Break it down

Adem in en uit. Ze snoof even luid en legde haar hand tegen haar hoofd aan. Ze had nog steeds last van de klap, maar haar gedachten leken wel steeds beter te werken. Zoals nu, leken de meeste hun mond of hun gedachte te kunnen houden. Ze wist echter wel dat er een gevoel actief was binnenin haar. Ze voelde het branden in haar borstkas. Wat ze voelde was een bekend gevoel. Het was woede. Goedemorgen woede. Blijkbaar had je weer niet goed geslapen. Ze zat momenteel in een soort shopje in Lumiose, een koffie te drinken. Het was 5 uur in de ochtend en ze had niet goed kunnen slapen door de pijn in haar hoofd en de onrust die er gaande was. Ze dacht werkelijk dat ze gek aan het worden was, maar dat was waarschijnlijk niet het geval... En zo wel... Dan was dat pech. Ze snoof even luid en kaapte de straffe koffie in een klap naar binnen. Daarna stak ze haar hand op, nog eentje kon er wel in. De bittere smaak van het bruinzwarte drankje was heerlijk. Des te bitter, des te beter. Ze slikte even en keek langzaam op toen ze eindelijk haar ontbijt kreeg. Nog een kopje koffie en vervolgens een simpele pistolet met wat kaas. Voor de kassa was dit goed en ze had voldoende met dit. Ze begon eraan te knagen, alsof ze een of ander knaagdier was. Maar om eerlijk te zijn keek ze hier niet achter. Niet achter haar manieren, noch haar doen. Ze kreeg dan ook de nodige aandacht, maar een dodelijke blik van haar woedende kant zorgde ervoor dat ze al snel wegkeken. Mooi zo suckers. Ze had geen tijd én geen zin om met deze losers rond te blijven hangen. Na een tijdje had ze dan ook gedaan met eten, nam ze nog wat slokken van haar koud wordende koffie en besloot ze even een flink centje te laten liggen. Zonder te wachten op de rekening of haar wisselgeld, stond ze op en verliet ze met snelle passen de winkel waar ze zojuist haar ontbijt naar binnen had gewerkt. Het was een wonder dat ze iets op dit uur open had gevonden. De eigenaars waren echter door het dolle geweest met hun eerste en overgens op dat uur enigste klant. Dat was niet haar probleem. Als zij geen klanten konden krijgen omdat ze veel te vroeg open deden dan was dat een probleem van inschatten. Ze voelde langzaam dat haar onderzoekende gedachten de woede aan het onderdrukken was en even slaakte ze een zucht van lichte opluchting. NIet omdat ze blij was dat ze even weg waren, maar omdat ze gewoon even moest zuchten zoals het hoorde, luid en duidelijk met een goede opluchting in de achtergrond horende. Ah tja...
Ze stapte kalm richting de nog gloeiende toren, wetende dat er niemand op dit uur zou zijn. Dat was normaal zo. Nu had ze dit TR lid wakker gebeld en had ze een gevecht geëist. Nou het was dat of Tawn kwam persoonlijk zijn huis affikken. De keuze was dan ook snel gemaakt. De ander wist immers dat ze dikke matties kon zijn met een paar hoge leden in het team. Zijzelf was echter maar een klein iets volgens de papieren. Sure man. Ze had waarschijnlijk al 5 Pokémons gestolen waarvan enkele shiny lmaar voor de rest was ze gewoon een klein guppy. Ze kende niet echt veel mensen die dat hadden weten te flikken zomaar zonder een spoor achter te laten en nooit meer te horen van de eigenaar. Met een luid gesnuif haalde ze even haar hand langs haar nek, om zoal haar hals als haar rug wat verluchting en vrijheid te geven. Het voelde warm aan op deze heldere ochtend, ondanks dat de hemel helder was. Er werd immers gezegd dat met een open lucht de temperatuur grandioos daalde. Daar moest ze gelijk geven, aangezien je dat wel kon voelen... maar blijkbaar niet deze keer. Ze slikte even keek schuin toen ze nog een coffee shop passeerde en besloot even te stoppen om een nieuwe beker met verse, bittere hemelheid te halen.
Uiteindelijk stapte ze naar buiten met een beker gevuld met soep en met koffie. Ze had deze keer echter eentje genomen met melkschuim. Cappucino genaamd. Dit kon ze ook wel zuipen, er was immers niks mis mee natuurlijk. Ze begon te drinken van haar heerlijke, licht gezouten groentensoep en besloot na enkele kleine sipjes even naar haar koffie te kijken en daar een paar slokken van te nemen. Al snel kon ze besluiten dat beide eigenlijk nog te warm waren om te drinken en ze nu hier stond met twee koppen veel te hete drank. Wat nu gedaan? Ze zuchtte even en keek rond, vond al snel een leeg bankje -want niemand besloot het om op dit uur al rond te lopen- en ging ernaar toe. Ze besloot te gaan zitten en plaatste even beide bekers neer op de grond waarna ze haar ogen sloot en de helse pijn van de slag opnieuw voelde oprazen. Ze balde haar handen even tot vuisten en ramde deze hevig tegen de houten bank aan. Ze snoof luid, haalde even kalm adem en legde een hand in haar gezicht. "Gewoon... Je moet even pijnstillers halen, niet dan?" ze voelde dat haar gedachten hier mee instemde. Ja, ja... Dat moest ze zeker! PUSSY. Ze gromde even zachtjes en sloeg nogmaals tegen de bank aan. Toen ze even opkeek zag ze al snel een jong koppel op een vroege wandeling voorbij gaan. Ze keken haar verschrikt aan, het was duidelijk dat ze geen plotse uitbarsting van een roosharig meisje verwachtte. Muk off please, oh my freaking lord. Wat was er zo fucking speciaal aan een wijf die tegen zichzelf aan het mopperen as en tegen banken sloeg?! Heel veel. NEE Muk OFF GEDACHTEN. NEE JIJ Muk OFF. WAT NEE. Ugh. Ze legde een hand tegen haar hoofd aan toen de gedachten weer alle kanten opgingen. DE man en vrouw van eerder hadden zo door gehad dat ze maar beter weg gingen van haar. YEAH FUCKERS. Shs, calm the Muk down. No. Heel handig. Nee, nee, dit was niet hoe het hoorde. Kun je nu even zwijgen. Nee. Wat waarom niet? Waarom? Omdat ik jou ben. Waarom zitten we hier zo over na te denken. Goede vraag Tawnee, vraag het maar aan Taw- "Hallo mevrouw, alles ok?" de vraag liet haar opkijken. Ze slikte even bij oogcontact en gromde zachtjes terwijl woede overnam. Hij had al de hele tijd klaar gestaan voor toe te slaan, wat een bitch was ie ook. Het roosharige meisje nam de persoon, in dit geval een jongeman, bij de kraag en tilde hem ietwat van de grond. Een kracht waarvan ze dacht dat deze onbestaande was voor haar dreef haar nu vooruit. De man knipperde verbaasd en begon tegen te stribbelen. WAT DENK JE TE DOEN! Nee, ga weg. Ik regel dit perfect! Nee, nee, dit moest anders afgehandeld worden. Hoe bedoel je? Simpel niet? nee, ga gewoon weg. Nee ik kan niet weg want ik ben jou. Fucking hell rage go away. Ze voelde plots iets anders in haar opkomen en haar woede leek weg te ebben en plaats te maken voor een aard die hier weinig om gaf. Ze loste hem, nam een stap terug en stak een sigaret op, om vervolgens terug te gaan zitten en haar ogen te sluiten. De jongen was op zijn gat gevallen, keek even geschrokken naar de agent, maar schoot al snel weg. Hij was zijn leven nog niet zat, dat was duidelijk. Het meisje begon kalm te roken terwijl ze dacht aan vredigere dingen. Nee, dat moest ze niet denken. Niet iedereen in haar hoofd had dezelfde mening hierover. Ze sloot haar ogen terwijl ze even verder rookte, wachtende op haar drankjes om koel genoeg te zijn om te drinken. Ze zou daarna naar Klaus gaan en hem de grond in boren. Ja, nee serieus. Al haar Pokémon zaten aan hun limieten voor de gym en ze wilde verder met punten uitgeven gvd. Dan was er maar een iets dat je kon doen natuurlijk. En datgene was, een gym gelijk maken met de grond. Ze mochten van geluk spreken dat de limieten er waren, anders was het meisje al lang klaar met de gyms en dan was ze ook al lang... Tja, Kalos gaan terroriseren. Kalm nam ze nog een trek van haar sigaret waarna ze even opstond en deze uitdoofde door het tegen de bank te drukken. De peuk gooide ze daarna achter zich. Ze bukte zich wat en nam de twee bekertjes in haar handen waarna ze even blies, om nog wat stoom weg te werken vanuit haar gezicht. Ze slikte even en nam een slokje van de koffie. De bittere smaak speelde met haar smaakpapillen en ze genoot duidelijk van een nog een slok. Voor het eerst leken haar gedachten het eens te zijn dat de koffie heerlijk was, net zoals de soep natuurlijk. 'Ik hou niet van soep,' had er plots in haar kop geklonken. 'NOU SHUT THE Muk UP WANT WIJ HOUDEN ER WEL VAN' ze knipperde verbaasd bij haar tegenstrijdige gedachten, die de ene negatieve aan het tegenwerken was. Was dit wat ze noemden bekvechten met jezelf? Gebruikten ze dat woord, of eerder die betekenis wel? Ze dacht even na, besefte dat het haar eigenlijk niks kon schelen en haalde haar schouders op. Dat het mocht zijn wat het wilde zijn, ze carede toch niet. Ze nam een slok van de soep en knipperde kalm. Ze was hier nog lang niet klaar mee. No shit. SHUT UP. Ze zuchtte even en schudde haar hoofd waarna ze al snel de rest van de koffie naar binnen goot en zich toen naar een vuilnisbak draaide om daar de lege beker in te deponeren. Ze knipperde kalm en keek op naar de laatste en tweede kop, deze was gevuld met nog een halfwarme drank genaamd soep. Soep was heerlijk, dat was gewoon een feit. Nee, dat was geen feit dat was een mening. NOU DAN WAS HET HAAR MENING. 'Nee,' 'shut up' fijn, daar gingen haar gedachten weer in ruzie met elkaar. Alsof er nog niet genoeg rommel was in haar hoofd begonnen ze te bekvechten of ze soep wel of niet leuk vonden en of dit wel het definitief antwoord moest zijn. Nee, wat moest het zijn..? "Neh, ik vind het wel ok..." had ze uiteindelijk tegen haarzelf gezegd toen een neutraal gevoel van luiheid en alles haar leek aan te nemen. Was dit wat ze noemde, ik geef geen enkele Muk? Tja... ze slikte even en rekte zich uit waarna ze verder liep richting de gym. Ze sipte wat van haar soep terwijl ze haar ogen sloot en nadacht over hoe ze dit moest gaan aanpakken. Een snelle strategie, of een korte, makkelijke... Dat was hetzelfde. Nee. Jawel. Stop. Okay, nee, zo gingen ze niet vooruit. Even alle opties op een rijtje zetten, dan konden ze tenminste zien wat het beste was en alles inschatten, niet? Nee, dat was een vreselijk idee... Langzaam was ze tot stilstand gekomen, de gedachten binnenin haar waren weer eens bezig. Toen er dan ook plots een luid getromp klonk, keek ze geschrokken op. Een auto had haar zowat bijna omver gereden en was op het nippertje nog gestopt voordat er een dodelijk ongeval kon plaatsvinden. Ze knipperde verbaasd en schoot van de baan af terwijl ze met haar vrije hand even haar hoofd aanraakte. Kalm worden jongens, ze moesten zich snel gaan concentreren. Het was ook niet de bedoeling dat ze hier ergens zouden doodvallen, of dood werden gedaan. Want dit was gewoon een wandeling in het park, of hoe je dat ook moest gaan verwoorden... Niet? NIet dan. Hoe kon je dat eigenlijk weten? Niet. Natuurlijk. Waarschijnlijk... Geen idee. Wat. Nee, ze begonnen weer. Stil, stil, stil. Word even stil please want hiermee kon ze gewoon geen weg. Ze slikte even en zuchtte luid. Ze moest maar even niet denken, niet tot ze bij de gym was. Ze kneep haar ogen wat toe en besloot even na te denken. Wat... Wat te doen? Geen idee om eerlijk te zijn. Ze schudde haar hoofd even verward, ze leek haast een of ander verloren kind te zijn en dat in haar eigen stad. Er was maar een iemand die dat voor elkaar kon krijgen natuurlijk, daar was geen twijfeling mogelijk. Ze wist ergens dat als Nathan of Eric haar zo zag dat het niet lang zou duren voordat ze in de deuk zouden liggen. Fucking fuckers. Ze waren echt te gemeen, sorry maar zo was het. NIet waar, ik vind Eric leuk. Shut up, dat vind je van iedereen. Yeah maar dat komt omdat je ook iedereen haat. Yeah, haten en houden van iedereen. Hoe moest je leven met verschillende emoties in je kop? verschillende gedachten en meningen. Meningen die niet eens het eens met elkaar konden worden. Het was lastig, maar er viel mee te leven natuurlijk. Ze kuchte even zachtjes en sloeg het laatste beetje van soep naar binnen voordat ze het kartonnen bekertje in de vuilbak gooide. Dat was nice geschoten. Ze glimlachte even. Haal die lach van je smoel, het was niet eens iets dat je een achiev kon noemen. Wat is het dan wil in je ogen? In onze ogen? Vrij simpel, het was iets kapot maken, iets opblazen. Maar dat deden we al voordat dit alles gebeurde en we deden het zonder enige moeite te brengen in onze dagelijkse activiteiten. Indiceerde dat dat we gewelddadig zijn? Ja en dat is jouw schuld. Nee, ga weg. Sure, whatever. Ik kan niet weg uit deze ruimte, uit deze gedachten want we zijn elkaar. Yeah, dat was waar. Maar jong- Nee, jij moet zwijgen, terug naar je kot. Ze slikte even, ze bleef maar voor zich uit staren, lichtjes naar de grond kijkende. Wat moest ze nu doen... Wat nu... Wat nu? Yeah wat nu gedaan... uh, niet stilstaan allesinds, dat is gevaarlijk. Goed punt, goed punt; dank je Tawn. Geen dank, het was een simpel iets. Oh je laat me blozen. Je kan niet blozen ga terug naar je kot... okay.... Ze slikte even en haalde kort haar hand door haar haren heen. Op naar de gym dan maar? Maar missen we iets niet...? Ik denk van niet. Pokéballs? Die hangen aan onze riem dodo en wie heeft gezegd dat je WEER uit je kot mocht hm???? Sorry baas. yeah ik ben de baas, dat is een goed iets. Hahaha! Nee, dat ben je niet. Whatever, wat ga ertegen doen? Vechten met me? Ik wil wel vechten, kom dan op loser! Nee, we gaan hier niet vechten. Weet je wel niet wat voor herrie dat gaat maken voor de buren. WE HEBBEN NIET EENS BUREN. GA TERUG NAAR JE KOT NIEMAND WIL JE MENING HOREN BITCH. Maa- Nee, je bent niet eens een deftige emotie, wat moet je voorstellen? Geen idee... Ga dan terug naar je kot... Okay... en blijf daar ook! O- EN STOP MET PRATEN JE BEZORGD MET KOPPIJN. WE HEBBEN ALLEMAAL KOPPIJN. WAAROM? OMDAT WE EEN ZIJN. SURE. FINE.

Het hele gedoe met haar kop had haar even knock-out gekregen. Het was dan ook redelijk vaag, hoe ze bij die lichtgevende toren was gekomen enzo. Maar toch had ze er even naar geknikt en vervolgens even gezucht. Wat... Serieus. Ze slikte even en rechtte haar rug waarna ze haar armen over elkaar sloeg en even haar hoofd schudde. Dan nu, moest ze dit netjes doen of vuil? Gemeen. Nee, dat was geen goed idee. En waarom wel niet... Omdat het zo was... Het roosharige meisje schudde haar hoofd bij haar bekvechtende gedachten en keek even rond toen ze binnen was. Het was er nog stil, maar haar dreigement moest haar collega wel uit zijn bed hebben gejaagd. Anders zou ze echt naar zijn kot gaan en deze even met de vloer gelijk maken. Het was altijd beter voor het milieu en gewoon ook netter, non? Ze grinnikte even bij die gedachte en sloeg een hand door haar haren heen. Tja~ Wat kon ze erop zeggen. Persoonlijk vrij weinig ja, maar anders was het goed natuurlijk. Net goed als in ethische waarden, maar goed op het vlak van beloftes nagaan. Opnieuw, niks persoonlijks van Tawn zelve hehe~ Ze grinnikte even, maar keek op toen een man een zachte kuch liet horen. Hij trok de aandacht meteen naar zich hierdoor, waardoor het langharige meisje even naar hem keek en een wenkbrauw de lucht in ging. De man in kwestie zag er niet al te fris uit en zijn blik spoog vuur. Hij was duidelijk pissed en niet al te blij. Even grinnikte het meisje en legde ze een hand tegen haar lippen aan. Ze moest dit niet doen in zijn gezicht... Nou eigenlijk wel het was leuk om te zien. ja, inderdaad maa waarde zat ook hoog. WHATEVER ZE MOESTEN VECHTEN. abrubt stopte haar gegrinnik, wat ervoor zorgde dat de ander een wenkbrauw omhoog hees, maar met een zucht draaide hij zich naar de lift. Als in een stil gebaar, volgde ze hem en stapte ze samen de lift in. Ze waren stil, de hele weg naar boven. Beide wisten elkaars naam en positie binnen het team. ookal was dat niet al te duidelijk voor Tawn. Wat moest Klaus zelfs voorstellen? Een of andere voorstelling? Vast wel. Ze zuchtte even en sloot haar ogen. Haar gedachten leken nu allemaal gefocust te zijn op vechten. Ja toch? Wat... Waar hadden ze het over? Nee dus. Niet echt. Dit zou geweldig komen. Met een hoofd die er helemaal niet naar stond en ook gewoon de gedachte dat dit een eitje zou worden... jezus, waarom was ze hier zelfs nog? Ze had gewoon de gym van buitenaf moeten neerhalen... Maar traditie was traditie en je moest ze van binnen uit neerhalen om je badge te verdienen. eigenlijk was dat ook maar iets stom. Hoezo en wat bedoel je? Een badge. Het was maar een ijzeren iets dat niks betekende tocH? Pfff, je geeft er veel om tho, je hebt ze gister zitten kuisen. Dat was ik niet tho, dat was Tawnee. Jij bent ook Tawnee. Sure, sure, zwijg nu maar, je bent heel erg irritant. Hoor wie het zegt. Yeah, nee, ik ben heel aardig ok. SHUT UP GUYS. Nee, jij ben stressed over het minste wat er gebeurd terwijl dit easy af word, stress je niet zo. Waarom? We zouden dat wel moeten zijn tho. Ik meen het als we dit niet halen vermoord ze ons. Hoe dan? Geen enkel idee, maar ze zal het doen, ik heb zo een idee. Yeah, ze is eindelijk weg... Wat is ze eigenlijk gaan doen? Waarschijnlijk afgeleid of gaan slapen. Ppffff, eindelijk... Maar wie gaat nu het bestuur over der doen? We moeten het met een doen, of een iemand laten, want anders... Want anders wat? Laat het gewoon. Wat? Geen enkel idee ok.. Sigh. Je bent weer verschrikkelijk duidelijk. Zo duidelijk als jij kan worden, Tawn. Jap, dat kan je heel goed natuurlijk, heb ik van jou mee natuurlijk. Het verward me jongens. We zetten Tawn er gewoon achter en gaan tv kijken ondertussen, wie doet mee. IK! IK! IK! Great, dan blijft tawnee achter en dan gedraag je je als een Tawnee. Maar ik- Veel plezier! Hoe... Moet ik dit doen? Het enigste waar ze om gaf was het onderzoeken van dingen en om eerlijk te zijn wilde ook zij afdwalen in gedachten, iets wat haar andere persoonlijkheden nu lekker aan het doen waren. Hun discussies liepen soms nergens heen, maar het kwam vaak op hetzelfde uit. Het waren onnutige dingen. Dat vonden haar logische gedachten dan. En toevallig genoeg hadden die de meeste invloed nu. Ze zuchtte even en draaide zich naar Klaus, terwijl ze haar armen in haar zij zette. De blauwharige keek ietwat verbaasd naar de vrouw. Ze was dan ook plots veranderd van houding en dat deden niet alle gezonde personen plots. Ze had in haar berichtje en belletje erna heel erg vijandig en boos geklonken, daarna had hij haar ontmoet in en vrij verlegen en stille toestand, haast dromerig en nu nam ze een soort onderzoekende en vooral inschatten houding aan. De vraag op zijn gezicht was zeker te lezen. Hij wist helemaal niet met welk soort type mens hij te maken had en dat baarde hem duidelijk ook zorgen. Hij was te lezen als een boek, zo makkelijk was hij voor haar. Toch voor deze. Ze bekeek hem, onderzocht hem duidelijk tot op elke centimeter en knikte even naar de ander. daarna draaide ze zich gewoon weg, terwijl haar armen over elkaar werden geslaan, alsof ze nooit naar elkaar hadden gestaard om te beginnen. En ja, dat dacht ze zo wek hoor. Maar dit was nu eenmaal hoe Tawn in elkaar zat. Ze was raar gaf rare reacties en was al bij al een gevaarlijk iemand om bij te zijn. Ja, dat besefte ze zelf ook maar al te goed. Ken jezelf niet? Dat was hoe zij het zag en dat was ook hoe zij ermee omging. Waarom dacht je dat ze mensen wegduwde? Nou tja, degene die het niet aankonden natuurlijk, de rest was in orde. Ze zuchtte even, zo blij dat haar gedachten eindelijk tot rust waren gekomen tot een logisch iets. Daar hield ze van. Ze glimlachte dan ook half, waardoor Klaus haar opnieuw raar aankeek.. Hehe.
Toen de lift tot stilstand kwam wandelde ze eruit en keek ze even rond. De kamer was nog donker, maar toen de ander binnen wandelde den even klapte in zijn handen schoten de lichten van de toren aan. Deze vanbinnen natuurlijk, want van buitenaf was het gewoon een elektrische fakkel ofzo. Ze inspecteerde het veld nauwkeurig en vernauwde haar ogen even waarna ze langs haar kin streek om na te denken. Hoe moest ze dit doen. Wat was de beste strategie? Even denken Tawn... Even goed denken. Ze haalde diep adem en slikte even. Gewoon voluit gaan. Er moest niet veel nadenken gebeuren toch? Zolang je yolo ging was het goed, non? Strak plan ja, geheel waterdicht zo te horen. Ze knikte even glimlachend op haar eigen gedachten. Klaus wandelde haar strak voorbij en ging staan aan de andere kant van het veld, wat Tawn het idee gaf dat ze hier moest staan. Ze ging dan ook klaar staan en knipperde enkele keren waarna ze een hand door haar haren haalde. "De naam is Klaus en de jouwe was Tawnee right?" Ze knikte even droogjes naar hem. "Tawnee Aguna om geheel correct te zijn," zei ze kalmpjes terug tegen hem. De blauwharige knikte even. "We gaan hier niet wachten op een scheids, want het is nog te vroeg voor mijn mensen om te werken," ze lachte even, luider dan gedacht en legde snel een hand op haar lippen. Verward en ietwat geraakt door haar plots uitbarsting keek Klaus naar haar. "Sorry, het was gewoon grappig," Klonk er beheerst van haar. Ze sloot even haar ogen waarna ze even grinnikte. Wist ze eigenlijk wat voor gym dit was? Even denken... electric hoorde dit te zijn, right? Ze knikte even lichtjes voor haarzelf terwijl ze even langs haar kin streek en een kalme zucht haar lippen ontging. "Dan zullen we er niet meer teveel doekjes om winden," ze knikte opnieuw instemmend naar hem. "Dat klinkt als een plan," "Uiteraard" "Jazeker," ze giechelde even kalm maar kon een zucht niet laten. De ander hief een wenkbrauw op. Hoe kon haar karakter zo omklappen, maar toch hetzelfde doeleinde hebben? Dat was iets dat enkel zij wist en dat ook enkel zij kon oplossen. Maar dan opnieuw moest ze daar moeite voor doen en Tawn wilde daar gaan moeite voor doen. Ze was lui, ze was echt heel erg lui. Dus dat was haar probleem eigenlijk een beetje. Kalmpjes keek ze naar Klaus, die even zuchtte en een facepalm had gedaan. Ze grinnikte weer even, maar haar gezicht verduisterde al snel, klaar om de volgende minuten te vullen met een paar duistere gedachten. Sadistische dingen die haar zouden helpen om verder te komen in de gym en haar zouden lijden naar een uitstekende overwinning. Tawn twijfelde niet aan haar kracht, noch aan het feit dat ze hier echt de sterkste was van de twee. Ze was wel zo arrogant om over haarzelf te denken. Dat was hoe ze was, hoe ze altijd was en altijd zou blijven. Niemand kon haar anders vertellen, want dit was... Wat zij wilde. En als het niet goed draaide, dan kwam ze uit haar kot en dat wilde niemand hebben, niemand wilde dat echt. Ze was een gemeen kutwijf, dat zeker. Ze kon een echte bitch zijn, een echte kreng en dat in combinatie met kracht was gevaarlijk uiteraard, maar niet meteen dodelijk. Wie ertegen kon, kon er tenminste tegen. Of degene die beter wisten, wisten van ophouden. Het was meestal enkel een kwestie van tijd voordat ze doorhadden wat voor hun beter verging. Het verliezen van hun trots of hun leven. tawn vond hun tweestrijd dan altijd zo mooi. Want ze konden er gewoon niet vanonder uit komen uiteraard.

Met een slag van zijn hand verscheen er een Emolga. De eekhoornachtige keek even kalm rond en vernauwde toen grijnzend haar ogen. Als Tawn het goed had was deze Pokémon deels flying, wat betekende dat een Pokémon zoals Sachi dit gemakkelijk kon afhandelen. Dus klikte ze de ball van haar starter los, gooide ze deze op, en verscheen de Pokémon al snel voor haar neus. Deze strekte zich uit, schudde even kort met haar kopje en keek toen fel naar de Pokémon in kwestie. Het was duidelijk dat ze niet onder de indruk was van dit beest en dat was haar trainer ook niet. Het was een simpel feit. Zet een Pokémon vaan level 70 nu maar eens tegenover een van 40... Dit was gewoon belachelijk. Ze zuchtte even luid bij het besef dat dit geen uitdaging meer was. Tenzij de Pokémons opeens een paar levels de lucht in zouden gaan midden in het gevecht... Zag ze geen hoop voor de arme demi flying type. Ah tja, een snelle overwinning was altijd goed en snel en dan had ze ook nog iets aan haar dag, of niet? Oeh... Wat zou ze halen om te eten deze middag? Een simpel broodje klonk het beste voor nu... Jup. Ze knikte even grinnikend. Dat klonk amazing en geweldig, dus dat was een iets dat ze kon doen. Ze haalde diep adem en keek op naar Klaus, die even kalm zijn hand in zijn nek legde. Hij besefte ook maar al te goed dat zijn tegenstander geen normale chick was met een normale Pokémon die gewoon enkele levels boven die van hem zat... Nee, zij was gewoon een killermachine met haar Pokémon. Maar ah, zolang zij maar die badge had op het einde van de rit maakte het weinig uit wat ze zeiden, niet? Jup, dat was het dus. "Laten we dan starten!" zei hij een stuk luider dan verwacht. Ze knikte even uitbundig naar hem, waarna ze een hand opstak en dit een teken was voor Sach om naar voren te springen.

Sachi vs. Emolga

De Glaceon hield echter meteen halt en keek op naar de electric type die voor het luchtruim had gekozen. Geen probleem voor de eeveelution natuurlijk, want ze had genoeg aanvallen om op lange afstand te laten raken. Kalm zuchtte ze even waarna een hand door haar lange, rooskleurige haren ging. Ze schudde haar hoofd wat bij het idee dat bij haar binnen kwam. Dat was nog niet half zo slecht, maar het idee alleen al... Die arme Pokémon zou het niet overleven, dat was een feit die ze niet kon ontkennen, echt niet. "Electro Ball," klonk er eerst en een grijns sierde al snel de lippen van de jonge trainster. "Counter maar met een Ice Beam," De electric tegenstander vuurde al snel een elektrische bal af op de ander waarop Sachi meteen reageerde door haar bek te openen. Een krachtige ijsstraal vloog uit haar bek, ramde de electro ball zo weg en raakte daarbij, als kers op de taart, nog eens de flying type. Verbaasd en helemaal van haar stuk gebracht kreunde het kleine wezentje even terwijl het probeerde recht te blijven in de lucht. Ook Klaus leek lichtelijk verbaasd te zijn van de kracht die achter deze kleine, maar elegante Pokémon zat. "Ice Beam opnieuw," zei ze kalm, maar deze keer schoot de gele Pokémon meteen weg. "Acrobatics!" had de gymleader dan ook erop gezegd. De ice type vuurde echter nog steeds haar ijsstraal af en probeerde daarmee de zwevende Pokémon nog te raken, maar het was echter de ander die haar POkémon raakte. Het deed haar vrij weinig, ze schoof enkel een paar centimeter naar achter voordat ze even grijnzend opkeek en even met haar ogen rolde, duidelijk niet onder de indruk van de kracht die deze kleine eekhoorn leverde. Maar nu was deze wel dichterbij en dat betekende dat aanvallen veel effectiever zouden zijn. Een duister iets duikelde op in haar gedachten en ze grimaste even bij de gedachte eraan. "Spring erachter en die Ice fang!" Meteen sprong de eeveelution achter de vliegende Pokémon aan, dit met de hulp van een quick attack. Daar had ze inderdaad ook aan kunnen denken maar op dat moment was het haar gewoon niet te binnen geschoten dat ze ook eventueel een andere aanval kon vragen om hulp. De tanden van de Glaceon werden omhuld door een laag ijs waarna ze al snel dichter was bij de Emolga dan dat deze had verwacht en dus haar tanden in diens arm en vleugelding liet zakken. De elegante Gmaceon draaide even om haar as en gooide de Pokémon naar de grond toe. Volledig uit balans gebracht en wat verward viel deze naar de grond, waardoor een luide plof hoorbaar was. De eeveelution met de rode sjaal lande echter in een elegante houding op de grond en keek met een ijzige blik naar de Pokémon die een of andere uitdaging had moeten zijn. "Emolga! Opstaan en pursuit!" Maar de blondine liet dat niet gebeuren. Ze stak een hand op, wat een commando was voor haar Glaceon om naar voren te schieten en een Quick Attack uit te voeren. Hierdoor werd de trillende Emolga weg geschoten waarna deze tegen een muur tot stilstand kwam. Ze grinnikte even geamuseerd bij het zien van wat haar Pokémon wel niet deed met die arme, kleine eekhoorn. Was het zielig? Oh ja, dat was het zeker weten. "Hail, daarna een Icy WInd!" Al snel werd de hail opgezet en de Emolga liep duidelijk ook schade op van de verandering in weer. Hierdoor kwam ze maar niet deftig overeind. De blauwe Pokémon opende haar bek waarna een stevige, ijzige wind op de tegenstander werd afgevuurd. Deze werd nogmaals tegen de muur geslingerd en kreunde luid in een protest van pijn en angst. Het meisje lachte enkel een keer en ook Sachi leek een grijns niet van haar lippen te krijgen. De gymleader zag er een beetje hopeloos uit, hij wist dat dit helemaal niet normaal was, maar aan de ander kant, het was binnen de regels of niet dan? Nu.. Ze stak haar hand op en schraapte haar keel. "Blizzard," zei ze even, waarop Sachi razendsnel naar voren schoot en plots een veel hevigere sneeuwstorm van ijs en sneeuw op de ander afkwam. Deze keek met grote ogen naar de aanval en werd hard geraakt door de ice type move. Opnieuw werd ze wat de muur in geboord en trilde ze wat, hierdoor klemde de man, Klaus, zijn tanden even op elkaar. "Spark!" Opnieuw probeerde de Pokémon op te staan en een paar vonkjes schoten zelfs al van haar af... Maar ah... "Icy Wind," Nog voor de electric move kon doordringen door de hail en door haar pijn heen, werd ze weer geraakt door een Icy wind. Hierdoor zuchtte Klaus even waarna een giftige blik toch werd gelegd op de Emolga, die nu echt al haar kracht bijeen nam om rechtop te komen en fel te kijken naar haar tegenstander. De trainster lachte even luidkeels, duidelijk niet onder de indruk van de Pokémon die zich probeerde te bewijzen. "Doe een Pursuit!" De eekhoorntype schoot naar voren, klaar om de dark move uit te voren en dat zou ze ook toelaten, wetende dat nog een hail en nog een paar krachtige aanvallen vast het einde zouden zijn van het beestje.
De Pursuit raakte ook, maar wel meteen vloog Sachi naar voren in een Quick Attack waarna ze de ander vastgreep met een Ice Fang en deze even de lucht in gooide. Wel meteen opende de Glaceon haar bek, waarna opnieuw een Blizzard haar lippen ontglipte en hiermee de Emolga in het plafond werd geboord. Het gebouw trilde even lichtjes toen het plafond wat kraakte onder de kracht en druk van de hevige ice type move en Tawn legde grijnzend haar vingers op haar lippen. Toen Sachi haar bek dan ook eindelijk sloot en de Pokémon naar beneden viel, verwachtte ze een knock out... Even keek ze naar Klaus, die even slikte en knikte op haar stille vraag. Ze grijnsde even triomfantelijk.  Hoe had een Pokémon ook kunnen overleven als het amper... stabiel was tegen een bepaalde type? Juist ja, dat was heel erg klein geweest. Kalmpjes zuchtte ze even luid waarna ze toekeek hoe de hail eindelijk stopte en niet langer haar zicht belemmerde.

1x Ice Beam
2x Ice Fang
1x Quick Attack
1x Hail
2x Icy Wind
2x Blizzard

De gymleader en immers ook haar college liet de dode Pokémon terugkeren en Tawn knikte even naar Sachi, die naast haar ging staan. Normaal kwam nu een steel, electric type. Een Magneton. Toen de ander dan ook de ball opgooide en de voorspelde Pokémon verscheen, grijnsde ze enkel een keer schuin. Nu was steel zwak tegen fire types. Ice deed niet veel schade, dus als ze dit snel wilde afronden had ze de hulp van een ander Pokémon nodig~ Ze pakte een tweede ball van haar riem en liet in een flits een zwarte draak tevoorschijn komen. Met felle, blauwe ogen staarde ze strak naar de tegenstander. Tawn wachtte echter niet af tot het gevecht van start ging en drukte haar key stone in. De Pokémon werd in een soort van aura en vervolgens bal gehuld, waarna deze uit elkaar spatte en een mega, shiny Charizard X er stond. Opnieuw was haar Pokémon een soort blauw, alhoewel ze ook wel naar de groene kant kon gaan. Ze grinnikte even zachtjes en stak een vinger op. "Ik denk dat we van start kunnen, non?~" ze lachte even. Oh, dit was te leuk.

Mega Maybel vs. Magneton

Natuurlijk had ze dit doordacht. Haar Pokémon was nu deels dragon en verloor hierbij haar flying type wat ervoor zorgde dat haar zwakte wegviel en ze dus meteen ook al een voordeel kreeg in het gevecht. Ze grinnikte even, legde een hand op haar mond en streek even wat haren achter haar oor. Ze sloot haar ogen en dacht na. Nee, dit zou een eitje moeten worden of niet dan? "Mirror Shot," Juist ja. Ze grinnikte even en haalde diep adem waarna ze een hand opstak. "Flamethrower," Aan een snel tempo schoot de mega naar voren waarna een hevige vuurstraal op de ander werd afgevuurd. Deze probeerde nog zijn steel move uit te vuren, maar het was hopeloos. Arm ding. Het werd stevig geraakt door de fire type move en viel even naar de grond. Aw... Poor thing. Het schoot echter al snel terug van de grond, zijn magneten begonnen ietwat aangedaan rond te draaien en even knipperde Tawn zuchtend. Wat was dat nu weer? Het leek er echter op dat de Magneton toch nog de Mirror shot afvuurde en deze May raakte. Even knipperde de draak, maar bulderde deze even luidkeels, duidelijk niet onder de indruk van de aanval; "Juist ja~" zei ze lachend waarna ze even wees naar haar Pokémon. "Fire spin!" Wel meteen verscheen een soort van hevige vuurstorm, die de tegenstander in zijn greep zou houden voor een tijdje. Ze lachte even zachtjes, te mooi dit. Ze haalde diep adem terwijl ze nog toekeek hoe de steel type probeerde te herstellen van de aanval. "Kom maar dichter en doe een Inferno!" Wel meteen haalde de draak diep adem, schoot ze naar de Pokémon toe en sloeg ze deze even met een Slash... Okay wat zij wilde... Whatever. Normal type moves deden toch niet veel schade aan haar, dus ze zag niet echt waarom ze dit deed. Het was echter de volgende aanval die ervoor zorgde dat de schade goed werd aangebracht. De Inferno was raak en hierdoor werd de steel type meteen naar achter geslingerd. Hierop reageerde de charizard meteen door erachter te schieten en een Fire fang uit te voeren. De tanden zakten weg in het staal, wat een krakend en piepend geluid maakte, waarna vlammen zich rond de tanden van de mega wikkelden en ook de Pokémon raakte. Ze gooide hem naar de grond en schoot op, om al cirkelend te kijken hoe een fire spin de ander nogmaals raakte. Te grappig gewoon. Ze had nog niet gekeken naar Klaus... Dus nu leek haar wel een gelegen moment. Kalm keek de trainster op, enkel en alleen om een gefrustreerd iemand te zien die in zichzelf aan het mopperen was... Oh well. De Magneton werd opgedragen een Sonic Boom te doen. Dit liet Tawn echter niet toe en voor deze kon reageren, hief ze een hand op. "Flamethrower, Inferno, Fire fang," zei ze snel na elkaar waarna de draak naar beneden dook en al snel een vuurstraal afvuurde op de neergeknalde Pokémon. Deze werd nog meer de grond in geboord en al snel had ze deze bereikt en sloeg ze deze op met een Slash. Vervolgens vuurde ze opnieuw een Inferno uit. Hierdoor werd hij opnieuw weg geschoten. Maar de Magneton gaf niet op en bereidde de aanval toch voor. Daardoor keek May meteen intimiderend naar de tegenstander, waardoor deze verstarde en een Fire fang aanval nog raak was. Het was een scary face geweest en zo te zien had hierdoor de Pokémon zijn aanval niet uitgevoerd. Kalm grijnsde de trainster even terwijl ze een hand optilde en wees naar de Magneton die nu werd weg gegooid. "Inferno," Nogmaals schoot de draak naar de Pokémon toe en vlak voor diens neus vuurde ze een Inferno uit, waardoor ze werd weg geblazen en tegen de muur werd geramd. Opnieuw schoot de Fire Spin in actie en waarschijnlijk was de steel type nu wel uitgeschakeld, Tawn wilde zekerheid en geen herkansing hier. "Maak het af met nog een Fire fang," razensnel schoot de mega draak op haar tegenstander af en voerde ze een Fire fang uit. Opnieuw, voor de derde keer, zakten de tanden die in vlammen gehuld waren weg in het zilveren metaal om daarna een reeks aan verschrikkelijk pijnlijke wondes te maken, een combinatie van open wondes en brandwondes. Was het mooi? Ja zeker. Ze grinnikte even terwijl ze keek hoe de groenblauwe draak haar tegenstander naar de grond gooide, deze de grond raakte, en al snel bewegingloos bleef liggen, geen reactie meer van de robot. Eind goed, al goed.

2x Flamethrower
1x Fire Spin (4x)
2x Slash
3x Inferno
3x Fire fang
1x Scary Face

De Mega draak cirkelde even wat en lande met een triomfantelijke grijns voor haar trainster, duidelijk blij met resultaat die hier zo mooi voor de neus van de gymleader lag. Het was zeker dat Maybel verbeterd was, maar aan de andere kant... Ze was geen vechter of wel dan? Nu tja, wel in haar mega vorm uiteraard. Dat had dit gevecht maar even laten blijken. Met een zacht gemopper hief hij zijn hand op en liet Klaus zijn dode Pokémon terugkeren. Tawn had de Pokémon even bekeken. Er zaten enkele zwarte plekken op het ding en ook gewoon gaten van de bijtwondes, het had zeker snel een soort van medische verzorging nodig, want dit zag er niet goed uit voor de magneetpokémon. Hoe dan ook, was dit eigenlijk niet haar probleem. Haar enigste probleem was dat ze die gymbadge moest hebben, punt uit.
Ze bewoog even met haar hand, waardoor de mega draak haar kop wat neeg en deze werd terug gekeerd. De gymleader had inmiddels een Manectric boven gehaald en zo te zien zou het een mega zijn. Ze keek even naar de Glaceon die naast haar zat en knikte even naar deze. Wel meteen knikte de ice type naar haar trainster en schoot deze het veld op, een felle, ijzige blik in haar ogen toonde aan dat ze er klaar voor was, klaar om dit af te maken... Ookal wist zij ook wel dat er nog een gevecht achter dit volgde. Dat zou Maybel wel afmaken. Want ze zou die mega gewoon als laatste in willen zitten. Zoals verwacht begon de Manectric dezelfde transformatie te ondergaan als haar draak. Ze keek even toe hoe de halfleeuw een levende bliksemding werd. Ze knipperde even, deed een facepalm en zuchtte luid. My fucking Arceus, what the Muk was dat nu weer? Serieus Arceus, wat had je nu weer bedacht? Dit was niet te doen, het moest dood en daar zou Tawn voor zorgen~ oeps.

Sachi vs. Mega Manectric

Als eerste schoot de mega Pokémon in actie. Wat een lelijk ding was het eigenlijk? Wie had dit ding losgelaten op de wereld? oh my fucking Arceus. "Hail en Blizzard," begon ze gewoon simpel, waarop Sachi de Hail opriep en deze wel meteen de Manectric wat schade toebracht. De Pokémon wist echter niet te stoppen met lopen, dus, toen deze opsprong om een thunder fang op de Glaceon uit te voeren, werd er een Blizzard vlak in zijn face afgevuurd, waardoor de mega bliksemding tegen het plafond werd gegooid en deze verder kraakte onder het gewicht en de kracht die erachter werd gezet. De trainster knipperde even terwijl ze keek naar de ice type Pokémon, die even kalm grijnsde en een poot langs een van haar dingen streek om deze goed te leggen. Goed dan. "Quick Attack om dichter te komen en doe maar een ice fang," de Glaceon schoot naar voren, waarbij ze haar bek opende en haar tanden door een ijslaag werden omhuld. De manectric opende echter zijn ogen een Wild Charge uit, die meteen raak was, waardoor Sachi weg werd gegooid. Ze draaide echter wat om haar as en lande elegant op de grond, helemaal niet aangedaan door de redelijk krachtige aanval. "Was dat alles? Sachi, Blizzard!" zei ze even waarbij de Pokémon opnieuw een Quick Attack uitvoerde en daarna een Blizzard. Deze werd echter snel ontweken door de abominatie... Waarna deze weer naar de ander toeschoot om een thunder fang uit te voeren. "Duik weg en Ice fang," gelukkig was de level 70 Pokémon sneller dan de Pokémon die vele levels onder haar zat. Ze schoot razendsnel vanonder de ander door en schoot op, om de ander stevig te bijten en vervolgens van de ander te springen. Even voerde de hail zijn potje schade toe, waarna de mega electric type even grommend opkeek naar de tegenstander. Oh? Al snel begon deze te huilen, waardoor de Glaceon werd teruggekeerd in haar balle en tawn even licht verbaasd keek naar het schouwspel... Wat the... Was dat nu een roar aanval? Hoe durfde hij zelfs... HOE DURFDE HIJ ZELFS.

1x Hail (3x)
1x Blizzard
1x Ice Fang

Al snel verscheen een nieuwe Pokémon op het veld, een maar al te bekend gezicht voor de trainster want ze kende elke Pokémon heel erg goed. De krokodil rekte zich uit en keek even pisnijdig op. Had hij geslapen? Oh, dan zou het niet goedkomen met de mage die voor zijn neus stond zo te zien. Ze lachte even zachtjes en legde een hand op haar lippen. Nou, ze moest niet zo gaan doen eh~

Lawrence vs. Mega Manectric

Het eerste wat Lawrence deed was even mopperend grommen waarna een zacht of eerder nagemaakte brul werd uitgeroepen door de ground type. De mislukte mega vernauwde zijn ogen even, hij was niet onder de indruk... Hm? Oh, hij zou het wel voelen, echt wel. Meteen schoot de Krookodile in actie met een Sandstorm, waardoor de Hail meteen uit het veld werd geslaan en plaats maakte voor een hevige zandstorm. Hierdoor werd het zicht van de mega wat belemmerd. Lawrence was immers gewoon aan deze dingen. Hij was ook een ground type, dus de zandstorm deed hem helemaal niks. Het was immers ook zijn eigen aanval, hoe achterlijk zou het wel niet zijn als hij er zelf schade van opliep? Heh. Ze haalde diep adem en zuchtte even. Ook zij was de zandstorm gewoon en dat liet ze duidelijk merken. Ze haalde een hand door haar haren, waar nu lekker zand in zat... Sigh... Ah tja~ Wat kon er tegen doen? "Dig," zei ze even waarop de Krookodile meteen onder de grond verdween... En dat in een toren... De mega Pokémon tegenover haar gromde even terwijl hij een wild afgevuurde Wild Charge had uitgevoerd. Duidelijk niet opgedragen door zijn baasje, maar ah. Hij belande niet ver van het gat waar Lawrence in verdwenen was... En nog geen twee seconden later schoot de roodachtige krokodil uit de grond waarna hij hem een stevige mep gaf en vervolgens zijn tanden in het lichaam liet zakken. Een Crunch... De Pokémon kneep even zijn ogen pijnlijk dicht en begon te blaffen en grommen, waarna een Spark werd uitgevoerd... Die geen enkele schade toebracht aan haar Law. Ze lachte even luid en stak een hand op toen ze zag dat hij weer schade opliep van de zandstorm. Wel meteen begon de aarde te trillen onder hun voeten waarna de electric type keihard werd geraakt door de Earthquake. "Sand Tomb!" Een heleboel zand en grind vloog op van de grond en raakte de arme tegenstander hard in het gezicht. Zand zat overal, en vooral in diens ogen, waardoor deze grommend in het rond begon te happen. "Nogmaals een Crunch, daarna Earthquake Law!" zei ze even om het allemaal weer eens netjes over te nemen. De Krookodile grijnsde even, een instemmende blik in zijn ogen waarna hij naar voren schoot, zijn tanden in het vlees van de ander liet zakken en deze weg gooide. Toen deze dan ook de grond raakte begon deze meteen te trillen en te beven, waarbij zelfs kleine stukjes van het al zwaar beschadigde plafond vielen. De Manectric zakte wat door zijn poten, maar werd geraakt door nog een potje van de Sandtsorm en van de Sand Tomb. Ze grinnikte even bij het zien van haar overwinning. "Maak het af met nog een dig en nog een earthquake," zei ze kalm, waarop de krokodil onder de grond verdween en deze even hevig begon te trillen. De halfhond, half wolfachtige viel wat om toen deze even hevig trilde... Maar de echte dig aanval gebeurde een halve seconde na dat. Hierdoor kwam de dig onverwacht en hard aan... Meteen gevolgd door de schade van de Sand Tomb... en weer Sandstorm... Ze grinnikte even en zuchtte zachtjes... Al snel ging de zandstorm liggen en keek ze even rond... De ruimte zag er verschrikkelijk uit. De muren, het plafond, de vloer... Het zag eruit dat de ruimte op instorten stond. Dan kon het zeker nog een Earthquake aan. Ze lachtte even zachtjes bij de gedachte, maar opende toch maar mond. "Okay schatje, laat de aarde nog maar eens trillen!" zei ze lachend, waarop een grijns op het gelaat van de Pokémon verscheen en het hele gebouw weer begon te trillen. Dit leek echter teveel te zijn voor het plafond... De plaats waarop de Manectric stond was dan ook meteen onder de zwaar beschadigde plek van de blizzard's van Sachi... En stukken van het plafond vielen naar beneden, recht op de kop van de mega Pokémon, die ook nog eens schade opliep van de laatste potje sand tomb. Ze grinnikte even, maar legde ter respect een paar vingers op haar mond. Ze mocht niet zo lachen met dit eh?~ Ah, ze deed het toch, so fucking be it.

1x Sandstorm (5x)
2x Dig
2x Crunch
4x Earthquake
1x Sand Tomb (4x)

"Het lijkt erop dat hij niet meer gaat reageren," zei de roosharige even tegen de gymleader. Deze zuchtte even en knikte, een duidelijke tegenzin in de actie die hij hier deed. Hm? "Wat is er Klausje? Vind je het niet leuk dat je gym instort?" Hij zuchtte even en legde een hand in zijn gezicht. "De kosten gaan op jou als we een nieuwe moeten zetten," hm? "Zet dat maar op het bedrijf, zeg dat ze een grotere... Uitdaging moeten neer pleuren om mij tevreden te stellen, mokay sweetheart?" Hij hief een wenkbrauw op en zuchtte even. "Ik ben niet je sweetheart, hon," hm? Ze lachte even luidkeels, waarop Law een scheve glimlach op zijn gelaat kreeg. "Sorry sweetie, ik bedoelde een loser, nu goed? Staan we nu even?" ze grinnikte even, maar haar gezicht verduisterde meteen een beetje. "Je laatste POkémon, loser, ik ben benieuwd... Was het niet een of ander reptiel?" De man snoof even verachtelijk. "Je weet dat ik niet deze Pokémon heb opgeleerd right?" zei hij even kalm terwijl hij haar fel aankeek. "Dus je gedrag... Ik heb geen enkel idee wat je hiermee wil bereiken," ze lachte zachtjes en opnieuw legde ze een halve hand op haar lippen, enkel uit respect voor de ander. "Ik vind het zielig dat ze maar zo iemand zetten als gymleader van de grote stad. Ik denk dat we het er gewoon eens over moeten hebben... Maar dan opnieuw ben ik maar een agent... Niet?" Hij knikte even langzaam. "Oh yeah, ik ben maar zwak en weerloos... Niet dan meneer Klaus?" De man balde zijn handen tot vuisten, duidelijk in tweestrijd. "Oh ja... Dat durf je niet over je lippen te halen. Zeker niet nu je mooie dakje naar beneden komt gevallen. En dat is allemaal door deze kleine meid? Oh boehoe~" ze barste weer in lachen uit. Dingen kapot maken... Ah, het was bijna zo leuk als werken in het lab. Bijna, maar nog niet helemaal. De rush die je kreeg als je iets had bereikt binnen de muren van het lab... Het was anders, maar het gaf dezelfde power en inzet, ontkenning was daar zeker niet nodig. Ze was gek, ok, en daar ging ze nu ook helemaal geen doekjes om winden, echt niet, helemaal niet. Ze hief de Pokéball op van haar ground type en liet deze terugkeren... Al snel keek Klaus haar strak aan. Nu stond er geen monster tussen hen in. Nu leek ze maar een arm, zielig, gek kind op het midden van een verwoest veld te zijn. Ze grinnikte even, maar haalde een stres haar van zijn plek, om deze achter haar oor te strijken, haar gegrinnik klonk onschuldig en ergens... Ook aardig... alsof het kinderlijk en speels was bedoeld. "Kom op sweetheart, momma wants to play a serieus game now~"
Ze zag hoe hij walgde van haar manier van spreken, maar het leek erop dat haar hoofdpijn, en immers ook de controle over haar lichaam verder was gegaan dan gedacht. Het leek erop dat ze weer niet goed wist hoe te reageren op de dingen. De kortsluiting reageerde voor zich en dat was... Well, hoe ze nu omging met de dingen hier. De blauwharige trok zijn neus wat op, maar haalde de pokéball van zijn laatste Pokémon boven... in een flits verscheen de Heliolisk voor haar. DE reptiel keek even fel naar haar, waarna een grijns op het gelaat van het lelijke beest verscheen en deze even zijn kap sissend opzette, hij voelde duidelijk de gespannen sfeer tussen uitdager en gymleader aan. tawn grinnikte even. "Niet eens van jou en toch zo beschermend. Het doet mijn hartje smelten, echt waar," ze grijnsde schuin. "In mijn dromen misschien, maar nu moet deze salamander even onder de grill," Ze gooide de ball op van Maybel, waarna de mega, shiny draak al snel terug verdween. Haar felle, blauwe ogen staarden fel neer naar de tegenstander, terwijl ze deze wat vernauwde en toen haar kop wat naar achter bracht om een fel gekrijs en gebrul langs haar bek te laten gaan. Daarna keek ze terug op, haar ogen glommen van inspanning en zeker ook van... de opgewondenheid. Ze voelde het aan; ze voelde het gewoon aan. Hoe haar Pokémon zou bewegen en hoe ze zou reageren. Dit was te mooi en dat voelde ze gewoon... Dit zou het worden. Dit was het! Hoe was ze opeens zo opgewonden... Welk gevoel voelde ze... Ze had werkelijk geen idee, al haar gedachten waren een mess... Dus het was beter yolo te gaan nu en later een dokter raad te plegen... Jup.

Mega Maybel vs. Heliolisk

Wel meteen stak ze haar hand op, waardoor de snelle draak opschoot en even rond haar as draaide. Haar ogen gloeiden vijandig terwijl ze fel neerkeek naar de electric, normal type die op dezelfde blik terugkeek. "Destroy this place, May~" De draak bulderde even, waarbij de kamer lichtjes trilde en een paar stukjes van het al half ingezakte plafond naar beneden vielen. Ze lachte even bij het zicht, arm plafond. "Smokescreen," Wel meteen werd de ruimte gevuld met een donkere smog, wat ervoor zorgde dat de tweee niet langer oogcontact konden houden, het gevecht was begonnen. De electric Pokémon liet het er echter niet bij zitten en slaakte een kreet, waarbij een Thunder door de donkere wolken sneed, maar met een vlotte beweging en een paar goede trucs in de lucht had de draak deze ontweken, enkel en alleen om met een tweede smokescreen het zicht nog meer te versperren. Gefrustreerd vuurde de Pokémon een tweede Thunder af, die weer mistte... Maar er wel voor zorgde dat de Charizard haar prooi... SOrry, tegenstander, kon lokaliseren. Ze bulderde even en ging in duikvlucht op de rondkijkende salamander. Een hevige Inferno ontglipte aan haar bek en raakte de normal type keihard in het gezicht, waardoor deze naar achter werd gegooid. Wel meteen steeg de blauwgroene draak terug boven de donkere wolken... Als een verborgen roofdier, cirkelend om het arme prooidier. Veel tijd had de Heliolisk niet om zich te herstellen, want al snel vond een regen van Flame Bursten plaats. Bang en geschokt keek de electric type Pokémon op... Deze werd geraakt door niet een, maar drie van de flame bursten. Ze werd de eerste keer recht op de kop geraakt, meteen gevolgd door de rug, waarna een derde haar volop in het gezicht raakte en ze even roerloos bleef liggen op de grond. De Pokémon had duidelijk paniek in de ogen, tot het er genoeg van had en een hevige electric aanval, duidelijk weer Thunder, afvuurde. Deze sneed opnieuw door de donkere wolken heen, maar leek wel zijn doelwit te raken. Hierdoor schoot Maybel naar onder, een pissige blik in haar ogen. De gele Pokémon opende zijn zonvormige kap en nam een dreigende houding aan, waarna hij nog een Thunder afvuurde, maar veel schade kreeg de draak niet van de aanval. Ze was immers vele levels hoger dan hem en daarbij ook nog eens in haar mega vorm. Hierdoor verviel haar enigste zwakte aan electric. De draak opende haar bek, een rij scherpe tanden werden onthuld aan de tegenstander, die meteen verstijfde van angst. Toen vlammen zich rond de tanden van Maybel wikkelden, zag ze dat ze verloren was. De Fire Fang was raak en hiermee werd de Heliolisk zo het luchtruim in genomen. Ze werd opgegooid, waarna een tweede Inferno ervoor zorgde dat hij deze keer in de donkere mist verdween. Even trilde de ruimte wat en Tawn kon daarmee met trots bevestigen dat ze dus het plafond had bereikt. Toen zij en May dan ook zagen dat brokstukken uit het plafond vielen, nam ze terug en schoot ze weg. Een derde smokescreen ontglipte haar lippen. Nogmaals, om een goede, spannende omgeving op te houden hier.
Ondertussen begon de tegenstander naar beneden te vallen... Maar het roofdier had hem al gezien en maakte een scherpe bocht in de lucht. Opnieuw werd deze bekogeld met een reeks Flame Bursten, die ervoor zorgden dat de... Normaal rechte val naar aarde, werd onderbroken. Opnieuw waren er drie raak. Twee tegen de buik en een tegen de kin van de Pokémon, waardoor deze om zijn as begon te draaien en duidelijk in pijn was. "Catch him with a fire fang sweetie~" Een tweede fire fang dus. Ze versnelde wat en haalde de Pokémon nog net voor deze de grond raakte. Opgepikt met de vlammende tanden, die nu wegzakten in het al redelijk doorbakte vlees. "Okay, repeat!" De Charizard schudde haar kop, gooide de Heliolisk op, en vuurde nogmaals een Inferno af. deze keer schoot ze door de kamer heen, aangezien dit een horizontale aanval was geweest... En raakte ze de muur met veel kracht. tawn kon door de rook zien dat de muur kraakte, maar zo te horen had de ruimte zelf wel moeite met het behouden van stabiliteit. Deze trilde, kraakte, het was het geluid van opgeven. jaja! Het opgeven van die kutmuren. De draak staakte de aanval even en schoot op de Heliolisk af, die nu naar beneden viel. Opnieuw redde ze als het ware de electric type van de val, door haar tanden in diens vlees te laten zakken met de vlammende tanden. Ze lachte even terwijl ze opkeek naar de draak die de Heliolisk opgooide. Ze schoot ernaar en vuurde een paar Flamethrowers af... daar ging er een van links... En deze was raak... een volgende, van rechtsonder, raakte de tegenstander hevig en zorgde ervoor dat deze als een bal de lucht in werd gebracht. De daak grijnsde vals en schoot naar boven, om van linksboven de ander naar beneden te vuren met een derde flamethrower. Uiteindelijk schoot ze naar beneden, lande ze op de grond en vuurde ze een laatste Flamethower af. Hierdoor werd de Pokémon als een soort... tja... eigenlijk leek dit op een fontein... en je kende het wel... Er zat soms een bal op die fontein. stel je nu voor dat dat water vuur was en dat die bal... Dee Heliolisk was... dat was wat er nu gebeurde... Maar dan korter. De draak staakte meteen de aanval weer en schoot op, langs de ietwat vliegende normal type, zo hoger de lucht in. Daar, boven de Heliolisk, schoot ze de meest krachtige Inferno af die Tawn kende. Zo werd de zin van haar beweging omgezet naar de ander kant en waarschijnlijk vijf keer versneld. Het versnelde en versnelde en bam. Hij raakte de grond, met de vlammen borend op zijn lijf. De Heliolisk werd zo steeds maar dieper de grond in gebracht. Het kraakte, barstte en leek helemaal op te geven... Iets in haar vroeg zich af hoe lang het zou duren voordat ook de Pokémon dat zou doen. Uiteindelijk leek het wel genoeg te zijn voor May. Haar speeluurtje was over en de mega lande elegant voor haar trainer. een heleboel rook omringde de zwart geblakerde Heliolisk en grijnzend keek Tawn naar het beest dat nu... vast niet meer in staat was  de kracht te nemen om rechtop te komen en de uitdaging opnieuw aan te gaan. Om eerlijk te zijn, wilde Tawn dat zien gebeuren.

3x Smokescreen
4x Inferno
3x Fire Fang
4x Flamethrower
6x Flame Burst  

Al snel sloeg ze haar ogen af naar boven, nog steeds was de grijns op haar gelaat te zien. Ze was ergens blij met de voorstelling die haar Pokémon hier had voor geschoteld. het was een hele show geweest, zeker het laatste had niet tekort gedaan aan het flashie zijn. Hoe dan ook, keek ze licht afwachtend naar de zwarte Pokémon... Nja, zwart... Eigenlijk hoorde ze geel te zijn of niet dan? Ze zuchtte even, legde een hand in haar gezicht en dacht na... Haar normale aard leek terug te komen. haar onderzoekende, denkende, logische gedachten. Ze probeerden de situatie te analyseren... En ze kwamn tot een conclusie dat het nu beter was als ze keek naar Klaus. Hij zou zelf beslissen of zijn zielige salamandergeval nog verder kon of hij nog een potje kon. Ze kon nog verder ja en May ook... Maar het was enkel te zien of haar speelmaatje dat ook kon. Ze zou het niet erg viinden, nee. Ze zou het zelf heel speciaal vinden... Maar ergens was er ook een gedachte die haar zei om de gym dan weg te blazen en voluit te gaan. terughouden... Daar had ze nu eenmaal genoeg van gehad. Ook nu had ze moeten terughouden en dat was wat er dan gebeurde; niks.

-10121 words

Het was enkel natuurlijk dat ze had gewonnen. Tja, zij kon dat wel flikken en wat had men dan niet verwacht? Ze grijnsde even terwijl ze weer een steek in haar kop kreeg... Maar ze was ergens te blij om er een enkele Muk om te geven. Ze glimlachte wat breder en haalde een hand door haar roze haren heen, voordat Klaus het bevestigde dat ook zijn salamander zo goed als dood was. Ze knikte even naar hem. Het was wijs om toe te geven, zelfs als zijn Pokémon niet dood was. Hij had gezien wat ze kon en als hij nu eens zijn kop gebruikte dan was het niet zo moeilijk om te zien natuurlijk. Kalm knikte ze even naar hem, voordat hij zijn dode Pokémon liet terugkeren en Tawn even glimlachte naar May, die even triomfantelijk begon te brullen. Ze had natuurlijk niks minders verwacht van de shiny, maar ergens was het nog steeds die rush van de overwinning die je zo ver kon krijgen of niet dan? Dat was tenminste hoe Tawnee zich erover voelde. Ze wachtte af tot de ander haar gebrul wat wegebde en tilde een hand op met de ball van de shiny voordat ze deze liet terugkeren en haar blik liet afdwalen naar haar tegenstander. Hij vernauwde zijn ogen sceptisch en nadenken, maar wandelde uiteindelijk toch op haar af. Hij hield de badge op en zij opende haar hand, waarna het metalen dingetje in haar handpalm werd gelegd en ze even knikte, voordat ze zich omdraaide naar de lift en met kalme passen erheen ging.
Ze stapte in de lift, drukte op het knopje en al snel schoven de deuren van de nieuwe lift toe voordat ze zakte van niveau en even haar blik verschoof naar haar holo caster om te weten hoe laat het was. Zo te zien was het nog maar 7u31... Dus veel zou ze nog niet kunnen doen toch? Ze dacht na en knipperde even toen ze een idee kreeg. Ze rechte zichzelf wat, wachtte tot de liftdeuren terug open gingen en dacht na. Nu moest ze nog maar... 3 gyms doen. Maar ze wist zo dat zij ook geen partij zouden zijn voor haar. Zou ze nu de laatste gym doen, dan was ze er heilig van overtuigd dat ze zou winnen. Ze twijfelde er geen seconde aan. En dat was niet omdat ze een ego had of wat dan ook... Het was gewoon de waarheid en dat wist iedereen verdomd goed. Ze had twee level 100 Pokémon en zeker wat beesties die ook niet te onderschatten waren. Daarbij leek het erop dat Sachi de 80 aan het doen was. Binnenkort zou ze level 90 zijn en dan zou daarop snel een 100 komen. Daar was ze zeker van Sach als level 100... Dat zou nog iets worden, besefte ze. Maar ze wist dat ze meer problemen zou hebben met een Law of May dan een Sach. Zij was tenminste beheersrt... Terwijl de ander twee vrij impulsief konden zijn. Sheelsea was dan ook weer meer beheerst, maar ze moest haar nog een beetje leren inschatten voordat ze actief met haar ana het werk zou gaan, zo besefte de roosharige dat.

Met een ping schoven de deuren op, waarbij ze zichzelf uitrekte, even gaapte en toen naar de uitgang begon te wandelen. In haar ogen lag wederom weinig activiteit en ze was alles behalve opgewonden na de korte adrenaline rush die ze hier had kunnen opdoen. Het was niet eens het gevecht dat haar zo opgewonden had gekregen, maar gewoon het feit dat de ander werd ingemaakt was vrij amusant geweest om te aanschouwen. Niemand zou haar ooit nog kleineren of zwak noemen... Toch? Ze balde haar handen tot vuisten en gromde even boos bij de gedachte aan mensen die het wel konden. Was ze dan zwak? Was ze dan een niemand? Blijkbaar dus wel. Ze snoof even luid en wandelde sneller. Ze zou wel koffie halen, ze had daar zin in. Even een sterk iets naar binnen. Des te bitter, des te beter... Zeiden ze dan right? Ze zuchtte even en legde een hand in haar gezicht terwijl haar pas enkel sneller ging en ze even een traan voelde rollen over haar wang... Wat was dit? Waarom voelde ze zich plots zo...? Ze snikte even en sloeg de muur van het gebouw even, voordat ze zich omdraaide en begon te rennen...
Haar pas was snel terwijl ze zich door de straten van Lumiose werkte. Pas na pas... Ze snikte even zachtjes en kwam uiteindelijk op de rand van de stad tot stilstand, voordat ze even een hand langs haar gezicht bracht om de tranen weg te halen. Ze zuchtte even, waarbij ze even rilde en door haar benen zakte. Ze hoorde ze allemaal weer zeggen, hoe nutteloos ze wel niet was. Wat was dit? Waarom was ze hier zelfs nog? Ze gromde even zachtjes terwijl ze schuin opkeek naar de basis. Ze moest er maar weg gaan... Of niet dan? Wat voor nut had het zelfs...? En voor wat moest ze eigenlijk bang zijn...? Ze hadden haar schijnbaar niet nodig uiteraard... Dus dan kon ze even goed een uitdaging gaan zoeken of niet dan? Ze gromde even luid terwijl ze zichzelf opdrukte en even verder wandelde. Kutleven dat het ook was. Ze snoof luid en voelde haar handen trillen, die nu wat langs haar lichaam hingen. Ze slikte even en kneep haar ogen wat toe voordat ze even haar hoofd schudde en een koffieshop binnen wandelde. Met een kalme blik op de verkoopster wandelde ze erheen en bestelde ze gewoon een koffie, zwart, niks aan toegevoegd. Ze kapte het zwarte goedje naar binnen voordat ze nog een bestelde en hetzelfde hiermee deed. Vervolgens legde ze wat geld neer en zonder te wachten op het wisselgeld, stond ze op en verliet ze de shop met snelle passen waarna ze even snoof. Wat voor nut had Team Rocket nu nog eindelijk nu er een bende kinders aan de macht waren? Ze had altijd opgekeken naar Allison, maar die was nu weg. En wat viel er op te kijken naar een groenharige die amper weg kon met zijn karakter en haar zus? Wie had die beslissing zelfs gemaakt? Geez. Ze vernauwde haar ogen wat terwijl de gedachte weer rondspookte in haar hoofd. Wat als ze hier en nu alles zou opgeven... Wat zou dat aan haar leven veranderen?