Legend of Rolafro

Met zijn wilskracht wist hij het gegrom van zijn maag te onderdrukken, maar kon hij het niet laten door zijn lippen af te likken. Met zijn lichaam vlak onder het dichte struikgewas wat bedekt werd door een lichte laagje as, hield hij zijn blik strak gericht op een voorbij passerende kudde van Bouffalant. Bij deze jacht was hij natuurlijk niet alleen en hij kon vanaf dit punt zijn partner door de lucht heen zien vliegen, soepel tussen de taken van de bomen manoeuvrerend. Ze zou achten op een minuscule teken om over te gaan in actie en dus de kudde zodanig te verassen dat ze in roepen zouden splitsen. Hierna zou Averill de zwakkere individuen opsporen en diens leven beëindigen met een simpele beet bij de keel of hij liet dat ook nog aan Agami over. Dat lag puur aan het individu. De jongen ademde diep in en uit en bestudeerde nauwkeurig hun bewegingen die voorlopig nog kalm waren, zich onbewust van het dreigende gevaar. Makkelijk kon hij de vrouwtjes er tussen zien die hun jongen een zachte duw tegen hun achterwerk gaven om hen aan te sporen om meer te bewegen. De soort was geen echte trekkende soort Pokémon, maar ze maakte het zichzelf moeilijk door in dezelfde barre omstandigheden te blijven. Dus meer spiermassa kwam zeker van pas, maar ook als ze als mannetjes tijdens de paartijd elkaar te lijf zouden gaan. Niets vreemds was er dus aan de hand, totdat hij een vrouwelijke Bouffalant – zonder een jong- naar de leider van de kudde zag lopen. De leider was onmogelijk te missen door de grootste horens te hebben en ook met zijn lijf boven de rest uit te stijgen. Als dat niet al overduidelijk was, kon het ook gezien worden aan de hand van zijn lichaamsgeur die over de rest van de kudde zat en dat hij beschermend gedroeg tegenover alle leden van zijn kudde. Behalve het vrouwtje die naar hem liep. De Pokémon draaide woest zijn kop naar haar toe en snoof minachtend haar kant op; een overduidelijke waarschuwing. Het vrouwelijke exemplaar scheen echter daar niet op in te gaan en iets tegen hem te zeggen wat Averill met enige moeite kon verstaan. Ze uitte zich ontevreden over iets wat men een partnerschap te maken had, leek het wel. De leider bracht daar nog geagiteerd op terug dat het eenmaal zo werkte en dat ze zich voor de rest zich daaraan moest houden en niet een andere kijk erop mocht hebben. Daar bleef het echter niet bij, want hij liep dichter naar haar toe, zodat de punten van zijn massieve horens dichtbij haar kop kwamen. Een tweede waarschuwing werd op zachtere, maar meer indringende toon gegeven en gelijk verbaasde het Averill toen hij de woorden wist te vertalen. Dus dát was er gaande… Het werd hem al duidelijk dat hij de jacht deze keer maar zou staken en de vrouwelijke Pokémon zou helpen, al leek ze zelf degelijk op te kunnen komen. Na oogcontact met de Dragonite gemaakt te hebben maakte hij een minuscuul gebaar met zijn hand en wees vervolgens naar beneden. Het had Agami degelijk verrast, maar dat weerhield haar niet om tijdig op zijn gebaar te reageren en zich onopmerkzaam een weg naar Averill te banen. Met een vrij zigzaggend patroon wist ze tussen de bomen te navigeren, totdat ze het struikgewas bereikte en gelijk haar geschubde lichaam tegen de grond aan drukte, met haar geur maskerend door de aarde en as.

Gelijk keek ze haar partner aan vanuit haar reptielen ogen om een uitleg waarom hij de jacht zomaar stopgezet had, gezien ze zelf niet veel vreemds in de kudde of aan hem opgemerkt had. De jongen had even moeite om haar vraag zonder geluid te moeten beantwoorden, dus maakte hij een enkel ‘wacht maar’ gebaar naar haar. Als hij zelfs zachtjes zou grommen zouden de Bouffalant dat opmerken en geschrokken wegrennen. De situatie lag echter zo; twee mannetjes hadden voor de vrouwelijke Bouffalant gevochten en eentje kwam daar als winnaar uit en dan is het de regel dat ze partners worden. Daar had ze echter bezwaar op gehad en niet zozeer wegens de ander, maar omdat ze er niet op viel; ze viel op vrouwelijke Bouffalant. De leider was hier echter fel op tegen, omdat het vanzelfsprekend niet natuurlijk was om zulke interesses te hebben, gezien het niet tot nageslacht leidde. Inmiddels ruziede de twee Pokémon nog hevig en trok het de aandacht van de andere kuddeleden die terug deinsde een gevecht verwachtend. Dat was ook niet heel vreemd met de leider die steeds dreigender gedrag vertoonde tegen de ander. Averill wilde het om eerlijk te zijn niet langer toezien en stond aan de zijde van het vrouwtje. Hij sprong dan ook gelijk uit het struikgewas en geheel onder het as bleef hij stilstaan, de leider recht aankijkend. ‘Drago?’ gromde Agami perplex door zijn plotselinge actie en hees vervolgens ook maar haar lichaam overeind. Nog voordat de kudde geschrokken kon wegrennen door hun aanwezigheid, begon Averill echter al grommend het woord te nemen. “Hoe durf je niet naar je kudde-lid te luisteren? Dat ze een voorkeur heeft voor hetzelfde geslacht is toch niet gelijk iets wat ‘fout’  of ‘verkeerd’ is? Ik vind het zelfs knap dat het – ondanks dat de meerderheid niet deze voorkeur heeft-  toch tegen je durft te zeggen met trots in haar stem!” zei Averill met een strakke blik op de leider gericht, die hem eerst verward aanstaarde, totdat hij woest gesnuif liet horen, “Respecteer het!” Het mannetje snoof nog woester, schraapte zijn hoef over de grond en lanceerde zijn massieve lijf richting Averill die stokstijf bleef staan. De Dragonite wist dat hij weleens extreme dingen deed die hem in gevaar brachten, maar dit had ze echt niet meer kunnen aan zien. De geschubde draak vloog dan ook recht naar voren en greep de horens met haar klauwen vast. De kracht die ze van voren ontving was echter flink en ze spande al haar spieren aan om hem naar achteren te duwen. Ze boorde haar achterpoten in de grond voor meer grip en het moment dat de leider zijn kracht iets deed verminderen wierp ze hem enkele meters naar achteren waar hij netjes op zijn benen terecht kwam. Deze bromde een scheldwoord, voordat hij het vrouwtje aan keek die een trotse grijns op haar gezicht had staan en trots meedeelde dat zelfs een mens het met haar eens was. Dat iemand aan haar kant stond en ze niet meer de enige was. De leider wist er even niets op te zeggen en schold enkel luid dat het ‘onnatuurlijk’ was en dat Averill een ‘misvormd mens’ was. “Ik kan je verstaan,” snoof Averill ongeamuseerd, en na een kille blik op hem geworpen te hebben sprintte hij woest juist op het vrouwtje af. Té impulsief. Na een simpele knik aan Agami gegeven te hebben sprong hij samen met zijn partner voor haar met hun armen koppig wijd uitgestoken. “Dit is haar keuze, waarom wil je het niet accepteren? Enkel omdat het ‘ongewoon’ is in jouw ogen?” gromde Averill terug en de leider staakte wonderbaarlijk zijn aanval en bleef hem enkel kil aan staren. ‘Ja, en hierbij verban ik haar!’ bracht hij groots over op niet alleen hen, maar oo de kudde die volledig stil gevallen was. ‘Wát? Enkel omdat ik… ik op vrouwtjes val?’ wist de Bouffalant uit te kramen, e de leider reageerde er met een knik op. “Je bent echt een small-minded leider. Je staat niet open voor een verschil van interesses op dat gebied, maar vast ook de rest niet. Corrigeer mij als ik het mis heb, maar je bent vast met enkel geweld dan aan de macht gekomen, niet waar?” Hebbes, hij had hem weten te pakken en de kudde maakte een instemmend geluid, terwijl de leider hem verward aanstaarde. Enkel een simpele ‘hoe’ verliet zich uit zijn mond, waarop Averill hem triomfantelijk aan keek. “Verder wil ik geen haat zaaien, maar als je eens naar jouw kudde luistert… naar wat ze te zeggen hebben, dan kan jij weleens een échte leider worden. Er zijn vast namelijk individuen zoals de dame achter ons die minder zelfvertrouwen hadden en voor de schijn een partner hadden genomen. Bang om iets tegen u kwijt te kunnen,” vervolgde Averill met een wat zachtaardiger glimlach op zijn gezicht, en zijn woorden schenen tot de stier door te dringen. De kuddeleden keken in de tussentijd elkaar aan en liepen gelijk naar hun leider toe en spontaan begonnen ze hun diepste geheimen en interesses te vertellen die ze al die tijd uit pure angst hadden ingehouden. Hier en daar pikte hij zoals verwacht dat er degelijk meerdere exemplaren waren die op hetzelfde geslacht vielen. ‘Y-Yo..’ hoorde hij de Bouffalant achter hem grommen, en na zich naar haar toe omgedraaid te hebben, keek ze hem dankbaar aan, ‘Bedankt, maar… zou ik anders met jullie mee mogen reizen?’ Hij keek verrast van haar op naar Agami die het wel best scheen te vinden, waarna hij maar een Pokéball vastgreep en deze tegen haar kop aan tikte. “Natuurlijk,”

tag: - | words:  1511 | notes: -