Esperception

Parfum Palace. Geen plaats die ze echt wilde bezoeken. Met Tahlia aan haar zijde wandelde Lilith tussen het hoge gras door buiten het gebouw. Ze was hier niet met een speciale opdracht, nee, ze had een vrije dag genomen en om de een of andere reden hadden haar voeten haar hier heen gelopen. Het was alweer namiddag, een teken dat ze lang hadden gewandeld. Maar het was zo slecht nog niet. Voor de verandering zat ze geen saai papier werk te doen en kon ze haar benen strekken. Sinds ze naar Kalos was gekomen had ze steeds minder moeten doen. Geen kleine inbraken meer, geen tripjes door de nacht. Natuurlijk zou het uiteindelijk wel weer komen, maar nu niet. Waarschijnlijk was na de hele mislukte operatie in Sinnoh opgedragen haar minder.. serieuze opdrachten te geven. En ze begreep dat. Ondanks dat het niet haar fout was geweest dat het in het honderd was gelopen was ze de tijd daarna een wrak geweest. Niet iemand die je belangrijke taken toevertrouwd. Ze moest gewoon weer omhoog klimmen naar betere rangen. En dat kon ze niet doen in de stoffige archieven om dingen te regelen waar andere te lui voor waren. Tahlia liet een geluidje horen en trok de aandacht van haar trainer.

"Wat is er?" Lilith verplaatste haar aandacht naar haar Piplup, waarschijnlijk de enige pokémon waar ze nooit boos op zou kunnen worden. De kleine pokémon wees naar voren. Het gras voor hun was compleet plat gedrukt in een perfecte cirkel. In het midden zat een kleine, ineengekrompen grijze pokémon wie haar oren hard tegen haar hoofd drukte. De cirkel was best groot, misschien drie meter in diameter, en het was duidelijk dat de pokémon van slag was. Bij het horen van Lilith's stem schrok de kleine katachtige op en kwam overeind. Met grote, geschrokken ogen keek het grijze wezen het meisje aan en rende toen weg tussen het overeind staande gras. "O.. kay," Lilith liep de cirkel binnen en zakte door haar knieën. Ze was geen Scientist, maar zelfs zij kon vertellen dat de mysterieuze pokémon waarschijnlijk de oorzaak was van het kapot gedrukte gras. Wat een vreemd wezen. Jammer dat ze haar niet had gescand met haar pokédex, dan had ze kunnen uitvinden wat voor pokémon het was. Ach, ze had toch niks beters te doen. Lilith ritste haar broekzak open en rommelde erin rond tot ze de pokéball van haar Growlithe te pakken had. "Malice, we gaan op een avontuur," sprak ze met een koele glimlach tegen de hond. Malice blafte enthousiast en sloeg wild met haar staart heen en weer. Ze had er zin in!

"Hm, ik denk niet dat ze hier is geweest," Lilith onderzocht een duidelijk spoor van platgetrapt gras, maar het leek van een grotere pokémon te zijn geweest. Jammer. Malice rende ergens in de verte rond en probeerde het geurspoor te volgen. Tahlia had ze maar terug in haar pokéball gedaan, ze was niet handig genoeg om mee te blijven waggelen. Maar Malice leek ook niet zo succesvol. Verward bleef de pup rondjes draaien en blafte naar haar trainer. "Niks?" vroeg Lilith, licht teleurgesteld, en zuchtte. Misschien was het tijd om naar huis te gaan. Er was toch niks te vinden buiten de rare, katachtige pokémon. Ze draaide zich om en kon net een gil onderdrukken. De pokémon zweefde vlak voor haar neus en keek haar met haar grote, paarse ogen aan. Het kon ook al vliegen? Great. Malice rende wild blaffend op de wilde pokémon af terwijl Lilith licht voorovergebogen stond met haar hand op haar hart. Het klopte als een bezetene. "Malice," wist ze uit te brengen. "Rustig aan." Anders zou ze de pokémon nooit kunnen scannen. Maar de wilde kat had zich al omgedraaid en was weggeschoten.. weggevlogen. Teleurgesteld kwam de Growlithe terug en bleef voor haar trainer staan. Lilith wierp de pup een geïrriteerde blik toe en begon in de richting te lopen waar de wilde pokémon heen was verdwenen.

"Blijf jij maar hier wachten," droeg Lilith haar Growlithe op. "En niks in de fik steken - wacht." Ze rommelde in haar tas en liet Jack verschijnen. De Samurott keek haar met zijn intimiderende ogen aan en wachtte op een commando. "Zorg voor dat stuk ongeluk," en met die woorden verdween Lilith in de richting waar de grijze pokémon heen was gegaan. Ze had Malice ook normaal kunnen terug keren, maar ze wilde haar op de uitkijk voor het geval dat. "Waar ben je?" mompelde Lilith terwijl ze door het hoge gras liep. Het was bijna een slechte horror film. Het enige wat ze miste was de nacht - al begon het wel al langzaam te schemeren - en spookachtige geluiden. Of een monster. Al zou de kat prima de rol van enge pop kunnen vervullen. Een zachte ritseling was rechts van haar te horen en voor een moment kon ze haar hart horen kloppen. Oké, ze was een horror liefhebster, maar films waren niet echt. Dit wel. Een onhoorbare klap leek plaats te vinden en opeens lag ze op de grond. Terwijl ze probeerde achter te komen dat in Arceusnaam de reden van de ontploffing was geweest, klonk er een zacht piepen rechts van haar. Verdoofd lag Lilith op de grond en keek in de richting van het geluid. Tussen het lange gras kwam de kleine pokémon aangelopen met tranen in haar wijd opengesperde ogen. "J.. ij," mompelde Lilith terwijl ze het gevoel in haar vingers terug probeerde te krijgen. De grijze pokémon kwam voorzichtig dichterbij en raakte de wang van het meisje aan met haar zachte pootje. Alsof ze zeker wilde maken dat ze niemand had vermoord.

Het duurde nog even voor de zich weer kon bewegen en in de tussentijd had de kat haar zijde niet verlaten. Toen ze merkte dat ze haar handen weer kon strekken deed Lilith voorzichtig een poging overeind te komen. Beter had dit geen permanente schade achtergelaten. Ze kreunde toen ze overeind zat en rechte haar rug. Het voelde alsof ze al haar spieren al een eeuwigheid niet meer had bewogen. De grijze pokémon leek voor een moment te willen vluchten, maar bleef toch onzeker staan. Lilith keek een moment naar de pokémon en viste toen snel haar pokédex tevoorschijn. "Espurr, the Restraint Pokémon. The organ that emits its intense psychic power is sheltered by its ears to keep power from leaking out. It has enough psychic energy to blast everything within 300 feet of itself, but it has no control over its power." Piepte het ding in zijn mechanische stem. "Dus dit is jou schuld," mompelde Lilith met haar blik op de kat. De Espurr piepte zachtjes en keek haar treurig aan. De dex had gezegd dat het een oncontroleerbare kracht was.. waarschijnlijk had ze geluk dat ze nog steeds in leven was. "Hey, het maakt niet uit," opeens voelde ze medelijden met het kleine wezen. De eerste keer dat ze medelijden had in een lange tijd. De arme Espurr had waarschijnlijk haar hele leven al problemen met haar krachten terwijl ze er niks aan kon doen. Het deed haar een beetje denken aan haarzelf toen ze nog haar 'normale' leven had in Sinnoh. Dat was een lange tijd geleden. De Espurr liet een zacht snorren horen, alsof de woorden haar gerust stelden. Toen ritselde het gras wild en schoot ze er angstig vandoor.

"Wat doe jij hier?" Lilith's uitdrukking was ongeveer zo vrolijk als een donderwolk. Malice keek haar vrolijk aan en blafte. Het was dat ze nog steeds geen complete controle over haar lichaam had, anders had ze de hond meteen terug in haar pokéball gestopt en daar gehouden tot ze vond dat de Growlithe genoeg straf had gehad. Jammer genoeg werkten haar benen nog steeds niet helemaal mee en had ze de energie niet tegen het beest te schreeuwen. "Waar is Jack?" vermoeid keek Lilith haar pup aan. Malice blafte en draaide zich om om haar trainer naar de Samurott te leiden. Langzaam kwam Lilith overeind en deed haar best niet meteen weer door haar knieën te zakken. De kracht van Espurr was sterk, dat was duidelijk. Voor ze haar Growlithe volgde wierp ze nog snel een blik door de lange grasstengels. Een perfecte cirkel van platgedrukt gras.

"Jack! Ben je oké?" geschrokken rende Lilith op de Samurott af. Niet alleen had hij vuur moeten blussen - veroorzaakt door Malice natuurlijk - maar ook lag een verslagen Scolipede naast hem. Ze had geen idee of het monster nog in leven was, maar het zag ernaar uit dat hij het niet zonder een gevecht had opgegeven. "Jij," siste de zwartharige naar haar Growlithe. Schaapachtig keek Malice haar met een schuin gehouden kop aan, alsof ze geen idee had wat er was gebeurt. Lilith liet een geërgerde zucht horen en liet Jack terug keren. De Samurott was niet meer in beste staat en het was beter als ze hem weer opsloot in zijn pokéball. "We gaan naar huis," de kille blik in haar ogen maakten het duidelijk dat ze meer vervelend gedrag niet zou dulden. Malice blafte zachtjes en trippelde met haar trainer mee. Lilith was nog steeds niet zo snel, maar snel genoeg om kordaat passen te zetten en voor de pup uit te lopen.

Ze waren verdwaald. Puzzelend keek Lilith om zich heen terwijl ze probeerde te bedenken waar ze vandaan waren gekomen. Malice was ook geen grote hulp en keek haar trainer alleen ondeugend aan. Als de Growlithe nog iets zou uithalen.. een ritseling in het gras schrok het duo op. Dit kon echt een horror film zijn. Gewoon een of andere trainer groep wie verdwaalde in het lange gras rondom het Parfum Palace en dan moest vechten tegen verschillende monsterlijke pokémon. Zoals Scolipede of Aegislash, met een Espurr als grote finale natuurlijk. Zij zou het kijken, alleen al omdat het relatable was. De Espurr stak haar kop tussen het gras vandaan en keek haar onzeker aan. "Wat is er?" mompelde Lilith tegen de pokémon, niet willen toegeven dat de Espurr haar licht had laten schrikken. Normaal zou ze Malice op de kleine stalker hebben afgestuurd, maar ze mocht de grijze kat wel. Niet alleen omdat het aan haarzelf deed denken, maar ook omdat ze genoeg kracht in haar oren bezat om alles binnen negentig meter op te blazen. Ze hadden echt geluk dat ze nog in leven waren. De Espurr wierp een onzekere blik op Malice en vloog toen naar voren. Nog onzekerder raakte ze de schouder van het meisje aan en ging erop staan. Malice blafte agressief, duidelijk zin in een gevecht met de kleine kat. De Espurr kromp ineen en probeerde zich in Lilith's haar te verstoppen. "Oké, dat is genoeg," ze had het helemaal gehad met de hond. "Terug in je pokéball."

In plaats van Malice had ze Esper naar buiten geroepen. De Espeon was veel fijner gezelschap dan de vuurhond. Daarbij, de paarse pokémon leek de Espurr wel te mogen aangezien de twee vriendelijk een gesprek hadden gevoerd. En in tegenstelling tot de Growlithe was de Espurr wel van hulp. De kleine pokémon wist de route aan Esper te vertellen en de Espeon leidde haar trainer richting uitgang. Of in elk geval, ze hoopte dat het de uitgang was. Het was geen korte reis, maar uiteindelijk bereikten ze de helling die naar het grote pad leidde waardoor ze terug naar Camphrier konden en zo naar Lumiose. Ze was wel toe aan haar bed. Kon ze de schok eruit slapen die de Espurr had veroorzaakt. Niet dat ze de kat de schuld gaf, de arme pokémon was waarschijnlijk net zo erg geschrokken als zij. "We zijn er," mompelde Lilith terwijl ze de heuvel op klom. De Espurr zette zich af van haar schouder en bleef voor haar gezicht zweven. Onzeker keek de kleine kat haar aan en landde toen op de grond. Met haar grote, spookachtige ogen keek ze Esper voor een moment aan en mauwde wat tegen de Espeon. Esper reageerde vriendelijk, maar met een zekere serieuze koelte als ondertoon. Lilith staarde een moment naar de pokémon en rekte zich toen uit. Ze had geen idee waar ze het over hadden en ze zou er ook niet achter komen. Esper mauwde opeens luid om haar trainers aandacht te trekken en keek haar vastbesloten aan. Ze knikte naar de kleine onzekere, maar toch vastbesloten Espurr. "Wat?" Lilith keek haar pokémon niet begrijpend aan. Esper liet de rode steen in haar kop opgloeien als antwoord. "Een gevecht?" licht verbaasd keek Lilith naar de Espurr. Espurr waren volgens de dex - op hun oncontroleerbare krachten na - niet super sterke pokémon. "Hm, oké," gaapte ze. Als de Espurr het wilde, waarom de kans afpakken?

V.S.

Esper stapte vastbesloten naar voren en mauwde als teken dat ze er klaar voor was. De Espurr mauwde zachtjes als antwoord en keek haar tegenstander met haar grote ogen aan. "Esper, Swift," droeg Lilith haar pokémon op. Aangezien beide kanten pure Psychic types waren had het weinig nut die aanvallen te gebruiken. Gelukkig had Esper nog wel wat andere aanvallen achter de hand. Sterren verschenen rondom de Espeon en schoten op de Espurr af. Onmogelijk om de aanval te ontwijken deed de kleine, grijze pokémon haar best zichzelf met haar kleine pootjes te beschermen en zette daarna een Light Screen op als verdere bescherming. Een gouden gloed verscheen op de Espurr en de kleine pokémon schoot naar voren om aan te vallen met een Scratch. "Sand Attack." Esper schopte zand omhoog, in de grote, ronde ogen van haar tegenstander. In plaats van de aanval af te breken bleef de Espurr doorrennen alsof er niks was gebeurt. Lilith vloekte binnensmonds toen ze herinnerde dat een van de ability's die ze pokédex had aangegeven Keen Eye was geweest. En Sand Attack werkte niet bij een pokémon met die ability. De Espurr's nagels gleden over het paarse vacht van Esper terwijl de Espeon wegsprong, een klein rood spoor van bloed achterlatend.

"Esper, Shadow Ball," sprak Lilith tegen haar pokémon. Een aanval die super effectief was tegen de kleine Espurr. Ze was blij dat ze het ding voor een koopje te pakken had weten te krijgen. Een zwarte blob verscheen bij Esper's bek en schoot op de Espurr af. De kleine pokémon probeerde de aanval te ontwijken, maar jammer genoeg was Esper goed in richten. In elk geval was de schade minder door de Light Screen. In reactie mauwde de grijze pokémon luid. Lilith voelde hoe ze reflexief in elkaar dook. Om de een of andere reden raakte de schreeuw iets in haar, iets diep van binnen. Maar ze kon haar vinger er niet op leggen. Esper dook ook licht ineen, maar was vastbesloten verder te vechten. "Tail Whip en nog een Shadow Ball," damn, ze was roestig geworden in vechten. Normaal was ze al geen echte vechter geweest, maar het voelde alsof ze maar voor de helft wist wat ze aan het doen was. Esper mauwde bemoedigend en zwaaide met haar staart richting haar tegenstander. De Espurr kwam op de Espeon af, maar ze leek niet te willen aanvallen. Met grote, bedelende ogen keek ze Esper aan en toen ze dichtbij genoeg was.. sloeg ze toe. Esper liet een geschrokken schreeuw horen en sprong naar achteren. Ze had haar focus laten zakken en was geraakt door een Covet, iets wat ze absoluut niet moest doen. Aan de andere kant, ze was niet echt de vechter. Dat was Malice. Maar aangezien de Growlithe de Espurr aan stukken zou scheuren was dat geen goed idee. Snel vormde Esper nog een zwarte blob en schoot die op haar tegenstander af. Ze miste.

De Espurr wist de aanval te ontwijken en bleef ongeveer een meter boven de grond zweven. Haar ogen lichtte een moment blauw op en Esper kromp licht ineen. Het deed niet erg veel schade, maar hoofdpijn kon niemand waarderen. De Espeon mauwde en rechte haar rug als teken dat ze nog stond. Een Confusion zou haar niet verslaan! "C'mon Esper," zuchtte Lilith tegen haar pokémon. "Shadow Ball, is toch niet zo moeilijk?" De Espeon mauwde zachtjes en vormde een derde zwarte blob. Geconcentreerd keek ze naar haar tegenstander en schoot het ding op die af. De Espurr deed een poging weg te schieten, maar de zwarte bal raakte haar tegen haar schouder. De kleine pokémon kromp ineen en probeerde de Espeon te raken met een Psybeam. De gekleurde straal miste de paarse pokémon compleet en raakte een boom in de verte. Een boze schreeuw klonk, maar Lilith had geen zin of gevoel van verantwoordelijkheid om haar excuses aan te bieden. Bovendien kwam niemand op haar af. Zou wel goed zijn. "Future Sight!" misschien niet de meest effectieve aanval, maar wel de krachtigste. Terwijl de ogen van Esper opgloeiden gaf de Espurr een tweede Disarming Voice. Het was werkelijk een onprettig geluid..

"Shadow Ball," droeg Lilith haar pokémon op. Het was de krachtigste aanval, dus waarom die niet blijven gebruiken? De Light Screen was ondertussen ook uitgewerkt. Een zwarte blob schoot op de Espurr af die al te moe leek de aanval te ontwijken. De zwarte massa raakte haar in haar buik en ze met een vurige blik gebruikte ze een Leer op haar tegenstander. Esper zwiepte een keer met haar staart en klauwde de grond met haar poten. Alsof ze al had gewonnen. Opeens kromp de Espurr ineen terwijl de een onzichtbare kracht op zich gedrukt kreeg. De Future Sight had haar geraakt en zorgde er voor een moment voor dat ze niks kon doen. Esper wilde van de kans gebruik maken en vuurde nog een Shadow Ball op haar kleine tegenstander af. Wonder boven wonder wist de Espurr de blob te ontwijken en schoot naar voren met een Covet. Hoewel ze misschien niet zo onschuldig was als eerst wist ze Esper te verrassen en raakte ze de paarse pokémon. De Espeon siste en viel razend snel aan met een Quick Attack, niet eens meer de commando's van haar trainer afwachtend. De Espurr werd naar achteren geslagen en bleef een moment liggen. Duidelijk uitgeput van het gevecht. Toch wist ze met haar gebundelde krachten een Confusion op haar tegenstander af te vuren. Esper verwachtte de aanval niet en werd geraakt. Ze zwiepte met haar staart, deze keer wel afwachtend naar haar trainer's commando.

"Maar het af met een Swift," droeg Lilith haar pokémon op, het was duidelijk dat de Espurr zo goed als verslagen was. Genadeloos liet Esper de witte sterren op de kleinere, grijze pokémon neer regenen. Ze mocht dat wel een erg vriendelijke pokémon zijn, maar in gevecht moest ze alles geven. De Espurr probeerde haar nog wel te intimideren met een Leer, maar het had allemaal geen zin. Uitgeput zakte de kat tegen de grond en bleef daar liggen. Esper draaide zich naar haar trainer, onzeker hoe het verder ging. Ze had dit nog nooit meegemaakt. "Hey, ben je oké?" Lilith knielde bij de verslagen Espurr neer en keek die onderzoekend aan. De kleine grijze pokémon stak haar poten in de lucht alsof ze wilde worden opgepakt. "Hm," nadenkend staarde de zwartharige naar de kleine pokémon. Ergens wilde ze de Espurr wel aan haar team toevoegen. "Luister, ik ga je meenemen," mompelde ze tegen de pokémon terwijl ze een lege pokéball zocht. "Als je niet mee wil laat ik je achter." Ze viste een van de oranje dingen tevoorschijn en hield die voor de Espurr. Met grote, angstige ogen staarde de wilde pokémon een moment naar het ding en raakte het toen voorzichtig aan. Een geschrokken piep klonk en toen was het grijze wezen opgeslokt door het ding. Wiebelend lag de pokéball in Lilith's hand. Nu was het alleen nog de vraag of het ding dicht zou blijven.

Esper
3x Shadow Ball
2x Swift
1x Future Sight
1x Quick Attack

1x Tail Whip

Espurr ♀
2x Disarming Voice
2x Covet
2x Confusion
1x Scratch

1x Light Screen
2x Leer