[Halloween] Verkleedwedstrijd

Lang geleden in een tijd dat de Charizard rijders de lucht regeerde en de koningen van oud nog leefden waren er geruchten over een mythische ridder... Dark Knight Chevell.
Zijn zwaard, legendarisch. Zijn wil, ongebogen. Zijn eer, eeuwig blijvend. Zijn mythe... Oneindig. Zijn ziel had hij verkocht voor kracht en velen vervolgden hem. Koningen wilden zijn kracht, maar de kerk zijn hoofd. Zijn mythische Night Slash kon de hemel splijten. Al gauw broedde er een demonisch verlangen in hem. Zijn honger voor zielen en macht werd steeds sterker, maar zijn wil liet hem niet opgeslokt worden door het donker.
Op een dag kwam hij een Gardevoir tegen met ogen van goud en een hart zo eerlijk als die van de engelen. Zijn duister hart viel voor haar en zij viel voor hem. Licht begon terug te keren naar zijn door duisternis veroverde hart. Hun tijd was gelukkig, maar zoals alle goede dingen was het niet voorbestemd om eeuwig te blijven. Een jaloerse prins had het op de Gardevoir gemunt. De honger voor macht en bezittingen was bijna even sterk in de prins als bij hem. De demon aan wie Chevell zijn ziel verkocht werd rusteloos, omdat er weer licht terug begon te vloeien naar Chevell's hart. In het duister van de nacht ontmoette de demon de prins. In wanhoop verkocht de prins zijn ziel aan de machtige demon om Chevell te vernietigen.
Met woede in zijn hart en verlangen naar nog meer macht daagde de prins Chevell uit. Chevell twijfelde, maar toen de prins dreigde de Gardevoir wat te doen nam Chevell de uitdaging aan. Hun zwaarden metten zich op een open veld 1000 jaar gelden. Het gering van staal op staal was te horen tot in de verre landen. Duisternis vulde de lucht en de zielen van de gevallen trokken aan de twee ridders. Tot een ijzige gil van pijn en verdriet de aarde deed beven. Chevell's hart werd doorboord door de prins z'n demonische zwaard. De Gardevoir rende naar Chevell toe met tranen in haar ogen. Eindelijk in haar armen kon Chevell met zijn stervende lichaam nog zijn zwaard naar de lachende, bezeten prins richten. De Gardevoir's tranen en verdrietig vaarwel ontwaakte iets in Chevell. Zijn rode ogen werden fel wit, licht vloeide uit zijn hart en wond. Het licht danste om zijn zwart ijzeren zwaard en met een laatste kracht deed Chevell de hemel voor een laatste keer splijten. Toen zijn zwaard de grond raakte waren Chevell en de prins dood.
Met een lach kwam de demon tevoorschijn. Hij kwam zijn twee zielen ophalen, maar de Gardevoir zou haar ridder niet laten gaan. Net toen de demon Chevell's lichaam wilde pakken sprong ze tussen beide. Een fel licht omringde Chevell en de Gardevoir. Tot deze dag rusten hun zielen samen in Chevell's zwart ijzeren drakenbot harnas, altijd uit de grip van de demon. De duisternis en licht de het harnas omringen zullen voor altijd in evenwicht zijn, maar wees gewaarschuwd. Zij die het harnas dragen zullen de demon niet ontmoeten als vriend maar als einde.