Grenade

_{Haar kaken bewogen op en neer, kauwend op de kauwgom tussen haar kiezen. Bellen blazen hield ze niet erg veel van, hoewel de meesten haar wel als het type ervoor zagen gezien haar roze haren - die ze in een nonchalante, hoge staart had vastgebonden. Een paar plukken die nog loshingen in haar nek, eveneens langs haar oren en dan had je ook nog haar pony die enkel weggedaan kon worden met een clipje. Iets wat ze vrijwel nooit deed. Buiten dat had ze een pet op d'r hoofd, had haar staart door 't gat achteren propt en haar pony werd tegen haar voorhoofd aan geplet. Haar outfit verder was niet zo speciaal: wijde, donkere kleding en stevige schoenen.
Het was een simpele patrouille, waarom zou ze proberen mensen nu voor de gek te houden? Ze mocht lekker chagrijnig en gemeen doen en daar kleedde ze zich ook naar.
Mittens liep trouw naast d'r en spitste haar oren eventjes waarna ze een gedempt miauwtje liet horen. Haar eigenares bleef stilstaan, draaide haar hoofd en spotte het kind al gauw. Met opgeheven kin liep ze op d'r af, waarna ze een hand uit haar zak haalde en de klep van d'r pet een beetje omhoog duwde. 'Zo kun je toch helemaal niet rennen?' merkte ze op, doelend op het rokje - en eigenlijk de gehele outfit met rousjes en what not - van de ander. Zelf prefereerde ze broeken altijd over rokjes, omdat het gewoon veel functioneler was.}

<sub>Je had veel verschillende soorten mensen in de wereld en het meisje tegenover haar was overduidelijk een ander soort type mens. Dat hoefde niet te betekenen dat ze haar gelijk niet mocht, ze was immers ook lid van Team Rocket – anders was haar houding nu anders geweest.
De roosharige fronste eventjes en bekeek de ander nog een keer na het horen van haar opmerking over de laarzen. ‘Nou zolang je ook maar gewoon bereid bent om over hekken te klimmen en springen hoor je mij verder niet klagen,’ doelde ze op het feit dat ze het over het rokje had en niet de laarzen. Laarzen waren prima, laarzen waren stevig en fijn. Rokjes… Niet echt.

Ietwat verveeld keek ze weer weg. Het was niet zo dat ze zich niet op haar gemak voelde bij de ander, maar ze wist wel dat ze gewoon beter in de omgang was met het mannelijke geslacht (op een uitzondering genaamd Ethan na dan). Wellicht omdat ze zelf ook redelijk grof en ruig kon zijn als het erop aankwam. Zijdelings keek ze weer naar de ander toen ze een poging deed om een gesprek opgang te krijgen. Een poging die ervoor zorgde dat Cora één wenkbrauw omhoog trok: ‘Jij?’ Slechte grap, die zomaar ook verkeerd in de smaak kon vallen – weer dat hele principe dat ze beter met mannen om kon gaan dan met vrouwen. ‘Maar eh… Niet echt nee. Jij nog leuke dingen gezien?’ Het was echter wel overbodig om gemeen te gaan doen als iemand gewoon wilde proberen sociaal te doen, dus deed ze maar mee.</sub>