Abomasnow Research

Het gebeurde niet vaak dat Tiffany ergens heen ging omdat ze een opdracht had gekregen. Meestal ging ze gewoon ergens heen en zag ze wel of er iets te doen was of niet. Heel zelden koos ze een belangrijke opdracht uit van het bord om mee bezig te gaan. Vandaag had ze daar voor gekozen, voornamelijk omdat ze eigenlijk een video moest editten en dat maar al te graag uitstelde. Dat deed ze door zich bezig te houden met haar taken als Ranger en in dit geval dus ook een quest. Ra wist van niks toen hij zijn Pokéball uit gelaten werd. Ze informeerde hem wel dat ze een opdracht hadden, maar niet dat dit voornamelijk was omdat ze haar andere taken aan het uitstellen was. Vloggen was toch eigenlijk meer een hobby dan een baan aan het worden. Haar Ranger rang had juist het tegenovergestelde: dat werd steeds belangrijker.

“We gaan eerst naar de onderzoeker toe,” legde Tiffany uit terwijl ze op Ra’s rug zat en hij haar naar de juiste stad bracht. “Volgens mij wilde hij een Abomasnow hebben, maar ik wil eerst zeker weten dat hij geen oplichter is.” De Charizard gaf geen verbale reactie, maar maakte wel een knikkende beweging met zijn kop. Hij vond het allemaal wel best. Zolang hij aan het einde van de dag maar een dutje mocht doen en eten kreeg, maar daar zou Tiffany wel voor zorgen.

Niet al te veel later kwamen ze aan bij Anistar City, waar de wetenschapper al op hen stond te wachten. Tiffany had geregeld dat hij in de buurt van route 17 op haar kon wachten, omdat daar de Pokémon die hij nodig had te vinden was. Ze herkende hem aan zijn lange witte jas, welke nog een flink stuk onder zijn winterjas uit kwam. Ze liet Ra naast hem landen, maar kwam niet van de rug van de Charizard af. “Had iemand hier een Ranger bestelt?” vroeg ze met een brede glimlach. De man had zijn blik op haar gehouden terwijl ze er aan was gekomen en weerspiegelde de glimlach, al was de zijne veel groter. “Absoluut! Fijn dat je zo snel kon komen!” Om de een of andere reden had Tiffany niet zulk enthousiasme verwacht. Het maakte haar echter alleen maar vrolijker. “Ik ben gevraagd om onderzoek te doen naar Abomasnow, dus als je er eentje kan brengen, wild of niet, zou dat helemaal geweldig zijn.” Tiffany knikte. Dat had ze al begrepen van het bericht op het Ranger Net. “Wat zijn het precies voor onderzoeken?” vroeg de brunette voor de zekerheid. De man leek door te hebben waar ze op doelde, want hij schoot meteen in de verdediging. “Oh, geen onderzoeken die hem pijn zullen doen natuurlijk! We willen een klein DNA sample en een paar oefeningen doen met zijn aanvallen, daarna laten we hem weer los de natuur in.” Ondanks dat hij zichzelf zo snel verdedigde, klonk hij wel geloofwaardig. Tiffany zag niet in waarom ze hem niet moest vertrouwen. “Prima. Als u wilt, kunt u bij een café in de buurt wachten, dan ben ik binnen een uurtje terug,” stelde Tiffany voor. “Zo snel al?” kreeg ze verbaasd terug te horen. Haar grijns veranderde daardoor in een zelfvoldane. “Maar natuurlijk. Tiffany Marchetti levert geen halfbakken werk.” Een ander had misschien ongelovig naar Tiffany gekeken, maar de onderzoeker voor haar was alleen maar onder de indruk. “Nou, dan kijk ik uit naar je terugkomst! Tot dadelijk!” zei hij, voor hij zich naar het café verplaatste. Tiffany zwaaide hem uit en gaf Ra toen de opdracht om op te vliegen. Ze konden een Abomasnow sneller vinden als ze zo veel mogelijk terrein konden overzien. Sowieso was te voet gevaarlijk met de dikke laag sneeuw.

De brunette had deze taak mogelijk onderschat. Ze had geluk dat er niet te veel sneeuw viel, anders zou het misschien nog moeilijker zijn. De koude wind was op zichzelf al erg genoeg. Het maakte het niet beter dat het veel moeilijker bleek te zijn om Pokémon te spotten van bovenaf en ze daarom al snel Ra veel lager liet vliegen. Hoog genoeg om reizigers te ontwijken, maar ze zag zo wel een stuk minder van de omgeving. Je zou denken dat je van dichterbij veel beter een gedrocht als Abomasnow kon vinden, maar ook dat bleek erg tegen te vallen. Tiffany was net een poging aan het doen om een plan te bedenken toen ze een gil hoorde. Als de ware Ranger die ze was liet ze meteen haar trouwe Charizard er op af vliegen.

Het bleek bingo te zijn. Een Abomasnow was een reiziger aan het aanvallen, terwijl zo te zien zijn Skarmory door de Pokémon was uitgeschakeld. Wilde Pokémon vielen normaalgesproken geen mensen aan. Deze moest wel een erg slechte dag hebben om daar zomaar aan te beginnen.

Zonder twijfel liet Tiffany zich van Ra vallen, om tot haar heupen in de sneeuw te belanden. Ze vloekte luid, waardoor de Abomasnow haar opmerkte en zich omdraaide. Het was haar gelukt om hem bij de trainer weg te krijgen – wie nu zijn Skarmory terug liet keren en er razendsnel vandoor ging, de schijterd – maar nu kwam hij op haar af. Shit. Wegrennen was voor haar niet echt een optie, want zij was natuurlijk op het diepe stuk terecht gekomen. Ze moest de Pokémon ook met zich mee hebben – in een kalmere staat dan dit, want hier zou de onderzoeker niet blij mee zijn. “Uhh, Ra?” probeerde ze dan maar. Ra stapte naar voren en brulde naar de Abomasnow. Tiffany deed een poging om zichzelf uit de sneeuw te hijsen, maar het werkte niet bepaald.

Abomasnow brulde terug. Wel, hij viel tenminste nog niet aan. Dat had Tiffany niet moeten denken, want direct daarna werd er een Ice Punch aanval geladen en op Ra afgevuurd. Ra hield het tegen met zijn klauwen, waardoor zijn halve arm bevroor. Kwaad liet hij vlammen in zijn bek ontstaan. “Die krijg je terug, rotzak! Fire Fang!” riep Tiffany. De vlammen in Ra’s bek werden groter en hij wilde toehappen, maar voor hij zijn kaken kon sluiten werd er een vuist in geduwd en kreeg hij een bek vol gesmolten ijs. Hij deinsde achteruit, waarbij hij bijna zijn trainer raakte met zijn vlammende staart. Het enige voordeel wat dit had was dat de sneeuw om Tiffany heen zachter werd, al was dat eigenlijk alleen maar meer een nadeel. Ze kon immers nog steeds niet wegrennen, en nu voelde ze haar broek nog natter worden dan hij net al was.

“Aangezien het van dichtbij niet werkt, moet van een afstand wel lukken. Flame Burst!” Terwijl de Charizard zijn aanval uitvoerde, pakte Tiffany de styler er bij. Ze wachtte tot de aanval zijn werk had gedaan en Abomasnow had verzwakt voor ze het ding afvuurde in een poging om hem te pakken. Ze ging er van uit dat de eerste poging niet zou lukken, aangezien het een flinke Pokémon was en hij duidelijk van slag was, maar de aanval had zo te zien meer effect gehad dan ze had verwacht en hij bleef eigenlijk de hele tijd stil staan. Het duurde toch even voor de witte gloed zich begon te vormen. Toen leek Abomasnow door te krijgen waar ze mee bezig was en blies hij alsnog de Styler uit zijn baan met Icy Wind. Het ding keerde terug naar Tiffany en werd meteen weer afgevuurd, want ze had geen zin om hier lang over te doen. “Ra, Heat Wave!” Door de styler en een aanval tegelijk te gebruiken, hoopte ze de Abomasnow af te kunnen leiden en hem gemakkelijk te vangen.

Heat Wave had ook het effect dat de sneeuw om hen heen begon te smelten. Het werd zo warm, dat Tiffany zich af vroeg of hij niet een andere aanval deed. Ze voelde behalve warmte ook kracht, alsof ze zelf een Pokémon was. Ze fronste kort naar Ra, maar kon niet te lang naar hem kijken omdat ze dan de tol niet onder controle kon houden. Hij keek op precies hetzelfde moment haar kant op en opeens begreep ze het. Ze liet de Styler met één hand los om de Keystone die aan haar sjaal bevestigd was aan te raken. Er verscheen een onbeschrijfelijk licht en voor ze het wist was Ra zwart met blauw gekleurd. Het was het vreemdste en meest nutteloze moment ooit om te mega evolueren voor het eerst, maar ze was zo trots dat het haar allemaal niet meer kon schelen. Abomasnow leek er niet erg door beinvloed: hij wilde Ra nog steeds in elkaar slaan. Dat maakte hij duidelijk door Ice Shard op de Charizard af te gooien. Ra hoefde niet eens een bevel te hebben om er iets tegen te doen. Hij ving het ijs in zijn bek en liet het meteen kapot gaan met Fire Fang. “Nice! Oké, leid hem af met Air Slash!” Ra vloog op, waardoor Abomasnow’s ogen de andere kant op werden gericht. Het zou er om spannen of Tiffany hem deze keer wel kon vangen, maar als het effect van de vorige ronde nog gold, dan zou het niet al te moeilijk worden. Ze vuurde de tol af, liet hem zo snel mogelijk rondjes maken om Abomasnow, en wist hem te capturen nog voor Ra’s aanval raakte. Die wist dat het licht betekende dat hij niet meer aan hoefde te vallen en week daarom af in een andere richting. Hij landde na een rondje te hebben gevlogen naast Tiffany, waar hij zijn normale vorm weer aannam. Trots grijnsden de twee naar elkaar.

Abomasnow trok al snel weer de aandacht door een stap in hun richting te zetten. De capture was geslaagd, dus maakte Tiffany zich geen zorgen dat hij hen weer zou aanvallen. “Hoe zou je het vinden om iemand te helpen met onderzoeken naar je soort?” vroeg Tiffany met een grijns aan de Pokémon. Hij fronste. Hij was duidelijk nog niet echt overtuigd. “No worries, ze gaan geen rare dingen doen. Dat heb ik van een betrouwbare bron.” Ze knipoogde om duidelijk te maken dat ze echt te vertrouwen was.

Abomasnow leek nog niet overtuigd, maar zo te zien was dat meer uit koppigheid dan omdat hij haar echt niet vertrouwde. Tiffany kon het weinig schelen. Voor haar was het vooral belangrijk dat hij op de een of andere manier mee kwam, en aangezien de hem nu in haar ‘bezit’ had door de styler, moest dat een eitje zijn. “Kom maar, Ra en ik gaan de goede kant op, dan kan jij via de grond volgen.” Voor de Abomasnow zou het immers geen probleem zijn om zich door de dikke laag sneeuw te verplaatsen. Ra vond het luchtruim fijner en Tiffany eigenlijk ook, hoewel ze wel last zou krijgen van de koude wind nu haar broek zeiknat was. Ze zou gewoon even haar kaken op elkaar moeten klemmen en dan kwam het wel goed.

Ze klom op de rug van Ra en droeg hem op om op te stijgen. Ze was geneigd om hem flink snel te laten gaan zodat het sneller afgerond was, maar de Charizard weigerde en ze realiseerde zich al snel waarom. Abomasnow kon zich misschien makkelijk door de sneeuw bewegen, maar van nature bewoog hij absoluut niet snel. De brunette slaakte een zucht. Er was geen manier om het te versnellen. Ze moest maar even kou lijden.

Na de koude vlucht, waarin Tiffany bijna het gevoel in haar benen leek te verliezen, kwamen ze aan bij Anistar City, net als eerst. Ze nam niet rustig de tijd om bij te komen, maar ging in plaats daar van meteen naar het café. Wel gebaarde ze naar de twee Pokémon dat ze buiten moesten blijven wachten. Abomasnow leek het eerst niet helemaal te begrijpen, dus hield Ra hem met één arm tegen. Toen begreep hij de hint wel.

Tiffany keek het café rond. Het kostte haar een paar tellen voor ze de wetenschapper op het oog had. Hij zat aan de bar en had haar nog niet gezien. Aan de stappen die Tiffany maakte bij het benaderen was te zien dat ze het koud had. Eigenlijk wilde ze zijn plaats aan de bar wel even innemen om op te kunnen warmen, maar ze kon beter de opdracht eerst even afsluiten. Toen ze achter hem stond, schraapte ze haar keel. Hij keek om en was blij verrast om de brunette terug te zien. “Er staat buiten een Abomasnow op je te wachten,” deelde Tiffany mee. De glimlach van de man werd zo mogelijk nog breder. “Fantastisch!” reageerde hij, waarna hij opstond en de Ranger een schouderklopje gaf. Vervolgens liep hij voorbij haar om de Pokémon te komen bekijken. Tiffany nam aan dat ze hem moest volgen zodat ze zeker wist dat alles naar wens was. Ze liepen de deur weer uit, waarop de wetenschapper nog een laatste, echte reactie gaf op de Abomasnow die Tiffany haar gebracht had.