[ET - final round] Hazel Norwoord VS Lynn Xavier

Onder het bedwingen van nerveuze buikkriebels en een domme glimlach, liep Lynn het terrein op. Ze had de finale weten te bereiken. Hoe ze het precies geflikt had wist ze niet, maar diep van binnen was ze er wel best trots op. Haar blik volgde een paarse flits die onder het maken van een enthousiast geluid langs haar spurtte en halt hield bij het dichtstbijzijnde stenen ei. De lippen van het zwartharige meisje waren geamuseerd iets omhoog gekruld toen ze bij haar maatje aankwam, die zeer geconcentreerd en uitvoerig het stenen oppervlak aan het besnuffelen was. "Is het interessant, Zara?" Kort keek de katachtige Pokémon op om wild te knikken, waarna ze het neus meteen weer tegen de steen drukte. Hoofdschuddend gaf Lynn de Liepard een aai over haar hoofd, waar vluchtig op gereageerd werd, voordat ze haar aandacht op de tribunes richtte. Het aantal mensen dat daarop te vinden was, was groter dan bij de vorige rondes en dat deed haar niet veel goeds. Tegen in het middelpunt van de aandacht staan kon ze niet al te goed. Lynn probeerde de gedachte aan honderden op haar gerichte ogen te verdringen en haalde twee Pokéballs tevoorschijn. Gelukkig zouden haar tijdelijke teamleden de aandacht wat van haar afleiden. Zij waren immers degenen die het gevecht zouden voeren, terwijl zijzelf alleen maar aan de zijlijn hoefde te staan en instructies te geven. Uit de capsules die Lynn opgooide, kwamen een Amipom en Zigzagoon die meteen vrolijk om zich heen keken en zo Zara opmerkten. Leunend tegen een groen-paars gestreept ei keek Lynn toe hoe de drie Pokémon kennismaakten en vervolgens in een spel verwikkeld raakten dat nog het meeste op haasje-over leek, maar dan een versie waarbij alle deelnemers tegelijkertijd over elkaar probeerden te springen. Kort wierp het meisje een schuine blik naar de overkant van het veld. Ze was benieuwd naar tegen wie ze het op zou moeten nemen.

Franklin de Slakoth zat nog steeds een beetje in over het air horn vooral van net. Echter had Hazel in de pauze, terwijl de jury besprak wie er had gewonnen, een pakje snoepjes gekocht voor allebei de pokemon. Monty liet zich met alle liefde voeren, maar de luiaard had het kartonnen doosje in beslag genomen en genoot er nu zelf van, een eindje verderop. Hazel merkte wel dat hij een beetje dichterbij kwam om hun gesprekken af te luisteren. "Ik heb zelf ook een vogel pokemon, Monty. Ik wil ook een Pidove, maar die heb ik nog niet. Ik vang er wel één, binnenkort," beloofde ze zichzelf en de kleine duif. Op zich was het wel lachen om alle vogels te verzamelen. Of gewoon alle vliegende wezens. Dat zou awesome zijn.

Even later betraden ze het veld. Franklin zat nog te graven in zijn pakje naar de laatste snoepjes, maar kreeg ze niet direct te pakken. Zo kwamen ze dus het veld op. Norwood glimlachte wat naar het publiek, terwijl de Pidove een rondje om het hoofd van zijn tijdelijke trainster vloog. En dan was daar de luiaard, die heel charmant aan het strugglen was om de laatste brokjes te pakken. De roodharige glimlachte hem toe. "Op, Frank?" grijnsde ze. Mokkend liet hij het doosje van zijn poot glijden, waarna het op de grond viel. "Goedzo," De negentienjarige liet zich op haar hurken zakken, tot ze op ooghoogte van de Slakoth was met haar blik. De duif kwam daar ook even vliegen. "Oké guys, we hebben het zo ver geschopt. Ik ben niet zo van de zwakke slogans, maar teamwerk maakt ons wel sterker. Monty, je aanvallen kunnen duidelijk ook veel effect hebben op je omgeving. Gebruik dat in je voordeel. Frank, als je iets ziet wat ik niet zie maar waarvan je zeker weet dat het zinvol is, doe het dan. Ik ga je er niet voor straffen. En succes, jullie zijn fantastisch," knikte ze beide normal types toe. Toen richtte ze zich op, om de tegenstander in zich op te nemen. Het meisje was waarschijnlijk wat jonger, maar niet veel. Ze had een Ambipom en een Zigzagoon die een spelletje speelden met een vreemde pokemon. Toen Hazel haar dex langs de paarse kat haalde bleek het geen normal type. Dat was maar goed, want de aanvallen waren geweldig sterk. De ranger in wording nam haar positie in en gaf een knik met een halve glimlach naar de trainer tegenover haar. The game was on. Toen het startsein klonk was ze zo vrij een begin te maken aan het gevecht. "Monty, stijl omhoog. Frank, wacht even, en begin dan maar met Yawn!" beval ze, een beweging naar boven en naar voren makende in chronologische volgorde. Zien wat dat uithaalde.

Haar tegenstander verscheen en drie kopjes draaiden zich tegelijkertijd met haar hoofd naar de overkant van het veld. Lynn zag lang, rood haar en twee Pokémon die ze niet kende. Haar Pokédex bracht haar echter al snel bij dat ze met een Pidove en Slakoth te maken had. Dat haar tegenstander beschikking had tot een vliegende Pokémon was niet bepaald voordelig en liet een lichte frons op Lynns voorhoofd verschijnen. Nu de overwinning weer iets dichterbij was gekomen werd ze steeds aantrekkelijker, maar ook moeilijker te bereiken. De zwartharige zette de gedachte van zich af en gebaarde naar haar Pokémon om bij haar te komen. Meer dan zich volledig inzetten kon ze niet en bovendien gunde ze anderen de hoofdprijs even veel. Drie afwachtende blikken waren op haar gericht, en Lynn beantwoordde ze met een glimlach. "Jullie hebben het gedaan, jongens." De oogjes van de Zigzagoon lichtten op en de Ambipom schonk haar een brede grijns. "We hebben de finale gehaald. Ik heb er vertrouwen in dat jullie ook hier een goed gevecht van kunnen maken." Zara maakte een instemmend geluidje en nam naast haar maatje plaats, iets aanmoedigends naar haar tijdelijke teamgenoten miauwend. Lynn grinnikte even. "Laten we ons best doen." Een klein koor van enthousiaste kreetjes klonk op, en de twee Pokémon draaiden zich naar het veld.

Inmiddels uit gewoonte pakte Ambipom zijn teamgenoot op in zijn staarthanden, klaar om verdere instructies uit te voeren. De knik en glimlach die haar geschonken werd, beantwoordde Lynn met een het opsteken van haar hand en het eveneens opkrullen van haar lippen. Het startsignaal werd gegeven en er werd met instructies geslingerd. Lynn reageerde snel. "Ambipom, richt op de Pidove!" De aapachtige Pokémon bracht zijn grote handen met daarin de Zigzagoon tot ver achter zich en lanceerde zijn teamgenoot de lucht in. Een bruine flits overbrugde de afstand naar de vliegende Pokémon. "Probeer je vast te bijten, Zigzagoon!" Vanuit haar ooghoeken zag Lynn dat de Slakoth aan zijn Yawn wilde gaan beginnen, en daarom vervolgde ze haastig: "Screech, Ambipom!" Een oorverdovend, schril gegil galmde over het veld en Lynn kromp ineen, haar handen over haar oren slaand. Het geluid was zeker niet prettig, maar het schudde haar wakker. Hopelijk zou de move hetzelfde effect op haar Pokémon hebben.

Juist. Zo was haar tegenstander in de finale gekomen. De tactiek van de Ambipom die de Zigzagoon afvuurde was oprecht heel slim gevonden. Dat was écht een goed plan. Applausje voor Lynn Saviour, of hoe ze ookalweer heette. Haar naam was geroepen, maar helemaal had de ranger het niet opgeslagen. Hazel had ook wel zoiets, maar Monty kon Frank niet heel lang houden. Monty zou zeker niet in de lucht blijven als er een Zigzagoon aan hem zou hangen, dus toen de trainster aan de overkant schreeuwde dat de kleine bruine pokemon zich vast moest bijten raakte de roodharige een beetje in paniek. Heel even maar. "Monty, neem dat gewicht van hem aan en duik omlaag in Quick attack! Werp 'm tegen de grond, en doe vervolgens Air cutter op de grond om hem heen," Een gigantisch gekrijs echode over het veld, wat Hazel haar kiezen op elkaar deed duwen. Allemachtig, wat een geluid maakte die aap. Monty hing nog een beetje uit de ergste range, maar de Slakoth stond er juist in. De Yawn werd afgebroken, en de luiaard moest zijn nagels in de grond slaan om overeind te blijven. Letterlijk het enige wat ze konden doen was wachten tot de schreeuwlelijk klaar was en de tegenstaande pokémon in de gaten houden. Vooral de Ambipom, gezien Monty al zo snel omlaag bewoog dat het geluid hem maar weinig uitmaakte. Hopen dat de Zigzagoon niks onverwachts deed.

De Zigzagoon wist gelukkig haar kaken in haar tegenstander te slaan, al wist Lynn dat ze dit hoogstwaarschijnlijk te danken hadden aan dat haar roodharige tegenstander dit in haar tegenaanval kon en wilde gebruiken. Ze was zich ervan bewust dat dit nadelig was, maar ze was al lang bij dat ze nu één van haar Pokémon dicht genoeg bij de Pidove had om schade te kunnen doen. Bovendien kon ze nog proberen om een harde klap tegen de grond te voorkomen.. "Zigzagoon, hou je goed vast en gebruik Sand Attack!" Na het een aardige tijd op een bokkende Tauros uitgehouden te hebben in de eerste ronde, was zich aan de Pidove vastklemmen geen enkel probleem voor de wasbeerachtige Pokémon. Zodra ze haar pootjes meer om haar tegenstander geslagen had, schudde ze met haar lichaam, waardoor er zand uit haar vacht opstoof dat hopelijk zijn weg naar de het gezicht van de Pidove vond. De afdaling zou het niet meer kunnen stoppen, maar misschien maakte het Zigzagoons tegenstander wel gedesoriënteerd en zou hij daardoor vaart minderen. "Gebruik nu je Headbutt!" Commandeerde Lynn, hopend gebruik te kunnen maken van de zeer korte afstand tussen de twee Pokémon.

De Screech deed zijn werk. Lynn haalde opgelucht haar handen weer van haar oren. Tijd om in de tegenaanval te gaan. "Goedzo, Ambipom! Ga nu over op Scratch!" De Slakoth leek het moeilijk gehad de hebben met de Screech, ook al deed de aanval geen schade. Dit zou een goed moment kunnen zijn om toe te slaan. Onder het slaken van een strijdkreet die – gelukkig – niet zo schril als de Screech was, spurtte de Ambipom op zijn tegenstander af, zijn staarthanden geheven.

Sand attack? Maar dat ging ze niet stoppen! Hazel keek strak omhoog naar de neerfladderende vogel die wat vaart begon te minderen. Haar vinger haalde ze snel langs haar tong en ze stak hem de lucht in. "Monty, ogen dicht! De wind komt uit de tegenovergestelde richting van mijn stem. Blijf vaart maken richting de grond, en vertrouw me, ik zeg wel wanneer je daar komt!" riep de roodharige. De Pidove nam weer dezelfde snelheid als net. In een noodvaart racete hij zijn belager naar de zanderige grond. Toen er een Headbutt in hun richting kwam moest de jonge duif de klap wel aannemen, want hij had hem niet zien aankomen. "Monty! Draai een heel klein beetje je poten naar achter, dan vlieg je weer goed. Je bent nu ongeveer drie meter van de grond af!" Ondertussen werd haar andere tijdelijke partner belaagd door de Ambipom. "Oké neem die maar Frank! Haak de klauwen van je achterpoten vervolgens om zijn middel en gebruik Counter! Let's go!" Counter was een fighttype aanval, die twee keer zoveel schade zou doen bij de tegenstander. Als het zou werken zou het mooi zijn. In ieder geval was de Slakoth niet makkelijk af te schudden; die klauwen waren bijna helemaal in elkaar geknoopt.

Met een serie instructies wist haar tegenstander de Pidove op volle snelheid naar de grond te leiden, waardoor haar Zigzagoon een aardige klap te verduren kreeg. Huh. Lynn was onder de indruk, maar klemde ook verbeten haar kaken op elkaar. In ieder geval had de Headbutt geraakt, en daarbij was de zwartharige niet van plan deze kans op een tegenaanval te laten schieten. Snel scande ze de omgeving van de twee Pokémon, waarbij haar oog op een gekleurd ei dat erg dicht in buurt stond viel. "Gooi hem tegen het ei achter je, Zigzagoon!" De wasbeerachtige Pokémon trapte hard met haar achterpoten naar de Pidove terwijl ze haar bek voor de eerste keer na de duikvlucht opende. Als de stomp raakte, zou de een stuk lichtere Pokémon in ieder geval een eindje weg gelanceerd moeten worden en hopelijk de steen raken. "Volg op met een Tackle!" Vervolgde Lynn snel voordat ze haar aandacht naar Aimpom en diens tegenstander verplaatste.

Ze hoorde Counter en zag dat de Slakoth zich aan de aapachtige Pokémon had vastgeklampt. Dat was niet goed. "Snel, Swift!" De Ambipom schreeuwde en vuurde zijn fel oplichtende sterren af, maar het mocht niet baten; de Counter kon er niet meer mee tegengehouden worden, al zou de aanval die onmogelijk kon misschien wel schade doen. Lynn zag hoe haar tijdelijke teamlid in elkaar kromp en balde haar handen tot vuisten. "Ambipom, Double Hit!" Aan weerszijden van de Slakoth verschenen twee grote staarthanden die op hoge snelheid naar elkaar toe bewogen om de luiaardachtige Pokémon ertussen te pletten. Lynn was echter nog niet klaar. "Probeer hem vast te houden!" Ze had een idee.