[blind date] And I sure would like some sweet company

Een korte stilte viel. Tiffany was best benieuwd wat zich in Alex’ hoofd afspeelde. Meestal had ze niet zo’n interesse, maar dat kwam ook omdat zijzelf moeiteloos stiltes verbrak en dan meestal de aandacht op zichzelf legde. Dat ze dat deze keer niet deed was omdat ze begreep dat Alex de stilte nodig had om tot rust te komen. Ze had dan misschien niet veel mensenkennis, maar met tweeëntwintig jaar begon ze toch af en toe iets meer van de mensheid te begrijpen. Ranger zijn hielp daar enorm bij. Ze was nog steeds een heethoofd met een enorm ego, maar ze was beter bereid om mensen te helpen nu ze bij de organisatie werkte.

Alex gaf een seintje, dus pakte Tiffany de Holocaster er weer bij en deed ze opnieuw haar zegje. Het was iets anders dan de vorige keer, maar de woorden kwamen allemaal op hetzelfde neer. Haar toon was ook vrijwel hetzelfde. Een bij-effect van jaren vloggen. Ze noemde Alex’ naam weer en richtte de camera van het apparaat weer op de blondine naast zich, hopend - nee, wetend dat het deze keer beter zou verlopen.