{ Strange place

Ragya kwam vloekend aan op het gedeelte waar het gymgevecht gehouden zou worden. Wat een rot layout had dit ding toch. Heel het gebouw was een soort puzzel met teleporteer dingen en ze was Aldrei halverwege nog ergens verloren en blijkbaar kon je ook teleporteer ziek worden want ze had uiteindelijk een half uur ergens in een kamer bij moeten komen van de misselijkheid. Het ging dus over het algemeen fantastisch. Alle meiden die zich hier in de gym ook bevonden waren zo goed verstopt tussen de meubels dat ze zich al enkele keren kapot geschrokken was. Een keer was het zo erg geweest dat ze een kaarsenhouder naar iemand hoofd had gegooid. Deze had het niet gewaardeerd en ze was dus snel verder gerend. Jammer genoeg was ze enkele keren terug in die ruimte geweest omdat ze verdwaald was. Dit was toch helemaal niet brandveilig gebouwd? Als er iemand dit ding in de fik zette kon niemand op tijd naar buiten komen. Of ze moesten een dienstingang hebben, want als dat zo was had ze graag geweten waar die zat. Hoe dan ook was ze er eindelijk was. Ze stond nu een of ander kamer met de Gymleader, die haar wat verveeld aankeek maar toch omhoog kwam. “Welkom trainer bij de Fairy type gym, mijn naam is Valerie, ik neem aan dat je me komt uitdagen?” Nee, ze kwam hier even op de koffie. Uiteindelijk leek het er toch op dat ze antwoord moest hebben voor ze zouden beginnen. Uiteindelijk reageerde ze dus op humeurige toon; “Ja, dat kom ik zeker” De botte toon die ze gaf was genoeg voor Valerie om haar kort aan te kijken en de scheids te roepen. Zodra deze het sein gaf dat hij er klaar voor was liepen ze naar het gymveld toe. De ruimte was weer zoals de rest van het huis heel erg roze. Toch leek er een echt vechtveld in gebouwd te zijn, waardoor ze het allemaal al een stuk leuker vond. Het was een klassieke bak met los zand erin om goed in te kunnen vechten. Pokémon konden dit gewoon gebruiken zonder blijvende schade aan te richting. Aan iedere kant van het veld stond er een klein opstapje waar je op kon staan om je pokémon toe te sturen, zodat je een goed overzicht had op het veld. Het was echter versiert met wat strikjes en frutsels. Wat gelijk het gevoel verpestte. Aan de kant had je ook tribunes staan voor als er publiek kwam kijken, het gebeurde best vaak dat trainers naar andere gymgevechten gingen kijken om er wat van op te steken. Op z’n minst leerde je wat de gymleader voor pokémon zou gebruiken. Zelf had ze dit ook wel eens gedaan, maar deze keer niet. Nee, ze ging de laatste tijd gewoon naar binnen om meten te vechten. Het verassingsgevoel was wel leuk. Nu was er nog vrij weinig verassing meer aan omdat je vanzelfsprekend al wist welke pokémon er werd gebruikt. Het was in ieder foldertje te vinden wat je tegenkwam. En tja, de roodharige had een ding voor reis en vakantie blaadjes, het stond altijd vol met de meest nutteloze tips maar soms nog goede informatie. Ze had er dus ook genoeg van Kalos meekregen en bepaalde dingen over geschreven. Hoe dan ook, ze moest stoppen met nadenken en gewoon gaan doen waar ze voor was gekomen. Ze klom haar opstapje op en wachtte tot Aldrei naast haar kwam zitten. De vos bekeek de arena ook nog even goed aangezien ze hier zelf ook nog moest gaan vechten. Maar Ragya deed nog het meeste kijkwerk. Er kwam nu ook een scheids aangelopen die even alle regeltjes opnoemde, en hierna konden ze beginnen.

{ x }

De roodharige was blij dat het gevecht eindelijk begon en greep naar haar riem. Ze had het plan van aanpak al doorgenomen met haar team en wist wie ze waar wou gaan inzetten. Voor de verandering was ze dus een voorbereid en die gedachte was vrij nieuw bij haar. Naast haar zuchtte de Ninetales, die nu ook wist dat ze tot het einde moest wachten zoals bij de meeste gevechten, aangezien zij ook het sterkste was in het team. Normaal had ze de vos wel wat meer ingezet dat alleen bij de ace, maar ze wou dat al haar pokémon wat exp ervan meekregen. Vooral Nathan moest wat meer in actie komen, aangezien hij de jongste was van het clubje en Ragya hem nog vaak zag als de last van een ei die hij hiervoor was geweest, was het maar zelden dat hij in belangrijke dingen mee mocht doen. Maar hij was ondertussen een flink stuk sterken geworden en dit mocht hij wel eens laten zien, met een beetje geluk kregen ze het zelfs zo ver dat hij zou evolueren. Het werd wel tijd dat hij dat eens zou gaan doen. Hell, hij zou zelfs even sterk moeten zijn om een Luxray te worden. Maar de laatste keer dat ze had gekeken kon je geen evolutie zomaar overslaan. Hoe dan ook. De vrouw voor haar haalde ergens een pokébal vandaan en hielt hem in even in haar handen. “Klaar om te beginnen?” Vroeg de ander, en Ragya knikte. Meer woorden werden er niet aan verspilt terwijl de roodharige haar bal opgooide. Al snel stond er een vrolijke Shinx op het veld. Aan de andere kant werd er ook bal opgebroken en kwam er een.. ding uit. Hoe heette die wezens? De trainer pakte haar dex uit haar rugzak die ze ondertussen ergens op de grond had neergelegd en hielt het omhoog. Al snel kwam er een omschrijving waar ze niet naar luisterde en werd het duidelijk dat de het een fairy-type was onder de nam Aromatisse. Ja hoor, lekker makkelijk uit te spreken zeg. Alsof dat accent al niet erg genoeg was wouden ze ook nog dat ze zulke dingen uit ging spreken. Dat kwam er dus niet uit. Dus het ding dat eruit zag alsof het recht uit een nightclub kwam gelopen stond de voor haar eigen kat. Deze had voor de onthulling rechtop gestaan en charmant gekeken. Natuurlijk had hij een knappe Sylveon verwacht waar hij even macho voor kon doen. Maar dit wat niet wat hij in gedachten had gehad. Wat geschokt keek hij dus achterom en zette zichzelf nu vijandig op. Zijn Intimidate ability begon te werken en ze zag hoe de pokémon van de ander even twijfelde. Zodra beiden klaar waren nam Ragya het eerste bevel op zich. “Thunder Wave” De gele ogen van de kat begonnen op te lichten samen met de ringen om zijn voorpoten. Al snel kwamen er vonkjes van de ringen af, die omhoog schokten over zijn hele lichaam heen. Toen hij eenmaal opgeladen leek sprong hij en raakte met zijn voorpoot de grond hard aan, waardoor er een golf van energie van hem af kwam. De elektrische schok leek niet te ontwijken zijn door de ander. Die haar ogen even dichtkneep en naar achteren wankelde. Diens roze veren kwamen omhoog en ze bleef een beetje ontploft eruit zien. Tevreden keek de Shinx terug naar zijn succes en maakte zich klaar voor zijn volgende aanval, aangezien de divamon te druk bezig was haar veren plat te krijgen samen met de elektrische zooi onder controle houden om zelf aan te vallen. Nou, dat was al een goed begin. Ze keek naar de Shinx die door zijn poten ging en gromde. Aangezien zijn stem nog zo hoog was klonk het niet echt dreigend. Toch was de algemene bedoeling duidelijk. “Nathan, Charge en Thunder Fang” riep ze naar de kat toe. Deze flikkerde even geïrriteerd met zijn oor omdat hij dit saai vond. Dit was toch geen vechten? Dit was voorbereiden. Hij wou ook de leuke dingen doen zoals pluimkippen onder stroom zetten. Toch bleef zijn protest enkel bij de korte beweging, want hij laadde zichzelf op. Je zag wederom de elektrische lading over zijn lichaam heen schieten waarna hij fel met zijn staart zwiepte. Het knetterde als een zweep. Eenmaal klaar met het verzamelen van genoeg energie zette hij zichzelf vast in de grond en sprong naar voren. Met lange en uitgerekte passen kwam hij naar voren richting de Fairy-Type. Vastberaden rende hij door en verloor de nader niet uit het oog terwijl deze probeerde te ontwijken. Eenmaal dichtbij genoeg voor de aanval zorgde hij voor een snelle sprong en duwde hij de ander tegen de grond met zijn voorpoten. Nathan trok zijn lippen op en hapte genadeloos in de ander, om hierna zijn kaken dicht te klemmen en de energie los te laten. De Aromatisse maakte een hard geluid en probeerde los te komen, maar dit bleek niet zo makkelijk te gaan als ze had gehoopt. Uiteindelijk stopte ze met het brute gespartel en hoorde het voorstel van haar eigen trainer. Een valse blik kwam er in haar rode ogen waarna ze een Sweet Kiss op de wang van Nathan plaatste. Dit deed ook precies wat de bedoeling was, want verbaast liet de kat los en wankelde wat naar achteren. Wo, dit was een gevecht, geen make out scene in een film dank u zeer. Met een fronsend gezicht probeerde hij nu zijn wang af te wassen, maar dit werd verstoord door de volgende aanval van de gevogelte. Deze zette haar voet hard neer op de grond waardoor er een wind oplaaide rond haar heen. Het leek bijna alsof er glitter in was te vinden. Nog altijd verbaast en ontdaan keek de Shinx op naar de wind en wou nog weg rennen, maar op dat moment sloeg de Aromatisse haar hand naar beneden en kwam de wind snijdend op hem af. Toch verbeet je jonge kat het en trok zijn lippen weer op in een gegrom. Hij was klaar voor de volgende aanval. Dit liet Ragya zich niet twee keer zeggen want voor Valerie de kans kreeg haar pluisje aan te sturen gaf ze al weer het volgende commando op een scherpe toon. “Gebruik Wild Charge om dichterbij te komen” De kat schudde zijn pels even uit en zorgde ervoor dat hij omringt werd met de vonken van zijn eigen elektriciteit. Het leek bijna een koepel om hem heen te vormen terwijl hij met moeite alles tegenhielt. Het duurde even voor hij helemaal opgebouwd was, een paar minuten die de gymleader gebruikte om haar eigen aanval te roepen. Ragya kon niet horen wat de aanval was, aangezien haar eigen pokémon nu genoeg geluid produceerde. Plots keek Nathan op en duwde zich van de grond af, zorgend dat de energie hem hielp genoeg snelheid te maken voor de aanval. De Aromatisse hielt nu haar armen voor zich uit en liet hiertussen een bal wit licht ontstaan. Het groeide snel en nog voor haar pokémon de andere had gereikt leek het ding instabiel groot te worden. Het schudde tussen de roze poten van de ander tot ze het op de ander afvuurde. Nathan ging te snel om de Moonblast nog te ontwijken, maar hij stopte niet. De aanval zorgde er immers voor dat beiden pokémon even verblind raakte, en de vogel was nooit opzij gegaan van de baan van de ander. Hierdoor ramde de Shinx alsnog tegen haar aan waarbij hij een scherp geluid maakte. De ander lag nu voor kort op de grond en weer riep de roodharige wat voor ze weer omhoog kon komen. “Crunch, laat haar niet los en doe dan Discharge” De jonge blauwe kat gooide zich op de ander en beet hierna hard door haar verdek heen met de Crunch. Maar op het moment dat zijn kaken zich om de ander heen sloten begon hij op te lichten in het wit. Nathan liet echter niet los terwijl zijn lichaam veranderde en groter groeide. Zijn formaat was niet het enige wat was veranderd. Want zodra het licht wegtrok zag je hoe zijn manen waren uitgegroeid en de langere zwarte vacht zijn lichaam begon over te nemen. Rond zijn poten waren nu twee ringen te zien in plaats van een. De Luxio nam zelf echter geen tijd om zijn nieuwe lichaam te bewonderen, want hij voerde hierna zijn tweede aanval uit. Hij liet zoals bij de vorige aanvallen de energie rond zijn lichaam komen maar het was te zien dat hij er nu minder moeite voor moest doen. Bijna leek het erop dat zijn aanval verkeerd zou gaan omdat hij de nieuwe elektriciteit niet onder controle had. Het was immers meer dan hij was gewend. Toch kreeg hij het voor elkaar de aanval goed af te vuren en de ander onder stroom te zetten. Hierna nam hij weer zijn afstand en keek even naar zichzelf, zijn grotere poten met nieuwe band en zijn groeiende manen. Wat tevreden schudde hij er mee en zakte hierna weer door zijn poten, weer vol met nieuwe energie om verder te vechten. Ook Ragya keek tevreden vanaf haar plaats. Kijk, dat bedoelde ze nou, was toch veel beter dan zo’n kleine kitten? Misschien nog een evolutie en het was nog eens bedreigend ook. Echter liet de Aromatisse zich niet door een lichtshow uit het veld slaan. Want ze stond weer op en gebruikte een Heal Pulse. Zacht vloekend zag Ragya aan hoe het gevecht nog even door moest gaan. Weer gebruikte de ander een Moonblast, deze keer minder krachtig als de vorige maar duidelijk sneller. Nathan kreeg het nog maar voor elkaar zijn nieuwe haardos te redden, al werd hij vollop geraakt in zijn flank. Met een klap werd hij naar achteren geworpen en hapte hij even naar adem. Toch was hij sterker dan de aanvallen van de ander en kwam hij met een diepe kreun overeind. Zijn blik stond koud en hij leek bijna zijn naam eer te doen. Kort maakte hij een geluidje om te laten weten dat hij nog verder ging, waarna hij zich weer opstelde voor de pokémon die al bijna een overwinningsdansje aan het doen was. “Wild Charge en Thunder Fang” Weer een statig geluidje waarna de grote kat vooruit ging. Al rennende maakte hij de elektriciteit om hem heen sterker en dikker. Met zijn kop eerst ramde hij tegen de ander aan en gooide deze een eindje vooruit. Met dezelfde klap kwam de Aromatisse tot stilstand maar de aanval eindigde hier niet bij. Want met een simpele sprong kwam de kat nu op de ander terecht en opende zijn muil om zijn scherpe en flitsende tanden te laten zien. Niet lang de kans krijgend voor zijn leedvermaak hapte hij weer en probeerde meteen door te bijten. Valerie zag het gevecht al ten einde komen en riep naar haar pokémon dat deze een Echoed Voice moest doen en blijven doen. Meteen begon de roze vogel met een harde stem, die meteen opgenomen werd door de muren en terugklapte. De gevoelige oren van de kat werden gepijnigd maar toch leek hij nog de volgende aanval te horen. Ongeamuseerd sloeg hij de Aromatisse weer neer en liet een harde schok los, die weer de veren van de ander overeind gooide. Echter bleef de kat doorgaan tot de scheids ertussen kwam met zijn harde stem en verklaarde dat de winst van de eerste ronde naar hun toe gingen. Met tegenzin duwde Nathan de ander van zich af en liep op ferme pas terug naar zijn trainer. Valerie bedankte haar eigen pokémon en stuurde deze terug om uit te rusten. Ondertussen keek Ragya op haar nieuwe Luxio neer. Hij was nu ongeveer evengroot als Aldrei, maar steviger en minder soepel gebouwd. “Je hebt goed gevochten” Sprak ze dankbaar, waarna ze even door zijn manen heen ging. Naast haar gromde de Ninetales ook iets richting haar Team mate. Maar Nathan leek het brutaal te negeren. Nog voor er een tweede gevecht ontstond klikte de trainer de bal van haar riem af en duwde hem zachtjes tegen de kat aan. Deze verdween er in en de duwde de bal weer terug op diens plaats. Goed, tweede ronde.

1x Thunder Wave
1x Charge
2x Thunder Fang
2x Wild Charge
1x Crunch
2x Discharge

{ x }

Ze stond nog maar net recht en hoorde de stem van Valerie weer. De vrouw was weer op haar plek gaan staan en had een nieuwe bal in haar hand. “Gefeliciteerd met je Luxio” Klonk haar heldere stem door de grote ruimte heen, die daarvoor weer terug stil was geworden. De roodharige knikte enkel om de felicitatie aan te nemen, maar hielt verder haar mond. Ze was hier niet gekomen voor een goed gesprek, ze was hier voor haar gymbadge. De ander merkte het en keek wat humeurig terug. “Vertel trainer, neem je de uitdaging van een mega pokémon aan?” De mega evoluties waren optioneel in een gym, en als ze wou kon ze die ook afwijzen. Toch wist ze zeker dat de ander de mega stone rond haar nek had gezien toen ze de ruimte binnen kwam. Daarbij voelde ze ook geen behoefte om niet een extra ronde te vechten. Het was goed voor Fenrir, haar eigen mega pokémon. Deze kon wel wat meer gevechten gebruiken om zijn vechtslust te kalmeren. Iets wat ze veel fijner vond als dat gebeurde bij andermans pokémon in plaats van de hare. Hoe dan ook greep ze al naar de bal van de Houndoom en sprak weer op. “Ik neem de uitdaging aan gymleader” Nou, het leek erop dat hun manier van communiceren passief agressief werd. Voor haar werkte dit echter heel goed. Beiden gooide hun ballen nu de lucht in, een zin die misschien niet hardop moest worden uigesproken, en gingen weer klaar staan. De bal die zij het veld in gegooid had brak open waardoor Fenrir neer kwam op de grond. De grote Houndoom rechtte zichzelf even en keek wat arrogant rond. Het duurde niet lang voor zijn dieprode blik een nieuw doelwit kregen in plaats van het veld. Want ook de andere pokémon was nu neergekomen. Het was een Mawile, die dreigend met haar tweede mond hapte. Na een kort moment van dreigend en arrogant naar elkaar kijken verbrak Ragya de stilte. “We snappen het Fenrir” De Houndoom draaide zijn oren naar achteren en liet deze plat in zijn nek liggen waarna hij kort gromde dat hij het begreep. De Mawile keek nog steeds vastberaden naar de ander, het idee van een Dark type tegen een Fairy type best leuk vindend. Maar wat sommige niet begrepen was dat Fenrir niet alleen Dark was, hij was ook Fire, op dezelfde manier dat de ander ook Steel was. En ineens was het gevecht leuker. “Maak je klaar” Riep ze hard richting de ander, waarna ze haar hand op de steen rond haar nek legde. Meteen begon deze hard op te lichten en begon ze zich weer zorgen te maken of dit ding niet ging barsten, de hare was immers vrij beschadigd. Ook de mega stone die in de halsband van Fenrir te vinden was begon op te lichten en voor ze het wisten stond daar een uit de kluiten gegroeide mega. Toch bleef Valerie ook niet stilzitten, want Fenrir stond nog niet eens klaar en daar was ook een Mega Mawile op het veld te zien. Maar Ragya had al genoeg gewacht en was de eerste die sprak zodra de pokémon klaar waren; “Nasty Plot en Howl” De reu keek de ander scherp aan terwijl hij zijn brein aan het werk zette. De aanval was eigenlijk vooral om het wrede omhoog te halen zodat hun aanvallen sterker waren. En alsof dat nog niet genoeg was gooide Fenrir hierna zijn kop in zijn nek en huilde luid. Hier was hij nog maar net klaar mee of de ander gebruikte taunt. De Mawile keek uitdagend naar de Houndoom en maakte wat pestende geluiden naar hem. Meteen gooide de donkere hond zijn vacht omhoog en begon te grommen. Ragya merkte dat hij naar voren wou voor de aanval. En wie zou zij zijn om hem tegen te houden? “Kom dichterbij en Fire Fang” Ze had haar zin in nog niet eens uitgesproken en de reu vloog naar voren. Hij was op het moment enorm. In zijn mega form was hij dubbel de lengte van de andere pokémon en een stuk forser gebouwd. De uitgroei op zijn rug was nu immers groot en dreigend geworden. Natuurlijk hielp het met aanvallen en zichzelf verdedigen. Want de kans was groot dat iemand nu daarin zou happen dan wat anders. Met sterke passen kwam hij dus naar ander toe gestormd. Maar deze sprong op het laatste moment aan de kant en gebruikte een Vice Grip. De grote muil van de Mawile sloot zich half rond Fenrir heen en begon door te bijten. Deze kwam hierdoor wel uit zijn woede heen maar kreeg geen uitweg gevonden. “Inferno” Riep Ragya dus ook, gokkend dat een vuuraanval van binnenuit niet al te prettig moest zijn. Fenrir opende dus ook zijn muil en liet een groot vuur zowel hem als de Steel type omringen. Deze liet hierdoor geschrokken los en wankelde wat naar achteren, maar het was al te laat. Met een scherpe blaf kwamen de vlammen op haar af en kreeg ze een redelijk klap tegen haar kopje. Fenrir deed er nog een stap bovenop en voerde alsnog te Fire fang uit toen hij dichtbij genoeg was gekomen. Echter was de Mawile nog lang niet klaar en maakte ze gebruik van het feit dat de hond nu zo op haar stond. Hij mocht haar arm dan wel tussen zijn kaken hebben, maar ze had nog een mond. Met een fraaie zwiep liet ze deze muil tegen de reu aanklappen, wat ervoor zorgde dat hij omgegooid werd. Echter was Fenrir slim genoeg om de arm vast te blijven houden, waardoor de kleinere pokémon meteen meegesleurd werd. Deze maakte een geïrriteerd geluid en gaf de ander een harde klap met haar andere hand. En zo begon de Play Rough. Uiteindelijk was Fenrir genoeg door elkaar geschud om met tegenzin de ledemaat los te laten en weer afstand te maken. Hij zuchtte even diep uit en en ging weer klaar staan voor de volgende taak die hij zou krijgen. Zijn blik was hard en zijn houding dreigend. Als je zo iets tegen zou komen in een donker steegje was je niet al te blij. Al was het maar zelden dat je goede dingen vond in zulke plekken. Ragya dacht even na en keek schattend na de situatie. De Mawile viel het beste aan als ze dichterbij kwam, dus wou ze even afstand houden. “Nasty Plot en Flamethrower” Lang hoefde de ander niet meer na te denken aan alle slechte gedachten en slechte dingen die hij hier zou kunnen doen. Want na enkele minuten zette hij zijn achterpoten al vast in de grond en opende hij zijn muil. Van achterin begon er al een fel licht te branden en het duurde niet lang voor heel zijn bek gevuld was met vlammen. Met een tevreden uitdrukking maakte hij een diep roggelend geluid en vuurde hiermee de aanval af richting de mega Mawile. Deze probeerde zich nog te af te schermen maar tevergeefs. Eenmaal klaar met de vlammen klonk de stem van Valerie weer die de volgende aanval riep. De pokémon beet even haar kaken op elkaar en rende toen richting de hond toe, een vastberaden uitdrukking haar ogen hebbend. Eenmaal dichtbij genoeg sprong ze de lucht in en draaide hierin een kwart slag. Waardoor ze meteen de ander aan de kant sloeg met een Iron head. Nog voor zowel trainer als pokémon iets konden doen gebruikte ze een Crunch. Weer werd de reu gebeten en dit werd niet helemaal gewaardeerd. Fenrir hielt van vechten maar nog meer van laten zien dat hij de baas was. Hij was het immers gewent van toen hij nog wild was en hij was sinds die tijd al berg afwaards gegaan. Hij moest al luisteren naar een vos die een stuk kleiner was als hijzelf maar sterk werd gehouden. En nu was hij ook al afhankelijk van een trainer die zei was hij kon doen. Nu was hij sinds kort tevreden geworden met deze hulp, aangezien hij merkte dat het vechten zo beter en makkelijker ging. Toch was zijn humeur even snel weer omgeslagen als hij in posities zoals deze terecht kwam. Echter had hij nu geen hulp nodig hetzelfde trucje te herhalen die ze eerder hadden gedaan. Want zonder te wachten op Ragya’s commando liet hij een inferno oplaaien en trapte de ander van zich af. Nog voor ze weg kon komen van de vlammen vuurde hij nog een Flamethrower af, al was dit wel op verzoek geweest van de roodharige die aan de kant stond. Hoeveel moest hij deze pokémon nog verbranden voor ze neer ging? Echt, het zag er dan wel klein en kwetsbaar uit maar dat viel nog vies tegen. De Mawile was ondertussen weggekomen van de rampage van de vorige turn. Ze probeerde zichtbaar haar ademhaling te onderdrukken die voor even zwaarder was geworden en rechtte ze zichzelf. De gympokémon veegde haar haren uit haar ogen en ging weer klaar staan, duidelijk makend voor zowel haar trainer als de tegenstander dat ze er nog klaar mee was. Het was zeker een doorzetter, dacht Fenrir grimmig. Maar die zijn des te leuker de grond in te trappen. Fenrir rende naar voren en overbrugde de afstand tussen hun in om zich klaar te maken voor enige aanval die haar trainer kon opnoemen. Maar uiteindelijk bleek de Mawile eerder te zijn, die met een glitterende wind Fenrir van zijn poten af gooide. Deze probeerde natuurlijk meteen omhoog te komen, maar de ander werkte dit tegen om meteen een Sucker Punch te doen. Gefrustreerd begon de Houndoom met grommen en gooide de ander van zich af, om zo weer op vier poten te komen. “Fire Fang” Sprak Ragya op, die er wel een eind aan wou breien. Meteen joeg de grote hond de ander weer achterna en greep haar uiteindelijk tussen zijn eigen sterke tanden. Hoewel hij eerst hapte en daarna pas het vuur erin door liet dringen was het meteen duidelijk hoe warm zijn tanden waren, aan de reactie te peilen. Na een mooie hap gooide Fenrir haar weer weg en kwam al weer dichterbij gelopen, het was zichtbaar aan de andere dat dit gevecht niet lang meer zou duren. De Mawile probeerde omhoog te komen en de ander van zich af te houden met een Fairy wind. En hoewel hij het voelde hielt dit hem alles behalve tegen. Hij kwam nu gewoon van de andere kant gelopen toen hij zijn evenwicht weer had gevonden. “Maak het af met een Inferno” Een beetje een overkill maar je had deze pokémon niet zeker. Fenrir klapte zijn poot tegen de grond aan en liet de ander weer omringen door felle vlammen. Hierna bleef hij recht en met een simpele blik wachten tot deze weggetrokken waren. Hierna kon je zien hoe de Mawile verslagen op de grond lag. Weer kwam de scheidsrechter naar voren gelopen en verklaarde dat deze ronde afgelopen was. Valerie maakte een keurend “hmm” geluidje en liep naar haar pokémon toe. Deze veranderde terug naar diens normale vorm waarna ze die terug liet keren in haar bal. Ondertussen stond Fenrir nog altijd op zijn plek, wat zelfverzekerd en tevreden te kijken. Dit ging weer goed voor zijn ego zeg. Ragya floot haar hond terug die hierna met tegenzin het veld af liep. Tijdens het lopen veranderde hij zelf ook weer terug naar zijn normale Houndoom vorm. Tegen de tijd dat hij bij hun aangekomen was stond hij weer normaal te wezen. Dit weerhielt hem er niet van om triomfantelijk naar Aldrei te kijken. Deze deed haar best beheerst te blijven en zich in te houden. Al kon Ragya wel gokken dat ze de ander aan het uitschelden en vervloeken was in 7 verschillende talen en geloven. Zelf klopte ze Fenrir even op de nek en keek hem tevreden en met enige trots aan. “Goed gedaan Fenrir” De Houndoom keek haar nu recht aan en ze kon zien dat hij toch moe was van het gevecht, het had immers een tijdje geduurt. Daarom pakte ze zijn bal en liet hem terug keren. Zo makkelijk als dat ging duurde het niet lang voor ze weer omhoog stond en opzij keek naar Aldrei.

2x Nasty plot
1x Howl
2x Inferno
1x Fire fang
2x Flamethrower

{ x }

De Ninetales wist dat het nog niet haar beurt was en keek dus vragen naar haar trainer, niet begrijpend wat het probleem was. Echter verklaarde de roodharige zich ook niet waardoor ze besloot maar weer vooruit te kijken. Valerie was ondertussen wel klaar met netjes vragen of ze door konden naar de volgende ronde. Want in een simpel gebaar hielt ze haar volgende pokébal omhoog en wachtte op het simpele knikje dat Ragya hierna gaf terwijl ze haar eigen bal greep. Tegelijk werden de dingen opgegooid en met twee vrolijke geluidjes kwamen de pokémon op het veld terecht. Aan haar kant stond een forse Honchkrow, die soepel was geland en even rondkeek. Dit was zijn eerste gymgevecht en hij vond het gebouw natuurlijk heel interessant. Zo veel mooie dingen die glommen en schitterde. Nu viel de donkere blik van de vogel naar de persoon aan de overkant, waar nu ook een nieuwe pokémon bij stond. Aan haar kant stond een Mr. Mime gevechtsklaar te wachten. Huginn bekeek beiden even en sloeg hierna zijn vleugel uit, waarna hij kort boog. Goede manieren had hij er immers genoeg en de zwarte vogel zou deze nooit negeren. Ragya bekeek de houding van de Honchkrow even, recht en met een simpele zelfverzekerdheid. Niet zo een die Fenrir had, die dacht dat hij de wereld aan kon. Nee, Huginn wist dat hij de tegenstander aan kon, dat hij er een mooie en vakkundig gevecht kon van maken en hierna de ander nog uit eten kon vragen ook als hij hier zin in had. Echter wist hij ook dat de tegenstander niet onderschat moest worden. Bij nader inzien was Huginn misschien de enige van het team die zich fatsoenlijk zou gedragen bij een gevecht. Valerie en haar Mr. Mime leken het te waarderen. Want de vrouw ging even door haar knieën voor een klein buiginkje terug en de Mr. Mime knikte simpel. Even schatte de roodharige de situatie in. Mr. Mime had voornamelijk Psychic en Normal moves. Psychic zou haar vogel niet eens voelen. Daarbij dacht ze niet dat hij al te veel Fairy moves had, wat maar beter was ook aangezien die veel effect zouden hebben. Met een klein grijnsje keek ze dus ook naar Huginn, die rustig haar blik beantwoorden en hierna klaar ging staan voor het gevecht. Ook de tegenpartij maakte zich weer los van de charmes die de vogel bezat en het gevecht leek deze keer te bginnen met een aanval van Valerie. Ze begonnen met een Double slap. De Mime leek verassend snel dichterbij te komen waarna hij de Honchkrow enkele keren snel achter elkaar sloeg. De vogel kraste even en vloog hierna op om daar vanaf boven veilig naar beneden te kijken. Valerie keek mokkend naar het vliegende wezen en leek zich de volgende stap te bedenken voor haar aanval, aangezien ze nu weinig kon beginnen tegenover de dark type. Ineens vond ze het beest een stuk minder leuk. Maar goed, ze moest het maar het beste van maken. Ragya daarin tegen kreeg een geweldig humeur. Ze grijnsde even breed en keek naar de zwarte vogel die rondjes vloog boven de arena. “Huginn” Riep ze hoog de lucht in. Ze hoorde een krassend geluid vanuit de vogel komen, die duidelijk maakte dat hij haar verstond. “Nasty Plot en Tailwind, blijf maar even hoog” De eerste zet was niet te zien maar de raaf achtige pokémon bereidde zich voor op de komende aanvallen. Hierna kreeg hij het voor elkaar een wind op te laten rukken die van hun kant van het veld afkwam, waardoor zijn snelheid omhoog zou gaan. Valerie keek even bedenkelijk naar de Honchkrow, ineens sprak ze weer op en zei dat haar pokémon een magical leaf aanval moest gebruiken. Deze liet bladeren opvliegen met een paars aura, geen idee waar ze de bladeren vandaan had gehaald, en stuurde die toen achter de tegenstander aan. Huginn kon ze voor een redelijke tijd ontwijken met zijn soepele bewegingen in de lucht, maar uiteindelijk moest hij ze toch onder ogen komen en voelde hij de scherpe punten van de bladeren door zijn veren heen snijden. “Torment en dan Foul play” Normaal gebruikte ze Torment vrij weinig, de meeste konden toch al genoeg tegen haar pokémon doen dat deze aanval weinig zou veranderen. Maar aangezien de Mr. Mime zo weinig ko bereiken was dit wel heel vals en daardoor geweldig om te doen. Huginn draaide zijn ronde af en dook toen naar beneden, in zijn al duistere ogen kwam een glans te staan die over leek te lopen op de pokémon van de tegenstander. Deze keek hierna naar zijn and en fronste, duidelijk merkend dat er iets anders was. Hierdoor werkte zijn aanval ook niet toen Huginn weer naar beneden kwam met flink wat snelheid op de ander af. Eenmaal hier schatte hij de kracht van de ander en gebruikte die nou in zijn voordeel. Zodra de aanval was gelukt fladderde hij tevreden weer omhoog en vloog rustig en zonder een care in world verder rondjes. Was vrij handig, dat iemand uit het team kon vliegen. Daarbij vond hij dit toch wel leuk om te doen. Aangezien Valerie een of ander groot plan aan het bedenken was om haar kleine probleempje op te lossen besloot ze maar gewoon nog een aanval te roepen. “Sucker Punch” Huginn kraste weer iets en maakte gebruik van de Tailwind die er nog was om snelheid te maken. Hierna vloog hij in een boog naar beneden richting de Mr. Mime. Hij begon de aanval al voor te bereiden en raakte de pokémon uiteindelijk met een mooie klap van zijn zwarte poten. Maar hij was nog niet eens omhoog opgeklommen toen Valerie opsprak en beval dat haar fairy type Copy Cat moest doen. De Mr. Mime keek vervaarlijk naar de Honchkrow terwijl die bevroren grijns zijn gezicht niet verliet. Met een verassende snelheid sprong hij tegen een muur op en kwam zo in de lucht terecht boven Huginn. Deze probeerde de ander nog te ontwijken maar tevergeefs. De pokémon van de ander dook naar beneden met zijn vuist eerst en duwde de vogel zo helemaal naar beneden, tot deze met een doffe klap op de grond terecht kwam. De Mr. Mime bleef nog even op de ander staan en sloeg hem enkele keren met een double slap. “Huginn, Astonish” Riep de roodharige terwijl ze haar oren al bedekte. Aldrei deed hetzelfde naast haar en keek met haar typische humeurige uitdrukking verder. Zelfs Huginn leek deze aanval niet al te fijn te vinden. Want hij leek wat te klagen waarna hij zijn bek opensperde en een enorme krijs eruit liet. De Mr. Mime was echter niet onder de indruk. Fronsend keek ze naar de gymleader. Deze keek wat triomfantelijk terug. “Mr. Mime zijn ability is Soundproof” Legde ze simpel uit, tevreden dat dit gevecht niet alleen maar in het voordeel van de ander was geweest. Maar Ragya was niet onder de indruk “Sorry Huginn, Wing Attack” Met krachtige slagen kwam de Honchkrow nu overeind en sloeg de ander met soepel bewegingen van zijn vleugels. De Mr. Mime gebruikte snel een Reflect om de aanval wat veiliger te houden, maar werd toch naar achteren gedwongen. Zodra de snijdende aanval stopte liet hij weer de Magical Leafs opkomen om zo weer meer afstand te maken tussen hem en de grote vogel. Huginn kneep zijn ogen even dicht en zette zijn veren wat op, alsof hij hoopte dat dit de aanval wat zou tegenhouden. De roodharige keek van een afstandje en besloot nu gewoon de sterkste aanvallen te gebruiken tot de ander neer zou gaan. Ze konden dit alles wel heel lang rekken anders. “Foul Play, dan Sucker Punch” De raaf vloog weer op en dook naar beneden. De Mr. Mime probeerde de aanval nog af te weren maar het werkte niet geheel. De vogel kwam hard tegen hem aan en het gevecht van de Foul play ging zo even door. Op het einde gaf Huginn hem nog een harde klap alsof hij het hiermee duidelijk wou maken dat het klaar was. De Mr. Mime stond weer met moeite op toen de ander omhoog vloog en volgde hem met diens blik. “Fly” Sprak Ragya nog, hiermee het gevecht willen beëindigen. Huginn, die nu zeker zijn fitness kreeg, wachtte eerst een ronde af en dook toen naar beneden met uitgestoken klauwen. Hiermee pakte hij de tegenstander bij de schouders vast. Deze spartelde tegen maar er was geen redden meer aan gemaakt. Zonder genade maakte de zwarte vogel hoogte en dook hierna in volle snelheid naar beneden. Uiteindelijk liet hij de Mr. Mime los en liet deze aan zijn lot over, wat in zijn geval bestond uit hard tegen de vloer aankomen. De roodharige keek vol verachting naar het veld en de pokémon die hierop lag. Het leek erop dat hij nog omhoog wou komen, maar toen zakte hij weer in en kwam het gevecht weer ten einde met de woorden van de scheids. Ragya floot naar Huginn, die trouw naar beneden kwam vliegen. Hier landde hij naast de Mr. Mime en legde zijn vleugel even op diens schouder, hiermee een gebaar makend dat hij het een goed gevecht vond en hoopte dat er geen zwarte gevoelens waren vanaf de kant van de pokémon. De Mr. Mime werd echter teruggestuurd voor hij kon reageren. Huginn draaide zich even naar Valerie toe en gaf weer een klein buiginkje, waarna hij terug hopte naar zijn eigen trainer. Deze keek hij tevreden maar zoals altijd met zijn eeuwige rust aan. Ragya knikte even naar hem, waardoor ze een knikje van hem terug kreeg. Hierna pakte ze zijn pokébal en liet hem terugkeren. Ze genoot even van het momentje rust dat ze kregen, aangezien dit best een lang gevecht was geweest. Of ja, eerder langdradig. De tegenstander had weinig tegen hun te beginnen gehad en dat was jammer geweest. Maar ze waren nog niet klaar, ze hadden beiden nog twee pokémon over.

1x Nasty Plot
1x Tailwind
1x Torment
2x Foul Play
2x Sucker Punch
1x Wing Attack
1x Fly

{ x }

Nog twee pokémon. Om eerlijk te zijn had ze overwogen om Aldrei beiden pokémon te laten bevechten. Ze was immers een stuk sterker dan hun en zou ze best aan kunnen. Toch had ze besloten heel het team aan het werk te zetten deze keer. Daarbij wist ze welke pokémon er nu aankwam dat ze iemand had die hier heel goed tegen kon vechten. Ragya hoefde haar hand enkel op de bal te leggen en hij brak al open, hoe Sleipnir dit trucje kende wist ze nog steeds niet maar hij was er veel te goed in voor haar gevoel. Met een flits was de hengst dus ook voor haar verschenen, en hij hinnikte meteen vrolijk en ging met zijn snuit naar haar toe. Hierna maakte hij een vriendelijk briesend geluidje en dukte zijn kop tegen haar borst aan voor een knuffel. Met een kleine grijns omhelsde ze het paard terug. Hierna leek hij echter pas op te merken dat dit zijn enorme entree moest zijn. En hij had het gewoon verknalt. Wat verbaast keek hij dus uit zijn stormgrijze ogen richting Valerie, die rustig terug keek. Hierna duwde hij heel subtiel zijn snuit tegen de bal aan zodat hij weer verdween. “Ehem.. Sleipnir?” Zuchtte Ragya vragend. Het duurde even voor ze doorhad wat zijn plan was. Kort rolde ze met haar rode ogen en ging toen weer met haar hand richting de Dark Ball. Deze klikte weer open en nu met een charmante pose stond er een hengst voor hun. Deze had zijn voorbeen opgetild en zwiepte zijn vlammende blauwe manen in een hairflip terwijl ze naar de ander keek. Het scheelde nog niet veel of hij zou een eigen intro song regelen en die opzetten bij zijn entree. De gymleader keek met opgetrokken wenkbrauw langs de Shiny hengst heen naar de trainer. Deze haalde haar schouders op dat ze er ook niks aan kon helpen. Valerie schudde hierna zachtjes haar hoofd en Ragya zag haar lippen bewegen, maar ze was te ver weg om diens woorden te verstaan. In ieder geval pakte de vrouw nu ook haar pokébal en gooide die op. Met een zachte klik verscheen er een Florges met gele bloemen op het veld. Ragya was dan niet begeven in de wereld van Grass en Fairy types, maar ze wist wel dat deze pokémon verschillende kleuren van bloem konden hebben. Valerie had dus de gele gevangen. Even keek ze naar Sleipnir, die nog altijd naast haar stond en zijn pose had afgeblazen. Waarschijnlijk voelde hij zich niet gewaardeerd hier. “Valt ook niet mee hé?” Sprak ze tegen de hengst, die iets terug bromde. Hierna klopte ze hem op de nek. “Laat ze dan maar eens zien wat je allemaal kan” hierdoor klaarde de uitdrukking van de eenhoorn wel op en draafde hij ook het veld op, om hier te gaan staan wachten tot het gevecht mocht beginnen. Sleipnir zou dankzij Florges haar type weinig damage krijgen, maar in tegenstelling tot de meeste Grass types zou hij niet meer damage geven. Wat zeker jammer was maar ze zaten nog steeds in het voordeel. Terwijl zij hierover had zitten nadenken was de hengst weer zijn typische echte heer geweest en was begonnen met de ander uitschelden. Niet zo zeer doelbewust maar eerder een zeer slecht taalgebruik gebruiken in zijn woordenschat. Je hoefde het niet eens te kunnen verstaan om te begrijpen wat er hier gaande was, zo simpel was het gewoon. De Florges had echter het ongenoegen hem nog te begrijpen ook en trok haar neus naar hem op. Beledigd hinnikte de hengst weer terug naar de plant en Ragya veegde even wanhopig haar haren uit haar gezicht. Goed dan. De scheids verklaarde dat ze konden beginnen en de roodharige sprak weer op; “Flame Wheel” begon ze simpel genoeg. De hengst sprong aan in een galop en begon rond de ander heen te rennen. Als snel begonnen er blauwe vlammen om de plant heen te komen die haar omringde. Zelf leek ze er echter niet al te veel onder de indruk door want ze keek simpelweg om zich heen en bewoog niet. De vlammen kwamen nu aan haar en ze verbeet een reactie erop, waarna ze de aanval Misty Terrain gebruikte. Mist begon de ruimte te vullen en Sleipnir keek er een beetje humeurig op neer. Het was dat er vuur rond zijn hoeven laaide, anders had hij die niet eens gezien. De vlammen die nu rond de ander heen danste bleven ook nog vrolijk doorgaan, in dezelfde tint als zijn stormgrijze ogen, al hadden de vlammen ook die blauwe tint. “Agility en Take Down” Klonk er nu vanuit Ragya, die het volgende bevel had gegeven. Ze wou zich klaar maken voor de snellere aanvallen, aangezien Sleipnir die nog verassend goed kon. Misschien omdat hij zoveel energie teveel had, zou nog best een goede verklaring kunnen zijn ook. Hoe dan ook hinnikte de hengst even als reactie en maakte er weer zoals altijd een show van. Hij steigerde dus ook sierlijk en liet zijn hoeven hierna met een klap neerkomen op de harde ondergrond. Met een luide hinnik begonnen er een soort lichtshow om hem heen te dansen terwijl zijn snelheid omhoog ging. Zijn stormgrijze ogen lichtte hierbij kort op. Zodra het licht weer wegtrok in de mist werden ook zijn ogen weer normaal. Hij schudde zichzelf uit en keek naar de ander. Hierna sprong hij even de lucht in en galoppeerde toen met zijn nieuwe snelheid over het terrein heen. Hij negeerde de mist compleet. De eerste ram die hij probeerde te maakte werd soepel ontweken door de andere pokémon. Waardoor hij wat hinnikte over een pretverpester te zijn en het meteen nog eens probeerde door om zijn as te draaien. Deze keer raakte hij de ander hoorn eerst en sleepte haar een einde mee. Hij was zelf ook licht geraakt door de harde klap, maar hij had zeker aan het goede eind van de hoorn gezeten. De ander leek het jammer genoeg minder leuk te vinden en reageerde met een Petal Blizzard. De bladeren die weer uit het niks waren ontstaan werden de lucht in geheven door een soort paarse energie, die hierna als een orkaan om haar heen begonnen te bewegen en alles op hun pad probeerde te raken. Jammer genoeg bevond de hengst zich op enkele van die paden en besloot hij maar gewoon weg te rennen, enkele bladeren besloten hem te volgen als speurhonden en het duurde niet lang voor hij een hele horde aan boze bladeren achter zich aan had. Het zag er vrij zielig uit maar de Florges had er wel een pleziertje in. Deze had een geamuseerde blik in haar ogen terwijl ze de hengst zo zag rennen. O wow, een plant met leedvermaak. Maar goed, als je de hele dag moest vechten tegen random trainers kon ze wel begrijpen dat je ergens je plezier uit moest gaan halen. Valerie leek het in ieder geval normaal te vinden want ze keek met bijna dezelfde blik als haar eigen pokémon toe. Ragya besloot echter dat dit wel genoeg was. Ze wreef even door haar gezicht en verhief toen haar stem. “Sleipnir, dat zijn blaadjes en jij bent een vuurspugend paard” Sleipnir leek de hint niet te begrijpen en galoppeerde gewoon verder. Met een diepe zucht en het accent dat nu boos doordrong in haar stem sprak ze verder. “Verman je eigen, draai om en zet de boel in de hens met Inferno” Nou als dat niet duidelijk genoeg moest zijn wist ze het ook niet meer. De bauwgevlamde hengst vond het eigenlijk niet zo’n goed idee. Tot hij ineens in de buurt van de Florges kwam en zich hier omdraaide. Hij maakte zich klaar en zonder al te veel moeite laaide er een Inferno op. De heldere vlammen verbrandde de bladeren en gaven ook meteen een mooie klap aan het kastplantje. Sleipnir hinnikte wat uitlacherig naar haar, wat ze dus helemaal niet accepteerde en boos naar het paard keek. Op een ferme manier greep ze de hengst nu bij zijn poten en trok hem onderuit, zo een Grass Knot uitvoerend. Het zorgde er zeker voor dat Sleipnir even zijn mond hielt, al kwam hij hierna al snel weer omhoog en brieste ongeamuseerd. Wat moest ze hiermee aan? “Bounce en Stomp” Sprak ze hierna enkel, in de hoop dat het dan wel makkelijker moest gaan. Maar de hengst leek nog te luisteren ook. Deze maakte afstand door een einde weg te rennen en zette zich toen af de lucht in. Hij kwam hoger dan dat je van zo’n groot dier zou verwachten. Na een tijdje in de lucht te hebben gehangen kwam hij weer hard neer op de Fairy type, iets wat de landing zeker zachter maakte. De Florges duwde hem van zich af, en Sleipnir ging er ook braafjes vanaf. Echter stond hij nog maar net weer op de grond of hij trapte met zijn gespierde achterbenen en reed hierna al te vrolijk weer door. Valerie accepteerd dit niet en riep een volgende aanval uit. Deze gebruikte een Magical leaf aanval, en nog voor deze helemaal in de lucht was ook de Petal Blizzard. Nu waren er dus twee groepen moordzuchtige magische bladeren die door de ruimte heen schoten. Ragya moest toegeven dat dit er nog best angstaanjagend uit zag, als je naging dat het blaadjes waren. Sleipnir dacht hier hetzelfde over en brieste even uit ongenoegen. Ragya besloot weer in te grijpen en zette een stap naar voren, alsof ze hiermee haar bedoeling duidelijker zou maken. “Flaire Blitz” Dat hoefde ze niet te herhalen, echt alles bleek maar weer op te lossen te zijn met vuur. Sleipnir hinnikte scherp en bereidde de aanval voor. Vlammen begonnen om hem heen te dansen en werden steeds wilder. De hengst galoppeerde weer aan en bouwde meer en meer snelheid op. De vlammen bogen zich om hem heen en zorgde voor een bescherming tegen alle bladeren die hem lastig vielen. Zodra ze hem raakte gingen ze weer op in vlammen voor hij er ook maar iets kon van voelen. Op deze manier kwam hij de op de plant af en raakte deze hard en rechtstreeks. De Florges probeerde weer afstand te maken tussen hun in, terwijl Sleipnir even bij kwam van de sterke en veeleisende aanval. Het vermoeide hem maar hij bleef doorgaan. Maar de Florges ging niet stilstaan en wachten tot de hengst haar weer aan zou vallen. Nee, deze maakte een witte lichtbal die Ragya nu ondertussen kende als een Moonblast. Ze wou nog roepen dat Sleipnir uit moest kijken maar toen werd hij al afgevuurd. De witte straal gooide Sleipnir naar achteren, maar leek niet zo veel schade aan te richten als de plant had gehoopt. “Sleipnir, Fire Blast” De hengst snoof even scherp uit en hief toen zijn kop weer. Hij opende weer letterlijk het vuur met een bal vol diepblauwe en grijze vlammen. De hoop kwam op een flinke snelheid op de Florges af, die hem net niet kon ontwijken. Het leek erop dat ze er bijna aan neer ging, maar het was net niet goed genoeg. De tegenstander besloot nog haar laatste redmiddel te gebruiken, een die Petal dance heette. Op dezelfde manier hoe er ineens blaadjes waren verschenen kwamen er nu ook bloemblaadjes tevoorschijn. De dingen dwarrelde even rustgevend om hun heen tot de killer plant er een grip op kreeg. Deze liet de eerst zo rustgevende dingen weer scherp worden en gaf ze een onheilspellende gloed. Well damn. De blaadjes werden de kant van Sleipnir op gericht en raakte hem recht waar het pijn deed, zoals zijn lichaamsdelen. De echte held zijnde die hij was doorkwam hij de eerste ronde hiervan, waarna je kon zien dat de plant al duizig werd door de kracht van de aanval. Toch maakte ze zich weer klaar voor een nieuwe ronde en nu greep Ragya weer in. “Maak het af met een Flare Blitz” Riep ze haar pokémon toe. Deze hinnikte even en begon weer snelheid te maken en liet het vuur zijn lichaam omringen. De vlammen danste om hem heen en zorgde ervoor dat hij redelijk veilig was voor de bloemblaadjes. Eenmaal genoeg bij elkaar verzameld te hebben stormde hij op de ander af. Met een redelijke klap kwamen ze tot een botsing en werd de Floges weggeworpen. Sleipnir bleef duizelend staan en keek hierna nieuwsgierig op. Maar lang hoefde hij niet te wachten op het antwoord, want er werd aangekondigd dat ze gewonnen hadden. Tevreden met de winst keek ze naar de hengst, die zijn kant op kwam draven. Ze aaide hem eventjes achter de oren en legde hem een koekje voor, die hij meteen naar binnen werkte. Het was vrij makkelijk Sleipnir tevreden te houden. Het bestond voornamelijk uit hem eten geven. Maar dat geldde voor de meeste vormen van liefde. In ieder geval liet ze de hengst weer terugkeren en zag ze hoe Valerie zich ook klaar maakte voor het laatste gevecht.

1x Flamewheel
1x Agility
1x Take down
1x Inferno
1x Bounce
1x Stomp
1x Flare Blitz
1x Fire Blast
1x Flare Blitz

{ x }

Ragya zuchtte even en klikte de bal van Sleipnir terug aan haar riem waar die hoorde. Goed, dat was een succes geweest. Nu nog een pokémon en ze hadden dit gevecht gewonnen. Nog even en ze hadden dit. Valerie pakte haar eigen pokébal weer en hielt hem in de lucht. Het ding klapte open en met een mooie binnenkomst van licht en waarschijnlijk knutsel glitter stond er ineens een Sylveon op het veld. Goed, dit was dus hun tegenstander. Leuk, een beest met strikjes. De mannelijke Sylveon maakte even een pose en een kort geluidje om te laten weten dat hij er klaar voor was. De roodharige keek even opzij naar Aldrei, die na alle gevechten gezien te hebben een hele grote behoefte had zelf ook iets in elkaar te rammen. Zo voelde de Ninetales meteen de blik van haar trainer aan en keek ze terug. “Aan jou de eer” Sprak ze richting haar partner, die wat sarcastisch snoof en hierna opstond. Casual rekte ze zichzelf uit en zwiepte even met haar staarten, waarna ze het veld op liep. Als Ragya goed kon gokken zouden ze er wel een ruime 20 levels boven die van de ander zitten. Samen met het feit dat de Sylveon weinig kon bereiken met Fairy aanvallen had ze er wel goede hoop voor. Aldrei stond nu ook op het veld wat droogjes naar de tegenstander te kijken. Deze leek een poging te doen tot communiceren met de vos, en als Ragya goed zou moeten gokken zou ze het zelf zeggen dat hij aan het flirten was. Dat was geen goed plan.. Aldrei was niet echt het typje waar je mee kon flirten zonder gevolgen. Maar midden in iets dat een zin moest voorstellen snauwde de vos wat en gromde er nog wat bij na. Dit zorgde ervoor dat de andere vosachtige stil hielt. Wat Ragya nu opviel was het verschil van grote. Normaal zou een Ninetales iets groter moeten zijn dan een Sylveon, maar in dit geval was Aldrei zelfs kleiner. Ze leek het niet bepaald leuk te vinden. Met een humeurige zwiep van enkele van haar staarten beëindigde ze eht contact met de ander en nam plaats om te gaan vechten. Kort blafte ze om te laten weten dat ze konden beginnen. En dat deed Ragya dus ook. “Will-O-Wisp en Confusion” Begonnen ze met hun standaard riedeltje. Het was gewoon een van de dingen die zo makkelijk gingen. De vos ging lichtelijk door haar poten heen en spreidde haar velen staarten. Hiertussen ontstonden bijna witte vlammetjes die leken te verdwijnen en weer te komen opdagen, steeds dichterbij. De Sylveon leek er niet zo heel erg van onder de indruk en wiebelde enkel met zijn oortjes, hij liep simpel weg wat opzij terwijl hij wat zelfingenomen naar Aldrei keek. Dat was tot hij ineens tegen zo’n ding aanliep en deze aan hem begon te plakken. Want ontdaan stapte hij naar achteren maar was al te laat, de Will-O-Wisp begon zijn brandende werk te doen. Nog voor de ander helemaal door kon hebben wat er gebeurd liep ze naar hem toe en vuurde ook een Confusion af. Ze begonnen hier al lekker fanatiek. Maar die Sylveon was er ook voor meer dan alleen maar de show. Deze gromde even en viel toen aan met een Fairy Wind, die Aldrei niks meer aandeed dan alleen wat stappen naar achteren te zetten. In ieder geval deed hij zijn best. Hij sprong nu dus ook naar voren en voerde een Swift aanval uit, waardoor er velen sterren langs haar heen vlogen en zorgde voor wonden in haar vacht. Toch was het niks te ergs dat niet voorbij ging door het enkel te negeren. “Aldrei, doe een Hex” De vos liet haar ogen oplichting in de rode kleur die ze normaal zouden moeten dragen. De Ghost aanval werd uitgevoerd terwijl de witte vlammetjes van de Will-O-Wisp weer harder oplichten in een andere kleur. Dit maakte de Hex juist sterker, de kans om het te doen bij een status conditie. Maar zodra de roze pokémon dit door had besloot hij te regelen dat dit niet meer kon gebeuren. Hij liet zijn eigen blik ook oplichten in een helder blauw waarna er een mist omhoog kwam vanuit de vloer. Meteen leken de Will-O-Wispjes weg te trekken maar ze hadden gelukkig al een deed van hun werk gedaan. Ragya bekeek van een afstandje hoe Aldrei naar de mist keek en hierna weer verder ging met grommen alsof er niks was gebeurd. De roodharige besloot er wat tempo in te gooien. “Flamethrower” Sprak ze simpel, wetend dat de Ninetales niet meer nodig had dan dat om te weten wat ze moest gaan doen. En dat wist Aldrei zeker. Deze zette zichzelf schrap en opende haar muil, waar ze zonder veel moeite een mooie stroom aan vuur uit liet komen. Zodra ze haar mond weer dicht deed zag je de rook er vanuit opstijgen. De Sylveon werd erdoor geraakt en reageerde meteen met een Disarming Voice. Aangezien de Ninetales geen tijd gehad had hierop te reageren wreef ze kort met haat poot over haar oren, Urgh. Wat hij kon kon zij ook. De vos keek even schuin naar achteren naar haar trainer, zag dat deze knikte en vuurde toen zelf een Extrasensory af. De aanval was niet te zien en ze kon hem dan ook afvuren zonder dat je het merkte of zelfs maar aan haar zag. Ze vond het geweldig. Met valse blik keek ze dus ook naar de pokémon, die al weer een nieuw commando kreeg voor een Moonblast. De heldere straal energie raakte de vos met de kracht die deze bezat. Maar Aldrei liet zich niet zomaar door iedere lichtshow aantasten. “Fire Blast” Sprak de roodharige enkel. En terwijl de Sylveon nog een Moonblast afvuurde reageerde Aldrei met een Fire Blast. De twee dingen raakte elkaar in het midden. Maar in tegenstelling tot de films speelde Aldrei niet netjes. Want ze begreep al meteen wat diens trainer van haar wou toen ze diens naam riep. De gouden vos stopte ineens de aanval, waardoor de Sylveon verbaast naar achteren wankelde, en vuurde deze opnieuw af vanaf de zijkant. Nu raakte hij wel vol op tegen de ander. Veel beter dan zo’n klassieke scene. Aangemoedigd door het gevecht nam Ragya weer over. Ze hadden een goede techniek door met elkaar samen te werken. Want hoewel ze de rest gewoon orders gaf werkte zij en de Ninetales anders dan dat, ze wisselde elkaar gewoon af. Nu was het weer haar beurt, maar ze zou ervoor zorgen dat de ander niet te lang de tijd kreeg verder te vechten. Ze waren hoger in levels, met wat geluk zouden ze er dus ook zo vanaf moeten zijn. “Inferno” Riep de roodharige hierna naar haar pokémon. Aldrei liet haar ogen in amber oplichten en liet de ruimte vullen met het laaiende vuur. De vlammen sloten de tegenstander in en brandde hem. Wat nogal teleurstellend klonk nu ze er even over na dacht. Je zou wel wat beters verwachten na zo’n opbouw. Maar nee, jamemr genoeg deed vuur nog gewoon wat voor altijd gedaan had. De Sylveon schudde zichzelf uit en luisterde naar zijn volgende opdracht, waardoor hij in een snel tempo een Take Down maakte en met zijn kop eerst tegen de vos aan ramde. Deze werd omver gegooid en gromde even diep als reactie hierop. Maar de Sylveon was nog niet klaar, want nog voor ze weer helemaal omhoog was beet hij hard in haar rug en liet niet los. Na een klink geworstel kreeg ze de andere vos van zich af en hoorde vanaf de zijlijn de suggestie voor de volgende aanval. Een Solar Beam. Gelukkig deed ze op dit moment aan verzoekjes want de vos opende haar muil en liet een licht groen met gele stroom aan energie tegen de ander aan komen. Dit gaf haar weer genoeg tijd omhoog te springen en weer klaar te gaan staan. De Sylveon van de ander kuchte eventjes wat zand op en kwam toen ook weer omhoog, om hierna meteen weer een Moonblast af te vuren. Aldrei gromde en sprong net op tijd aan de kant, waarna ze hetzelfde deed met een Flamethrower. De vlammen raakte de ander weer en zelf kreeg ze ook weer een klap van de witte beam. Dit kon niet gezond zijn, mopperde de vos wat in zichzelf terwijl ze zich klaar maakte voor de volgende aanvallen. “Inferno en Fire Blast, maak het af” Sprak Ragya hard vanaf haar kant. En Aldrei volgde dit op. Weer verminderde ze de afstand en sprong nu op de ander, die ze vaanf deze kortte afstand raakte met de hitte van haar aanval. Eenmaal de Fire Blast afgevuurd werd ze zelf ook wat naar achteren gebracht. Kort schudde ze haar pels weer uit waarna ze nog een Inferno deed, de vlammen bleven zoals gewoonlijk nog even hangen en zowel Ragya als Aldrei bleven nu even staan om te wachten wat er zou gebeuren. Zouden ze gewonnen hebben of gingen ze nog een tijdje door?

1x Will-O-Wisp
1x Confusion
1x Hex
2x Flamethrower
1x Extrasensory
1x Fire Blast
1x Inferno
1x Solar Beam