De laatste paar dagen, weken?, was ze hard aan het trainen geweest. Ze had nu drie sterke pokémons in haar team en een vierde op het oog, maar die zou ze later wel gaan trainen. Voor nu was het belangrijkste dat ze deze drie goed op orde hielt. Het witharige meisje keek vrolijk naar de drie pokémon die bij haar stonden. Een Sableye, een Braixen en een Golbat. In sommige mensen hun ogen niet het meest geweldige team, maar voor haar waren ze sterk en hadden ze allemaal iets bijzonders. Vandaag was het de beurt aan Koumori, haar Golbat, om een trainingssessie te overleven. Kimura, haar Braixen, en Yurei, de Sableye, hadden de afgelopen paar dagen al flink getrained omdat ze die twee mee wilde nemen naar de gym, die ze een deze dagen wilde gaan uitdagen. Koumori mag daaraan niet mee doen omdat hij op een te hoog level zit, dus was ze van plan om hem maar gewoon te gaan trainen. En daarvoor dat ze de perfecte tegenstander gevonden. Een jongen, niet veel ouder dan 16, die dacht dat hij een klein meisje makkelijk in kon maken. Ze glimlachte eventjes naar hem, voordat ze een pokéball van haar riem af haalde.
”Kom maar op dan,” riep ze in de richting van de jongen, die met een vluchtige beweging zijn pokémon tevoorschijn liet komen. Ze keek nogal verbaast naar het bolletje met stekels dat voor haar neus landen en haalde haar pokédex erbij.
Quilladin is a bipedal, mammalian Pokémon with some plant-like features. It is largely covered in an armor-like shell similar to that of a chestnut. The armor is green in coloration with two large spines jutting out like ears. These spines and its pointed tail have red tips, and there are banded segments on the back of the shell. The lower half of the body is brown, and it has a three-pointed patch of fur decorating the front. Quilladin's stubby limbs are brown, but the top surfaces of the arms are protected by green, banded armor. It has three white, clawed digits on its hands and two on its feet. The face is exposed and unarmored, being light brown in color. It has a small, pink nose and a pointed snout, with a three-pointed patch of brown fur extending out like hair. Brown triangles mark its cheeks. Quilladin also has wide eyes, buck teeth, and usually wears a cheerful expression. Quilladin is not aggressive and never starts fights, although it is known to exercise its lower body by running into other Quilladin. When it is forced to defend itself, it relies on its shell to deflect attacks, before counterattacking with its sharp quills. Oké, ze moest toegeven dat het een vreemd uitziende pokémon was en diens naam was gewoon nog erger. Quilladin, dat ging ze vaak verkeerd uitspreken. Gelukkig had ze die pokémon niet zelf in bezit. Ze greep de pokéball steviger vast en liet haar Golbat tevoorschijn komen. “Hahaha, een Golbat. Meen je die nou, meid? Wat ben je, een trainertje uit een sloppewijk ofzo?” Yuuki grijnsde eventjes, ja, ze had de perfect candidaat gevonden om in te gaan maken. Haar Golbat was sterk genoeg om hem te verslaan, daar durfde ze niet eens aan te twijfelen.
”Laten we dat nog maar eens afwachten, meneer kakkertje,” kaatste ze de bal terug, voordat ze Koumori toeknikte.
”Wing Attack,” gaf ze rustig als commando en de Golbat vloog de lucht in. Zijn vleugels gloeide wit/zilver op en op hoge snelheid scheerde hij op de Quilladin af. “Verdedig jezelf!” werd er vanaf de andere kant geroepen en de pokémon ging op zijn buik liggen, waardoor de scherpe stekels van zijn schild in de lucht staken.
”Koumori, afwijken en Air Cutter!” reageerde Yuuki er snel op, de Golbat boog af van zijn aanval en sloeg een paar keer stevig met zijn vleugels, waardoor scherpe messen aan wind langs de Quilladin schoten. Deze werd omver geslagen, maar lande nog net niet op zijn rug. Het witharige meisje lachte zachtjes, als dat zou zijn gebeurd kon ze deze battle als gewonnen kunnen beschouwen. “Quilladin, grijp de Golbat vast met Vine Whip en daarna Needle Arm!” Werd de Quilladin gecommandeerd. Voordat ze iets kon doen, zat Koumori al vast in de Vine Whip aanval en deed een verwoede poging om zichzelf los te krijgen uit de roede. De Quilladin gebruikte zijn eigen aanval om zich omhoog te trekken, met zo’n vaart dat de Needle Arm aanval grote impact maakte op haar Golbat. Koumori schoot door de lucht heen en lande hard op de grond.
”Koumori, gaat het?” riep Yuuki naar haar pokémon, maar deze kwam weer overeind en zetten zichzelf overeind om weer in de lucht te blijven zweven.
”Mooi zo, we geven ons niet gewonnen!” riep ze krachtig en de Golbat liet een bijna pijnlijke “schreeuw” horen, iets wat Yuuki op een idee bracht.
”Koumori, gebruik Super Sonic en daarna Poison Fang!” Snel vloog de uit de kluiten gewassen vleermuis hoog in de lucht en liet een duizeligmakende schreeuw horen. Al snel keek de Quilladin wat minder helder uit zijn ogen en probeerde om zich heen te slaan, toen de Golbat zich vastzetten op diens schild en zijn met gif gevulde tanden in zijn nek stak. De Quilladin wist één raakte slag te pakken te krijgen en schudde de Golbat van zich af, maar liep daarna toch paars aan. Mooi, haar tactiek had gewerkt. Nu was haar tegenstander verward én vergiftigd, dit was een gewonnen match. “Quilladin, Rollout!” werd er opeens geroepen. De pokémon rolde zich om en als een dronkenlap probeerde hij in de richting van de Golbat te komen, maar deze vloog rustig over hem heen. Wat dacht haar tegenstander wel niet? Je probeerde toch geen vliegende pokémon te raken met een Rollout aanval? Nou ja, dat zou wel aan haar liggen. Jammer genoeg had de Rollout er wel voor gezorgd dat de Quilladin nu al weer uit zijn verwarring was geraakt, dus nu moest ze alleen nog dealen met de vergiftiging.
”Gebruik Swfit!” riep ze en de Golbat sloeg een sterrenregen in de richting van de Quilladin, die snel oprolde tot een bal om de aanval te ontwijken. “Pin Missle!” kwam er als tegenaanval en uit het schild van de pokémon schoten verschillende kleine naaldjes die haar Golbat uit de lucht sloegen. “Hou ‘m vast met Vine Whip en dan Take Down!” Oh oh, nu werd het gevaarlijk. Haar Golbat zat vast aan de grond, maar al snel hing hij, aan de Vine Whip, in de lucht. Ze keek toe hoe haar pokémon met een klap op de grond werd gegooid door de Take Down en ze beet haar tanden op elkaar. Niemand zou aan haar pokémon komen, niet in dat opzicht.
”Koumori!” riep ze uit. Vanuit de krater, die in de grond was geslagen door de Take Down, steeg een groot wit licht op en binnen een paar tellen schoot een pokémon uit de grot. Toen de pokémon eenmaal bleef zweven in de lucht merkte Yuuki dat het niet meer haar Golbat was. Ze pakte haar pokédex erbij en liet de pokémon scannen.
Crobat is a purple, bat-like Pokémon. Crobat has a stubby pair of feet, and has developed a second pair of wings with greenish-blue undersides and two stubby 'fingers'. Crobat's pointed ears are long, and appear to lack insides. Crobat's mouth is small and appears to have its teeth constantly bared. Crobat's eyes are yellow with red pupils. Crobat is a nocturnal Pokémon. If Crobat is flying by fluttering only a pair of wings on either the forelegs or hind legs, it is proof that Crobat has been flying a long distance. It switches the wings it uses if it is tired. By alternately resting its front and rear wings, it can fly all day without having to stop. Crobat rests by hanging on a tree branch with its rear legs that serve as wings. Crobat is a cave-dwelling Pokémon. Haar Golbat was geëvolueerd in een Crobat! Yes, nu konden ze dit winnen. De jongen tegenover haar keek even verbaast naar wat er net voor zijn ogen gebeurd was, maar er lag een spark van paniek in zijn ogen. Hij wist dat dit een verloren match was.
”Koumori, Wing Attack!” riep ze en razendsnel schoot de Crobat in de richting van de Quilladin, die verzwakt was door het vergif dat in zijn aderen gespoten was eerder. Hij werd tegen de grond aan geslagen en toen de stofwolk opgetrokken was, lag hij uitgeteld op de grond. De jongen haalde snel zijn pokémon terug, pakte zijn spullen en rende weg. Yuuki lachte hardop toen ze hem zag rennen en wandelde daarna naar haar pokémon.
”Ik ben trots op je Koumori, je hebt het geweldig gedaan,” zei ze gemeend en ze gaf de Crobat een aai over zijn kop heen.
”Nu op naar het volgende gevecht,” zei ze daarna rustig, terwijl ze haar pokémon terug liet keren en Santalune City binnen wandelde.
Voor de deur van de gym bleef ze staan, hier voor had ze zo lang getrained, dit was het moment van de waarheid. Ze haalde diep adem en stapte naar binnen toe. Binnen voelde het benauwd aan, warm en vochtig. Echt van dit weer hielt ze niet, maar ze moest zich er nu doorheen zetten. Ze kon dit aan, ze moest dit aankunnen. Samen met haar pokémon had ze hiervoor getraind, dit was dàt moment waar ze al zo lang op had zitten wachten. Terwijl ze door liep naar de gevechtshal, zag ze verschillende Bug type pokémon wegschieten tussen de planten en bomen die door de gym heen verspreid stonden. Eenmaal in de zaal waar het gevecht gehouden zo worden, knalde ze bijna tegen iemand op. Het witharige meisje keek op en zag dat ze tegen de gymleader was aangelopen.
”Sorry,” mompelde ze, terwijl ze een stap achteruit zetten. De gymleader glimlachte haar toe en stak d’r hand uit. “Ohay, de naam is Viola, ik ben Santalune City’s gymleader en wie ben jij?” Yuuki keek de gymleader even vreemd aan, maar schudde toen toch haar hand.
”Yuuki, ik kom de gym uitdagen,” dat verbaasde Viola nog best wel. “Ben je niet wat jong om de gym te komen uitdagen, meid?” Eventjes snoof het jonge meisje.
”Als je een pokémon mag krijgen op elf jarige leeftijd, is het niet bepaald jong om als dertien jarige de gym te komen uitdagen, lijkt mij,” kaatste ze op een rustige toon terug. Viola keek haar eventjes met haar mond vol tanden aan, voordat ze haar schouder op haalde en het meisje mee trok naar de zaal waar het gevecht zou worden gehouden. Ondertussen keek Yuuki rustig om zich heen naar wat er allemaal gebeurde. Het veld bestond uit bomen, gras, water en wat rotsen. Het leek eerder alsof ze in een natuur reservaat zat dan in een gym, maar goed. Ze ging aan de ene kant van het veld staan, waar ze bijna in het bos stond. Toen ze achterom keek, zag ze dat enkele pokémon haar nieuwsgierig zaten aan te kijken. Zouden hier ook mensen komen puur voor de pokémon? Viola was ondertussen voor haar komen staan en had een pokéball in haar ene hand. In het midden stond een scheidsrechter met twee vlaggetjes in diens handen. Ze wist gelukkig hoe een gymgevecht eraan toe zou gaan, maar toch vond ze het spannend momenteel. Het was nu opeens zo heel erg … echt. Niet iets van verhalen waar ze naar kon luisteren, nee, nu stond ze hier zelf, als uitdager. Haar hand gleed naar de pokéball van Yurei, de eerste pokémon die ze wilde gaan inzetten in dit gevecht. “Dit gevecht zal gaan tussen de gymleader, Viola, en de uitdager, Yuuki. Elke trainer mag zes pokémons totaal inzetten, alleen de uitdager mag wisselen. Laat ‘t gevecht, beginnen!” Twee pokéballs vlogen door de lucht, twee pokémons kwamen te voorschijn. Het gevecht was begonnen.
vs.
De pokémon die voor haar op het veld terecht kwam, kon ze zo snel niet. In haar zak begon haar pokédex al te piepen en snel haalde ze het rode apparaatje eruit, om te kunnen lezen over de pokémon die als een schaatser heen en weer bewoog.
Surskit is a blue insectoid Pokémon. Its body is round and has four long, skinny legs extending from it. It secretes oil from the tips of its feet, which enables it to walk on water as if it were skating. It has a yellow cap with a single antenna that can secrete a thick, sugary syrup or a sweet scent. The syrup is exuded when danger is sensed, while the scent is used to attract prey. Its eyes are dark and circular, and have small semicircular pink markings under them. It is known to inhabit ponds, rivers, and similar wetlands, where is feeds on microscopic, aquatic organisms. De pokémon was een Surskit dus, dat zou nog wel eens een leuk gevechtje kunnen leveren tegen haar Sableye. De Sableye die nu trouwens probeerde om in de grond te graven op zoek naar wat te eten.
”Yurei~?” vroeg ze op een vrolijke toon, waarbij de paarse pokémon zich omdraaide naar zijn trainster, die daarna knikte naar de pokémon die voor hem stond. Hij schrok hiervan en ging direct in aanvalshouding staan, hij zou dit … schaatsertje wel eens laten zien wat hij allemaal kon doen. Viola grinnikte zachtjes om het tafereel dat zich voor haar afspeelde, maar besloot het gevecht dan toch maar te openen. Een opdracht werd gegeven en de Surskit gleed over de grond naar voren toe, in de richting van de Sableye om aan te vallen met een Quick Attack aanval.
”Yurei, sla ‘m terug met Power-Up Punch!” Één van de aanvallen die ze haar pokémon had geleerd via een ™, die ze ergens had gekocht binnen Team Rocket, maar binnen een gevecht nog nooit had gebruikt. De laatste keer dat ze dan ook daadwerkelijk een goed gevecht hadden gehad, buiten de trainingen om, was toen ze Koumori waren tegen gekomen en toen was Yurei al uitgeschakeld geweest voordat het gevecht daadwerkelijk begon, dus dit zou een van de weinige keren zijn dat haar Sableye een tegenstander daadwerkelijk mocht meppen. Ze grinnikte dan ook toen de paarse pokémon recht ging staan, zijn vuist vulde met energie en de Surskit een mep tegen diens toch al platte gezichtje gaf. De pokémon werd achterover geslagen en kwam al glijdend terug op zijn plaats. De Surskit schudde zijn kopje eventjes heen en weer, het was duidelijk dat hij de slag niet verwacht had. Maar het diertje liet niet op zijn geweten zitten en al snel vulde hij zichzelf met lucht, waarna een hele stroom aan bubbels in de richting van Yurei werd gespoten. Deze keek eventjes vreemd naar de bubbels en Yuuki kon aan zijn gezicht zien dat hij ze wilde gaan kapot prikken.
”Don’t you dare,” mompelde ze, maar ze was al te laat. De Sableye kwam overeind en stak zijn vingers uit, om een voor een de bubbels kapot te maken. Dat het hem pijn deed leek hem niet eens te boeien, totdat de stroom hem te sterk werd en hij achterover werd geslagen.
”Domme,” mompelde Yuuki en ze schudde haar hoofd. Waarom was een Sableye nou niet echt de slimste pokémon die er was? Moeizaam kwam de pokémon weer overeind en schudde zijn kop. Nu pas drong het tot hem door wat er net gebeurd was en gromde kwaad. Kijk, nu konden ze tenminste ergens heen.
”En nu luister je naar me, Yurei,” gromde ze naar haar pokémon toe. Die knikte haar toe en keek naar zijn tegenstander.
”Shadow Sneak!” zei de trainster en de Sableye liet zich achterover in de schaduwen vallen om daarna in de richting van de Surskit te glijden. Viola was hier blijkbaar op voorbereid, want ze liet haar pokémon over het veld heen schieten met een Quick Attack aanval zodat Yurei moeite zou moeten hebben met het vinden van de pokémon, maar gelukkig was haar Sableye af en toe wel eens slim. Toen de Surskit op een gegeven moment over de schaduw van de Sableye heen schoot, grepen twee klauwen hem bij zijn dunne pootjes en lieten hem onderuit gaan. Daarna trok de Sableye de Surskit verder de schaduwen heen, waarbij de blauwe pokémon ontzettend begon tegen te stribbelen. Met de Surskit half in de schaduwen kwam de Sableye half overeind, waarbij hij zijn trainster aankeek met een vragende blik.
”Laat hem maar gaan, Yurei,” zei ze kalmpjes. Yurei knikte en duwde de Surskit hard de schaduw uit, waarbij de blauwe pokémon een aardige smak maakte op de grond. Blijkbaar had de Shadow Sneak aanval een angst effect gehad op de Surskit, die nu een beetje trillend op zijn pootjes om zich heen aan het kijken was. Yurei maakte hier gebruik van door zijn tanden te ontbloten en op een hele creapy [Stitch like] manier naar hem te zwaaien. De Surskit sprong op alle vier zijn pootjes omhoog en probeerde te ontkomen aan de Sableye door naar zijn trainster te schaatsen. Yuuki kon niet anders gaan lachen erom, terwijl Viola haar aankeek alsof ze krankzinnig was. Ach, Yuuki’s humor was niet voor iedereen beschikbaar. Ze grinnikte nog zachtjes. Ze moest hier maar eens een einde aan gaan maken.
”Yurei, maak het maar af met een Shadow Claw,” De Sableye kwam overeind, zetten zich schrap en begon op de Surskit af te rennen. Deze besloot het direct voor gezien te houden en probeerde te ontkomen met een Quick Attack aanval, maar uiteindelijk zetten hij zichzelf vast tegen een muur aan en keek angstig naar de Sableye die steeds dichterbij kwam. Uiteindelijk stak er een grote paarse klauw boven de gemene grijs van de Sableye uit, waarbij hij de Surskit van de muur wegschraapte en tegen een andere muur aanknalde. Daar zakte de Surskit op en bleef liggen, hij gaf het op. “Surskit is niet langer in staat om te vechten, Sableye wint!” werd omgeroepen en de Sableye waggelde weer vrolijk terug naar Yuuki strompelde. Viola was blijkbaar wat verbaast door het einde van het gevecht, maar liet haar pokémon terug keren, voordat de volgende op het veld kwam. Een pokéball vloog door de lucht, het teken dat het volgende gevecht was begonnen.
vs.
Er vloog een vlinder over het veld heen en Yuuki keek er eventjes naar. Ze kon geen kleuren erin zien, wat ze in dit geval eigenlijk best wel jammer vond, over het algemeen vond ze vlinders mooie wezens, omdat ze altijd zo veel kleuren hadden. Nou, in haar geval nu dus niet meer. Tenzij ze er een paar kon vinden die rood waren tenminste. Ze pakte haar pokédex erbij om de pokémon te scannen, voordat ze zou beslissen wat ze ging doen.
Vivillon is a butterfly-like Pokémon with wings that come in a large variety of patterns. Vivillon's thorax is an elliptical shape divided into three segments, each with a different shade of gray. Its legs are also elliptical which are black on the lower half and grayish on the upper half. Vivillon has two black, circular hands and no visible arms. It has a round, grayish head with large, black, pixelated eyes and a pair of skinny antenna. It can spread its scales to calm an opponent's fighting spirit, as shown in the anime. Its wings' pattern is affected by the climate in which it lives. Vivillon is the only known Pokémon capable of learning Powder. Ze scrolde eventjes door de verschillende patronen van de Vivillon en merkte dat er inderdaad een paar waren die ze wel in kleur kon zien. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht en ze stopte de pokédex weer weg. Nog voordat ze iets kon doen om haar pokémon te wisselen, was Yurei al weer op het veld gesprongen en keek naar de vlinder die boven hem cirkelde. Dat zou een vreemd gevecht gaan worden als ze hem zou inzetten, maar zo te zien wilde hij zelf graag doorvechten, dus dan zouden ze dat maar eens gaan doen hè. “Het gevecht tussen Vivillon en Sableye is … begonnen!” werd omgeroepen en direct kwam Viola in actie. Ze stuurde de Vivillon aan om een Gust aanval te doen en de vlinder dook direct op de Sableye af, om twee kleine, maar sterke, windvlagen tegen de pokémon te gooien. Deze had te weinig tijd om te reageren en werd om ver geblazen, tegen de grond gepind en keek angstig om zich heen. Dit was iets wat hem niet zo heel vaak gebeurde. “Ik ga het je niet nog een keer zo makkelijk maken om mijn pokémon te verslaan,” werd er vanaf de andere kant van het veld naar haar geroepen en voor ze het werd kwam de opdracht voor een Sleep Powder aanval. Damn, hier had ze niet op gerekend en Yurei kon nu nergens heen. Yuuki kon niet anders dan toekijken hoe haar geliefde partner in slaap viel op het veld. Ze zuchtte zachtjes, daar ging ze niets meer aan hebben natuurlijk. Iets wat teleurgesteld pakte ze de pokéball van haar Sableye en liet hem terugkeren. Eigenlijk had ze haar net geëvolueerde Crobat in willen zetten, maar ze wist dat die volgende de regels van de Pokémon League niet eens mee mocht doen aan dit gevecht. Dus had ze een andere pokémon in gedachten gehad. Ze gooide een nieuwe pokéball op en haar Braixen kwam te voorschijn. Meteen waren diens ogen gefixed op de vlinder en pakte ze de stok uit haar staart, die ze met een kuchje in brand stak. Dit moest ‘t dan maar gaan doen.
vs.
riep ze naar haar Braixen toe, die knikte en zachtjes gromde. De vossen pokémon had er duidelijk zin in om die vlinder uit de lucht te slaan.
”Begin met Ember! Laten we revenge nemen voor Yurei,” commandeerde ze de pokémon, die een hap lucht nam en de sintel aanval in de richting van de Vivillon spuwde. Deze vloog rustig uit de richting van de sintel en bleef bijna spottend hangen in de lucht.
”Verander van richting!” gromde Yuuki en een tweede straal sintel kwam er snel achteraan. Hiervoor was de Vivillon net wat te laat en de vlinder werd geraakt tegen diens vleugel aan. Het diertje tussen de twee over-sized vleugels in keek pijnlijk naar de brandwond die ontstaan was en schudde van woede. “Nog een keer sleep powder!” werd geroepen door Viola, maar dit keer was Yuuki erop voorbereid. Toen de vlinder in de richting van Kimura kwam en hard met haar vleugels fladderde om het poeder uit te strooien, sloeg ze haar slag.
”Kim, gebruik Flame Charge!” De vossen pokémon rolde zichzelf op en omhulde zichzelf met vuur, terwijl ze zichzelf afzetten tegen de grond en tegen de sleep powder aanval ingan. Yuuki kon zien hoe het poeder werd vernietigd door de vlammen en de Vivillon kon niet op tijd uitwijken om de vuurbal te ontwijken. Ze werd tegen de grond geslagen, terwijl Kimura naar achter sprong en haar brandende stok dreigend in de richting van de vlinder stak. Maar Yuuki was niet van plan om de Vivillon te laten herstellen.
”Zet d’r vast met Fire Spin!” riep ze snel en de Braixen begon rondjes te draaien met haar stok. Uit de vlam op de punt verscheen een vuur lint dat zich rond de Vivillon slingerde en een rond kolkende kooi om haar heen vormde. De Vivillon vloog inmiddels weer in de lucht, maar kon nergens heen zonder verbrand te raken. “Probeer de Fire Spin kapot te maken met Gust!” werd geroepen door Viola en Yuuki meende een hint van paniek te horen in de stem van de gymleader. Snel begon de vlinder met haar vleugels te slaan, maar de Gust aanval viel dood tegen de Fire Spin aan. Yuuki grinnikte zachtjes, wat vond ze dit toch heerlijk om te doen. Ze had Viola in een hoekje gedreven, eerst door haar Surskit bang te maken en nu zat haar Vivillon vast in een kooi van vuur.
”Kim, nog een keer Flame Charge!” De Braixen omhulde zichzelf nog een keer met vuur en ze ramde zichzelf tegen de vuur kooi aan. De Fire Spin aanval werd verbroken, maar de Braixen liet het er niet bij zitten. Ze had de Vivillon vast gepind op de grond. “Strugglebug!” werd er opeens vanuit het niets geroepen en voordat Kimura het doorhad, beet de vlinder zich vast in haar poot. De Braixen gromde en probeerde de Vivillon van zich af te schudden, maar de Vivillon was niet van plan om los te laten nu.
”Kim, neem de Vivillon mee in je Flame Charge!” riep Yuuki, die een uitweg had gezien. De Braixen negeerde de Vivillon met enige moeite en omhulde zichzelf met vuur, waardoor de vlinder direct ook vast kwam te zitten in het vuur. Daarna gooide de Braixen zichzelf tegen de muur aan en liet de Vivillon daar liggen. Nu was het wachten of de vlinder weer overeind kwam of niet.
