Well, Muk! (Mike Attano)

Ze knipperde een paar keer, tweekleurige ogen keken recht voor haar uit. Ze hield haar hoofd scheef en gelijk begon het belletje wat aan haar linkeroor hing te rinkelen. Weer knipperde ze een paar keer. De omgeving was drastisch veranderd. Het ene moment liep ze nog in een stad en nu stond ze in een gebied wat absoluut niet herkenbaar was voor haar, verdomme. Ze snoof even en haalde zichzelf uit haar verstijfde houding. Stap voor stap liep ze verder, het gebouw wat ook in zicht was, was gigantisch. En bij een bord bleef ze even stilstaan. Haar ogen bestudeerde het bord, well, dit was de powerplant. Hoe was ze hier nou weer terecht gekomen?! Duidelijk te veel in gedachten rond gelopen zonder op te letten waar ze precies heen liep, good job Shanon, good job. Waarom gebeurde dit haar altijd? Geen idee, ~karma~. Ze tilde een hand op en haalde haar enige pokéball tevoorschijn om Lilly, haar Buneary, eruit te laten. De Buneary keek wat verrast bij het zien waar ze waren, maar keek alweer snel naar haar trainster. "Laten we maar terug gaan..." mompelde ze. Met een zucht draaide ze zichzelf om, om maar weer precies zo terug te lopen als ze was gelopen. Hopelijk kwam ze dan ook weer in de bewoonde wereld, waar ze de weg wist. Het was voor haar niet zo slim om door te lopen en in dat gebouw rond te dwalen.

mike attano

“Wat?” Met een frons keek Mike naar zijn Cleffa, wie hem verschrikkelijk keurend aan keek. “Wat nou?” bracht hij nogmaals uit, dit keer zijn wenkbrauwen heffend. Daar, tussen hen in op het bord, lag het laatste worstje. En natuurlijk kwam dan weer de kant in hem naar boven die enkel Jira naar boven kreeg, maar zij mocht hem hebben. En hij mocht hem van haar hebben. En nu zaten ze al zeker vijf minuten naar elkaar te staren. “Nou, vooruit dan,” zei hij, voor hij het worstje pakte en door midden brak, om haar de helft te overhandigen. Ze hadden weinig geld, iets wat ze niet gewend waren. Het was dus lastig rond komen, maar gelukkig wist hij soms wat extra geld mee te smokkelen door middel van Team Rocket-zaakjes.

Na het opruimen was het tweetal direct weer op pad gegaan. Vanuit de basis waren ze dit keer in Noordelijke richting vertrokken, waardoor ze op de Badlands aankwamen. Van plan zijnde om rustig te trainen, was hij de Power Plant ingestapt. Hier trainden ze immers wel vaker. Je stoorde hier niemand, maar nog belangrijker: niemand stoorde jou.
En toen zag hij een Pichu. “Oké, doe-” Maar de kans om zijn zin af te maken had hij niet, want de Pichu leek iets anders te horen en snelde er vandoor. Hey, wat kregen ze nou dan? Maar, echt de kans om erover na te denken had hij niet, want voor hij het wist was zijn Cleffa al naar voren gerend, het hoekje om, richting de onbekende.

notes;

GLASS HALF EMPTY, GLASS HALF FULL

( ♛ DORIAN PAVUS ♛ )

Opeens hoorde ze iets achter haar, waardoor ze zich zelf ook gelijk om draaide. Lilly draaide zich hierdoor ook gelijk om, want tja die hoorde natuurlijk ook wat aan stormen. Shanon's tweekleurige ogen keken achter haar en haar oog viel gelijk op een Pichu die in volle paniek aan kwam stormen. Ze knipperde wat verbaasd met haar ogen toen het ding langs hun schoot, ze volgde het voor eventjes met haar blik. Haar Buneary keek net zo verbaasd als Shanon was waarschijnlijk. Echter bleef ze niet lang in haar gedachten en draaide ze zichzelf gelijk om, om verder te lopen, eenmaal bij de hoek aangekomen, zag ze dit dus absoluut niet aankomen. Een volgende pokémon kwam de hoek om zeilen en botste keihard tegen haar Buneary op. Lilly schrok zich kapot en viel door de klap achterover en schudde haar hoofd, door de knal was ze wel een beetje van het padje af. Shanon keek verbaasd naar de twee en ook wel een beetje geschokt. Verder duurde het even voordat ze zich realiseerde dat het een Cleffa was en zover ze wist liepen hier vooral Electric types rond. Hierdoor bleef ze verbaasd naar de pokémon staren. Ze schudde haar hoofd en zag dat haar Buneary alweer omhoog was gekomen. Ze besloot maar om door te lopen en de hoek om te draaien. Let's see of er een trainer bij hoorde of niet?

mike attano

Ze was zijn absolute tegenpool, de kleine Cleffa. En dat was misschien maar goed ook, aangezien ze het kleine beetje goede in de knul naar boven leek te halen. Zich zorgen makend over het ukje wat hij al had sinds het een kleine baby was, zette hij enkele passen richting de hoek, tot een meisje hier omheen kwam. Abrupt kwam hij tot stilstand en zag hij hoe de Cleffa weer enthousiast aan kwam rennen, om langs zijn been te rennen en hier voorzichtig langs te kijken. “Eh?” kwam er wat verdwaasd uit zijn mond. Hij had niet echt verwacht hier… een mens tegen te komen. Eerder een groot, elektrisch monster, of zo. Niet een rozeharig meisje…

notes;

GLASS HALF EMPTY, GLASS HALF FULL

( ♛ DORIAN PAVUS ♛ )

Voorzichtig was ze naar de hoek toe gelopen en was ze voorzichtig de andere gang in geslagen, echter kon ze niet ver lopen, want voor haar neus verscheen er ineens een dude. Net zoals dat de jongen tot stilstand kwam doordat hij haar in beeld zag komen, kwam ook zij hierdoor ineens tot stilstand, damn. Haar ogen stonden wat groot en ze staarde de jongen dan ook recht in zijn ogen aan. Well, dit had ze dan ook weer niet aan zien komen. Misschien wel dat er een persoon zou zijn, maar stiekem had ze toch eerder een pokémon verwacht, oeps. Ze knipperde vervolgens en schudde haar hoofd bij het horen van zijn verbaasde stem, al was het een simpele 'Eh?. Ze zette ondertussen een paar passen naar achteren en Lilly was ondertussen weer naast Shanon komen staan en keek dus ook nieuwsgierig naar de Cleffa die zich nu half verstopte achter haar trainer. "Uhm..." begon ze, al bleef het verder nog stil, alleen liet ze haar blik naar beneden zakken naar de Cleffa, wait... zo'n dude met zo'n pokémon? Al probeerde ze niet al te ver naar de jongen te staren en keek ze hem weer aan om een glimlach op haar gezicht te zetten "Hoi..." sprak ze simpel. Shanon was het type die maar deed wat in haar op kwam "Dat was bijna een botsing" begon ze half lachend, nog steeds die glimlach op haar gezicht.

mike attano

Dat was bijna een botsing. Een lichte glimlach trok één mondhoek van de jongen omhoog. “Bijna wel, ja,” sprak hij kalm. Hij keek even naar zijn Cleffa, waarna hij zijn blik weer op het meisje richtte. “Ik… Had niet verwacht hier een grietje aan te treffen, in alle eerlijkheid.” Te eerlijk? Nee, joh. Hij was het type wat gewoon sprak wat hij dacht, of het nou snugger klonk of niet. Of aardig of niet. Het maakte hem niet heel erg veel uit. “Dus… Dwaal je hier vaker rond?” Dit keer was het één wenkbrauw die opgetrokken werd, terwijl hij het meisje aan bleef kijken. Hij had haar hier nog nooit eerder gezien, immers. En hier woonde hij toch al een paar maanden en daarvoor was hij hier ook weleens geweest. Er waren maar weinig plekken waar je zo weinig mensen tegen kwam. Sterker nog, dit was de eerste keer dat hij een vreemde tegen het lijf liep hier.

notes;

GLASS HALF EMPTY, GLASS HALF FULL

( ♛ DORIAN PAVUS ♛ )

Er verscheen een scheve glimlach op de jongen zijn gezicht en hij sprak dat het bijna wel een botsing was ja, waardoor ze lichtjes met haar hoofd knikte, maar de glimlach was nog niet van haar gezicht te slaan. Maar hij ging al snel verder over dat hij niet hier een 'grietje' had verwacht. En dan was hij nog eerlijk ook. Ze grinnikte even, na ja ze was zeventien dus misschien was ze nog een 'grietje', geen idee of meneer voor haar neus al heel oud was of niet. Hij leek sowieso ouder dan dat zij was, maar je wist maar nooit tegenwoordig. Ze liet hem echter uitpraten en reageerde dus niet op die woorden. Hij vroeg of ze hier vaker rond dwaalde, waarna ze gelijk even naar haar pokémon keek. Well, nee totaal niet. "Nee, eigenlijk niet" begon ze met een scheve glimlach "Dit is de eerste keer dat ik hier ben beland..." ja, mevrouw raakte nogal vaak de weg kwijt en dan was ze zo in gedachten verzonken dat ze op plekken terecht kwam waar soms nooit een ander mens was geweest. "Laten we zeggen dat ik deze weg totaal niet had uitgestippeld voor vandaag" sprak ze een beetje beschamend "Ik was ook bezig om een uitweg te vinden, tot dat er een Pichu langs schoot en er ook ineens een Cleffa tevoorschijn kwam" zei ze rustig terwijl ze haar tweekleurige ogen naar beneden liet zakken, naar de pokémon. "Maar..." begon ze terwijl ze weer opgetogen op keek naar de jongen "Jij weet vast wel de uitweg!" sprak ze wat enthousiaster dan nodig.

mike attano

Dit was de eerste keer dat ze hier beland was, vertelde het meisje. Langzaam knikte de jongen. Ah. Nou, goed zo. Hij wilde niet echt dat zijn hangplek besmet zou worden door al die grietjes. Want, ze waren net parasieten. Als er één liet vallen dat ze een plek had gevonden, hingen ze er spoedig allemaal. En bepaald de behoefte om naar een nieuwe plek te zoeken had hij niet. Nee, hij trainde hier graag.
Toen het meisje opmerkte verdwaald te zijn, min of meer, en opmerkte dat hij vast wel de uitweg wist, knikte hij. “Dat klopt,” sprak hij eerlijk. Niet dat hij van plan was haar daarheen te brengen. Nee, absoluut niet, zelfs. Hij was hier gekomen om te trainen, niet om één of ander mokkel een rondleiding door zijn hangplekkie te geven. “Maar ik was niet onderweg naar de uitweg.”

notes;

GLASS HALF EMPTY, GLASS HALF FULL

( ♛ DORIAN PAVUS ♛ )

De jongen leek binnen te krijgen wat ze vertelde en hij knikte dan ook. Echter toen ze verder ging over het feit dat ze verdwaald was en hij vast de weg wel wist, knikte hij alleen even en sprak hij dat hij dat inderdaad wist, al was het een simpele twee woorden, maar goed. Ze keek even langs hem heen de gang in, er was geen hond te bekennen, saaie boel dus. Haar aandacht ging weer terug naar de jongen waardoor het belletje in haar oor weer aanwezig klonk. De jongen sprak echter dat hij niet onderweg was naar de uitweg... well, dat hoefde toch niet? Hij kon toch op z'n minst wijzen in de richting waar de uitgang was of het mondeling uit leggen. "Dat begrijp ik" sprak ze "Kan je op z'n minst vertellen welke richting de uitgang is?" vroeg ze dan maar. De gezichtsuitdrukking veranderde niet op haar gezicht en Shanon was veel te vrolijk om zoiets verkeerd op te vatten, al kon ze natuurlijk niet in zijn hoofd kijken en weten wat hij dacht. Haar blik ging even naar Lilly... maar dat beest was niet waar ze hoorde te zijn. Ze fronste en begon om haar zelf heen te draaien, nope geen Lilly, Muk. Dat beest moest ook altijd verdwijnen op dit soort momenten. Ze wist heel eerlijk gezegd niet hoe ze op deze situatie moest reageren en ze keken even snel de hoek om. Ook daar was geen Buneary te vinden. Dit flikte ze haar nou altijd. Haar blik ging even naar de jongen voor haar neus, dit was waarschijnlijk niet zoals het hoorde, maar ze trok haar mond open "Sorry, maar ik denk dat ik eerst Lilly terug moet zoeken" kwam er vluchtig uit. Vervolgens schoot ze langs de jongen heen, wetende dat haar Buneary vrij snel kon zijn. Daar rende ze dan door de gang heen, zonder pokémon en een vreemde dude in hetzelfde gebouw.

mike attano

Of hij haar kon vertellen waar de uitgang is. “Die kant op,” zei hij, wijzend naar achteren. “En dan nog een stuk of tien bochten.” Wat dus de reden was dat hij maar meteen had gezegd niet van plan te zijn die kant op te gaan. Uit zijn hoofd zou hij de route niet uit kunnen leggen: die liep je gewoon. Zonder er al te veel over na te denken verder, zeg maar.
Toen bleek echter haar Pokémon, Lilly schijnbaar, weg te zijn. Ze schoot langs hem, zoekend naar haar Buneary. “Zo, da’s makkelijk,” zuchtte hij zacht, maar al gauw stond de Cleffa voor zijn neus, kwaad kijkend. Op zo’n manier kwaad, dat hij bang was straks een stomp te krijgen. “Echt?” kwam er gepijnigd uit. Maar, het leek erop dat er niets aan te doen was. Daarom draaide hij zich maar om en zette hij het op een lopen, zich al gauw naast het meisje voegend (want hij was een dude - hij was cool en sneller, Usain Bolt style). Hij pakte haar arm beet, zodat ze beiden tot stilstand zouden komen. “Zo ver kan ze nooit gerend zijn, misschien moeten we even rustig nadenken,” sprak hij, hopend het meisje wat kalmer te krijgen. Zinloos rondrennen in dit grote gebouw zou niet helpen.

notes;

GLASS HALF EMPTY, GLASS HALF FULL

( ♛ DORIAN PAVUS ♛ )

De jongen sprak 'die kant op' en wees dus de kant op waar ze heen had gemoeten, en had daarna nog iets gesproken over dat er dan nog een stuk of tien bochten waren, maar ja. Tegen die tijd was ze haar Buneary verloren... of na ja dat beest was hem voor de zoveelste keren hem weer gepeerd. En hoe ze Lilly ook trainde, het weg rennen was een tik geworden of zo? Want voor de rest luisterde ze dus als een zonnetje. Shanon was dus langs de dude heen geschoten om de gang in te rennen, op zoek naar Lilly. Zijn woorden over dat dus makkelijk was, hoorde ze niet meer en het feit dat zijn Cleffa het er niet mee eens was, kreeg ze dus ook niet mee. Echter toen ze al een aardig eindje had gerend, kwam er ineens een gedaante langs haar mee rennen, hij haalde haar in. Wat verbaasd keek ze op zij naar de gast, ah het was dezelfde, gelukkig... of naja, beter dat er ineens weer een andere en misschien wel vreemdere dude langs d'r mee rende. Echter was het rennen maar voor korte duur, want ze werd bij haar arm vast gepakt en tot stilstand gebracht. Ze stond dan ook best wel abrupt stil, maar ze probeerde niet zoveel, want ze wist eigenlijk toch wel dat de dude sterker was. Ze knipperde en keek op naar de jongen met haar tweekleurige ogen. De jongen sprak dat ze nooit zo ver gerend kon zijn... ah Lilly? Waarom niet? Dat beest was sneller dan je dacht. Echter luisterde ze naar de rest van zijn zin, ze moesten even rustig nadenken. Haar blik ging naar zijn hand die haar arm nog vast had, echter nam ze snel haar aandacht er weer af "Maar.." begon ze "Lilly is snel.... of misschien is ze gewoon goed in verstoppen?" sprak ze vragend, meer vragend aan haar zelf dan de jongen voor haar neus. Wat bedenkend, keek ze in het rond "Als ze niet zo snel is, heb ik haar dan ergens gemist? Of is ze de andere kant op gegaan?" sprak ze, weer vragend, maar nu wel de jongen aan kijkend. Ze wist zijn naam nog niet though, misschien moest ze dat nu maar ook niet vragen. Al had Shanon altijd de neiging om op rare momenten iemands naam te vragen.

mike attano

Het meisje zei dat Lilly heel snel was, maar de jongen schudde zijn hoofd even. “Dat maakt niet uit,” vertelde hij haar rustig. “Een Pokémon die er zelf op uit gaat zal wel niet in één rechte lijn blijven lopen, dus vroeg of laat ren je gewoon heel hard de verkeerde kant op,” legde hij uit. En hij had geen zin om hier langer mee vast te zitten dan de bedoeling was, dus ging hij even bedenkelijk met zijn hand langs zijn haar, haar fronsend aankijkend. “Rent je, eh, Lilly vaker weg?” besloot hij te vragen. Wie weet waarom de Pokémon wegrende. Als het op zoek was naar iets leuks, leek het hem immers dat ze dieper het gebouw in ging. Als ze hier juist graag weg wilde, de andere kant op.

notes;

GLASS HALF EMPTY, GLASS HALF FULL

( ♛ DORIAN PAVUS ♛ )

De jongen schudde zijn hoofd toen ze sprak dat Lilly heel snel was, maar, maar, maar.... Ze keek hem voor eventjes nors aan keek, maar toen hij begon uit te leggen dat het niet uit maakte en dat een pokémon die er zelf op uit ging niet een rechte lijn door het gebouw zou lopen. Haar gezichtsuitdrukking verzachtte weer en ze haalde haar hand door haar roze haren heen en zuchtte even diep. Oké dan, misschien had hij toch gelijk, voor nu, maar dat ging ze niet hardop zeggen. Ze knikte lichtjes als teken dat ze het snapte. Ook de jongen haalde zijn hand langs zijn haar en zover ze uit zijn uitdrukking kon halen was hij aan het nadenken. Echter vroeg hij vervolgens of Lilly vaker weg rende. Vaker... eigenlijk altijd wel als het haar uitkomt, maar verder luisterde ze hartstikke goed naar Shanon, oke Lilly deed het eigenlijk altijd als ze niet op lette en met andere dingen bezig was. "Well... ze doet het inderdaad vaker" sprak ze waarna ze even om haar heen keek "Ze doet het vooral als ik niet op let en ik het te druk heb met andere 'dingen'..." ze stopte even "Dus als ik met mensen praat of aandacht geef aan een andere pokémon" kwam er daarna nog. Arceus, als ze erover nadacht was Lilly gewoon een jaloers kreng of ze verveelde zichzelf gewoon snel...

mike attano

Ze deed het inderdaad vaker. De jongen zuchtte even. Voed alsjeblieft je Pokémon op. Nog een zucht klonk, voor hij zijn Cleffa even aankeek. Deze schonk hem ‘de blik’ (die ene, waardoor hij op moest passen geen Fire Blast naar zijn hoofd gesmeten te krijgen), waardoor hij het meisje maar weer aankeek. “Laten we dan maar eerst het center opzoeken en als ze daar niet is, gaan we buiten kijken,” sprak hij kalm, voor hij begon te stappen. Met deze beslissing had ze maar gewoon te leven.
Het moment dat hij de hoek om stapte, verscheen er echter een Magnemite voor zijn neus. Het ding wilde in de aanval springen, maar een Fire Blast van de Cleffa maakte het kleine ding vrij onschadelijk. “Ik heb nooit spijt gehad van die aanval,” merkte de jongen droogjes op, door lopend.

notes;

GLASS HALF EMPTY, GLASS HALF FULL

( ♛ DORIAN PAVUS ♛ )

De jongen zuchtte, maar wat hij verder dacht? Geen idee... Ach ze kon niet in zijn hoofd kijken, misschien maar beter ook. Shanon merkte echter niet de blik van de Cleffa op, die meer dan boekdelen beschreef.. of te wel, meneer hier moest oppassen voor zijn eigen pokemon blijkbaar. Na ja de jongen keek haar weer aan en sprak 'Laten we dan maar eerst het center opzoeken en als ze daar niet is, gaan we buiten kijken'. Ah... oke, hij begon al te lopen, waardoor ze hem gelijk maar zo snel ze kon hem volgde. Ze probeerde wat grotere passen te zetten zodat ze naast hem kon lopen. Echter toen ze de hoek om waren, was daar ineens een Magnemite. Shanon kwam gelijk tot stilstand, maar voordat er nog over na gedacht kon worden, had de kleine Cleffa van die dude al een mooie Fire Blast afgevuurd naar de Magnemite, die daarna gelijk eu... verslagen was om het zo maar te zeggen. Well, dat ging snel. Ze knipperde en probeerde de jongen weer snel op de voet te volgen, aangezien hij alweer liep en zij even had stil gestaan. Toen ze langs de knock-out pokemon liep, die een beetje zielig op de grond lag, keek ze ernaar en knipperde ze even. Ach gossie. Bij de woorden van de jongen keek ze hem weer aan. "Het was effectief...." was het enige wat Shanon voor nu uit kon brengen. Maar goed, ze had alleen Lilly en die was nu gone, en hier zaten allerlei pokémon. Misschien maar goed dat hij hier nu was... ondanks het feit dat hij een complete vreemde voor haar was.