De derde gymgevecht kwam er alweer aan en het was weer trainen geblazen met zijn team die inmiddels al krachtiger oogde dan voorheen. Niet alleen Newton was namelijk meerdere malen geëvolueerd maar hetzelfde viel te zegen over de rest en ook zijn nieuwste aanwinst: Norton. Een paar weken nadat zijn relatie met Layla van start was gegaan – wat nog steeds vreemd en natuurlijk tegelijkertijd aanvoelde – had hij zijn Pokémon oefenpartijtjes laten houden tegen elkaar en dat had de aandacht getrokken van enkele burgers. Veel hield hij niet bepaald van pottenkijkers, zeker niet als ze een potentieel rivaal of Team Rocket lid konden zijn. Door echter zijn krappe schema had hij ze genegeerd en had hij ze stevig door blijven trainen. Pas tegen de avond kwam er een eind aan en stond er een blonde dame tussen die enigszins nieuwsgierig zijn kant op gekeken had. Nadat ze hem aangesproken had, kreeg hij plotseling een Pokéball overhandigd. Enkel met de boodschap dat hij wellicht de thuis voor hem kon bieden. Veel begreep hij er niet van en hij wilde het aan haar teruggeven maar ze weigerde resoluut. Pas nadat ze uit het zicht verdwenen has had hij kennis gemaakt met de Pokémon die schijnbaar perfect bij hem en zijn team paste. En het was een… Electrike maar met een uniek gekleurde vacht. In plaats van grasgroen was deze fel blauw en had het gele gedeelte een iets donkere tint. In het begin viel het hem al op dat ze eigenlijk vrij sociaal was tegenover de rest, ondanks haar jonge leeftijd en dat de rest flink over haar uit torende. Zelfs de wat minder sociale individuen – Lenz – leken met haar enigszins te kunnen opschieten. Haar niveau lag echter flink wat lager dan de rest en na wekenlang haar lichtelijk te pushen leek ze eindelijk op een gelijk niveau te zitten. Het enige probleem bleef echter dat ze nog steeds niet geëvolueerd was. Niet dat hij haar daartoe dwong, gezien zij en het team daar naar verlangde. Het gebeurde echter… niet. Welke tegenstanders ze ook neerhaalde, het gebeurde niet.
Zo ook nu toen ze met een Thunder Shock een Noibat neerhaalde en trots haar borst naar voren stak. Geen licht, geen onrustig gevoel in haar lijf, niets van dat. De rest van zijn team was echter zonder moeite geëvolueerd. Tore zuchtte lichtjes, niet snel wetend wat nou de achterliggende reden was. Hij had wel gehoord dat er een steen was die evolutie tegen hield maar dat had hij nooit aangeschaft en ze bezat die ook niet. Hij had er zelfs nooit één gezien, dus waaraan lag het nou? Alles leek zo ideaal maar toch gebeurde het niet. De jongen wreef bedenkelijk over zijn kin, terwijl Gauss met een felle uithaal tegen een rots Newton’s Fire Punch wist te blokkeren en een bezorgde blik op Tore wierp. Hmm?
“Vecht maar verder,” Meer hoefde niet gezegd te worden en de blonde knul dacht lichtelijk gefrustreerd verder na over een reden. Norton daarentegen raakte plotseling afgeleid door een… Dat was geen Noibat maar een Noivern! De gigantische draak-achtige vleermuis Pokémon vloog compleet uit het niets furieuzer dan ooit reht op de Electrike af. Nog voordat Tore de situatie volledig kon interpreteren sprong Norton al weg, de aanval ontwijkend met een Quick Attack, totdat de Noivern zijn bek opende en een krijsend geluid van zich liet horen. Direct begaf het plafond en vielen meerdere rotsen naar beneden die hen drie scheidde van de rest van het team. Met zijn vingers krampachtiger zijn oren bedekkend kon hij nog net het verschrikkelijke geluid trotseren, al kostte dat ook veel vastberadenheid. Woest snuivend vloog de Noivern naar de uitgetelde Noibat en streelde diens vleugels en direct werd het hem haarscherp duidelijk: dit was de ouder van de Noibat! Tsk, dat was wel de ergste situatie die je kon hebben.
“Norton, waag het niet te vechten!” De Electrike keek hem beduffeld aan maar na haar blik op de twee weer te richten ontspande ze haar spieren. Nou kon hij enkel hopen dat de Noivern de hint begreep en dat ze nou niets meer zouden aandoen maar het tegendeel gold: De Noivern trok zijn bek open en lanceerde een meedogenloze Dragon Pulse op Norton af, waarna hij razendsnel op haar af vloog. Muk, muk, mu, wat moest hij doen? Hij deed maar at als eerst in hem op kwam en schopte zo snel als hij kon Norton uit de weg van de Dragon Pulse, wetend dat ze deze keer niet zo snel kon reageren. Met gejank uit pure schrik vloog Norton na de schop door de lucht en wist enkel net op tijd veilig op haar vier poten te belanden, voordat de Noibat krachtig tegen haar opknalde.
“Norton! Blijf van haar af!” Hij wist zijn trillende door spanning en adrenaline in beweging te brengen naar de twee maar het moment dat hij de kreun van Norton hoorde, vloog de Noibat alweer in de lucht, zijn tanden zettend in haar lichaam.
“Thunder Shock!” Hoeveel pijn ze ook verduurde met de tanden in haar lichaam geboord, verschenen er direct schokken om haar lichaam die het echter begaven toen de Noibat een Dragon Pulse weer afvuurde. Ditmaal niet in staat de aanval te ontwijken, knalde ze keihard tegen de grond aan, bloed uit spuwend toen haar lichaam contact maakte met de grond. Dit was genoeg!
Ze was flink aan het verliezen en niet alleen dit gevecht maar ook bijna haar leven als dit zou voortduren. Met zijn armen uitgestoken sprong hij voor haar en keek daarbij de Noivern recht aan met zijn bruine ogen. Oké, hij deed het bijna in zijn broek en het liefst wilde hij niet als een drakenhapje belanden maar niemand moest het wagen om zomaar zijn Pokémon zo erg toe te takelen of te… doden. De Noivernmoeder gromde perplex en sloeg wild met haar gespierde vleugels, voordat ze recht op hem afvloog met haar kaken wijd open waar door bloed omhulde tanden in zaten. Niet wegduiken, blijven staan!
“Argh!” Een kreun verliet zijn mond toen hij zijn handen naar de Noivern’s bek uitstak en het eerste deed wat in hem opkwam: de kaken sluiten. De kracht waarmee ze hem echter benaderd had, bracht hem echter al met een luide pijnlijke klap teen de wand, maar nou had hij controle over de Noivern. Nóg.
“We willen jou en je kind écht niets meer aandoe-UAHHHGH!” Ze had haar kaken uit zijn greep geworsteld en zijn spierwitte vest vastgegrepen. Zonder waarschuwing gaf ze een flinke ruk aan, Tore de lucht in werpend en vervolgens recht op hem af vliegend met lichtgevende vleugels. Oké, hoogtevrees… Al was de laatste van zijn zorgen en kon hij nog amper ademhalen door de klap van net. Zijn longen voelden samengedrukt. Met vochtige ogen en smeren van bloed over zijn witte vest trok hij enkel zijn benen naar zich toe en trapte direct tegen het gezicht van de Noivern. Door de klap werd hij echter hoger de lucht in geblazen en zo hoog was het plafond van de grot niet. En… Hij ging nog naar beneden. Terwijl de Noivern heftig met haar kop schudde en gefrustreerde kreten uitsloeg, viel hij alweer naar beneden. Oké…. Ging hij hierdoor om het leven?
‘M-Manectric!’ Hé, wat? Een zwart-gelige flits kwam recht op hem af en nog net herkende hij de set hemelsblauwe ogen, voordat hij plotseling op de rug van de Pokémon zat. Automatisch hield hij zich aan haar vast, terwijl ze zich afzette tegen de rotsen in de grot om dichter bij de grond te komen. Dit was… Maar hoe? Nog op de rug van de pas geëvolueerde Norton wiens staart nog net het verblindende licht verloor kon hij het amper bevatten. Was de truc gevaar, zelf-opoffering of verlies geweest? Wacht, nu hij zich bedacht was ze een typische held type maar had ze nooit een heldendaad verricht, dus was dit… Hah leuke reden. De Noivern echter was inmiddels hersteld en naderde hen weer razendsnel maar deze keer kon Norton wel de Pokémon bijbenen.
“Thunder Fang!” Vlak voor de impact opende ze haar veel krachtiger geworden kaken en plantte haar elektrische tanden in de nek van de Noivern, waarna Tore haar naar achteren duwde. Samen met de uithaal van de shiny Manectric kwam de Noivern weer vlak bij haar Noibat terecht die angstig naar haar piepte. Was het voorbij? De jonge Noivern sloeg haar vleugels bezorgd om haar moeder’s staart heen en na enige blikken geworpen te hebben wapperde ze met haar vleugels en doorbrak ze de rotsen, voordat ze met haar kroost wegvloog. De hele team stormde razend bezorgd op het tweetal af en Tore stelde ze automatisch gerust met een glimlach en een aai over de kop van Norton.
“Zij is de Flash en ik haar sidekick zo te zien,” Instemmend blafte de ‘Flash’.
