Tidal Waves [+Nathan Malone & Allison Lenier]

Een kleine grijns verscheen op zijn gelaat toen Manolo de styler had vastgepakt, uit de handen van de ander getrokken en nog eens allemaal tegelijk zijn Abra en blijkbaar bijpakte, de groenharige vastpakte en teleporteerde weg. Oke, teleporteren was zeker iets om raar te noemen. Echter, nog voor dat gebeurde was het te horen hoe er een Ember werd bevolen om uit te voeren, verdomme. Hij had het kunnen ontwijken, waardoor de aanval Nathan voor de verandering niet hadgeraakt, wat hij wel eens beter vond. Hij keek naar Manolo, welke er nog best wel flink door geraakt leek te zijn. "Het gaat wel beter met mij dan met jou zo te zien." dat ging zeker een brandwond worden en nog eens jammer genoeg was het niet zo dat de brandwonden die Houndoom's veroorzaakten nou bepaald gingen helen, er zelf ervaring mee hebbende wist hij wel hoeveel pijn het moest doen. Ze zaten in welk geval in het hoofdkwartier, wat in welk geval een pluspunt was en ze hoefden nu dus enkel nog naar Allison's kantoor te gaan, de styler brengen en de job was done. Hij knikte kort toen de bruinharige de kant op wees waar ze heen moesten gaan, op vervolgens die richting op te gaan lopen. "Als ik jou was zou ik trouwens goed opletten met die brandwond, die heelt niet meer." gewoon iets dat hij wou zeggen tegen de ander, maar ondertussen nog wel door liep naar het kantoor.

Blijkbaar had de ander een hoge pijngrens, dat bleek maar weer. Ergens zou dat wel goed zijn, maar aan de amdere kant ook weer wat minder. Stel voor, je zou zomaar zwaargewond kunnen raken, maar er niet zo veel van voelen en denken dat het niets is, terwijl het juist weer vreselijk is. Hij grinnikte kort bij het horen van het licht gefrustreerde gesnuif van Manolo, iemand was er zo te horen niet echt bepaald blij mee. Begrijpelijk, wie zou er nou blij mee zijn om verbrand te worden? Er zouden natuurlijk mensen zijn in de wereld die dat vonden.. maar dat haalde het niet weg dat het gewoon raar was als mensen dat vonden. Het zal wel, zijn gedachten waren weer eens aan het afdwalen, dus hij zou nu maar wat meer moeten gaan opletten. Dan nog eens vooral nu, gezien ze voor even een higher up gingen bezoeken, al was dit enkel om even wat af te leveren. Eenmaal voor het kantoor aangekomen en Manolo had geklopt verwachtte hij een stem die sprak dat ze naar binnen moesten komen, dat Allison nu zowaar naar buiten kwam vliegen liet hem even kort fronsen. Juist ja. "We hebben een styler gestolen en komen die brengen." subtiel als altijd Nath.

[justify][size=10]Ze leek er wat door verbaast te zijn dat ze dat hadden gedaan, waarom? Geen idee, maar het leek er al wel snel op dat de paarsharige haarzelf snel had hersteld, om Manolo er meteen om te wijzen dat als deze iets wou verbergen, hij meer zijn best moest doen. Ah, en daar ging de poging om diens verbrande hand te verstoppen van de executive. Zodra Allison de styler ha daangenomen van Manolo was het duidelijk te zien dat het ding niet was dat ze had verwacht, daarbij klonk ook meteen de vraag of dit alles was, waarop Nathan kort knikte "Dat is alles." ergens kon het wel moelijk te geloven zijn ja, dat zo een klein ding ervoor kon zorgen dat het Pokémon een soort vang vangde, daarbij hen eens liet luisteren ook. Tja, hoe was het te beschrijven? Geen idee, hij was geen ranger, gelukkig maar ook.[justify]