The lift

Voor een keer was ze eindelijk niet gevraagd om de avondpatrouille door Lumoise te houden. Nadat ze dit daadwerkelijk van haar leidinggevende te horen had gekregen, had ze dan ook vrijwel meteen de benen uit de grote avondstad genomen. Met het kleine beetje geld wat ze in die afgelopen dagen had verdiend vond ze dat het nodig tijd was om het een keer aan zichzelf te besteden in plaats van aan een ander. Dat was dan ook precies de reden waarom ze voor die twee dagen een kleine hotelkamer had gehuurd. Nadat ze zichzelf had ingecheckt bij de balie en de sleutel van haar kamer had gekregen, wist ze dat haar kortte 'vakantie' daadwerkelijk was begonnen. Zwaaiend met de kamersleutel liep ze naar de lift toe, veel te lui zijn om de trap naar de verdieping waar ze moest zijn te nemen. Haar kamer mocht zich dan wel op de derde verdieping bevinden -iets wat overigens gewoon te doen was met de trap, ze was dus echt niet van plan om in haar 'vakantie' trap te gaan lopen of überhaupt moeite te gaan doen. Lui dat ze dan ook was liep ze de lift binnen om kort naar het meisje te kijken die er al in stond. Wacht eens even... Dat meisje kwam haar veel te bekend voor, alleen kon ze niet plaatsen waar ze haar eerder had gezien. Onbewust staarde ze naar de persoon naast zich, maar werd onderbroken toen de lift ineens tot  stilstand kwam. Door de plotselinge afremming van de snelheid verloor Cerys haar evenwicht bijna, maar alsof dat al niet erg genoeg was sprongen ook nog eens de lichten in de lift uit uit. "Shit dit meen je toch niet," vloekte ze hardop om met haar handen te tasten naar iets wat licht gaf. Doordat ze niks in het donker kon zien raakte ze een paar keer het hoofd van het meisje aan, alleen had ze zelf nog niet door dat ze dat aan het doen was.

Ze zat pas voor enkele secondes in de lift, of het ding had een stroomstoring gekregen en stopte abrupt met bewegen. Alsof dat al niet al erg genoeg was begonnen ook nog de lichten te flikkeren, waarna ze uitvielen en alles ineens pikkedonker was. Jezus. Als ze had geweten dat dit zou gaan gebeuren had ze echt wel moeite gedaan en voor die drie etages de trap genomen. Maar nee hoor, op de dag dat zij een kortte vakantie had genomen moest alles weer fout gaan. Luid vloekend tastte Cerys in het rond, opzoek naar iets wat de boel zou kunnen verlichten. Doordat ze dit blindelings deed had ze niet door dat ze af en toe het hoofd van het meisje aanraakte. Pas toen deze haar hierop aansprak maakte ze een 'oh' geluidje om gelijk haar handen van haar hoofd af te halen. Zo te zien was ze net op tijd met haar actie, want het meisje wist de kleine ruimte weer te verlichten met een zaklamp. Mooi. Met een frons keek Cerys toe hoe het meisje een aantal keren stevig op het hulp knopje drukte en het zich vervolgens makkelijk maakte door op de grond te gaan zitten Wacht wat? Hoe lang moesten ze hier wel niet blijven zitten zitten als niks werkte? Een uur? Misschien wel een halve dag? Uit het niets hield het meisje ineens een pak met koekjes voor haar neus waarna ze er gretig eentje uitpakte. ""Bedankt," antwoorden ze om het ding al voor de helft in haar mond te proppen. Met het andere koekhelft in haar mond liet Cerys zich ook maar op de liftgrond zakken. Dit was tenminste beter dan minimaal een uur in een lift staan, daar kreeg je zo'n zere benen van. "Nu we hier waarschijnlijk toch minimaal een uur gaan zitten, zou ik graag je naam willen weten," sprak ze deels grappend. Ach, hopelijk kon ze het tenminste nog een leuk uurtje maken de persoon.

Gretig had ze het koekje van het meisje aangenomen, waarna ze ook op de koude vloer van de lift was gaan zitten. Als ze zo lang moest gaan blijven staan kreeg ze pijn in haar benen, dus zitten was voor haar nu toch wel de comfortabelste houding. Toen ze zich uiteindelijk eenmaal goed had genesteld viel haar blik op een oranje schildpad die nieuwsgierig haar kant op kwam gelopen. Net zo nieuwsgierig als het beest was, precies zo keek Cerys terug naar het ding. Ze had deze Pokémon nog niet eerder gezien -voor zover ze zich kon herinneren, en wilde hem ook maar als te graag aanraken toen hij zo dichtbij was gekomen. Voorzichtig legde ze haar hand op het beest zijn kopje, om het voorzichtig te beginnen aaien. Aw wat was het toch een schatje! Tijdens het aaien van de kleine Pokémon richtte ze haar blik weer op het meisje om deels grappend naar haar naam te vragen. De meid waarmee ze samen in de lift zat kwam haar redelijk bekend voor, en ze was benieuwd of ze nadat ze haar naam had gezegd ook daadwerkelijk kon achterhalen wie ze was. Een frons verscheen op haar gezicht toen het meisje met een veel te lieve glimlach haar kant opkeek. Oh Arceus, wat was ze van plan om nu met haar te gaan doen? Het meisje stelde zich voor als Evie Woods, een naam die ze zeker eerder had gehoord, alleen wist ze niet goed waar. Evie, Evie woods... Diep dacht ze na van waar ze de persoon van moest kennen, waarna niet veel later het kwartje langzaam bij haar begon te vallen. Evie Woods en dé Lucian Lannister aka. de meest grootste Seedot die er bestond op de aarde waren een koppel geweest, tenminste totdat zij in hun leven was komen opdagen... Bijtend op haar onderlip keek Cerys naar de schildpad die na de woorden van Evie ook langzaam afstand van haar begon te nemen. Waarom moest zij nou per se met Evie in de lift zitten en niet met een willekeurig ander persoon? Alles was tenminste beter dan dit.  Een diepe zucht rolde over haar lippen toen Evie zich haar naam nog wel leek te herinneren. Hoeveel pijn had ze haar wel niet gedaan toen ze was vreemdgegaan met háár vriendje? "Ik.. ehh... Lucian en ik zijn niet meer samen hoor..." mompelde ze zachtjes, deels niet wetend wat ze eigenlijk moest zeggen. Over awkward momenten gesproken... "Je moet ergens wel blij zijn dat je niet meer samen met hem bent, want ik kan je garanderen dat hij een echte klootzak is." Twijfelend keek Cerys naar Evie om te bijten op haar onderlip. Natuurlijk gingen haar woorden de gehele situatie niet beter maken, maar ergens hoopte Cerys toch dat het meisje niet zomaar ineens naar haar zou gaan uitvallen.