Nog steeds bevond Taiga zich in de koude streek van Kalos, en daar was ze totaal niet blij mee. Met geluk had ze uit de Frost Cavern weten te komen, en dat nog met wat hulp van een ander persoon ook. Ze was in de grot toevallig een jongen met de naam Tyson tegenkomen die daar een nieuwe Pokémon had weten te vangen. Als ze het goed had was de Pokémon die hij daar toen had gevangen een Buizel, maar ze wist van zichzelf dan ze een niet al te best geheugen had. De jongen had waarschijnlijk al meerdere Pokémon die in zijn team zaten zelf gevangen terwijl zijzelf nog helemaal niks zelf had gevangen. Iedereen hier in Kalos had wel op z'n minst één Pokémon die in hun team zat zelf gevangen, en zij was weer degene die ze allemaal van andere mensen had gekregen. Zelfs haar starter Pokémon Kaneki had ze niet zelf gevangen, maar van haar ouders als een verjaardagscadeau gekregen. Niet dat ze het heel erg vond dat andere mensen haar Pokémon als cadeautje wilde geven, maar daar ging vanaf vandaag verandering in komen. Vandaag ging ze namelijk zelf een Pokémon proberen te vangen, al was het probleem dat ze nog geen idee had welke ze in haar team wilde hebben. Er was zoveel keus qua Pokémon, en met maar zes plaatsen in je team moest je zorgvuldig kiezen wie je in je team wilde hebben en wie niet. Misschien ging ze vandaag een Pokémon vangen dat haar vliegend naar alle plaatsen In Kalos kon brengen, maar dat wistze nog niet helemaal zeker. Alhoewel het heel verleidelijk voor haar was om heel dat pokken end niet meer te hoeven lopen, wist ze niet of ze wel een vliegende draak in haar team zou willen hebben. Zelf had ze niet zo'n voorkeur naar die enge beesten die konden vliegen en gevaarlijk waren, maar meer naar de hond/katachtige die op vier poten liepen en voor altijd aan de de grond vast zaten. Ze hield niet van draken en vond ze eng wat automatisch voor haar betekende dat ze er echt geen in haar bezit hoefde te hebben, laat nagaan een 'vriend' te noemen. Pas als de draak vertroetelend én schattig zou zijn zou ze er nog over na willen denken, maar vertroetelend en schattig waren ze totaal niet. Ze waren eng met scherpe rijen tanden die je erg konden verwonden als ze je zouden bijten. Een rilling gleed over haar rug toen ze eraan dacht wat er nog meer haar zou kunnen gebeuren als het beest boos zou worden. Geen draken voor haar dus.
Met haar wollen sjaal tot bijna over haar ogen getrokken liep Taiga verder over de besneeuwden paden van Snowbelle City. In de rest van Kalos was er geen enkel sneeuwvlokje op de grond te bekennen, terwijl hier alles vol lag met dikke pakken witte sneeuw. Nu begon ze zich af te vragen of in het stadje de sneeuw überhaupt nog wel een keer zou kunnen wegsmelten. Zou het eeuwige sneeuw zijn wat zich hier had gevestigd en hier voor altijd blijven liggen? Nee... dat kon toch niet? Het stadje was niet op een hoge berg gevestigd, maar op even grootte hoogte als de rest van Kalos. Dat hier dus sneeuw lag en de temperatuur vele malen lager was dan in andere plaatsen van Kalos was toch technisch gezien onmogelijk? Verward liep Taiga verder door de sneeuw om af en toe verveeld wat sneeuw een kant op te schoppen. Hier een Pokémon vangen die haar interesseerde ging dus niet werken. Katten en honden leefde namelijk niet in een koud klimaat zoals hier het geval was, maar in een veel warmer klimaat. Stom. Stom. Stom. Net toen ze zich weer wilde omdraaien om terug te keren naar het kleine hotelkamertje wat ze in de stad had gehuurd, viel haar blik op een redelijk groen bos wat zich in de verte gevestigd had. Hoe konden de bomen van dat bos nog bladeren hebben terwijl er overal sneeuw lag en alles zo goed als uitgestorven moest zijn. Spookte het hier in deze stad of zo, want dit verschijnsel ging haar toch echt wel veel te ver. Langzaam kwam ze tot stilstand om nieuwsgierig naar het levendige bos te kijken. Als bomen nog bladeren hadden in de winter en er onverklaarbare eeuwige sneeuw lag, waarom zouden hond-en katachtige Pokémon dan niet mogelijk zijn? Een kaart had ze niet aangezien de hare in stukjes gescheurd was en haar Holo Caster was vastgevroren door de kou. Het enige wat ze voor nu zou kunnen doen als ze het bos zou willen betreden was hopen dat ze iemand of iets zou tegenkomen die de weg wel wist en haar terug naar de uitgang zou willen brengen. Het was een enorm risico wat ze zou wagen, maar in de Frost Cavern had ze ook geluk gehad, dus waarom nu dan niet? Vastberaden stapte ze het bos in om nieuwsgierig om zich heen te kijken, totaal niet wetend aan welk stom idee ze nu weer begonnen was.
Na een poosje over een kronkelend pad door het bos te hebben gelopen begon ze toch wel aardig wat pijn in haar enkels te krijgen. Nu al had ze spijt dat ze niet terug was gekeerd naar het kleine hotelkamertje om warme chocolademelk te maken en uit te rusten. Na een heerlijke slaap had ze dan morgen fris aan de wandeling kunnen beginnen door het bos, maar nee hoor ze was weer ongeduldig geweest en moest zo nodig vandaag een nieuwe Pokémon hebben. Waarom ze de Pokémon perse vandaag wilde vangen wist ze niet, want ze had immers alle tijd van de wereld om dat te doen. Ze was pas net begonnen aan haar reis door Kalos en had nu al aardig wat nieuwe Pokémon tot haar beschikking. Wat ook niet te vergeten was dat ze ook nog niet in Hoenn was geweest, en na alle verhalen gehoord te hebben van de mensen die er wel naartoe waren geweest was ze nieuwsgierig geworden. Niet alleen naar Hoenn eruit zag, maar ook naar de Pokémon die hier in Kalos niet te vinden waren. Stel je eens voor dat daar nog meer hond- en katachtige Pokémon te vinden waren...
Doordat ze zo met haar hoofd in de wolken verder was gelopen had ze niet door dat ze al aardig diep het bos in was gewandeld. Alles leek precies hetzelfde door de hoeveelheid bomen die er stonden, maar schijn was deze keer bedrog. Het pad dat ze had gevolgd was veranderd van vorm en had nu nog meer bochten dan dat het eerst had gehad. Fijn... Hoe moest ze nou weer terug bij het stadje komen, én nog veel belangrijker het hotel waar ze voor deze avond verbleef. Op hoop van zegen pakte ze haar Holo Caster uit haar jaszak om haar handschoenen uit te trekken. Dit was het laatste redmiddel wat ze had aangezien ze nog geen enkel persoon in dit bos had gezien. Met een van haar vingers hield ze de powerknop ingedrukt om hoopvol te kijken of het ding überhaupt aan wilde gaan. "Kom op..." mompelde ze na enkele secondes. Het kleine beetje moet zakte in haar schoenen toen het ding nog steeds niet aanging, maar niet veel later volgde er een ping geluid. Een brede grijns verscheen op haar gezicht toen ze haar welbekende achtergrond op de home screen te zien kreeg. Opgelucht zette ze de GPS op de Holo Caster aan, waarna niet veel later op het beeld een route verscheen van hoe ze uit dit vervloekte bos kon komen. Opgelucht bukte ze voorover om haar handschoenen van de grond te willen pakken waardoor ze niet door had dat een Pokémon haar nieuwsgierig was benaderd. Ze had het beest wat achter haar stond helemaal niet door totdat ze ineens een flinke duw tegen haar rug aanvoelde. Doordat ze door de onverwachtse duw haar balans verloor, viel ze recht voorover met haar gezicht in de natte sneeuw. Woede borrelde zich in haar op toen er geen excuses werd aangeboden, maar wat echt het toppunt was was dat er géén hulp werd aangeboden. "Kun je niet uitkijken waar je loopt jij idioot?!" gromde ze kwaad om overeind te krabbelen. Verward keek ze om zich heen toen ze geen persoon zag, maar een zwartte Pokémon die net zoals zij op de grond was gevallen. De Pokémon keek haar verward aan na haar uitbarsting om vervolgens zelf ook maar overeind te komen. Ze had deze Pokémon pas vandaag voor het eerst in Kalos gezien wat bevestigd werd door een registratie piep dat van haar Pokédex afkwam. "Deino, the dark and dragon Pokémon. Deino tends to bite everything, and it is not a picky eater. If you're approaching it becomes carelessly dangerous. Lacking it's sight, it's unaware of his surroundings, so it bumps into things and eats anything that moves." Wacht wat?! Het was een draak Pokémon dat alles at wat bewoog?! Lijkbleek van angst keek Taiga naar de kleine draak die zijn kop schuin hield en haar leek aan te kijken. Ze kon niet zien of het dier ook daadwerkelijk haar kant op keek want hij had een zwartte vacht voor zijn ogen zitten. Wat wél zeker was was dat het beest er niet blij mee leek te zijn dat ze zonet een botsing hadden gehad, en precies voor dat had ze juist gevreesd. Stel je eens voor om een niet al te blije draak achter je aan te hebben die vervolgens zijn tanden in je zal zetten, puur omdat hij dacht dat je om op te eten was. Bang van haar eigen gedachtes om wat het dier allemaal met haar zou kunnen doen zette ze een paar stappen achteruit. Iets was ze beter niet had kunnen doen... Gelijk hief de Deino zijn kop om zich klaar te maken voor de aanval op het eten. Nee. Nee. Nee. Ze was hier niet gekomen om met een enge draak te vechten, maar om een Pokémon te vangen. Was dan alle moeite die ze had gedaan uiteindelijk voor niks geweest? In paniek haalde ze de eerste de beste Pokéball die ze kon vinden uit haar tas om die open te klikken. Nadat de rode straal van de Pokéball verdwenen was zag ze dat het Hide was die ze uit zijn warme Pokéball had gestoord. "Sorry, maar ik heb je hulp nodig met dát." Vol afschuw wees ze naar de Deino die nu verward zijn blik op de Shinx had gericht. Ze kon zijn gedachtes al lezen. Yummie extra eten voor vandaag. It's my lucky day! Nog een rilling gleed over haar rug bij deze gedachtes. Dat mocht ze dus mooi niet laten gaan gebeuren.
V.S. 
"Laten we het rustig aanpakken door met een Tackle te beginnen." Hide moest zich namelijk eerst warmlopen voordat ze met het echte gevecht konden gaan beginnen. Ze zag hoe Hide na haar commando in beweging kwam om met volle vaart richting de Deino te rennen. Net voordat Hide het beest een kopstoot kon geven ontweek deze het heel erg onhandig door opzij te springen. Waarom ontweek hij de aanval zo langzaam en onhandig in plaats van snel en soepel? Verward door de onhandigheid van het beest keek Taiga naar hoe Hide zich had omgedraaid en zich klaar had gemaakt om de volgende aanval uit te voeren. "Thunder Fang," sprak ze kortaf. Na haar commando zag ze hoe de slagtanden van de Shinx allemaal blauwe elektrische vonkjes om zich heen kregen, waarna hij richting de Deino toesnelde. Toen Hide uiteindelijk enkel meters van de Deino verwijderd was zag ze hoe er blauwkleurige wind rondom het beest heen verscheen. Ze had echt geen idee wat voor aanval het beest wilde gaan gebruiken, maar ze was er wel op haar hoede voor. Vlak voordat Hide enkele stappen van de Deino verwijderd was zag ze hoe het beest zijn bek opende om een blauwe straal richting haar Pokémon af te vuren. Ze wilde net het commando aan Hide geven om de straal te ontwijken, maar het was helemaal niet nodig om het te ontwijken. De blauwkleurige straal miste Hide met centimeters waardoor Taiga het niet kon laten om verward te fronsen. Wat was het beest zijn probleem? Had hij soms geen goed inschat vermogen? Best wel sneu nu je het zo bekijkt. Hide leek totaal geen medelijden met het beest zijn inschat vermogen te hebben, want zette zijn elektrisch geladen slagtanden al in het dier zijn nek. Een luide pijnkreet wat van de Deino afkwam was te horen toen hij een paar elektrische schokken door zijn lijf kreeg. In paniek probeerde hij Hide van zich af te schudden, maar Hide had zijn kaken compleet om zijn nek heen geklemd waardoor het niet zoals gehoopt lukte. De Deino leek een idee te krijgen toen zijn eerste idee niet zoals gehoopt werkte, want hij rende met Hide richting een van de bomen die er stonden. Met zijn zijkant probeerde de Deino Hide tegen de boom aan te beuken, maar ook de boom waar hij Hide tegenaan wilde beuken miste hij compleet. Nog steeds wist ze niet wat de Deino mankeerde, maar het had vast te maken met wat haar Pokédex tegen haar had gezegd. Lacking it's sight. Als dat het geval was vond ze dit wel erg overdreven en zielig voor het beest. Wow, wat? Ze vond een DRAAK Pokémon zielig. Doordat ze even met haar gedachtes niet bij het gevecht was had ze niet door dat de Deino ondanks zijn slechtte zicht toch een aanval had voorbereid. Met zijn scherpe tanden ontbloot kwam hij op Hide afgerend om deze in de Shinx zijn nek te zetten. Wow, zag hoe scherp die tanden waren! Alweer trok ze wit weg van angst toen de Deino erin slaagde om zijn vlijmscherpe tanden in Hide zijn nek te zetten. Wat moest ze nu doen? In paniek keek ze naar Hide die zo te zien verging van de pijn door de tanden in zijn nek. "Hide probeer zo min mogelijk te bewegen, zo doet het alleen nog maar meer pijn." Ze was nog maar net uitgesproken of de Deino begon als een gek met zijn kop te schudden. Doordat hij dat deed boorde zijn tanden steeds verder in Hide's nek waardoor ze kon zien dat deze het niet meer uit hield van de pijn. Stil blijven was dus duidelijk geen optie. "Discharge!" Om de Shinx zijn vacht verscheen gevaarlijk veel blauwe elektriciteit dat zich langzaam aan het opladen was. Geschrokken liet de Deino Hide los toen hij door had dat dit een aanval was, maar het was al te laat. Het arme ding werd door de elektriciteit die van de Shinx afkwam geraakt om van de pijn door zijn voorpoten heen te zakken. Trots keek Hide de kant op van zijn trainster wachtend op het commando om het dier af te maken, maar dat commando kwam er maar niet. In de war kwam hij dan ook de kant van zijn trainster opgelopen om te 'vragen' wat er ineens met haar aan de hand was. "Ik kan het niet," mompelde ze zachtjes. Waarom was ze zo zwak en kon ze het dier niet gewoon afmaken? Ze had nog maar één aanval nodig en het dier lag knock-out op de grond, maar iets weerhield haar er gewoon van om het te doen. Hide leek het er ook niet mee eens te zijn om ineens met het gevecht te stoppen, want hij begon uit protest naar haar te grommen. Haar eigen Pokémon compleet negerend liep ze stapje voor stapje heel voorzichtig naar de Deino toe. Er was iets goed mis met het beest.
Moest ze het wel doen? Wat als schijn bedrog was en het beest haar uit het niets ineens ging aanvallen? Voorzichtig ging ze bij de Deino op haar hurken zitten om er wantrouwend naar te kijken. Zijn toestand was zo te zien niet al te best, maar dat was logisch na al de klappen die hij van Hide had gehad. Ook de Shinx was uiteindelijk maar haar kant opgelopen om haar te beschermen als het nodig zou zijn. Met een zwakke glimlach keek ze naar Hide die naast haar zat, om vervolgens haar blik weer op de Deino te richten. Pas nu viel het haar op dat de Deino een gigantische kras had wat richting zijn rechteroog liep. Was het misschien zo dat hij nog slechter kon zien omdat hij aan een kant blind was? Oh nee... Dat was echt gewoon super zielig. Voorzichtig legde ze haar hand op het dier zijn kop om voorzichtig door zijn vacht heen te aaien. Ze hoorde hoe de Deino van uitputting aan het hijgen was om af en toe een pijnlijk geluid te maken. "Het spijt me zo..." mompelde ze zachtjes. Stom? Dat was ze zeker. Ze had het dier zelf aangevallen en nu bood ze haar excuses aan. "Ik was gewoon bang voor jou. Niet alleen voor jou hoor, voor elke Pokémon die op een draak lijkt of een draak is..." mompelde ze zachtjes, ondertussen de Deino verder aaiend. Uit het niets draaide de Deino plots zijn kop waardoor Taiga geschrokken haar hand terug trok. Waar was ze mee bezig? Waarom was ze hier nog? Straks ging dat ding haar in haar pols bijten en zou ze dood bloeden! Met haar ogen gesloten haalde ze diep adem toen ze alweer van die enge gedachtes kreeg. Nee, zo mocht ze nu niet denken. Het dier was half blind en had haar hulp nodig.. "Ik weet dat het misschien raar klinkt uit mijn mond, maar zou je met mij mee op reis willen?" vroeg ze zachtjes terwijl ze ondertussen haar hand weer op de kop had geplaatst. "Ik vind het knap hoe je ondanks je slechtte zicht probeert te vechten, en ik wil je daar graag bij helpen." Na haar woorden pakte ze een van de vijf rode Pokéballs uit haar tas om even naar de Deino te kijken. Natuurlijk was ze met een slechtziende Pokémon in het nadeel, maar ze kon hem er vast mee leren om te gaan. Tenminste dat wilde ze proberen, of het ging lukken was een ander verhaal. "Het is jou keuze," sprak ze nog voordat ze de Pokéball tegen het dier zijn flank drukte.
Tackle.
Thunder Fang.
Discharge.
