Lucian had nooit echt tijd gehad voor het uitdagen van gyms. Sinds hij een grunt van Team Rocket was geworden hadden ze hem overladen met vervelende klusjes. Zo nu en dan werd hij uitgezonden naar Hoenn om ook daar karweitjes op te knappen die de agents liever niet deden. Hij begon er ondertussen aardig ziek van te worden, het was niet leuk om duidelijk zo onderaan de rangorde te staan. Misschien moest hij eens wat dingen uithalen zodat ook de hogere rangen een beetje weet van zijn bestaan kregen, want voor nu was hij nog best onzichtbaar geweest binnen de organisatie. Hij zou meer contact moeten zoeken met zijn mede-grunts en ook wat vriendjes maken met hoger staande mensen. Dat idee was nog niet eens zo heel slecht, maar vandaag was hij van plan om iets heel anders te gaan beginnen. Hij zou de Santalune Gym uitdagen, al was het meer om zijn eigen pokémon sterker te maken en om een beginnende reputatie op te bouwen. Hoe meer badges je had, hoe meer je voor begon te stellen in deze wereld, want hoe sterker je pokémon duidelijk waren. Hij had gisteren wat rondgevraagd wat voor pokémon deze gym bezat, en dat bleken dus bug type pokémon te zijn. Een Surskit en een Vivillon, die vaak in die volgorde werden ingezet door gymleader Viola. Hij had gehoord dat ze zo'n overdreven type was die alles vast moest zetten op foto's. Hij haatte het maken van foto's, want hij stond er altijd op met zijn ogen dicht, scheel kijkend en hij had zelfs wel eens meegemaakt dat hij moest niezen op een groepsfoto. Dus nee, als die vrouw een foto van hem zou gaan maken dan zou hij haar wel eventjes gaan vertellen dat er ook zoiets bestond als het privacyrecht. Eerst maar eens met eigen ogen zien of die verhalen inderdaad klopte, wie weet hadden de meisjes die hij had gesproken hem wel voor de gek gehouden. Nu hij er zo over nadacht, die ene was wel heel de tijd aan het giechelen geweest.. Lucian zette de gedachte uit zijn hoofd en keek naar het gebouw waar hij nu voor stond te wachten. Natuurlijk was hij voorbereid met een tactiek, een plan om dit gevecht in te gaan. Want hij ging nooit ergens heen zonder een strak plan, met her en der verschillende nooduitgangen natuurlijk. Je kon nooit te goed voorbereid zijn, dat had hij wel geleerd bij Team Rocket. Je moest niks, maar dan ook echt niks, aan het toeval overlaten. Nog een paar secondes bleef hij staan, maar liep toen naar de deur toe die automatisch openging. Lucian haalde kort zijn hand door zijn bruine haren heen en liet deze kort hangen bij de rode puntjes. Daarna stapte hij naar binnen en liet hij zijn arm weer zakken, rondkijkend naar alles wat hier te zien was.
Het leek inderdaad wel op een bug type gym, dat kon je vooral zien aan de grote hoeveelheid planten en bomen die in de gym waren neergezet. De donkerharige jongen verbaasde zich er best wel over dat hij nog nooit eerder het initiatief had genomen om de eerste gym van zijn bloedeigen regio uit te dagen. Hij was tenslotte al eenentwintig jaar, er waren waarschijnlijk jongere mensen die al veel meer badges hadden. En dat was dus ook de reden geweest dat hij dit wilde gaan doen, want anders zou hij teveel op gaan vallen. Zijn pokémon moesten ook sterker, en het verdiende ook wel iets als je een gym had gewonnen. Dan kon hij misschien eens iets kopen in plaats van het te stelen. Best wel mooi dat hij tot nu toe nog nooit gepakt was met zijn acties. Lucian viste zijn holo caster uit zijn broekzak en ontgrendelde het voorwerp, stuurde kort een berichtje naar iemand en grijnsde kort. Het enige wat hij nu nog moest doen was Viola vinden en haar uitdagen voor een goed gevecht, waar hij best wel zin in had als hij eerlijk moest zijn. Een vrouwelijke stem klonk uit het niks en toen hij zijn blik oprichtte van zijn holo caster zag hij een paar meter van hem vandaan en vrouw staan met het duidelijk aanwezige zelfvertrouwen van een beer. "Ben je een uitdager?" vroeg de vrouw en Lucian deed niks anders dan een keer kort knikken. Ondertussen bestudeerde hij de vrouw. Ze had een nogal apart kapsel wat hem voor een paar seconden kort liet fronsen. Haar lichtblonde haar zat aan weerszijden van haar hoofd in een nogal aparte krul. En zoals hij al had verwacht hing er een camera om haar nek. "Mooi, soms is het wachten op een nieuwe uitdager wel vermoeiend." Leuk voor haar, maar hij was hier niet om een gesprekje aan te knopen met de eerste de beste gymleader die hij tegenkwam. En deze vrouw was absoluut niet zijn type, dus die had ook pech.
"Laten we dan maar snel beginnen," zei hij met een smalende grijns en knikte naar het veld wat bedoeld was om de gym gevechten op te houden. Viola knikte nu enkel een keer en draaide zich al om, zette een stap in de richting van het veld maar stopte toen. De vrouw draaide zich om en hield haar camera omhoog. "Maar op één voorwaarde, laat mij een foto van je maken." Ze hield het voorwerp al omhoog, maar Lucian ging dat dus niet laten gebeuren.
"Ho, echt niet." Er werden geen foto's van hem gemaakt voordat hij de kist in ging, en mocht dat nog een hele lange tijd duren voordat dat ging gebeuren. De vrouw keek wat beteuterd. "Maar ik maak altijd foto's van mijn tegenstanders!" Lucian schudde kort zijn hoofd van nee.
"Niet van deze tegenstander." De vrouw snoof kort en draaide zich om, waarna ze naar het veld liep. Nou, dat was al een heel goed begin voor een volgend persoon wat een lichte hekel aan hem zou gaan krijgen. Met een rustige pas volgde hij de vrouw, die voor hem het trappetje naar het verhoogde plateau opstapte en naar haar kant van het veld liep. Aan de zijkant stond al iemand klaar die het gevecht zou gaan vlaggen, om aan te geven wanneer er een pokémon was uitgeschakelt en wanneer het gevecht was gewonnen en door wie. Lucian liep naar de rechterkant van het plateau en ging in het met witte lijnen aangegeven rechthoekje staan waarin voor hem vast en zeker al een hele hoop andere trainers hadden gestaan. "De uitdager is toegestaan om in het gehele gevecht van pokémon te wisselen. De gymleader zelf mag niet switchen tot haar ingezette pokémon is uitgeschakelt. Zodra één van de twee geen pokémon meer heeft om te laten vechten is het gevecht afgelopen." De persoon zwaaide een keer met zijn vlag. "Laat het gevecht tussen gymleader Viola en uitdager Lucian beginnen!"
VS
Hij wierp een uitdagende blik naar de gymleader en liet zijn hand naar zijn riem gaan, bleef hangen bij de tweede pokéball en klikte deze los. Lucian hield de pokéball voor zich uit en drukte het knopje wat in het midden zat in. Er was een lichtflits te zien en al snel stond zijn Vullaby voor zijn neus op het plateau. Ook Viola was in beweging gekomen en liet een blauwe pokémon verschijnen die op vier dunne pootjes stond en een soort geel dopje op zijn hoofd had. Een paar zwarte kraaloogjes keken hem aan en een pruttelend geluidje kwam uit het wezentje zetten, alsof het een soort strijdkreet moest voorstellen. Lucian snoof een keertje, dat wezentje moesten hij en Litith wel aankunnen, right?
Surskit, the Pond Pokémon. They gather on puddles after evening downpours, gliding across the surface of water as if sliding. It secretes honey with a sweet aroma from its head. Dat was wat zijn pokédex er nog aan toe te voegen had. Zijn Vullaby keek hem een voor een seconde aan, waarbij hij een keer bemoedigend knikte en zijn blik op Viola richtte. Dit zou het eerste echte gevecht worden voor zijn Vullaby, die er duidelijk veel zin in had en klaar stond voor hem om de eerste aanval in de strijd te gooien. Hij opende dan ook al snel zijn mond en riep wat de eerste aanval was van hun kant, de kant van de uitdagers.
✗ Vullaby used Gust.
✗ Surskit used Bubble. Critical hit!
✗ Vullaby used Fury Attack.
✗ Surskit used Quick Attack. It missed.
✗ Vullaby used Gust. Critical hit!
✗ Surskit used Sweet Scent.
✗ Vullaby used Punishment. It missed.
✗ Surskit used Bubble.
✗ Vullaby used Pluck. Critical hit!
Een korte tijd was verstreken of de Surskit lag duidelijk uitgeschakeld aan de andere kant van het veld. Lucian keek met een trotse blik naar zijn Vullaby, ze had duidelijk gestreden als een echte krijger. Ja, als ze nog wat meer getraind zou worden en uiteindelijk zou evolueren dan kon hij nog wel eens heel ver komen met deze pokémon. Hij wist ook heel zeker dat de pokémon in zijn box het net zo goed zouden doen met een beetje training, maar immers moest je ergens beginnen en dat was bij het groepje wat hij nu in zijn bezit had. Het was jammer dat Judith niet mee mocht doen aan deze gym, waar ze zogenaamd te 'sterk' voor zou zijn omdat haar level wel iets hoger lag dan het ingestelde maximum voor de eerste gym. Ach, Judith zou nog genoeg momenten krijgen om de shinen. Lucian besloot dat zijn Vullaby wel een rust verdiend had, dus tilde hij zijn arm weer op en liet Lilith terugkeren, die een keer opgelucht leek te zuchten toen ze merkte dat ze niet meer hoefde te vechten, want het had haar toch wel uitgeput. Nu was het tijd voor de volgende move, want ook Viola leek alweer klaar te staan met haar tweede en meteen ook laatste pokémon. Hij had echter ook nog maar één pokémon om in te zetten, want Judith mocht niet deelnemen aan dit gevecht en Ares was nog veel te jong en onervaren om in een gevecht te gooien.
VS
Dan was nu het moment aangebroken dat Khaleesi voor het eerst mocht gaan shinen in een echt gevecht. Met een sierlijk gebaar klikte hij haar pokéball los van zijn riem en plaatste die van Lilith weer terug. Hij zwaaide een keer met zijn arm en gooide de pokéball omhoog, waarbij deze openklapte en zijn Vulpix tevoorschijn kwam. Sierlijk landde het jonge vosje op vier pootjes midden op het veld, slaakte een zacht kreetje en knipperde een keer met haar ogen. Lucian ving de pokéball weer op en klikte deze terug aan zijn riem, hopelijk zou hij het pas weer aan hoeven te raken als dit gevecht was afgelopen en hij met zijn eerste gymbadge op zak liep. Viola had ondertussen ook haar pokémon laten verschijnen, een soort rozige vlinder die hij wel vaker in Kalos zag rondvliegen. Vroeger was hij deze wezens vaak tegengekomen in de tuin van zijn grootouders, maar dat was weer een heel ander verhaal waar hij nu even niet te ver op in kon gaan. Ook nu besloot hij zijn pokédex er nog even bij te halen, dat zag er tevens wel professioneel uit als je het hem vroeg.
Vivillon, the Scale Pokémon. The patterns on this Pokémon's wings depend on the climate and topography of its habitat. It scatters colorful scales. Khaleesi was klaar voor het gevecht en omdat Viola duidelijk wachtte tot hij de eerste aanval zou gaan doen besloot hij daar ook maar gebruik van te maken.
"Khaleesi, doe Baby-Doll Eyes." Het was een aanval die niet meteen veel schade aan zou brengen, maar het zou er wel voor zorgen dat de aanvallen van de Vivillon minder sterk zouden zijn en hiermee kon een hoop schade aan zijn Vulpix voorkomen worden. Uiteindelijk stonden ze zo dus een stuk steviger in het gevecht, en hij kon het beter vanaf het begin netjes aanpakken dan pas aan het einde goede moves gaan doen. Ondertussen liet Viola haar Vivillon een Gust doen. De vlinder begon sneller met haar vleugeltjes te klapperen en een harde wind kwam opzetten die zijn Vulpix een paar meter naar achteren deed schuiven en duidelijk wat schade aanrichtte. Nu was het tijd voor hun om ook eens een move in te zetten die de Vivillon en diens eigenaar een toontje lager zou laten zingen.
"Probeer haar te raken met een Ember," zei hij op een kalme toon en streek een bruine pluk haar weg voor zijn ogen, immers was dit een moment waar hij even goed op moest letten en hij kon daarbij geen afleiding gebruiken. De Vulpix opende haar mond en spuwde een redelijk krachtige vuurstraal in de richting van de Vivillon. Deze leek het eerst te ontwijken, maar uit reflex draaide Khaleesi bij en raakte de vlinder alsnog vol in de buik. Een kreetje van de Vivillon klonk en de pokémon viel een paar meter lager de grond, ongeveer op een hoogte van twee ruime meters herpakte de pokémon zich en bleef eventjes op die hoogte zweven.
"Maak er gebruik van Khaleesi en doe je Quick Attack." Zijn Vulpix begon te rennen en maakte snelheid, maar helaas voor hem zag Viola de aanval aankomen en beval het haar vlinder om snel weer wat hoger te gaan vliegen, waardoor de aanval van Khaleesi op een haar na miste. Viola zag dit duidelijk als een kans, want ze liet haar pokémon een Poison Powder maken. Het paarse stof daalde neer op zijn Vulpix, die een keer kort niesde en wat verbaasd leek. Lucian wist dat deze poison type aanval ervoor zou zorgen dat haar energie stukje bij beetje weggeslurpt werd, dus er zat wel haast achter dit gevecht als hij niet wilde dat zijn Vulpix straks doodop op de grond lag. Bug types leken zo onschuldig, maar ze bezaten wel wat aanvallen die risicovol konden zijn als je ze maar op de goede manier wist te gebruiken. En Viola wist duidelijk wel waar ze mee bezig was, maar ze was dan ook niet voor niks een gymleader geworden in de bug type gym van Kalos. Er werd van de andere kant geroepen of hij er nog wel een beetje zin in had.
"Oui, Viola. Maar juig niet te snel." Want dit was lang niet alles wat hij in petto had voor haar, nog bij lange na niet namelijk. Hij keek naar zijn Vulpix die haar focus weer teruggevonden had en richtte zijn blik toen wat meer omhoog naar de Vivillon.
"Doe nu je Fire Spin!" Deze move hadden ze namelijk geoefend en voorbereid. Hij had namelijk wel verwacht dan één van de pokémon vleugeltjes zou hebben, dus ze hadden iets geoefend om deze tegen de grond te krijgen. Een volgende vuurzee kwam uitzetten uit de keel van Khaleesi en werd in de richting van de Vivillon gespuwd. Het duurde niet al te lang of het vuur had de Vivillon omsingeld en werd kleiner, waardoor de vlinder vol werd geraakt en haar vleugeltjes weer wat beschadigd werden zodat ze naar de grond stortte. Met een klap kwam de vlinder op de grond terecht, en nu was het tijd voor het tweede deel van de aanval.
"Nu is het tijd voor een Confuse Ray, Khaleesi." De Vulpix wist wat ze moest doen en al snel vloog er een donker bolletje door de lucht heen, wat met een zachte plof tegen het lichaam van de versufte Vivillon aan knalde en uit elkaar plofte in een soort poeder wat over haar heen daalde. Als het goed was moest ze nu zo versuft zijn dat ze nog amper zou luisteren naar Viola, en daarmee kon hij deze natuurlijk ook nog eens extra irriteren. Viola riep dat haar Vivillon opnieuw een Gust moest uitvoeren, maar de vlinder was zo versuft dat ze enkel zwakjes met haar vleugeltjes klapte en een meter of vijf omhoog vloog. Dit zagen Lucian en zijn Vulpix natuurlijk als een geschikte kans om het gevecht door te zetten, wellicht af te maken als het zo doorging.
"Flame Burst, kom op Khaleesi." Een volgend vuurspectakel werd geproduceerd door zijn vosje en een krachtige vuurzee spoot de lucht in, opnieuw regelrecht in het lichaampje van de Vivillon. Deze slaakte een kreetje en werd opnieuw uit de lucht geschoten, duidelijk tot grote woedde van Viola. Want die stond nu namelijk wild stampvoetend aan de andere kant van het veld, helemaal niet blij met het feit dat haar pokémon voor geen meter meer luisterde door de zojuist uitgevoerde Confuse Ray. Toch kwam er nu wel een aanval uit zetten, een Sleep Powder werd geproduceerd maar gelukkig wist Khaleesi deze net op tijd te ontwijken. Het enige wat ze deed was opnieuw niezen omdat een heel klein stukje in haar neus was gekomen, maar dat was niet genoeg om haar helemaal knock out te krijgen.
"Nu Payback." Het was een dark type move waarbij zijn Vulpix naar voren spurtte, de ondertussen alweer opstijgende Vivillon nog wist te raken en dus succesvol uitvoerde. Viola liet het er echter niet bij zitten en liet haar vlinder weer een Gust produceren, waardoor Khaleesi door de lucht geslingerd werd en met een dreun op de grond terecht kwam.
"Doorzetten nu, Khaleesi." Zijn toon was streng en de Vulpix stond weer op, wat een goedkeurend knikje van zijn kant opleverde.
"En dan nu een Will-O-Wisp." Ook dit was geen move die rechtstreekse schade zou toebrengen, maar de Vivillon zou wel energie verliezen omdat ze burnt raakte ervan. De paarse bolletjes zweefden naar voren en kwamen tegen de Vivillon aan, die het niet meer wist te ontwijken. Toen hij zijn blik weer op Khaleesi richtte zag hij dat deze het zwaar kreeg door de eerder uitgevoerde Poison Powder. Het zag ernaar uit dat ze het niet al te lang meer vol ging houden. Maar misschien dat hij er nog even één laatste aanval uit kon krijgen en dan hopen dat het genoeg was om dit gevecht een mooi einde te geven.
"Nog even doorbijten, je kan het wel, mon amour." Hij kreeg een scheve glimlach terug van zijn pokémon en weer knikte hij, de band tussen hem en die Vulpix was zeker wel goed.
"Laten we het af proberen te sluiten met nog een mooie Flame Burst." Met deels haar laatste beetje krachten wist zijn Vulpix nog een redelijk krachtige vlammenwerper te produceren en schoot deze op de Vivillon af. De vlinder probeerde het nog te ontwijken, maar in plaats van naar de zijkant te vliegen vloog het naar voren, recht de vuurzee in. Het was duidelijk nog wat in de war. De Vivillon werd daarom ook vol geraakt en stortte naar beneden, sloeg hard in op de grond en liet wat stof opstuiven waardoor Lucian niet veel meer kon zien. Hij tilde zijn arm wat op zodat het stof niet in zijn ogen en neus zou komen en wachtte af.
