Once in a while, even the wolf can be romantic [Blind-Date]

Voor de verandering had hij alles geregeld, tot in de uiterste puntjes. Hij had zowaar een pak weten te huren, een tafel gereserveerd en nog wat meer dingen weten te regelen. Gelukkig wel met een klein beetje hulp van de organisatie, anders zat hij nu waarschijnlijk nog met de handen in het haar omdat hij het geld er niet voor zou hebben. Anistar was geen stad van Team Rocket, maar dat maakte niet zo veel uit, ze hadden alsnog alles weten te regelen. Gelukkig maar. Echo had zijn haar wat gefatsoeneerd, zodat hij er es een keer niet als een sloddervos uit zag. Hij droeg een volledig zwart pak met een gifgroene das, die perfect bij zijn even groene ogen paste. Rustig zat de jongen aan het tafeltje en keek op het zakhorloge dat hij in een zakje in zijn jasje had verborgen. Zijn date, die de naam Lima droeg, zou zo wel aankomen. Hij vroeg zich af wat voor persoon het was, om eerlijk te zijn. Hopelijk zag ze er niet al te erg uit, hij had geen zin in een lelijke Valentijn immers...

[&Lima Matton]

Nog een laatste keer checkte ze het adress dat op het papiertje stond voor ze het in haar hand tot een propje maakte. Ze liet het in de eerste beste prullenbak waar ze langs liep glijden. Volgend jaar zou ze er voor zorgen dat het onmogelijk werd om nog dingen in haar locker te proppen. Een of andere lange onzin valentijnsbrief en een plaats waar ze een blind-date zou hebben. Als ze er achter zou komen wie die brief had gestuurd of wie haar op had gegeven voor die blind-dates was dat persoon nog lang niet jarig. Bij het vinden van het briefje had ze zich nog moeten haasten ook om naar de juiste plaats te gaan. Als ze die dag niet vertrokken was, was ze nooit op tijd geweest. Ze moest er over een paar minuten zijn en was ongeveer het zelfde aantal minuten van de plaats verwijderd. Te laat was ze nooit, te vroeg nooit meer dan twee minuten. Bij het aankomen op de plaats van bestemming liet ze haar ogen over de tafeltjes glijden. Vooral koppeltjes die een etentje hadden ten ere van valentijnsdag. Gezien het onbeleefd zou zijn om niet te komen of onverzorgd aan te komen had ze zich netjes klaar gemaakt voor de date. Ze droeg een zwarte jurk die perfect aansloot op haar lichaam. De jurk kwam tot ongeveer halverwege haar bovenbeen, daaronder droeg ze zwarte hakken. Niet al te hoog zodat ze tenminste nog een beetje normaal kon lopen. De jurk had geen mouwen maar wel een col. Haar donkerblauwe haren hingen sierlijk om haar heen in een lichte krul. Met eyeliner had ze een cateye gemaakt en ze had wat mascara opgedaan, lippenstift met een subtiele roze kleur die er niet al te lelijk stond bij de kleur van haar haren. Als ze niets bijzonders met haar uiterlijk had gedaan zou het al helemaal lijken of ze er geen zin in had. Dat zou natuurlijk erg vervelend overkomen voor de jongen die de date helemaal had geregeld. Lima liep richting een jongen met zwart haar die alleen aan een tafel zat. "Ben jij Echo?" Vroeg ze aan de jongen zodra ze naast de tafel stond. Als dat zijn naam was had ze haar date gevonden, als dat niet zo was kon ze zich gaan schamen en verder zoeken.

Zijn ogen gleden over de andere tafeltjes heen, terwijl hij zijn pocketwatch uit het borstzakje van zijn jasje haalde en er eventjes op keek. Hij had nog een paar minuten voordat deze date daadwerkelijk zou "beginnen", dus besloot hij nog eventjes te ontspannen. Hij had alles tot in de fijnstje puntjes weten te regelen, dus hij moest nu alleen hopen dat alles ook wilde meewerken zoals hij dat wilde.
Hij schrok op uit zijn gedachten toen zijn naam werd genoemd. Echo keek op en zijn blik viel op de meid, correctie, de vrouw die naast hem stond. Hij hielt zich in om niet te gaan fluiten. Ze zag er beeldschoon uit. Snel stond hij op en maakte een korte buiging. "Inderdaad, dan neem ik aan dat deze schone dame Lima is?" vroeg hij met een glimlach naar haar. Hij pakte de stoel bij de rugleuning en schoof deze naar achter. "Gaat u zitten, madame," zei hij daarna beleefd.

Voor de jongen antwoord gaf stond hij op en maakte een buiging. Dat zei al genoeg, dit was dus degene waar ze de blind date mee had. Ze moest toegeven dat hij er best goed uit zag. Dat was haar eerste geluk, hij zag er goed en verzorgd uit. "Inderdaad, dan neem ik aan dat deze schone dame Lima is?" Vroeg de jongen na de buiging met een glimlach op zijn gezicht. "Aangenaam Echo, ik ben Lima." Zei ze waarna ze haar rechter voet met de punt achter haar andere voet zette en een kleine. wat vrouwelijkere, buiging terug maakte. Echo schoof een stoel aan de leuning naar achter. "Gaat u zitten, madame," sprak hij vervolgens op een beleefde toon. Haar tweede geluk, hij leek goede normen en waarden te hebben. Het had natuurlijk ook kunnen gebeuren dat ze uit zou komen bij iemand die alleen op een avontuurlijk nachtje uit was. Lima nam plaats op de naar achter geschoven stoel en glimlachte vriendelijk terug. Zodra Echo ook was gaan zitten sprak ze weer. "Het ziet er naar uit dat ik erg veel geluk heb dat jij mijn blind date bent."

Hij glimlachte eventjes. "Aangenaam," zei hij rustig, toen het meisje zich voorstelde als Lima. Het was dus toch het juiste juffie waar hij die vervloekte blind date mee had. Nu maakte het hem op zich niet zo heel veel uit, hij had toch tijd zat om hier iets te gaan doen, maar het was meer het probleem dat hij zichzelf niet had opgegeven. Hij zuchtte eventjes zachtjes, voordat hij ging zitten en zijn stoel aanschoof. Lima zei dat ze geluk had met hem als deed en hij glimlachte schamper. If she only knew. Het was dat hij af en toe nog wel eens beleefd kon zijn en wist hoe hij zich moest gedragen, want in het algemeen had hij een vreemd en chaotisch karakter. Rustig pakte hij de twee kaarten die op tafel lagen en gaf er een aan Lima. Binnen een tel stond er dan ook meteen een ober naast hen, die vroeg of ze wat wilde drinken. "Een ice-thea, graag," bestelde hij rustig, terwijl hij verder bladerde door de kaart.

"Aangenaam," zei de jongen na een korte glimlach te hebben laten zien. Een tweede glimlach volgde nadat ze had gezegd dat ze geluk met hem had gehad. Die was echter anders. Het viel haar op, wat ze er mee moest wist ze alleen niet goed. Het was waarschijnlijk maar voor het beste dat ze het met rust zou laten. De blauwharige schrok op uit haar gedachte toen ze een kaart aangereikt kreeg van Echo. Dankbaar pakte ze hem aan en vouwde ze hem open. Voor ze de hele lijst af had kunnen gaan stond er al een ober naast de tafel, klaar om hun bestelling op te nemen. "Een ice-thea, graag." Bestelde de zwartharige jongen terwijl Lima haar ogen nog een keer over de kaart liet gaan. "Voor mij het zelfde", besloot het meisje uiteindelijk. Ze had niet echt iets beters zien staan op de kaart en het gebeurde toch zo vaak dat het zelfde als de date genomen werd. Lima bladerde verder door de kaart om uiteindelijk bij het eten uit te komen. Kort fronste ze bij het zien van de vele gerechten waarvan ze nog nooit had gehoord. Misschien was het toch slim om wat vaker buiten de deur te gaan eten. Twee derde van de kaart kon ze wegstrepen gezien ze niet precies wist wat er allemaal in zat. Het mocht haar niet gebeuren dat ze iets zou bestellen en met iets waar ze allergisch voor bleek te zijn zou uitkomen. "Hoe kwam je er eigenlijk bij om je hier voor op te geven? Eerder gedaan?" Vroeg Lima terwijl ze met haar ogen net boven de kaart ook naar de blik van Echo zocht.

Lima bestelde, net zoals hijzelf een Ice Thea. De serveerster schreef 't op haar kladblokje en knikte daarna, voordat ze verdween om ergens anders een bestelling op te gaan nemen. Echo's gifgroene ogen gleden ondertussen over de menu kaart. Hij had werkelijk geen idee wat hij wilde gaan eten. Om eerlijk te zijn ging zijn plan niet veel verder dan hier aan tafel zitten. Ja, natuurlijk had hij nog plannen voor na het eten, maar hij had geen rekening gehouden met een eventuele conversatie aan tafel. Niet echt bepaald slim van 'm, moest hij nu wel toegeven. Zijn ogen gleden over de menu kaart, maar al snel werd zijn aandacht getrokken door zijn date die tegen hem sprak. "Aanraden van een vriend, ik had 'm verteld dat een of andere idioot me had opgegeven voor een blind date en toen gaf hij aan om hier te gaan eten. Het is lekker en betaalbaar," legde hij soepeltjes uit. Een leugentje om best wil? Misschien, maar een groot deel was ook wel de waarheid. "Dus Lima, vertel anders es wat over jezelf," zei hij daarna met een glimlach op zijn gezicht.

"Aanraden van een vriend, ik had 'm verteld dat een of andere idioot me had opgegeven voor een blind date en toen gaf hij aan om hier te gaan eten. Het is lekker en betaalbaar," antwoordde Echo op haar vraag. Lima sloeg haar hand voor haar mond na dat antwoord en begon kort, stil te lachen. Met haar andere hand wuifde ze even om duidelijk te maken dat hij er maar niet naar moest vragen. "Dus Lima, vertel anders es wat over jezelf," zei de jongen met een glimlach op zijn gezicht. Ach als hij de waarheid tegen haar zei kon zij dat net zo goed ook maar even doen. "Okay laten we maar even beginnen met de reden dat ik lachte en dus hoe ik hier ben beland." Zei ze waarna ze de kaart dicht vouwde en voor haar weg legde. "Ik kreeg een briefje met dat ik een blind-date had met jouw naam er op en de plaats waar ik moest zijn. Basicly ben ik dus ook door een of andere idioot opgegeven. We zitten dus in het zelfde schuitje eigenlijk."

Echo schoot in de lach toen hij de redenatie van Lima hoorde. "Dan hebben we alvast meer gemeen dan dat we dachten," zei hij met een glimlach. Hij vervloekte zichzelf dat hij het gezelliger vond dan dat 'ie wilde toegeven, hij wilde zichzelf nou juist niet al te veel in het diepen gooien door 't zichzelf leuk te maken. Waarom gebeurde dit nou altijd? "Komt in ieder geval wel goed uit," zei hij daarna met een glimlach. Ondertussen kwam de serveerster aanzetten met hun drinken en wilde meteen 't eten opnemen. "Doet u mij maar de kogelbiefstuk met pepersaus en een gepofte aardappel," zei hij rustig, waarna hij knikte naar Lima. "Het staat op mijn kosten, dus kies wat lekker vind," zei hij tegen haar. Daarna richtte hij zich op de serveerster. "Pardon, we hebben hierna nog meer te doen, ik betaal extra voor wat spoed, oké?" zei hij op een rustige toon, maar zijn ogen spraken tegendeel. Hij zou niet met zich laten sollen en anders zou Team Rocket ervanaf weten.

Het feit dat Echo in de lach was geschoten na haar uitleg luchtte op, hij had natuurlijk ook gekwetst kunnen reageren of iets dergelijks, ze glimlachte even. "Dan hebben we alvast meer gemeen dan dat we dachten," zei de zwartharige waarop ze knikte. Het werkte ontspannend om te weten dat ze eigenlijk in de zelfde situatie zaten. "Komt in ieder geval wel goed uit," vervolgde de jongen met een glimlach. De date was tot nu toe al een stuk vermakelijker dan ze had verwacht. Vanuit haar ooghoek zag ze dat er een serveerster aan was gekomen met hun drinken. De kans was groot dat het eten ook werd opgenomen dus wierp het meisje nog een snelle blik op de menu kaart. "Doet u mij maar de kogelbiefstuk met pepersaus en een gepofte aardappel," hoorde ze Echo tegen de vrouw zeggen. "Het staat op mijn kosten, dus kies wat lekker vind," vervolgde de jongen. Ze wist niet zeker of ze er blij mee moest zijn of niet. Hij mocht de date dan wel regelen, het voelde nooit goed om de ander alles te laten betalen. "Pardon, we hebben hierna nog meer te doen, ik betaal extra voor wat spoed, oké?" Iets anders? Ach ze zou het wel zien als het gebeurde. "Een medium biefstuk met champignon roomsaus en een kleine salade, alstublieft." Bestelde ze waarna ze kort naar de serveerster knikte. Lima wendde zich weer tot de jongen tegenover haar. "Vertel jij nu eens wat over jezelf?" Vroeg ze met lichtelijk nieuwsgierige blik in haar ogen, ze wilde wel eens weten wie ze nou eigenlijk tegenover zich had.

Hij vroeg zich af of hij haar aandacht had getrokken door te zeggen dat er nog meer op de planning stond. Zowaar had hij vanalles weten te regelen, met wat hulp, maar het zou vast wel leuk worden. Misschien dat dan voor het eerst in lange tijden weer eens iemand blij kon maken. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen Lima bestelde en daarna hem vroeg wat over zichzelf te vertellen. Hij zuchtte eventjes en ging achterover zitten. Daar was die vervloekte vraag weer. "Eens zien. Ik ben negentien jaar oud, trainer, in het bezit van vier pokémon en een gymbadge. Ik heb mezelf mijn eigen naam gegeven, omdat mijn oude identiteit onbekend is voor me. Ik ben een slangenmens, iets wat mensen vaak nogal vreemd vinden. Men zegt dat ik lastig in de omgang ben, omdat mijn medische dossier nogal lang is, maar dat laat ik meer aan de mensen over om over te oordelen," hij haalde zijn schouders op en glimlachte voorzichtig. "Jouw beurt, als er geen vragen meer zijn, that is," vervolgde hij kalmpjes.

Zodra Echo onderuit ging zitten zette het meisje haar ellebogen op tafel en ondersteunde ze haar hoofd met haar handen, een geamuseerde grijns op haar lippen. "Eens zien. Ik ben negentien jaar oud, trainer, in het bezit van vier pokémon en een gymbadge. Ik heb mezelf mijn eigen naam gegeven, omdat mijn oude identiteit onbekend is voor me. Ik ben een slangenmens, iets wat mensen vaak nogal vreemd vinden. Men zegt dat ik lastig in de omgang ben, omdat mijn medische dossier nogal lang is, maar dat laat ik meer aan de mensen over om over te oordelen." Zodra Echo klaar was met praten blies ze wat lucht tussen haar tanden door wat een zacht fluitend toontje veroorzaakte. "Dat is nog een hele mond vol." Zei ze terwijl Echo zijn schouders op haalde. "Jouw beurt, als er geen vragen meer zijn, that is." Vragen had ze nog wel, dit leek haar alleen niet het juiste moment om die te stellen. Lima haalde een keer diep adem voor ze begon te praten. "Eens kijken hoor. Ik ben ook negentien en een trainer. Heb alleen maar één pokémon en dat is nogal een lastig geval. Geen badges alleen ook niet echt zo gericht op het halen er van. Ik ben een nacht mens en dan niet in de zin van uitgaan en stappen maar in de richting van het donker. Uhm, ik ben zo'n mens dat als ze zich verveeld mensen willekeurig aan kan gaan spreken om te zien of er wat interessants uit een gesprek er mee komt. En dat was het wel zo'n beetje dus heb jij nog vragen?" Zodra ze klaar was met praten liet ze een lichte zucht klinken. Een mond vol beantwoorden met een mond vol.

Hij haalde zijn schouders op op het moment dat Lima zei dat het een hele mond vol was, maar hij was ergens wel blij dat er geen verdere vragen kwamen over het feit dat hij zichzelf een eigen identiteit had gegeven. Vaak werd aan hem, gevraagd wat dan zijn echte naam zou zijn en mocht hij weer heel leuk gaan uitleggen dat hij dat niet meer wist. En zo bleven de vragen vaak maar komen.
Hij kraakte zijn nek eventjes, voordat hij aandacht mee luisterde naar wat ze allemaal te vertellen had. Damn, dat was nog eens een woordenstroom die hij over zich heen kreeg. "Zo te zien hebben we meer met elkaar gemeen dan dat ik voorhand zou hebben gedacht. Even oud, opgezet voor een blind-date, nachtmensen, alleen ben ik waarschijnlijk wat minder sociaal," zei hij met een grijns op z'n gezicht. Hij keek verbaast op toen er opeens een bord voor hem werd neergezet. Ze hadden dus duidelijk naar 'm geluisterd. "Merci," zei hij rustig, terwijl hij zijn mes en vork vast pakte. "Je had 't over een moeilijk geval als pokémon, mag ik vragen welke pokémon je bij je hebt?" vroeg hij rustig, terwijl hij zijn vlees sneed.

"Zo te zien hebben we meer met elkaar gemeen dan dat ik voorhand zou hebben gedacht. Even oud, opgezet voor een blind-date, nachtmensen, alleen ben ik waarschijnlijk wat minder sociaal," zei de zwartharige jongen met een glimlach zodra ze was uitgesproken. Lima knikte bevestigend, als je er over nadacht hadden ze meer gemeen dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Iedereen zei altijd dat tegenpolen elkaar aantrokken maar mensen waarmee je veel gemeen had praatte je toch vaak fijner mee. Twee borden werden voor hun op tafel gezet. De keuken had daadwerkelijk naar hem geluisterd en had het eten snel klaargemaakt. Met een glimlach knikte Lima richting de serveerster om haar te bedanken. "Merci." Lima liet haar ogen over haar bord glijden, het zag er allemaal netjes uit en natuurlijk rook het ook goed. Ze pakte haar vork vast om een keer in de sla te prikken. De blaadjes rijgde net aan haar vork, die was dus in iedergeval van een goede qualiteit. "Je had 't over een moeilijk geval als pokémon, mag ik vragen welke pokémon je bij je hebt?" Vroeg Echo voor ze de kans had gekregen haar vork richting haar mond te brengen. "Nou het is een Weavile met een vrij moeilijke persoonlijkheid. Hij luisterd wel maar er zit totaal geen initiatief om vriendelijk te zijn zonder dat hem dat gezegd word in hem. En hij wil me zo nu en dan nog wel een negeren gezien hij ook vrij snel op zijn teentjes is getrapt. En jouw pokémon, zijn die wat beter qua persoonlijkheid?" Verklaarde ze voor ze de vraag weer richting hem terugkaatste. Ze was ook wel nieuwsgierig welke pokémon hij bij zou hebben. Ergens verwachtte ze wel een slangachtige pokémon gezien hij zei dat hij een slangenmens was.

Rustig sneed hij een stukje af van zijn kogelbiefstuk en controleerde ze binnenkant. For once in a while hadden ze zich zowaar eraan gehouden, zijn biefstuk was nog mooi rood van binnen. Warm, maar niet doorbakken, precies zoals hij het wilde hebben. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht, terwijl hij een bakje kruidenboter pakte en deze erover heen uitsmeerde. Misschien niet al te slim omdat hij op een date was, maar daarvoor had hij speciaal wat pepermuntjes meegenomen. Hij had zichzelf zowaar voorbereid op dit alles. Ondertussen luisterde hij naar wat Lima te vertellen had over haar pokémon, die een Weavile bleek te zijn. Hij kon ze niet zo goed, alleen van verhalen, had er zelf nooit echt een gezien. Waarna de vraag kwam of zijn pokémon een betere persoonlijkheid hadden. Hij lachte eventjes. "Mijn Ivysaur kan nogal een mietje zijn, hij probeert heel hard nu hij eindelijk geëvolueerd is. Mijn Mawile is een bijtertje die graag de leiding wilt nemen en snel op d'r teentjes is getrapt. Dan heb ik nog een wegrennende Zorua, die graag verstoppertje wilt spelen en over het algemeen graag wilt spelen. En een zeer onhandige Gible, ik hoop dat die een beetje bijtrekt als die evolueert," somde hij met een kleine grijns op zijn gezicht, terwijl hij verder at aan zijn biefstuk.