Daar was het dan: de Santalune City gym. Tiffany had lang op dit moment gewacht en stond te popelen om te beginnen. Vandaag zou ze haar eerste gymbadge binnen slepen met de hulp van Ra en Mut, haar twee eerste Pokémon. Vooral Ra had een flinke training achter de rug waarmee hij zeker weten de Pokémon in de gym aan kon. Hij was niet voor niets al tweemaal geëvolueerd en daar was de brunette Aipomtrots op. Haar harde werk zou zeker beloond worden als ze hem in deze gym inzette.
Met de twee Pokémon die ze zou gebruiken achter haar aan betrad ze de gym. Al snel zag ze dat het was ingericht als een museum met alleen maar foto’s van insect Pokémon, waarop ze verbaasd fronste. Er was een paal in het midden van de ruimte waar genoeg ruimte omheen zat om er bij naar beneden te glijden. Een man had Tiffany en haar fronsende blik al opgemerkt en stapte met een glimlach op haar af. “Ben je hier voor de gym? Dan zal je naar beneden moeten.” Hij wees naar de paal, wat het niet veel duidelijker maakte voor de brunette. “Wacht, u wilt dat ik hier naar beneden glijd of…?” Een knik bevestigde het. Wat verward richtte Tiffany haar blik op de paal. “Wie bouwt er nou ooit een gym onder een museum?” De man haalde zijn schouders op. “Viola houdt van fotografie. Dat wil ze graag laten zien, I guess.” Dat klonk… redelijk. Maar toch begreep Tiffany het nog niet helemaal. Ze kon het maar beter laten rusten, want ze had iets veel belangrijkers te doen. Een gymgevecht.
Ze liet zich bij de paal naar beneden glijden en kwam al snel in een ruimte die voldeed aan de eisen voor een insect-type gym. Lang liet ze haar ogen niet op de props vallen, want er was ook een dame te vinden die wel de gymleider moest zijn. “Viola!” riep Tiffany vanaf haar plaats, terwijl haar Pokémon zich bij haar voegden. “Ik daag je uit voor een gymgevecht!” De grijns op haar gezicht maakte duidelijk dat ze het volste vertrouwen in haar overwinning had. Viola keek op met een enkele opgetrokken wenkbrauw. “Ik neem je uitdaging aan,” reageerde ze. Yes! Nog maar even en Tiffany’s overwinning zat in de pocket.
“Eén momentje,” vroeg Viola van Tiffany, wie ongeduldig bleef wachten. Het leek er op dat ze een camera weglegde voor ze naar voren kwam gestapt naar het strijdveld. Er voegde zich inmiddels ook een scheidsrechter bij het groepje, alsof hij had geweten dat er een gevecht op het punt stond om te beginnen. De enige man in de ruimte vroeg Tiffany wat informatie, zoals haar geboorteplaats en naam, en instrueerde haar toen om aan haar kant van het veld te gaan staan. Ook mocht ze nu een Pokémon uitkiezen waarmee ze zou gaan vechten. “Oh, dat is niet moeilijk. Ra, jij mag beginnen!” De Charizard brulde en vloog op om naar zijn plek op het veld te gaan, maar Viola riep hem letterlijk een halt toe. “Hij mag niet meevechten!” Tiffany zwaaide verdwaasd haar armen de lucht in. “Waarom niet?! Ik heb hem speciaal hier voor getraind!” riep ze beledigd. “Een Charizard als die is veel te sterk voor mijn Pokémon. Kies een wat eerlijkere tegenstander.” Niet te geloven. Ze mocht niet eens haar partner gebruiken?! Wat was dit voor stomme gym?!
Met een zucht besloot Tiffany om toch maar te luisteren. “Fine. Ra, het spijt me maatje. Wat moet dat moet.” Teleurgesteld stapte de Charizard terug naar de plek achter Tiffany. Mut had alles meegekregen en maakte hieruit op dat zij wel mocht vechten. Toch wachtte ze op de bevestiging van Tiffany voor ze daadwerkelijk naar voren stapte. “Deze beter?” vroeg de brunette voor de zekerheid. Viola knikte en zei dat het goed was. Vervolgens liet ze haar eigen Pokémon verschijnen en kon het gevecht beginnen.
Mut used Thundershock!
Surskit dodged the attack with Quick Attack.
Quick Attack is directed at Mut! It hit!
Mut takes revenge with Thundershock. Critical Hit!
Surskit used Bubble! Mut used Electro Ball! The attacks hit one another. No damage is done.
Mut used Electro Ball!
Surskit dodged the attack with Quick Attack.
Quick Attack is directed at Mut. Mut used Thunder Wave! Surskit is Paralyzed!
Surskit tried to use Bubble, but is still Paralyzed!
Mut used Take Down! It hit!
Surskit used Quick Attack! It hit multiple times!
Mut used Cotton Spore! Surskit’s speed fell!
Surskit used Bubble! Mut’s speed fell!
Mut used Thunder Shock! Critical Hit!
Surskit fainted.
Mut was vermoeid. Anders de beschrijven was het niet. Die Surskit was razendsnel geweest en de Flaaffy had geluk dat haar aanvallen zo effectief waren, anders hadden ze het misschien niet gered. “Goed werk, Mut!” prees Tiffany haar Pokémon, terwijl Viola de hare terugkeerde. “Het gevecht is nog niet voorbij, hoor,” sprak de gymleidster de brunette toe. “Pfff.” Natuurlijk was dat niet zo. Een gymleider met maar één Pokémon zou wel heel zielig zijn. De tweede Pokémon verscheen dan ook al snel en het bleek een Vivillon te zijn. Nog een Pokémon waar Mut veel schade tegen kon doen, al moest Tiffany zich misschien zorgen maken om de verlaagde snelheid van haar Flaaffy. Helaas was ze veel te opgefokt om dit gevecht goed af te maken dan om na te denken over strategie. Mut kon na afloop toch ten alle tijden naar het Pokécenter gebracht worden.
VS. 
“Mut, begin met Electro Ball!” Was het oneerlijk dat Tiffany tweemaal als eerste begon? Misschien een beetje, maar dat lag meer aan haar enthousiasme dan aan iets anders. Haar Flaaffy klaagde niet en Viola ook niet – die was te druk met de aanval afweren. Dit deed ze met een Psybeam recht in de aanval van Mut, waardoor een kleine ontploffing ontstond. “En nu Poison Powder!” Direct na de vorige aanval kwam er een enorme wolk giftig poeder op Mut af geblazen. Er was weinig wat ze er tegen in konden doen en daar kon Tiffany niet tegen. “Take Down om weg te komen bij die wolk!” Het was niet het beste plan ooit, maar zo was Mut niet lang in contact met het poeder. Helaas was het wel genoeg om haar te vergiftigen, maar als compensatie raakte ze Vivillon met Take Down wat haar een hoop schade deed. Echter konden ze niet stil blijven staan. Het gif zou langzaamaan steeds meer schade aanbrengen. “Nu Thundershock!” riep ze daarom zo snel mogelijk er achteraan. Vonken gleden over Mut’s vacht en vervolgens ook door de lucht. Vivillon kon het niet meer ontwijken.
Viola kon dat spelletje echter ook spelen. Ze was niet van plan om zo makkelijk te verliezen en bracht daarom ook een aanval naar voren die schade aan zou doen. Nou was Gust, de gekozen aanval, niet bepaald het meest effectieve tegen het elektrische schaapje, maar elk beetje schade telde op dit moment, zeker met die vergiftiging. Helaas kon Mut het niet meer ontwijken en werd ze een flink stuk naar achteren geblazen. Ze viel om en bleef even liggen. Paniek welde in Tiffany op. Ze was toch nog niet uitgeschakeld…?
Nee, gelukkig niet. Mut kwam weer overeind gekrabbeld en keek de Vivillon met een lege uitdrukking aan. Alsof er niks aan de hand was. Het enige wat aanduidde dat ze flink veel schade had opgelopen waren de schrammen op haar lijf. Ook verkrampte haar gezicht na een paar tellen toch wat, waarschijnlijk door de vergiftiging. Vivillon had wat dat betreft nu een flinke voorsprong en dat konden ze niet laten gebeuren. Waar zouden ze hun voordeel uit kunnen halen? Ah, idee! “Confuse Ray!”
Een aantal lichtbollen werden op Vivillon afgevuurd. Viola leek er niet door geamuseerd. “Blaas ze weg,” beval ze haar Pokémon. Die deed wat van haar gevraagd werd en joeg de bollen terug naar Mut. “Ontwijk ze en nog eens!” was Tiffany’s tegenzet. Hetzelfde gebeurde echter en ze begon zich te realiseren dat dit niet werkte. “Ontwijk het nog eens en doe Tackle om dichterbij te komen!” Ze had voor Take Down willen gaan, maar daarmee zou ze zichzelf ook pijn doen en dat konden ze nu niet hebben. De Tackle was geen rake aanval, maar Mut was nu wel een stuk dichterbij. “Confuse Ray!” riep Tiffany voor een derde keer. Deze keer lukte het wel om Vivillon te verwarren. Nu moesten ze snel handelen, anders was al deze moeite voor niks geweest. “Thundershock!”
“Psybeam!” Ondanks de verwarring wist Vivillon wel haar aanval uit te voeren. Het was echter in compleet de verkeerde richting, waardoor het niks tegen de elektrische aanval van Tiffany kon beginnen. De vonken schoten nu over Vivillon’s lichaam en blijkbaar was het genoeg om haar uit de lucht te halen. Yes! Victorie! Tenminste, dat vond Tiffany. Dat de Pokémon weer kon opstaan stond ze nauwelijks bij stil. In haar ogen had ze die badge al in de pocket.
