Well done me, well done.

{ Soul Watson }

Post of 369 words, made for Cad

Vanuit zijn ooghoeken had Soul wel iemand bij het water zien staan, maar hij had besloten om de persoon gewoon te negeren. Hij was tegenwoordig al sociaal genoeg met mensen. Niet iedereen had zijn aandacht nodig en het was ook wel eens leuk om alleen te zijn. Alleen met zijn pokémon zonder een ander mens om hem heen. Enkel leek Cyndaquil het er absoluut niet mee eens te zijn. Wanneer zijn blik voor het eerst op de jongen was gevallen had de Cyndaquil een geluidje gemaakt. Nu dat hij er gewoon voorbij wou lopen begon de pokémon aan zijn haar te trekken en alleen maar meer lawaai te maken. 'Auw, dat doet pijn ja.' zei Soul terwijl dat hij met zijn hand wat naar de pokémon op zijn hoofd zwaaide. De vuur pokémon gaf niet op en bleef enkel maar harder trekken. Het was wanneer dat ze even rustiger was en Soul nadien het vuur kon ruiken dat hij het op gaf. Zo snel hij kon pakte hij de pokémon van zijn hoofd af. Het vuur verdween gelukkig van zodra hij Cyndaquil aanraakten. 'Het is goed, we gaan erheen.' gaf hij met tegen zin toe. Cyndaquil hield hij voorlopig maar in zijn armen. In ieder geval zag het ernaar uit dat ze blij was dat hij toch besloten had om naar de jongen toe te gaan.
Soul had echt geen flauw idee wat er zo speciaal was dat hij er perse heen moest gaan. Ach, daar kwam hij vast wel achter. Misschien was er helemaal niks en wou Cyndaquil gewoon gaan zien. Ze was sociaal en op sommige momenten veel te sociaal. Soul ging gewoon naast de jongen staan en keek naar waar dat hij keek. 'Hi.' zei hij dan uiteindelijk maar. Hij keek nog steeds naar het water, en dat was wanneer de pokébal die erin dobberde hem op viel. 'Is die van jou?' vroeg hij dan maar, dat was ook de eerste keer dat hij een naar de jongen keek. Het was duidelijk dat die vele jaren jonger was dan hem. Soul was echter zeer slecht met het schatten van leeftijden. Misschien was hij wel tien of misschien twaalf...nee tien klonk goed. Hij zou voor tien gaan. Om aan te geven waar dat hij het over had wees hij naar de pokébal in het water.

{ Soul Watson }

Post of 471 words, made for Cad

De jongen had ook naar de pokébal liggen kijken, dus het kon niet anders dan dat die aan hem toe behoorde. Toch had hij gevraagd of dat de pokébal aan de jongen toebehoorde en al snel werd Soul zijn gedachten bevestigd. De bal was dus inderdaad van hem en waarschijnlijk kon hij er niet meer bij. Soul keek weer even naar de pokébal. Nee, hij zou er zo ook niet gewoon bij kunnen zonder zijn kleren nat te maken, en daar had hij niet meteen zin in. Hij bleef veel liever droog, zeker als het maar ging om een normale pokéball. Langs de andere kant leek de jongen wel hard in paniek voor een normale pokébal. 'Zit er nog een pokémon in?' vroeg Soul. Als dat het geval was kon hij wel begrijpen dat de jongen zo in paniek was. Voor hetzelfde geld dreef de bal nog verder weg en was hij zijn pokémon kwijt.
De jongen ging ondertussen verder met praten en stelde vele vragen achter elkaar. Al die vragen om eigenlijk gewoon te vragen of dat Soul hem wou helpen. Het enige dat Soul echt onthouden had van al die vragen die naar zijn hoofd werden gegooid was 'Boo'. 'Boo?' herhaalde hij vragend. Ondertussen keek hij opzij naar de jongen met een frons op zijn gezicht. Nee, hij mocht zich niet laten afleiden. Hij schudde dan ook even zijn hoofd en nam één van zijn eigen pokéballen erbij. 'Ik kan je wel helpen ja.' Soul liet voor even maar een glimlach op zijn gezicht verschijnen in de hoop de jongen terug te laten kalmeren. Hem te laten geloven dat alles goed ging komen. 'Oké Milotic we he-' maar Soul werd onderbroken. Hij wou net zijn Milotic uit haar bal laten komen maar een andere pokémon besloot het over te nemen.
Zwijgend staarde Soul naar de grote rode Gyarados die in het water zat. Door de plotse pokémon die erin was verschenen was het water beginnen te bewegen waardoor de bal alleen maar verder weg dreef. 'Ow Arceus...' zei Soul zacht. Waarom kon hij niet gewoon in zijn bal blijven zitten? Milotic was ook geschikt voor dit klusje, misschien zelfs meer geschikt dan de Gyarados. Toch deed de pokémon een goed werk. Hij ging naar de bal toe om die dan met zijn grote bek...op te eten? Snel wierp hij een blik op de jongen naast hem om zijn reactie te kunnen zien, maar al snel richten hij zijn blik weer op de Gyarados. 'Spuug die bal nu uit!' riep Soul naar zijn pokémon. De rode pokémon kwam ondertussen rustig terug gezwommen met zijn bek nog steeds dicht. Goed. Zolang dat de bek nog steeds dicht was zat de bal er nog in en was die niet door geslikt. 'Geef die jongen zijn...Boo terug.' commandeerde Soul voor een tweede keer.

{ Soul Watson }

Post of 350 words, made for Cad. Gehe, bedankt voor het idee >;]

Soul kon niet geloven wat hij zag toen dat zijn pokémon de bal gewoon op at. De jongen leek er nog erger aan toe dan hij al was geweest. Hij  had enkele stappen naar achter gezet wanneer dat de Gyarados uit zijn bal was gekomen. Soul kon het kind dat niet kwalijk nemen. Voor hem was de pokémon al groot en hij was toch een pak groter dan het kind dat nu meer achter hem stond dan naast hem. Hoe moest hij in Arceus naam dit gaan uitleggen en oplossen? Als zijn pokémon de bal echt op had dan had Soul een serieus probleem, en waarschijnlijk een woest kind aan zijn been.
'Ik zeg het nog één keer. Geef die ba-' en dat was wanneer dat de rode pokémon zijn grote bek weer opende. Zoals hij had gehoopt zat de pokébal er nog steeds in, maar dat samen met een hoop water dat samen met de bal uit de Gyarados zijn bek kwam gestroomd. Soul had niet eens echt de kans gekregen om het water te ontwijken want het kwam allemaal op hem neem en vermoedelijk ook op de jongen. Of misschien had hij geluk gehad en bleef hij droog.
'Bezie het van de zonnige kant, je hebt je pokébal terug.' het was niet de bedoeling geweest dat hij nat zou worden, dat was nooit het plan geweest Gyarados had daar echter een ander idee over gehad. Soul ging alleen niet te hard klagen want voor hetzelfde geld had zijn pokémon de pokébal van de jongen ingeslikt. Wat had hij moeten doen als dat het geval was? Er zou dan niet heel veel zijn geweest dat hij kon doen. De kleine Cyndaquil die door de lading water zijn grip was verloren was ook de grond op gevallen. En nat, ze waren allemaal nat. Blij leek ze er niet mee te zijn want ze was maar aan het roepen tegen de pokémon die duizend keer zo groot was als zij. Ze hadden nog geluk dat het goed weer was. Als het aan het vriezen was hadden ze echt verschrikkelijk veel pech.

{ Soul Watson }

Post of 336 words, made for Cad.

De jonge gooide de pokébal die hij net terug had gekregen tegen Soul zijn arm aan. Niet dat het hard was, maar de jongen leek op het moment niet al te blij te zijn. Hij mocht blij zijn dat hij zijn pokébal terug had en dat de pokémon die erin zat nog oké leek. Er werd nog naar zijn hoofd geroepen dat het heel eng was. Ja, wat wou de jongen daarmee bereiken? 'Uhm...sorry?' besloot Soul maar te zeggen.'Het was ook niet de bedoeling dat Gyarados uit zijn bal zou komen.' als zijn grote rode pokémon gewoon in zijn bal was blijven zitten dan was het al een stuk minder erg geweest. Milotic zou dan gewoon in het water zijn gegaan en de bal zijn gaan halen. Soul wou haar ook gebruiken omdat ze er veel minder angstaanjagend uit zag dan de monsterachtige pokémon Gyarados. Hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar de Gyarados die nog steeds in het water zat. Heel de tijd was hij de onbekende jongen strak aan het aan kijken. Waarschijnlijk was hij zelfs elke beweging dat hij aan het maken was in het oog aan te houden. Een zucht verliet Soul zijn mond. Gelukkig dat die de bal niet had op gegeten. 'Is je pokémon nog oké?' vroeg Soul die naar de vleermuis pokémon zat te kijken. Het ding deed hem wat denken aan een Zubat, het leek allebei op een vleermuis enkel zag deze er veel schattiger uit. 'Wat voor iets is dat?' met een knik gebaar naar de paarse pokémon die in de lucht vloog om aan te wijzen dat hij het over die pokémon had.
Ondertussen bekeek hij zijn eigen kleren maar eens. Zijn broek was nog aardig droog, maar zijn T-shirt was bijna volledig doorweekt. Als hij de kleren aan zou houden dan ging het vast wel drogen, maar waarschijnlijk minder snel. Zonder nog veel langer te twijfelen deed Soul zijn witte T-shirt uit. Hij zou die wel weer aan doen wanneer dat die terug droog was.

{ Soul Watson }

Post of 249 words, made for Cad.

Voor de zekerheid vroeg Soul aan de jongen of dat alles wel in orde was met zijn pokémon. Normaal zou dat wel moeten want het wezentje had heel de tijd in zijn of haar bal gezeten. Hij had er nog niet van gehoord dat een pokébal echt harde schade kon oplopen dus waarschijnlijk was de vleermuis heel de tijd veilig geweest. 'Goed.' zei Soul wanneer hij te horen kreeg dat het goed ging met de pokémon die kennelijk een Noibat was. Nope, daar had hij nog nooit van gehoord. 'Nog sorry dat mijn pokémon hem bijna had opgegeten.' Soul keek ondertussen naar de Gyarados. De rode pokémon stopte even met kijken naar de onbekende figuur en keek in plaats daarvan naar Soul.
Soul rolde zijn shirt wat op om die vervolgens uit te wringen. Water kwam er in kleine straaltjes uit lopen. Hij kon ook nog steeds het water uit zijn haar voelen druppen. Wanneer de jongen aan hem vroeg wat iets was keek Soul weer even op. De jongen had het over zijn Gyarados. Wist hij dan niet welke pokémon het was? 'Een Gyarados, evolutie van Magikarp.' legde Soul dan maar even kort uit. Zijn shirt hing hij over zijn schouder omdat hij er anders geen blijf mee wist. 'Normaal zijn ze blauw.' Soul moest wel toegeven dat ze er veel beter uit zagen wanneer ze een rode kleur had. Hij vond dat ze er dan nog stoerder en gevaarlijker uit zagen dan wanneer ze simpel blauw waren.

{ Soul Watson }

Post of 257 words, made for Cad.

Het maakte niet uit dat de pokémon bijna opgegeten was, want het belangrijkste was dat het wezen nog in orde was, en gelukkig dat Boo in orde was. Boo. Wie gaf zijn pokémon nu zo'n naam? De jongen voor hem deed dat duidelijk.
De jongen vroeg hem waarom de Gyaraos dan niet blauw was. Het was nu wel duidelijk dat het kind helemaal niet zo oud was. Soul bleef er nog steeds bij dat die tien was. Misschien was hij wel ouder, maar voor nu bleef hij het houden op tien. 'Omdat het een shiny is.' zei hij alsof dat het, het meest logische was dat er was. Hoe zou hij het anders voor elkaar moeten krijgen dat de Gyarados rood zag? Hem elke dag in de verf steken? Die verf zou dan niet veel effect hebben met al dat water.
Het kind was zeker wel het nieuwsgierig type dat veel wou weten en vragen stelde. 'Milotic is de evolutie v- ik laat haar wel gewoon even zien.' zei Sou wanneer dat hij de pokébal van Milotic erbij nam. Na de bal e laten vergroten liet hij de sierlijke pokémon uit haar bal komen. 'Dat is dus een Milotic.' zei Soul terwijl dat hij zelf naar zijn eigen pokémon keek. Hij moest toegeven dat hij blij was met het team dat hij nu al had. De enige pokémon die op het moment nog in zijn bal zat was Dratini, misschien dat hij die er ook maar gewoon even uit moest laten. 'Ik heb ook nog een Dratini.'

{ Soul Watson }

Post of 402 words, made for Cad.

Wat Soul op viel was dat het kind nogal snel iets cool en gaaf vond. De twee keer dat hij dat zei glimlachte hij maar als reactie. Zelf vond hij zijn team ook cool en gaaf, en het zou nog beter zijn moest hij heel tijd team ooit compleet krijgen. Het zou al een grote vordering zijn moesten de pokémon die hij nu in zijn bezit hebben allemaal geëvolueerd zijn. Dat zou nog een tijdje duren maar met genoeg training moest het wel vooruit gaan.
Het kind somde ook op welke pokémon hij nog had. Op de Noibat na had hij nog een Turtwig. Ja, die kende hij wel, het was een gras starter. Van welke regio de Turtwig afkomstig was wist hij daarin tegen niet. 'Hopen dat er iets leuks in dat ei van je zit.' moest Soul zo'n ei in zijn bezit hebben zou hij zeer nieuwschierig zijn naar wat erin zat. Hij zou dan niets liever hebben dan dat het ei uit zou komen en zou onthullen wat dat erin zit. 'Als je mocht kiezen wat er uit zou komen, welke pokémon zou het dan zijn?' vroeg Soul.
Het kind wist zich voor te stellen als Cad. Net zoals Boo vond hij het een rare naam maar daar ging hij zijn mond maar over houden. Kwa naam paste de twee in ieder geval wel bij elkaar. 'Soul.' stelde Soul zichzelf dan maar voor. De jongen die Cad noemde verwachte waarschijnlijk wel dat hij dat deed. Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe dat Gyarados zijn interesse in de jongen was verloren. Of misschien had hij door dat het kleine kind echt geen gevaar vormde. De rode pokémon was dan ook wat dichter naar zijn trainer toe gekomen om vervolgens met zijn grote kop een zacht duwtje te geven tegen de jongen. Soul moest zijn armen spreiden om zijn evenwicht te kunnen bewaren, maar zodra hij weer stabiel stond aaide hij enkele keren over de Gyarados.
Vervolgens richten hij zijn aandacht maar weer op de jongen. Ze konden hier nog lang staan en niks doen, of ze konden nog wat anders doen. 'Misschien zin in een gevecht om tijd te doden?' de eerste gym had hij achter de rug, maar hij had nog een lange weg te gaan voordat hij naar de tweede kon gaan. Veel trainers hadden problemen met het verslaan van die gym, dus oefening kon zeker geen kwaad.