nog herstellende van de Sucker Punch aanval en kreeg de Gible vol tegen zich aan, waardoor ze tegen de vuilnisbakken terechtkwam en ertussen verdween.
”Cait, Iron Head,” zei Echo. Een fel licht was te zien tussen de vuilnisbakken, terwijl de Mawile de bekken op haar hoofd verstevigde met ijzer, daarna kwam ze tussen de bakken uit en sloeg de twee bekken tegen de Gible aan. De eerste kon hij ontwijken door eroverheen te springen, maar de tweede kwam zo snel erachteraan dat hij hem vol in zijn bek kreeg en achteruit schoot. Maar de Gible liet zich niet zo snel gewonnen geven, hij zwaaide nog een keer met zijn armen heen en weer en voor de tweede keer kwam er een hoop zand in beweging onder de Mawile. De
Sand-Tomb aanval was weer geactiveerd en Caitlynn slaakte een kreet toen het zand haar pootje te pakken kreeg. Ze sprong omhoog, maar werd weer omlaag getrokken door het zand. Niet veel later zat ze bedolven en hoe meer ze tegenwerkte, hoe erger de aanval werd. Ze opende de bekken op haar hoofd, al was het met veel moeite, en twee ijzige stralen
Ice Beam schoten door het zand heen. Alhoewel het niet geheel haar bedoeling was, wist ze daarbij ook meteen de Gible te raken, die stond te dansen om zijn vernomen winst. De pokémon vloog tegen de muur aan en bleef daar stil liggen. Echo nam genoegen met het moment om een pokéball te pakken en gooide deze in de richting van de Gible, met de hoop ‘m te kunnen vangen.
