A odd situation[+Pam Hachi]

Sam zat aan de waterkant dichtbij de rand van een rivier met het ei op zijn schoot die hij oppoetste. De jongen had er verder niet echt opgelet waar hij beland was inmiddels maar de route waar hij was lag vlakbij een bos. Als hij het goed had heette dit Santalune Forest en verderop lag dus de stad. Zijn Pikachu zat naast hem waarbij ze het ei nauwlettend in de gaten hield maar ook haar ogen op de Pichu had gericht die vrolijk speelde in het gras. De jongen grijnsde eventjes toen hij dat opmerkte waarna hij het ei naast Celia neerzette die haar staart erom heen wikkelde. “Toby,” sprak hij met een vriendelijke glimlach waarna het gele wezentje vragend opkeek en naar hem toe kwam gelopen, zich afvragend waarom Sam zijn naam noemde. De jongen tikte gebiedend op zijn knie waar het gele muisje aarzelend opsprong en hem angstig aankeek. “Je hoeft niet bang te zijn hoor,” zei hij zachtjes en aaide het gele muisje over zijn roze wangetje heen. Precies zoals hij weleens bij Celia deed als ze bij hem op schoot zat. Dit was blijkbaar een plekje dat erg gevoelig was want het leek wel alsof elke Pikachu dat fijn scheen te vinden.. oke de Raichu van zijn vader misschien niet maar vaak waren het wel de Pikachu.

Terwijl Sam nog over het wangetje van de Pichu ging trok Celia paniekerig aan zijn mouw, waardoor de jongen omlaag tuurde en zag dat er barsten in het ei verscheen. “Rustig maar, Celia. Het gaat uitkomen,” sprak Sam op kalme toon en legde zijn andere hand op tegen het lijfje van zijn Pikachu aan die even een blik uitwisselde met Toby. Sam deed snel zijn vest uit waarbij hij het ei er in wikkelde die inmiddels een grotere barst had gekregen. Een klein klauwtje probeerde van binnenuit om de opening groter te krijgen en al snel was het gat groot genoeg om er uit te kruipen. Een jonge Charmander keek met haar grote zwarte kraalogen naar de jongen en zijn twee Pokémon die bij elkaar zaten. “Char,” piepte het vrolijk naar hem terwijl Sam zijn hand naar hem uitstak. Hij legde liefdevol zijn handje in zijn handpalm. Hij kon het niet ontkennen.. zijn hart maakte elke keer dat vreemde sprongetje als er een Pokémon geboren werd. Sam wist niet waar het vandaan kwam maar dat gevoel had hij ook gehad bij de geboorte van zijn Bulbasaur en Pikachu toen. “..Pikachu,” zei Celia tegen het kleine oranje hagedisje waar ze haar staart om wikkelde als een soort moeder. Sam glimlachte naar het tafereel waarna hij een blik op Toby richtte. Er was een spoor van verdriet in zijn donkere oogjes op te merken waardoor Sam het idee kreeg dat hij was verstoten of iets dergelijks.

Sam legde een hand op het hoofdje van de Pichu waarna hij in zijn vingers knipte zodat Celia opkeek. De jongen keek haar veelbetekenend aan waarbij ze besefte waarom hij dat deed en liep naar Toby toe. De muis brabbelde iets tegen haar soortgenootje wat voor Sam een teken was om de charmander van zijn vest te pakken. Het oranje hagedisje zette hij op zijn knie neer terwijl hij naar de spelende Pichu en Pikachu keek. “Dat zijn Celia en Toby.. twee van je teamgenootjes,” sprak Sam tegen zijn Charmander waarbij hij naar de twee elektrische Pokémon wees die aan het spelen waren. Charmander knikte terwijl Sam zijn duim tegen zijn borst drukte en met een grijnsje zijn mond opende. “..en ik ben Sam,” vervolgde hij terwijl bedenkelijk naar een gras sprietje staarde maar waar nog niet een uitkwam. “Char! Charmander!” piepte Charmander vrolijk en flapperde met zijn korte pootjes ter reactie, op  het voorstelrondje van de jongen. De Charmander sprong wat onhandig van zijn knie af waarbij hij zijn kopje onder een groot stuk eierschil plantte en deze op zijn kopje liet rusten. Zo leek hij op een soort priester.. en als er al voorbijgangers langs kwamen zouden zij zich waarschijnlijk afvragen waarom de baby Charmander dit zou doen.. tsja, zelfs Sam vond dit uitermate vreemd en hij was wel wat gewend van zijn Pokémon.

Sam die zijn bruine ogen nog had gericht op de jonge Charmander die inmiddels een poging deed een stukje te lopen, werd afgeleid door een blauwe Pokémon. Het blauwe wezentje rende naar Toby en Celia toe die met elkaar speelde en eigenlijk alleen maar met elkaar bezig waren waardoor de Pichu geschrokken naar hem toerende en in zijn armen sprong. Celia beduusd achterlatend. De jongen keek even verward naar de Pichu die als een trillend rietje zijn kopje tegen zijn shirt duwde. De Pikachu liet haar oren teleurgesteld hangen waarna ze zich richtte op de boosdoener. Normaal gesproken was ze vriendelijk en bleef de Pikachu kalm maar Toby laten schrikken ging haar een beetje te ver. Per ongeluk of expres.. dat maakte haar niet uit. Sam die de bui al voelde hangen wilde geen conflict tussen de twee Pokémon, nog met diens trainer, dus keek hij Celia waarschuwend aan.


“Celia,” zei hij waarschuwend waardoor de Pikachu even ineen kromp en zich naar hem toedraaide, dit was al genoeg om haar een beetje te kalmeren. Hij wilde er nog iets aan toevoegen maar kreeg daar de kans niet voor omdat hij een meisjesstem achter zich hoorde. Hij draaide zich om en keek recht in het gezicht van een meisje dat overduidelijk ouder dan hem was.. maar goed ook dat zijn Pikachu goed luisterde en de Riolu niet aan had gevallen. "Sorry..." sprak ze waarop Sam even zijn wenkbrauw fronste en zich afvroeg waarom ze zich verontschuldigde. Toen hij zijn blik naar de trillende Pichu liet glijden die zich dicht tegen hem aanduwde, besefte hij waarom want haar schuldige blik zei al genoeg. Tsja.. Toby was nou eenmaal een beetje vreemd maar begreep ook wel dat de Riolu gewoon mee wilde doen met het spelletje., het was niet zo dat het de ergste zaak van de wereld was. “Ah, dat maakt niet,” sprak Sam op een vrolijke ondertoon, in een poging het luchtiger te laten klinken de misverstanden uit de wereld te helpen. Toby moest gewoon een zetje in de goede richting hebben.

Sam zette de trillende Pichu op zijn knie en keek hem met een brede glimlach aan. Toby leek niet meer te trillen maar keek nog wel schuchter om zich heen.. iets dat wel een blijvertje zou zijn voorlopig. Had hij de Pichu nou nu niet zo hardhandig aangevallen in Geosenge Town. “..je hoeft niet bang te zijn, jochie,” mompelde hij tegen Toby die hem met zijn kraaloogjes aankeek. Hierdoor kwam hij oog in oog te staan met de jonge Charmander die een dansje probeerde maar faalde door zijn wankele beentjes, de eierdop viel van zijn kopje. Toby leek dit wel grappig te vinden omdat hij in de lach schoot en liet zich van het been glijden van de jongen. Hierdoor leek de Pichu zijn zelfvertrouwen weer een beetje te krijgen waarna hij zich weer bij Celia voegde. Sam zag nog dat de muis een klopje op het hoofdje gaf van de kleine muis. "Pam." stelde het meisje zich voor waarna Sam overeind kwam en de Charmander optilde van de grond hij was nog best zwaar voor een baby dus zette hij het wezentje weer op de grond. "En die gek daar is Ryou." vervolgde ze nog waardoor de jongen zijn ogen naar de Riolu liet glijden, zijn Pikachu leek uiteindelijk het voorvalletje te zijn vergeten. Aangezien ze weer haar vrolijke zelf was. “Leuk om jullie te ontmoeten ik ben Sam,” reageerde hij vrolijk. Uiteindelijk voelde hij dat zijn Pikachu tegen hem opsprong en zich een weg baande naar zijn schouder. “Pika! Pi-pikachu!” riep Celia enthousiast in een poging haarzelf voor te stellen. Sam grijnsde en besloot maar om te gaan vertalen van wat hij dacht dat ze probeerde te zeggen.

“..dit is Celia mijn partner, hij daar heet Toby en dit is… eh..eh,” stelde de jongen zijn Pokémon voor en wees op de desbetreffende Pokémon tijdens zijn voorstelrondje. Sam keek naar Charmander maar wist nog steeds geen naam voor het wezentje.. dus kon hij hem ook niet voorstellen. Op de vraag van Pam of de Charmander was geboren knikte hij ja. “..net een paar minuutjes geleden, denk ik,” gaf hij als antwoord.