Het grote gebouw wat vlak voor zijn neus stond stelde schijnbaar de Santalune City Gym voor waar zijn eerste gymgevecht zou plaatsvinden. Dit zou de plek zijn waar hij zijn Trainerscarrière officieel zou beginnen. Hij was zeker nerveus, maar na alles wat hij in enkele weken in Kalos beleefd had was dit het minst intimiderende. Het was niet alsof hij de kans liep zijn leven te verliezen door een crimineel of in een ongemakkelijke situatie verkeerde. 'Amp?' kraamde de Ampharos uit die vlak naast hem stond en bezorgd naar hem op keek. Tore stelde Joule gerust met een aai over haar kopje, waarna hij direct op de deur af liep. Hij voelde zijn hart nog sneller slaan, maar de aanwezigheid van zijn meest loyale Pokémon stelde hem flink gerust. Nou was het echter de vraag tot hoeverre zijn andere Pokémon hem zouden gehoorzamen in het gymgevecht. De band die hij met ze had opgebouwd was niet de sterkste, maar hij moest het er maar op wagen. Vol goede moed trok hij dus de deur open en stapte het gebouw binnen om direct begroet te worden door een gezette kerel. 'Oeh, kom je de gym uitdagen, jongeman?' vroeg de man met een opvallende, zware stem, waarna hij opgewonden zijn handen tegen elkaar klapte. Direct verscheen er een frons op Tore's gezicht.
“... Ja, wat zou ik and-” Hij werd afgehaakt door de man die enthousiast zijn pols vastgreep en direct door het gebouw heen trok.
“Ik kan zelf wel lopen!” had Tore nog naar hem gesnauwd, maar het had helaas geen zin. Zodoende ging het intereur van het gebouw aan hem voorbij, al viel hem zeker de diverse foto's op die er rond hingen. Spoedig stond hij echter in een enorme ruimte alleen maar de strijdveld kon zijn. 'Ga maar aan de overkant staan… Ehm, je naam?' Soepel was die kerel, maar Tore stelde zichzelf voor en stond spoedig aan de zijde die hem toegewezen werd met Joule naast zich. De scheidsrechter stond naast het veld en de gymleidster zelf verscheen pas enkele tellen later. Schijnbaar was het een blondine die geobsedeerd was met fotografie, maar ze scheen Viola te heten.
'De gymleider mag niet van Pokémon wisselen, maar de uitdager wel. Verder mogen er maar twee Pokémon gebruikt worden, begrepen?' Beide partijen knikte instemmend.
De strijd begon.
VS.
De gymleidster haalde haar eerste Pokémon tevoorschijn en vol spanning wachtte hij af tot het licht gedempt was. Een kleine, hemelblauwe Pokémon met een soort geel petje verscheen ter plekke en leek nog het meest op een Spinarak met zijn dunne ledematen. Met een frons haalde hij direct zijn Pokédex maar tevoorschijn en liet die de Pokémon analyseren. Direct verscheen er een afbeelding van de Pokémon met de naam 'Surskit' eronder en het type vermelding; Water en Bug type. Dan was hij zeker in het voordeel met een Electric type, maar het was ook niet alsof de Pokémon heel intimiderend was met zijn kraaloogjes.
“Ben je er klaar voor, Joule?” vroeg hij met een grijns op zijn gezicht aan de Ampharos. Vol overtuiging sprong ze direct naar voren en sloeg ze uitdagend met haar staart wiens parel een licht uit straalde. Zo te zien kon deze gymgevecht van start gaan. Zijn hart ging weliswaar ng als een razende tekeer, maar na even diep in-en uit geademd te hebben, gaf hij een knikje aan de scheidsrechter. 'Laat het gymgevecht tussen de gymleider van de Satalune City gym en Tore van start gaan!' riep de kerel luid, wat zijn hartslag weer als een gek deed stijgen. Tore dwong zichzelf kalm te blijven en zich enkel op de twee Pokémon te richten. 'Surskit, gebruik je Sweet Scent en dan je Bubble!' commandeerde de gymleidster vastberaden. Oh, oeps! Ze had al het initiatief van de eerste aanval genomen… De blauwe Pokémon verspreidde direct een zeer zoete geur die uit zijn gele petje scheen te komen, voordat hij bubbels op Joule afschoot. Allereerst, kon hij beter Joule aan de geur te laten ontsnappen, al had hij geen idee wat voor een effect deze zelfs zou hebben op haar. Hij moest wel een gokje wagen.
“J-Joule, ontwijk en gebruik je Thunder Wave!” De Ampharos knikte en sprong opzij, voordat de zoete geur haar neusgaten bereikt had. Toen ze eenmaal weer op de grond stond liet ze een elektrische bol boven haar kop dansen, totdat er blauw gekleurde stralen uit schoten die de bubbels direct vernietigde. De aanval van de Surskit scheen amper de aanval afgeremd te hebben. Met dus volle kracht sloegen de stralen in de blauwe Pokémon die een verrast kreetje slaakte en vervolgens zakte door zijn half-verlamde poten. 'Oh nee!' kraamde de gymleider bezorgd uit die haar handen voor haar mond sloeg. Hij wilde niet er te lang bij stil staan, al was dat een uitdaging met de piekerende gymleidster tegenover hem.
Vastberaden duwde hij dus de sympathieke gedachten weg en knikte richting de Ampharos die al haar spieren aanspande voor de volgende aanval.
“C-Charge!” Het geluid van knetterende elekriciteit overstemde direct het gekreun van de Surskit die inmiddels zijn lijfje weer overeind geduwd had. Hij mocht zeker snel wezen.
“Thundershock!” Joule maakte een uithaal met haar staart en liet de elektriciteit van zonet vervormen tot één laag die ze met een kreun afvuurde op de Surskit. 'Gebruik je Quick Attack om de aanval te ontwijken,' weerklonk na enige tijd weer de stem van de gymleidster, waarop de Surskit's poten werden omringd met wit licht. Vlak voordat de aanval neersloeg sprong plotseling de Pokémon de aanval snel opzij. 'Keer je om en vuur weer Bubble af, maar blijf haar benaderen!' De Surskit reageerde er razendsnel op, keerde zijn lichaam om en zette zich af, waarna hij met zijn voorpoten meerdere bubbels een extra uithaal gaf, zodat ze krachtiger af werden schoten. Dit verrast zowel hem als Joule, maar hij stond er minder lang stil bij.
“Take Down!” Het was een misselijkmakend plan, maar het idee dat Pokémon elkaar verwondde zat hem niet lekker. Bij het vangen van Joule als een Mareep had hij het ook niets gevonden. Nu wist hij echter beter, maar om eraan gewend te raken…? Inmiddels was de Ampharos omhoog gesprongen en knalden de bubbels tegen haar lichaam aan, al scheen het haar niet van haar koers af te wijken.
“Thunder Punch op volle kracht!” commandeerde Tore luid, en een tel lang grijnsde Joule, voordat een laagje stroom om haar rechterpoot verscheen. Een luide klap weerklonk toen ze fel met haar poot tegen het verschrikte gezicht van de Surskit had uitgehaald. Twee tellen later klonk er een tweede knal en scheen het ditmaal de Surskit te zijn die kreunend op de grond lag met zijn slanke poten beschermend over zijn gezicht getrokken. Het was wonderbaarlijk gelukt! Natuurlijk moest hij de strijd zelf nog winnen, maar het bleef een fijn gevoel als een plan succesvol werd volbracht.
'Surskit, gebruik snel je Bubble tegen haar achterpoten,' Waarom nou Joule's achterpoten? In dat geval kon hij beter wat maatregelen nemen.
“Joule, verwar hem met je Confuse Ray,” zei Tore met zijn armen over elkaar heen geslagen, hopend dat de aanval zou raken. En het leek erop dat de aanval zou missen; de blauwe Pokémon hees zijn lijfje weer overeind en vuurde vastberaden een reeks bubbels richting de Ampharos, voordat Joule haar aanval had kunnen uitvoeren. Ze scheen er echter weinig aandacht te besteden en bleef stokstijf staan. Toen de bubbels bijna tegen haar achterpoten wist ze deze met een uithaal van haar staart direct te knappen. 'Surs?!' de Surskit scheen verrast te zijn door de actie en keek zelfs vragend naar de gymleidster, wat een flinke fout scheen te zijn. Voordat hij het wist dansten er immers vele lichtjes voor zijn ogen en werd alles wazig voor de kleine Pokémon die zelfs amper het onderscheid tussen het veld en zijn eigen poten zag. Alsof hij dronken was kroop de Surskit waggelend heen-en weer en de gedeeltelijke verlamming werkte daar niet goed bij. Ze moesten het nú dan maar afmaken.
“Charge en Thunder Shock!” Joule liet weer flink wat schokken over haar lichaam razen, waarna ze met een grijns de elektriciteit uit haar lijf liet ontsnappen. De lading raasde flink door de Surskit heen die door zijn verwarring zelfs naar zijn gezicht uithaalde met zijn poot. De strijd was zeker al bijna teneinde gelopen met de staat waarin hun tegenstander zich verkeerde en de wat ontspannen houding die de Ampharos had aan genomen. 'Gebruik je Quick Attack, nú!' commandeerde de gymleidster nerveus, maar de Surskit gaf in eerste instantie geen krimp; hij bleef stil op de grond liggen.
“Charge en combineer je Thunder Shock en je Thunder Punch!” Ze zouden deze eerste helft van de strijd afronden!
“Je kan het, Joule!” moedigde hij haar zelfs extra aan en het verbaasde hem toen de Ampharos haast met hernieuwde energie een luide strijdkreet liet horen na naar hem geknikt te hebben. Na het geknetter om haar lichaam liet ze haar gele lijf weer omhullen door een laag elektriciteit en wist een groot deel om haar voorpoot te vormen. Pas op dat moment wist de blauwe spinachtige Pokémon zijn lijfje overeind te duwen en nog tamelijk verward de Pokémon te benaderen op een rap tempo. Het was echter al te laat; het laagje elektriciteit rond de poot van Joule werd groter en genadeloos sprintte ze zo snel als ze kon met haar korte achterpoten op de spin af en haalde recht richting zijn gezicht uit, gevolgd door een luide 'Amph!'. De knal was heftiger dan die van voorheen en de spinachtige Pokémon werd krachtig tegen de grond aan gedrukt met Joule's poot nog recht op zijn petje drukkend. Een enorme stilte vulde de ruimte en nerveus slikte Tore toen de scheidsrechter naar voren leunde om zijn conclusie te trekken. 'Surskit is uitgeschakeld!' Een glimlach verscheen zowaar op Tore's gezicht en tevreden keek hij recht in de kraaloogjes van Joule. De vreemde horens op haar kop knetterde direct en ze sprong enthousiast wat naar achteren, zodat de Pokémon teruggekeerd kon worden.
“We kunnen dit, Joule!” klonk zijn stem, ditmaal wat zeker van zijn zaak dan in het begin. Er was nog maar één Pokémon te gaan en de strijdlust was zeker nog te vinden in de Ampharos die weer aan hun zijde van het veld plaatsnam.
VS.
De gymleidster scheen teleurgesteld te zijn, maar al spoedig keerde er een glimlach terug op haar gezicht toen ze de tweede Pokémon erbij had gehaald. Ditmaal was het een Pokémon die Tore degelijk herkende, al was hij verder niet bekend met diens aanvallen; Vivillon. Het was het equivalent van een Butterfree, maar dan die van de Kalos regio. Met eveneens een glimlach keek de Pokémon nieuwsgierig rond en klapte vervolgens met haar enorme vleugels. Hij werd er nog steeds niet door geïntimideerd, maar dit was natuurlijk pas zijn eerste gym. Dan kon hij niet een Garchomp of een Charizard als tegenstander verwachten. Hij mocht de Pokémon echter niet onderschatten, al was dat een vrij moeilijke taak voor hem, maar net voor de Ampharos die gespannen naar de vlinder keek. 'Laat de strijd weer van start gaan!' sprak de scheidsrechter luid. Ditmaal zou hij voor de eerste aanval gaan, gezien de gymleidster hem dat bij de eerste Pokémon ontnomen had.
“Verlam hem eerst met je Thunder Wave!” Althans, hij hoopte dat het zou werken, want anders had hij weer dezelfde voordelen aan; de Pokémon was trager en in dit geval zou de Vivillon minder snel rond kunnen vliegen. Weer dezelfde blauwe bol verscheen er boven de Ampharos, voordat ze deze liet afvuren en daarmee de vlinder succesvol wist te verlammen. De Vivillon vloog echter nog rond, maar klapte wat moeizamer haar vleugels op-en neer. 'Light Screen,' Het lukte de Pokémon ook zelfs om een soort spiegel voor zich te laten verschijnen, waarvan hij de werking al te best wist. Het leek erop dat hij beter over kon schakelen naar Thunder Punch en Take Down om de vliegende Pokémon neer te halen. Dat werd echter een uitdaging… Onzeker beet Tore op zijn lip, nadenkend over een strategie, maar de gymleidster was hem voor. 'Gebruik je Sleep Powder en Gust!' beval de gymleidster, waarna de Vivillon vastberaden op de Ampharos af vloog en met moeite een minuscule tornado scheen af te vuren met een vreemde poeder erin. Hoe kon hij een aanval zoals deze nou afweren?
“Tsk,” begon Tore moeizaam,
“Joule, gebruik je Thunder Shock!” Hoewel de Ampharos een tel later een flinke dosis stroom op de tornado afvuurde had het poeder duidelijk al effect; haar oogleden werden zwaar. De aanval week dan ook van zijn route af, maar door de begeleiding van de krachtige rukwinden bereikte deze vooralsnog de tegenstander. De vlinder haakte direct af met zijn aanval en wapperde met een pijnlijk gezicht om haar heen. Hij keek echter direct naar Joule die met een plof op de grond neer kwam met haar ledematen naast haar lichaam en een vredig snurkend geluid uit haar mond ontsnappend.
“G-Geweldig,” mompelde Tore in een zucht. Daar had hij niet veel aan en na haar Pokéball gevonden te hebben keerde hij haar dan ook terug. Nou was het de vraag welke Pokémon het beste de vlinder aan kon. Newton viel direct af, want die zou vast de hele gym om zeep helpen. En de Luxio was zeker geen optie in zijn momentele toestand, dus dan resteerde enkel…
VS.
Met een zwaai wisselde hij van Pokéball en schoot de vliegende eekhoorn uit het voorwerp. 'Emol?' kraamde hij verward direct uit toen hij na heel soepel op het grond beland te zijn om zich heen keek. Pas na zijn kraaloogjes geplaatst te hebben op de vlinder die vlak boven hem vloog, verdween zijn verwarring en stak hij een poot vastberaden omhoog naar Tore, alsof hij wilde zeggen dat hij alles aan hem kon overlaten. Met een zucht facepalmde Tore, maar na de ongeduldige blik van de gymleidster leek ook de Emolga weer wat serieuzer te worden. Vastberaden zette hij zich dan ook af om vlak voor de vlinder te zweven. En… zijn ooglid naar beneden te trekken en zijn tong uit te steken?!
“Dalton, gedraag je!” snauwde Tore luid, waarop de Emolga gelukkig daarmee stopte en écht serieus werd. Het kwaad was echter al geschied, gezien de vlinder haar ogen vernauwde en fel tekeer ging door met zijn vleugels te slaan. Hij moest maar snel een aanval opnoemden, voordat de Emolga zich verder in de problemen zou helpen.
“Dalton, gebruik je Double Team,” De Emolga knikte en binnen een tel verschenen er vele klonen van hem om de vlinder heen,
“Gebruik je Quick Attack en Spark!” De Vivillon was overdonderd door de plotseling, serieuze Emolga die al zijn klonen kris-kras door elkaar heen liet vliegen en naar de vlinder uithaalde. Na een poging ze elk in de gaten te houden volgde ze, maar het verwarde de Pokémon enkel des te meer. 'Negeer ze en gebruik je Gust om ze uit de weg te ruimen!' Het had weinig gescheeld of de vlinder was daadwerkelijk verward geraakt, maar helaas had hij geen geluk aan zijn zijde en wist deze op tijd een tornado om hem heen te razen. De Emolga klonen hadden echter al afstand genomen en hadden hun lijfjes al bedekt met een laag elektriciteit. Ze waren al gereed om volop tegen de vlinder op te knallen, maar die tornado zou een einde maken aan hen. Daarmee zou Dalton ook schade oplopen. Tore had niet direct een idee wat een gunstige aanval zou zijn, totdat hij dacht aan wat hij Joule liet doen tegen de vorige Gust-aanval; Thunder Shock.
“Stop de Spark en vuur je Thunder Shock af,” De Emolga klonen spitsten verrast hun oren, maar vuurde gehoorzaam de opgehoopt lading op de tornado die om de vlinder heen zat. 'Oh nee,' kraamde de gymleidster uit, 'Snel! Vlieg weg!' De lichte paniek van de vrouw sloeg ook over op de vlinder die angstige kreten uit slaakte en hoopvol zich uit de tornado probeerde te werken. Helaas voor de vlinder mislukte haar ontsnapping; ze werd direct geraakt door de aanval en daarmee verdween ook de tornado ter plekke.
“Spark!” De klonen zwaaiden enthousiast hun poten op en neer bij het zien van de vallende vlinder en zoals voorheen verscheen de lading om hun bevachten lijf. Ze vlogen met een flinke klap met hun 'vleugels' recht op de vlinder af en knalde volop tegen de Pokémon op. 'Viv!' krijstte de vlinder bij de klap, die krachtig genoeg was om de Vivillon een paar meter naar voren af te vuren. Het had niets gescheeld of ze was tegen de muur afgeknald. De Emolga scheen dit jammer te vinden, maar sloeg alsnog geamuseerd een poot voor zijn mond, gevolgd door sadistisch gegniffel. Een tel lang bedacht Tore zich of het wel slim geweest was om hem te gebruiken. Heel kort maar. 'Psybeam!' De vlinder schudde zijn kop en liet een vreemde straal uit zijn ogen verschijnen. Dalton had er verrast naar gekeken en scheen er gefascineerd door te zijn. Zo er dat de Pokémon zich niet verroerde en enkel met een schittering in zijn kraalogjes naar staarde.
“D-Dalton, blijf bij de les!” sprak Tore luid tegen de Emolga die nors zijn wangen op blies,
“Pursuit!” De Emolga zuchtte en ontweek maar met enige tegenzin de aanval door naar beneden te duiken en in een scherpe bocht vlak voor de vlinder op te doemen. Compleet geconcentreerd haalde de Pokémon vervolgens uit met een gebalde vuist tegen het gezicht van de vlinder aan. Ditmaal knalde de Pokémon degelijk tot de muur op, waarop de Emolga tevreden knikte en zelfs twee vingers op stak als teken voor 'victory'. Dit… Kon Dalton het gymgevecht niet een tikkeltje serieuzer nemen dan zijn sadistische gedachten uit te voeren?
“Dalton, toch…” zei hij geërgerd en liet zijn hoofd ietswat hangen, totdat hij weer een beweging in zijn ooghoek opmerkte. De Vivllon had zichzelf afgezet en vuurde woest een tweede Psybeam uit. Zijn mond viel open van verbazing en ook de Emolga had het niet zien aankomen. De straal raakte hem dan volop in zijn gezicht en met een flinke klap werd hij pijnlijk naar achteren schoot.
“Rem af, en gebruik je Quick Attack en Spark!” De Emolga was furieus en wist door flink met zijn 'vleugels' te wapperen zichzelf te behoeden voor een pijnlijke klap. Met zijn kaken stevig op elkaar getrokken liet Dalton elektrische schokken uit zijn gele wangen ontsnappen. Iemand was hier duidelijk niet meer zo blij meer. 'Gust!' kreeg de Vivillon als commando en gehoorzaam vuurde ze weer een tornado af, zwakker dan voorheen.
“Emo!” kraamde Dalton echter gefrustreerd uit die flink wat snelheid maakte en uit pure koppigheid de aanval niet besloot te ontwijken. Hij liet Dalton maar doen wat hij wilde; de Pokémon had eindelijk zijn strijdlust gevonden. Wonderbaarlijk raasde hij recht door de tornado heen en werd zijn lichaam omringd met een flinke dosis stroom. 'Viv?' kraamde de Vivillon verrast uit, waarna de Emolga met vernauwde ogen zich volop op de Pokémon stortte. Direct volgde er een flinke knal en verscheen een kleine rookwolk om de twee. Bezorgd keek Tore er naar, maar het scheen al langzaam weg te trekken.
“D-Dalton... Dalton, ben je oké?” Vroeg hij bezorgd, en direct kreeg hij een instemmend geluid te horen van de Emolga. Vlak op zijn schouder. Ho, hoe was hij dáár tegen gekomen?!
“Ho, laat mij niet schrikken,” snauwde Tore, waarna hij snoof en richting de rookwolk keek. Gespannen keek ook Dalton toe die aandachtig zijn oren spitste, maar zijn poten al tegen elkaar op liet knallen; het universele teken dat hij vast sterker was.
Gebruikte aanvallen:
Thundershock 2x
Double Team 1x
Quick Attack 2x
Spark 2x
Pursuit 1x
