Disturbia

Ze was een beetje afgedwaald van Lumiose City. En ondanks dat ze de stad nog niet helemaal gezien had was ze nieuwsgierig geworden naar de rest van Kalos. Ondertussen was ze hier een week of twee en buiten Lumiose City had ze nog geen andere plek bezocht, dus was ze de route op gegaan die haar naar Camphrier Town had geleid. Vandaag had ze gekozen voor een classy setje dat ze eergisteren buit had gemaakt in Lumiose City. Ze had wel gemerkt dat er in Kalos aardig aan fashion werd gedaan, dus dat betekende ook dat ze gelukkig wat minder op zou vallen met al haar bijzondere jurkjes en frutsels. Haar fedora zakte een beetje scheef op haar hoofd en met één vinger schoof ze deze weer terug op zijn plaats. Eens even zien of er bijzondere dingen te vinden waren in Camphrier Town.

{ Eerste post voor Mike Attano} {Outfit}

Een paar tellen geleden had ze haar fedora nog recht geduwd met haar vinger, maar toen er plots één of andere dude tegen haar aan knalde struikelde ze half achteruit. Het meisje kwam tegen een paar andere mensen aan die haar weer terug op haar plaats duwde. De mysterieuze jongen stamelde voor een kort moment sorry, waarna hij weer verdween in de mensenmassa. Met verbaasd knipperende ogen keek ze hem na, maar er was nu al niks meer te zien van hem. Nu merkte ze dat haar fedora af was gevallen, dus zakte ze door haar knieën heen en viste het voorwerp van de grond af. Deze plaatste ze weer op haar hoofd, maar op het moment dat ze weer wilde gaan staan merkte ze een ander voorwerp op wat er eerder niet had gelegen. Het was een portemonnee. Aurora viste het van de grond, ging weer rechtstaan en keek een keertje rond. Zou deze van die dude net geweest zijn? Hoogstwaarschijnlijk wel. Voorzichtig opende ze zijn portemonnee, maar daar zat niet zo veel soeps in. Kijk, als er nou een beetje geld in gezeten had, dan had ze vanmiddag lekker kunnen shoppen. Jammer genoeg was dat niet het geval en stond ze hier nu met een lege portemonnee. Nu werd ze toch wel nieuwsgierig, en iets beters had ze toch niet te doen. Daarom kwam ze in beweging en drukte zich door de mensen heen die op straat liepen, in de richting waar die jongen net heen was gegaan.

Het meisje versnelde haar pas zodat ze hem heel misschien nog terug zou kunnen vinden. Behendig manoeuvreerde ze zich door de mensen heen die er liepen. Iemand kon toch niet zomaar verdwijnen? Tenzij hij één of ander vliegend monter had natuurlijk. Haar pas vertraagde weer wat toen ze zag dat er helemaal niemand meer te zien was. Verbaasd knipperde ze met haar ogen en liep ze langzaam door. Misschien was die hele monster theorie toch niet zo heel verkeerd bedacht. Plotseling stoof een luid schreeuwend persoon haar voorbij, liep haar bijna omver en verdween uit het zicht. Wow. Wat had die nou? Haar blik ging nog een keer zoekend rond. Er was in dit straatje verder geen Pidgey te bekennen. "Hallo?" vroeg ze toen maar. Ach, wie weet was hij hier wel ergens. Zo niet, dan kon ze nog altijd doen alsof ze één van haar pokémon kwijt was, mocht er iemand voorbij komen die raar op zou kijken als ze tegen een lege straat praatte.

Het duurde even en voor een kort moment veronderstelde ze dat ze tegen een lege straat aan het praten was. Maar uiteindelijk kwam er een hoofd voorzichtig achter een muurtje vandaan. De jongen stapte nu langs de muur en maakte zichzelf zichtbaar voor haar. Aurora keek eventjes achterom en stapte toen het straatje in. De portemonnee viste ze uit haar handtasje en hield deze tussen twee vingers omhoog. "Is deze misschien van jou?" vroeg ze op een zoete toon en keek hem vragend aan. "Misschien laten vallen net toen je mij bijna omver liep?" Een kleine grimas had zich rond haar lippen gevormd nu.