Honest [ O ]
Welkom op
Pokémon Journey!

Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
WELCOME, GUEST!
PLEASE Login OR Register.

Deel
 

 Honest [ O ]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Jaynee l'Espar
Member
Jaynee l'Espar
Punten : 564
Gender : Female ♀
Age : 12 Jaar
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Mudkip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3737-jaynee-l-espar#78030 https://pokemon-journey.actieforum.com/t3802-jaynee-s-pokedex#79414

Honest [ O ] Empty
BerichtOnderwerp: Honest [ O ]   Honest [ O ] Emptydo aug 27, 2015 9:30 pm


I'm bulletproof,
Nothing to lose
Fire away, fire away

Ricochet, you take your aim
Fire away, fire away

You shoot me down
but I won't fall
Het avondrood kleurde de wateren in eenzelfde kleur. Rode en roze schitteringen dansten op het water van de baai. Normaliter zou ze allang teruggekeerd zijn naar het Pokémon center, maar omdat ze daar eigenlijk de hele dag had doorgebracht had ze nu wel genoeg energie om hier nog te zijn.
Over het stenen pad langs het zand baande ze zich met kleine pasjes voort, haar kin naar haar borst toe en haar blik naar de grond. Dit waren momenten waarop te zien was dat Jaynee erg volwassen was voor haar leeftijd, ze had niet echt een keus en het was iets wat ze ontkende door zo kinderlijk te zijn. Serieus doen was vermoeiend en deprimerend, ze wilde genieten van het leven… Van de tijd die ze nog had. Maar hoe kon ze als haar avontuur al gelijk zo uit de hand was gelopen? Het liefst had ze zich nog wat langer onder haar dekens verstopt, maar ze wist dat dat niet kon. Het mocht niet.
Ze durfde echter niet haar Pokémon onder ogen te komen, had ze daarom maar in hun Pokéball gelaten. Ook iets dat verklaarde waarom ze nu al langer op dezelfde plek zat en enkel met een rugzakje rondliep. Nassir was altijd degene die alle spullen droeg omdat hij de enige was die dat kon, Aube probeerde het altijd wel – maar zij was zelfs nog kleiner dan het meisje dus het werd altijd een hilarisch scenario waar je uiteindelijk niet echt verder mee kwam. Bij de gedachte bleef ze stilstaan. Het meisje perste haar lippen zo hard op elkaar dat haar onderlip een beetje trilde en krampachtig pakte ze de stof van haar rokje vast. Hoe had ze zo dom kunnen zijn? Zo naïef? Om te geloven dat de hele wereld vrolijk en leuk was – nee… Nee ze wist dat de wereld zo in elkaar zat, maar ze had zichzelf expres blind gemaakt hiervoor. En dát was ten koste gegaan van haar Pokémon.
 
Na een tijdje pure frustratie te hebben gevoeld vond ze dat het tijd werd om hier wat aan te doen. Snel trok ze haar schoenen uit, hield ze vast in een hand, en rende richting de kustlijn. Vlak ervoor bleef ze stilstaan en haalde ze diep adem, waarna ze een harde kreet liet horen. Armen naar achteren gestrekt, een beetje voorover gebogen en met dichtgeknepen ogen probeerde ze alle lucht weer uit haar longen te persen bij het maken van de kreet. Iets wat haar ook een soort van geluk was gezien ze zo waar buiten adem was hierna, stond weer recht met schouders die op en neer gingen door haar gehijg en staarde naar de horizon.
“Zo -” ze keek om bij het horen van de stem, “Jij bent een levendig meisje!” Een oud vrouwtje liep naar haar toe. Het meisje lachte een beetje, waarna ze haar blik afwendde: ‘Het voelt een beetje als een leugen…’ De vrouw ging naast haar staan, staarde naar de horizon. Zijdelings keek het meisje naar haar toen ze weer begon te praten: “We lopen allemaal wel eens tegen obstakels aan, grote of kleine, maar die moet je je nooit tegen laten houden! Want als je dat doet heb je enkel jezelf ermee en gooi je je leven weg doordat je jezelf limiteert – iets waar een meisje zoals jij nog veel te jong voor is!” Langzaam keek ze op, volgde de blik van de vrouw. ‘Dat wil ik ook niet doen; mijn leven weggooien. Ik wil ook niet met angst leven omdat het me tegenhoudt, maar het is zo moeilijk… Ik wil degene die belangrijk voor me zijn geen pijn doen en toch doe ik dat.’
“Misschien is het probleem geheel ontwijken niet de oplossing, wellicht is antwoord wel om het juist aan te pakken.”
‘Maar ik weet niet hoe -’
“Ik ook niet, maar ik sta wel overal voor open. Ik sluit geen opties uit en dat zou jij ook niet moeten doen.” Het meisje draaide zich om naar de vrouw en maakte een klein buiginkje. ‘Dank U,’ glimlachte ze, ‘Dat had ik nodig.’ Ze snapte de woorden niet helemaal, maar het was wel fijn om iemand te hebben om even mee te praten zonder dat je het gevoel hebt dat je verder de grond in wordt geboord. ‘Ik wil U graag bedanken, is er iets wat ik voor U kan doen?’ De oude vrouw lachte, waarna ze haar aankeek. “Iemand bedanken enkel voor het spreken van een paar woorden? Kindje toch, je hebt teveel manieren!” Het meisje grinnikte: ‘Zo ben ik nou eenmaal opgevoed.’
De vrolijkheid verdween echter wanneer de vrouw haar serieus aankeek. “Maar als je erop staat: er is wel iets wat je voor me kan doen -” ze haalde een Pokéball tevoorschijn, “Deze kleine hier is veel te jong om op dezelfde plek te blijven. Ze moet wat van de wereld zien, ze behoort tot een reiziger. Zou je haar meewillen nemen met je?” Beduusd keek het meisje naar de bal, wist niet zo goed wat ze moest doen. Het was onbeleefd om nee te zeggen, maar om zomaar een Pokémon van iemand aan te nemen? Was dat wel oké? Het was niet hetzelfde als stelen… De vrouw stond erop dat ze de Pokémon mee zou nemen, dus knikte ze maar waarna ze de bal overnam. “Haar naam is Selkie, zorg goed voor haar.” Ze kreeg niet de kans om nog wat te zeggen, want de vrouw draaide zich alweer om en liep weg. Ze had wel iets kunnen zeggen, maar… Haar aandacht lag nu volledig bij de Pokéball in haar handen.
Selkie…’ fluisterde ze zachtjes.
Voor ze het doorhad opende de Pokéball zich, waarna een zeeleeuwachtige Pokémon verscheen. Ze was wit en klein en had een hoorn op haar hoofd. Als ze geweten had hoe een Seel er normaliter uitzag had ze kunnen opmerken dat deze nogal dun was, slank eigenlijk, in vergelijking met de standaard. ‘Ha-’ nog voor ze het woord af had sprong de zeeleeuw op, wobbelde het water in, ‘-lo…’ Eventjes keek ze ernaar, hoe de Pokémon zich half verstopte in het water. ’S-Selkie!’ riep ze, niet wetende wat ze anders moest doen, ‘Je eigenaresse heeft je aan mij gegeven, we gaan samen op avontuur!’ Blijkbaar was de Seel het er niet mee eens, gezien ze nog verder wegzwom.

O jee, wat moest ze nu doen?

OOC; Open, voor een lief iemand - gelieve even niet meer iemand die iets van haar wilt stelen of iemand die kil is of whatever, dat kan ze eventjes niet hebben ;v;

samenvatting voor onnodig lange post:

Eerste post is voor Caitlyn!
MAAR IEDEREEN IS WELKOM VOOR DE SKINNYDIP HOOR <3
Terug naar boven Ga naar beneden
Caitlynn Riot
Member
Caitlynn Riot
Punten : 408
Age : -
Icon : Mudkip

Honest [ O ] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Honest [ O ]   Honest [ O ] Emptyvr aug 28, 2015 9:02 pm

‘Flaaf!’ Met een snelle beweging gebruikte Electra haar Thunder Shock op Amare. Deze had dat echter zien aankomen en ontweek, waarna ze aanviel met Quick Attack en het afmaakte met Swift. Charybdis begon te lachen toen Electra geraakt werd en Iron gromde geamuseerd. De twee stonden naast elkaar: Charyb in het water en Iron er uiteraard naast. De twee Pokémon leken het steeds beter met elkaar te vinden. Electra lag op de grond en draaide haar kop woedend naar Charyb. Ze had hem nooit goed kunnen accepteren in het team en wilde hem net elektrocuteren toen Caitlynn voor haar kwam staan. ‘Genoeg,’ zei deze met een strenge stem en mopperend stopte Electra met het verzamelen van energie om Charyb pijn te doen. Iron had zijn lange lijf al beschermend voor Charyb uitgestrekt voor het geval dat Electra daadwerkelijk door was gegaan met haar aanval, want zo gemeen kon ze wel zijn. In een gevecht was ze echt genadeloos, maar ze was geen partij geweest voor de snelle Espeon. Caitlynn merkte op dat Amare de laatste tijd een heleboel adrenaline in haar lijf had zitten. Ze vroeg zich af wat er met de Pokémon scheelde. Het was al nog voordat ze Oskar had ontmoet. Ze dacht aan de mensen die voor Oskar had ontmoet en haar gedachten schoten even naar Alex, het meisje die ze had ontmoet en wiens blog ze nu nog altijd volgde. Ze had toen alleen in de gaten gehad dat Amare aan het praten was met een Rhyhorn, maar voor de rest was er niks speciaals aan de hand geweest. Misschien was de Pokémon gewoon blij dat ze hier ook wat sociale contacten had kunnen vinden, dacht Caitlynn schouderophalend. Ze was blij dat er zich niemand in de buurt bevond, want het moest er vast vreemd uitzien dat een meisje haar schouders ophaalde naar zichzelf.

‘Eigenlijk moet ik jou ook wat aanvallen leren,’ zei Caitlynn terwijl ze op het lichaam van Charyb klopte. De Gyarados keek haar aan, maar schudde daarna kort zijn hoofd. Hij was waarschijnlijk te lui om te gaan trainen. Ook Iron leek er vandaag niet al te veel zin in te hebben. Waarschijnlijk was het grappig voor de mensen om te zien hoe zij naast twee immens grote Pokémon stond, maar voor haar was het normaal. Caitlynn sloeg haar armen over elkaar heen. ‘Goed, dan hoef je vandaag niet te trainen, maar ergens deze week gaan we toch beginnen. Of je nu zin hebt of niet. Je moet in vorm zijn als je in een gevecht wordt gebruikt.’ Charyb snoof geïrriteerd, maar hij leek er niks voor te voelen om tegen zijn trainster in te gaan en daarom knikte hij dus maar. Ondanks dat hij zich soms irriteerde aan al die trainingen van haar, was hij toch blij dat zij zijn trainster was. Zij had hem immers van een Magikarp naar zijn evolutie van nu gebracht en daar was echt veel geduld voor nodig geweest. Hij wist nog hoe lastig hij het vond om een Tackle uit te voeren, maar ze had voorgedaan hoe het moest en ook haar Pokémon hadden hem geholpen. Correctie: al haar Pokémon behalve Electra. Electra had hem vooral uitgelachen met hoe hij stuntelde met één simpele aanval. Maar wacht maar. Als hij ooit een aanval zoals Hyper Beam zou leren, was hij diegene die zou lachen. Alsof Iron begreep wat er in de grote kop van zijn vriend omging keek de steel en ground type hem geamuseerd aan. Hij had de spanningen tussen Electra en Charyb heus wel opgemerkt, maar had altijd wijselijk besloten om er niks over te zeggen. Soms was het beter om je gewoon ergens uit te houden, dacht hij zo.

Caitlynn had al haar Pokémon behalve Charyb teruggekeerd in hun Poké Ball. Ze zat momenteel op de rug van de blauwe Pokémon om zich heen te kijken. Ze bevond zich op een plaatsje dat Azure Bay heette. Ze was eerst verdwaald geraakt nadat ze een grot was gepasseerd, maar nu had ze de terugweg weer gevonden. Ze wilde weer teruggaan naar het punt waar je ook naar Shalour City kon gaan. Vermoeid legde ze haar hoofd tegen de nek van haar Gyarados aan. ‘Wist je nog toen je een Magikarp was,’ mompelde ze. Charyb gromde instemmend terwijl hij verder zwom naar de kade van Azure Bay. Caitlynn genoot van het gevoel dat ze had omdat ze haar benen in het water had steken en de warme zon die op haar blote rug scheen maakte het alleen maar beter. Ze had een bikini aangetrokken voor het geval dat ze van Charyb zou vallen omdat het de eerste was dat ze echt op hem naar een plekje zwom, maar ze moest toegeven dat hij tot nu toe nog goed rekening met haar had gehouden. Ze opende haar ogen toen Charyb zachtjes gromde. Ze hield haar handen ondersteunend tegen zijn nek terwijl ze omhoog kwam en keek wat er gaande was. Er stond een zeer jong meisje aan de kade te roepen naar iets wat zich in het water bevond. Ze haalde haar wenkbrauw op toen ze besefte wat er gaande was. Die Seel moest van het meisje zijn en het meisje was natuurlijk wanhopig omdat haar Seel verder van haar wegzwom. ‘Blokkeer hem de weg,’ droeg ze haar Gyarados op. Deze knikte met zijn grote kop naar haar en ging zo dwars over het water staan zodat de Seel niet verder kon zwemmen. Hij stak zijn staart lichtelijk in het water zodat hij de Seel kon terugduwen als dat moest. ‘Is deze hier van jou?’ vroeg Caitlynn toch maar voor de zekerheid aan het meisje. ‘Als je wilt kan Charyb hem weer terug op de kade krijgen?’ Ze keek haar vragend aan terwijl Chary zijn nijdige oogjes in die van de Seel boorde. Caitlynn merkte dat het echt nog maar een baby was en trok opnieuw haar wenkbrauw op. Waarom zou je een baby-Pokémon zomaar het water in laten gaan? ‘Hij is echt nog erg jong. Is hij net uit een ei gekomen of zo?’ vroeg ze een tikkeltje achterdochtig aan het meisje.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jaynee l'Espar
Member
Jaynee l'Espar
Punten : 564
Gender : Female ♀
Age : 12 Jaar
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Mudkip
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3737-jaynee-l-espar#78030 https://pokemon-journey.actieforum.com/t3802-jaynee-s-pokedex#79414

Honest [ O ] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Honest [ O ]   Honest [ O ] Emptyza aug 29, 2015 9:41 pm


I'm bulletproof,
Nothing to lose
Fire away, fire away

Ricochet, you take your aim
Fire away, fire away

You shoot me down
but I won't fall
Ze had de naam van de Seel al een paar keer geroepen, had daarbij ook geprobeerd een betere uitleg te geven over wat er aan de hand was – maar Selkie weigerde naar haar te luisteren. Het was niet alsof de Pokémon echt weg probeerde te zwemmen, ze hield meer haar afstand en keek naar het meisje met haar snuit onderwater verstopt. Je kon zeggen dat ze in zekere zin verlegen was, maar voornamelijk wantrouwend.
Uiteindelijk besloot het meisje om haar schoenen in het zand te laten vallen, te samen met haar rugzak, en baande ze zich een weg het water in. De golven reikten tot halverwege haar kuiten terwijl ze zag hoe de Seel de afstand weer vergrootte, maar hierin werd tegengehouden door een andere Pokémon. Een klein kreetje ontsnapte uit haar keel, waarna ze wat wilde zeggen maar hier de kans niet voor kreeg. Over haar schouder keek ze om naar de ander, waarna ze zwakjes knikte. Selkie was nu wel van haar ja…
 
Ondanks dat de ander tegen haar sprak kon ze het niet helpen om naar de Seel te kijken, die zichzelf nog kleiner maakte dan ze al was door de blik van de Gyarados. Weer kwam er een soort gevoel van onmacht om de hoek kijken, alsof deze uit het water kwam en zich vanaf haar voeten en weg naar boven baande en zo langzaam bezit nam van haar gehele lichaam. Selkie was overduidelijk nog jong en al helemaal niet sterk, was het dan echt nodig om haar nog meer op haar plek te wijzen? Hetzelfde gold voor Jaynee zelf, ze wist dondersgoed dat haar plek in deze wereld ergens helemaal onderaan was… En toch.
‘Nee,’ sloeg ze het aanbod van de ander uiteindelijk af, waarna ze zich een kwartslag draaide. Ondanks de harde afwijzing was de bescheiden glimlach op haar gelaat erg zacht en warm, scheen de blik en de toon van de ander niet eens op te merken. ‘Ik heb Selkie net gekregen van een aardig persoon. Ik weet niet of ze net uit een ei is gekomen, maar ik weet wel dat ze bang en verward is – vrijwel iedereen zou dat zijn.’ Ze wilde de Seel niet forceren om terug te komen, wetende dat zij als trainster dan enkel geassocieerd zou worden met nare gevoelens. Ze wilde dat Selkie naar haar toe kwam omdat ze het zelf wilde en niet omdat zij het wilde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Caitlynn Riot
Member
Caitlynn Riot
Punten : 408
Age : -
Icon : Mudkip

Honest [ O ] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Honest [ O ]   Honest [ O ] Emptyma sep 14, 2015 8:11 pm

Caitlynn gaf Charybdis een kort klopje op zijn lichaam toen ze de afwijzing hoorde. Charyb zwom een eindje verderop zodat hij de Seel in elk geval niet meer zou tegenhouden, maar zijn strakke blik bleef ongenadig op de kleine Pokémon hangen. Het was niet dat hij een zachtaardig karakter had gekregen of zo, ook niet in zijn tijd bij Caitlynn. Hij was zelfs nog harder geworden dan daarvoor omdat hij constant getreiterd werd door Electra, welke hem altijd opjoeg met haar elektrische aanvallen. Omdat hij een flying en water-type was, was hij als de dood voor elektriciteit. En er was niemand in zijn team die echt moeite deed om Electra tegen te houden, dus dat viel hem ook erg tegen. De enige die er wat van zei als ze het zag was Caitlynn en daar was hij zijn trainster dankbaar voor. Daarom was hij tegenover Caitlynn wat meer open, maar tegenover Pokémon en andere mensen niet. Caitlynn luisterde naar de redenering van het meisje en gaf een kort knikje. Ze kon zich echter niet voorstellen dat ze zomaar uit aardigheid één van haar eigen Pokémon zou weggeven. Tenzij ze er echt vanaf wilde, maar zelfs dan zou ze de Pokémon nog liever bij zich houden dan dat ze het zomaar in haar Box dropte of het aan iemand anders gaf. Ze kon zich dan ook nauwelijks voorstellen dat ze een Pokémon in haar team zou nemen die ze eigenlijk niet wilde hebben, maar ze nam aan dat het mogelijk was als je bijvoorbeeld een ei kreeg en je kreeg niet de Pokémon die je gehoopt had. Haar groene ogen bleven kort hangen op de baby Pokémon. Opnieuw gaf ze een klopje op Charyb’s lichaam, maar deze keer om aan te tonen dat ze beter naar de kade konden gaan zodat ze het beest niet meer zouden beangstigen. ‘Is dit je eerste Pokémon?’ vroeg ze vriendelijk aan het meisje. ‘Sorry, maar je ziet er gewoon nog erg jong uit om een trainer te zijn. Maar ik neem aan dat jouw leeftijd de gebruikelijke leeftijd is om op reis te gaan. Ik ben gewoon veel te laat begonnen.’ Ze grinnikte even en sprong van Charyb’s rug af zodra ze kade bereikte. De Gyarados bewoog zich naar voren en Caitlynn wreef liefdevol over zijn neus. ‘Het zal vast niet lang meer duren voordat je Seel niet meer bang voor je is,’ zei ze bemoedigend tegen het meisje terwijl haar blik bedenkelijk naar de water type gleed.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud

Honest [ O ] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Honest [ O ]   Honest [ O ] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Honest [ O ]
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokémon Journey :: ► WELCOME TO THE POKÉMON WORLD :: Kalos :: Coumarine City :: Azure bay-
Ga naar: