Not so smooth criminal

Ze stond op de uitkijk, Ena en Uta stonden bij haar. De Combusken was nog niet zo lang in haar team, maar ze konden het goed vinden en ze luisterde tenminste. Beter dan Hemlock, that's for sure. Ze zuchtte eventjes en knikte naar de Combusken. Die spuwde een kleine Ember aanval uit en liet daarmee het brandalarm af gaan.
Terwijl de mensen naar buiten rende en de bewaking probeerde om alles onder controle te krijgen, slipte het meisje naar binnen toe. Ze had een tas op haar rug en schoof steeds kleine dingetjes erin. Ondertussen stond Ena buiten, op de uitkijk, zorgend dat niemand haar zou zien en Uta rende met haar mee. De Houndour was diegene die voor afleiding kon zorgen als het fout zou uitpakken. Ze schrok dan ook een beetje toen ze opeens in haar nek werd gegrepen. "Uta," gromde Azalea. De shiny Houndour gromde ook een keer en spuwde daarna een paarse gifwolk uit. Ze haalde diep adem, sloeg de hand uit haar nek en rende ervan tussen, om vast te komen te staan door drie andere mannen met gasmaksers op. Geweldig, nu had ze echt een probleem.

Gavin zuchtte terwijl hij naar de trui keek die hij in zijn handen hield. De mouwen waren zeker lang genoeg, maar of het nu zo flatterend was…? Het had geen print, het had enkel touwtjes. Het zou een beetje strakker zijn dan normaal en om zijn borstkas spannen, maar Gavin was niet het type dat indruk wilde maken op de meisjes en ook zeker niet het idee wilde geven dat hij indruk wilde maken. Hij wilde het liefst zo min mogelijk aandacht. Hij was nog maar net uit Kalos. Hij had de afgelopen dagen aan een paar dingen gedacht. Hoe hij sommige mensen had ontmoet, hoe hij op een soort van rare manier met ze bevriend was geraakt en hoe hij met de één weer een andere band had dan met de ander. En uiteraard had hij ook gedacht aan hoe hij zijn nieuwe teamgenoot ging trainen. Electro liep momenteel naast hem en gaf een goedkeurend knikje. Gavin zuchtte, deed zijn half versleten trui uit en deed de nieuwe trui aan. Hij liep naar de kassa en betaalde gelijk voor de trui. Ze leken het geen probleem te vinden dat hij de trui al aanhad en met een snelle beweging ging hij de winkel weer uit. Hij had echt een hekel aan shoppen. Gavin stak zijn handen in zijn zakken en terwijl hij voorbij de etalages wandelde, werd zijn aandacht getrokken door een brandalarm dat af ging. Gelijk dacht hij aan Desperados die wel zou kunnen helpen en dus rende de jongen naar de winkel toe. Het eerste wat hij zag was een paarse wolk. Toen deze langzaam wegtrok, zag hij drie gasten met gasmaskers en een intimiderend uiterlijk tegenover een meisje staan. Hij kneep zijn ogen even samen toen hij dacht het meisje te herkennen. Wacht eens even… was dat niet Azalea? Gelijk schoot het moment door hem heen dat ze hem kuste en even twijfelde hij, maar toen zag hij de mannen en besloot om er toch tussen te gaan staan. Zijn voeten bewogen sneller naar voren dan hij voor mogelijk had gehouden toen één van de mannen een poging deed om haar aan te raken. ‘Blijf van haar af, wil je?’ vroeg hij pisnijdig terwijl hij de hand wegsloeg. ‘Dit zijn jouw zaken niet, jochie. Oprotten,’ sprak één van de mannen op een dreigende manier, maar een elektrisch geladen vuist voorkwam dat de man hem ook maar één keer kon aanraken. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg Gavin aan Azalea terwijl hij op zo’n manier voor haar ging staan dat zijn schouder het zicht op haar blokkeerde, zijn handen gebald tot vuisten en zijn blik uitdagend op de mannen gericht.

Haar brein maakte overuren, zoekend naar een uitweg. Ze had zichzelf in de problemen gewerkt en moest er nu zelf uit zien te komen. Misschien had Vincent gelijk gehad, misschien had ze dit leven op moeten geven, maar het was de enige manier hoe ze aan een beetje geld kon komen. Dus echt veel andere dingen kon ze niet doen. Maar nu moest ze zich eerst uit deze benarde situatie halen. Ze wilde net haar Combusken erbij roepen, of misschien zelfs haar Croagunk, toen ze opeens een bekende stem hoorde. Voor haar stond een jongen die al een tijd niet meer had gezien. "Gavin!" riep ze, waarbij haar stem bijna oversloeg. "Wat doe jij hier?" siste ze daarna. Ze floot haar Combusken bij zich en knikte eventjes. Deze deed een Flame Charge aanval om dichter bij het stel te komen en spuwde daarna een Ember aanval op de grond om de mannen op afstand te houden. "Problemen," gaf ze eerlijk toe aan Gavin, toen die vroeg wat er aan de hand was.

Gavin wist niet precies waarom, maar het feit dat ze zijn naam kende en dat ze hem over het algemeen herkende, deed hem ergens best wel goed. Het gaf hem meer het gevoel dat ze hem niet vergeten was, dat hij toch een belangrijk persoon was of in ieder geval een persoon die het waard was om herinnerd te worden door sommige mensen. Zouden Vivienne en Vincent hem ook nog kennen? Hij had geen idee. Zijn donkergrijze ogen keken haar aan. ‘Een trui kopen,’ zei hij droog en hij wees naar de trui die hij aanhad. Als hij wist dat hij haar zou ontmoeten, dan… ja, dan wat? Het was niet dat hij echt een ruime keuze aan kleding had aangezien de meeste kleding die hij had meegenomen al versleten was voordat hij aan zijn reis begon. Zijn moeder had hem aangeboden om zakgeld te geven, maar Gavin had dit wijselijk geweigerd. Hij had vorige week echter een weddenschap gewonnen in het hartje van Santalune City en had daarbij een smak geld verdiend. En daar had hij dus een trui en een broek van gekocht. Prachtig. Gavin gaf een knikje toen Azalea haar opmerking maakte. ‘Dat zie ik,’ zei hij droog. ‘Electro, help haar Combusken om die mannen op afstand te houden,’ droeg hij zijn Electabuzz op. Daarna keek hij weer naar Azalea. ‘Je moet toch wel iets heel ergs hebben gedaan als die mannen…’ En plotseling viel het hem in. Ze stonden in een winkel en die mannen waren overduidelijk de security. Dat wilde zeggen dat ze iets had proberen te stelen. ‘Stelen?’ siste hij haar toe. ‘Dat is echt het domste…’ Hij zuchtte. Waar was hij nu weer in verzeild geraakt? En hij denken dat die mannen daar stonden om het haar lastig te maken, om haar in de val te lokken voor iets vervelends. Hé, je wist tegenwoordig maar nooit met dat tuig dat rondliep. ‘Laten we hier snel uit proberen te geraken, want dadelijk komt de politie er ook nog eens bij.’

Haar roze ogen gleden even opzij toen Gavin begon over de trui en grinnikte eventjes. "Staat je goed," antwoorden ze oprecht, voordat ze haar aandacht weer richtte op de mannen die voor haar stonden. Ze had ondertussen nog steeds geen uitweg gevonden, maar misschien kon ze wel wat anders proberen om hier weg te komen.
Gavin liet zijn pokémon ook al helpen en samen met haar Combusken moest dit wel goed komen. "Ena, Double Kick," riep ze, waarbij de Combusken in de lucht sprong en twee mannen uit wist te schakelen met de Double Kick aanval. "Kom," siste ze daarna tegen Gavin. Ze pakte hem bij de pols en sleurde hem mee te winkel uit, waarbij ze de laatste man die overeind stond een tik tussen de benen gaf. Uta en Ena rende al snel achter hen aan, terwijl Azalea zichzelf behendig tussen de straten en steegjes wist te leiden.

Gavin voelde het bloed naar zijn wangen stijgen toen Azalea een compliment maakte. Hij had eerlijk gezegd niet verwacht dat ze zo zou reageren. Hij vond de trui zonder print nu net direct iets speciaal en vroeg zich af waarom ze het mooi bij hem vond staan, maar veel tijd om daar over na te denken had hij nu ook weer niet bepaald. Alles gebeurde veel te snel. Gavin wilde zijn armen over elkaar slaan om een tikkeltje intimiderend over te komen, maar daar had hij de kans niet voor omdat Azalea haar Combusken al een aanval liet uitvoeren die er gelijk voor zorgde dat twee van de drie mannen uitgeschakeld werden. ‘Maar…’ Hij kon het niet laten om te grinniken toen hij de gast die Azalea in zijn kruis had geraakt een beetje door elkaar zakte en liet zich door haar mee sleuren terwijl hij de naam van Electro riep. De Electabuzz draaide zich om en rende met zijn trainer mee. Omdat Gavin half mee gesleurd werd, kon hij zijn aandacht niet langer meer op zijn Electabuzz richten en diens plagende blik. En dus richtte de jongen zich zo goed mogelijk op het feit dat hij niet mocht struikelen omdat dat anders wel heel klungelig over zou komen, maar de manier waarop Azalea hem vasthield zorgde nu niet bepaald voor veel steun. Helemaal niet zelfs. Na een poosje rennen vond Gavin het wel welletjes. ‘Ik denk dat we ze wel kwijt zijn, hoor,’ sprak hij op een droge manier. Daarna zorgde hij er expres voor dat ze abrupt stil kwamen te staan door zijn voeten zo uit te steken dat hij erg afgeremd werd. Door de beweging schoot hij echter iets te ver naar voren omdat het meisje nog steeds vrij veel kracht had omdat ze hem dus mee aan het trekken was daarnet en dus kon hij niet voorkomen dat hij tegen haar knalde. Zijn hoofd bevond zich enkele centimeters van de hare en met een rood hoofd deed hij een stap naar achteren. ‘Misschien moet je een andere manier vinden om aan spullen te komen. Een eerlijke manier bijvoorbeeld,’ zei hij zo rustig mogelijk terwijl hij op de binnenkant van zijn wangen beet zodat de rode kleur hopelijk wat weg zou trekken.

Ze stopte met rennen op het moment dat ze Gavin hoorde zeggen dat ze ze wel zou hebben afgeschud. Ze keek op en merkte dat Gavin wel erg dicht tegen haar aanstond. Een rode kleur gleed over haar wangen heen en in een flits drukte ze kort haar lippen tegen de zijne, voordat ze hem van zich af duwde. Ze leunde tegen de muur, waar ze probeerde om op adem te komen. Een koude windvlaag zorgde ervoor dat ze eventjes stond te klappertanden, voordat ze zichzelf terug onder controle had en weer overeind kwam. Gavin herhaalde de woorden die ze eerst ook van Vincent had moeten verduren en zuchtte eventjes. "Je klinkt als een andere bekende van me," mompelde ze, iets geïrriteerder dan normaliter. "Ook leuk jou weer te zien," zei ze daarna, met een sarcastische ondertoon in d'r stem.

Gavin wilde net weer tegen haar beginnen praten toen hij verstijfde. Ze had hem namelijk wéér gekust. Deze keer iets sneller dan de vorige keer, maar ze had weer die lippen van haar op de zijne geduwd. Vond hij het erg? Hij speurde naar een antwoord in zijn momenteel niet echt actieve hersenen – die waarschijnlijk verlamd waren omdat hij nog nooit in zijn leven door een meisje was gekust en al zeker niet op zo’n manier – maar daar kon hij niet direct een antwoord vinden. Hij had eerder zin om tegen haar uit te barsten dan dat hij echt zin had om normaal te reageren, want in zijn ogen was dit niet normaal. Zij moest iemand kussen die ze leuk vond, waar ze van hield en waar ze verliefd op was. Na twee ontmoetingen kon je nog niet verliefd op elkaar zijn. Gavin was heus niet zo schijnheilig dat hij geloofde in liefde op het eerste gezicht en al helemaal niet zo stom om te denken dat een meisje ooit gevoelens voor hém zou hebben. Meisjes hielden meer van jongens met minder ingewikkelde karakters, een wat beter uiterlijk en natuurlijk dat goddelijke bovenlijf. Dacht hij nu echt dat een meisje zijn littekens zou accepteren of net zou doen alsof ze niet bestonden? Nee, natuurlijk niet. Dat was veel te hoopvol van hem om te denken. Hij rolde kwaad met zijn ogen op haar opmerking, deed weer een stap naar voren waarbij hij de kleiner wordende afstand tussen hun negeerde en pakte haar bij haar schouders vast. Niet stevig, gewoon een goede grip. ‘Waarom kus je me?’ vroeg hij geërgerd. ‘Je houdt niet van me, je vindt me niet leuk, we kennen elkaar maar even…’ Hij liet een korte stilte vallen. ‘Dus waarom kus je me? Of doe je dit bij alle jongens?’ Hij kon niet ontkennen dat hij een steek van ergernis voelde bij het idee dat ze dat inderdaad deed, maar hij probeerde zijn gezicht zo ontspannen mogelijk te houden zodat ze daar in elk geval niks aan kon merken.

Ze stak haar handen boven d'r hoofd toen ze werd tegensproken en draaide zich om. "Dan niet," zei ze op een rustige toon. Ze liet d'r handen weer zakken en pakte uit haar zak een van de laatste peuken die ze had en stak deze aan met een lucifer. Ze twijfelde eventjes, maar hielt haar toen toch het bijna lege pakje voor aan de jongen. "As if you didn't like it," zei ze daarna ontspannen, terwijl ze een rook wolk uit blies. "Als je 't niet leuk had gevonden had je me al eerder van je afgeduwd, maar dat deed je niet," vervolgde ze. Ze ging tegen de muur aanstaan en zetten een voet er tegenaan, waarna ze haar roze ogen op de jongen gericht hielt. "En nee, ik doe dit niet bij elke jongen. Zouden ze willen. Nee, alleen de speciale gevallen krijgen deze treatment. And trust me, there aren't a lot who are my special case," zei ze met een kleine glimlach. "And who said I didn't like you?" grinnikte ze erachteraan.

Ja, hij had wel nood aan een sigaret, maar wist niet of dit het juiste moment was om te gaan roken. Hij wilde nog veel tegen haar zeggen en een sigaret zou hem daarin alleen maar belemmeren. Aan de andere kant wist hij niet zeker of hij wel de moed had om dit gesprek vol te houden, want dit gesprek begon een wending te krijgen dat ver uit zijn comfortzone lag. Een meisje uit de handen van een paar bodyguards helpen vond hij al veel te ver liggen uit zijn comfortzone, maar een gesprek dat richting het ‘ik vind je leuk’-gedeelte ging, vond hij nog wel erger. Een sigaret kon hem wel kalmeren. Hij wierp een blik op het bijna lege pakje en twijfelde even, maar wilde zich niet laten kennen en nam er toch een. Hij had licht getwijfeld omdat ze niet echt veel geld had en omdat ze weinig sigaretten had, maar zijn drang was schijnbaar groter dan zijn zorg. Nee, zijn kopzorgen waren groter dan zijn zorg over haar geld. Hij stak het ding in zijn mond, pakte een aansteker uit zijn jaszak en knipte de aansteker aan zodat het vuurtje de top brandde. Zijn ogen gleden naar haar toen ze weer begon met praten. ‘Misschien was ik te verbaasd om je van me af te duwen,’ zei hij, maar het klonk zo zacht en zwak dat hij dat zelf niet geloofde. Toch was het allemaal heel plotseling gebeurd, maar hij had haar niet geslagen zoals hij bij een ander meisje zou doen als deze het ook maar zou proberen om hem ongewild te zoenen. ‘I don’t want to be your special case along with a couple of other guys. That’s not my thing,’ zei hij bot tegen haar. Nee, hij wilde geen speeltje van haar worden die ze maar kon zoenen wanneer ze wilde. Want als dat het geval was, zou hij de volgende keer niet aarzelen om haar een klap tegen haar wang te geven. Misschien niet zo fel als hij in het begin zou hebben gedaan, maar toch wel hard genoeg om haar de waarschuwing te laten begrijpen. Haar volgende woorden lieten zijn mond bijna zo wijd open gaan dat de sigaret zijn balans verloor en bijna uit zijn mond kukelde. ‘You can’t like me with just two meetings,’ zei hij sarcastisch. ‘That’s impossible. And if you think that this is all just a funny little game, then I’m out. I don’t like these games.’ Hij keek haar nijdig aan terwijl hij een trek van zijn sigaret nam. Iets te diep schijnbaar, want het begon te kriebelen in zijn keel en Gavin deed zijn best om niet te hoesten waardoor er af en toe kleine kuchjes ontsnapten.