Be A 'Mon!

Het regende al de hele week pijpenstelen, en zo ook vandaag wat niet in prijs viel bij hem. Elke keer was hij kleddernat, wanneer hij eindelijk de fitnessruimte van de Team Rocket hoofdkantoor achter zich liet. Meestal had hij al vlak daarvoor onder de douche gestaan. Geweldig. Een tweede douche hoefde écht niet. Al met al had hij ten minste iets aan zijn conditie en gebrek aan spiermassa gedaan, al was hij maar een weekje bezig en zou er pas resultaat zijn na zeker een maand of twee. Zijn hele lichaam zeurde namelijk van de spierpijn en hij voelde zelfs zijn eigen benen niet meer. Ondanks dat leek het hem verstandig om vandaag de vierde gymleider maar eens uit te dagen. Na zijn promotie had hij het wat rustiger en veel kon hij niet in de fik steken met het herfstachtige weer. Dat gold ook voor het trainen van zijn Pokémon. Hij had echter gehoord dat het in het gymgebouw droog was, gezien het zich in een enorme boom bevond, die te maken had met het ontstaan van de stad zelf. Vaag had hij ook iets over een festival van opgevangen, maar deze was pas in het begin van de lente. In ieder geval liep hij er alvast naar toe met ditmaal een regenjas aan en een wijde regenbroek. Zijn haar bleef echter niet gespaard, gezien de wind van voren kwam. Veel geluk had hij weer, deze prachtige dag. Prachtig. Ha. Voor de verandering had hij niet veel gehoord over de gymleider, enkel dat het een échte oude kerel was en van tuinieren hield. Exact het soort die hij levend wilde verschroeien. Maar eerst… Jep, dit werd nog leuk.

Eenmaal aangekomen stond er op een houten, versleten bord dat het de bedoeling was dat hij een stuk touw moest vastgrijpen, eraan moest slingeren als Tarzan om op een platform te komen. Daarna was het een kwestie van een ladder opklimmen en de cyclus opnieuw begaan, totdat hij de top van de boom zou bereiken. Dit kon hij natuurlijk aan met zijn door de pijn stijve lichaam. Ach, hij was ten minste droog. Ciro wierp de natte regenkleren van zich af en liep op de eerste stuk touw af. Deze keer zou hij maar eerlijk spelen, gezien hij toch weer op zijn lichaam moest vetouwen. Bovendien, als hij op de rug van Cannon sprong zou écht alles afgebrand zijn, voordat het gymgevecht gaande was. Tijdens het gevecht mocht het wel helemaal in de fik en zou het zelfs amper een uitdaging worden. De jongen grijnsde geamuseerd en greep het touw vastberaden vast. Dit werd een eitje. Na al die halt-“AU! MUK DIT!” Door de steken dor zijn arm, viel hij voorover, en knalde hij door het touw tegen de boomstam aan. Pijnlijk tuimelde hij naar achteren en liet het vervloekte touw los. Tijd om naar huis te gaan dan maar. Ciro draaide zich al om, maar na enkele stappen verzet te hebben beet hij gefrustreerd op zijn onderlip. Nee, hij ging bewijzen tegen zichzelf dat hij dit met zijn kippenkracht aan kon! Ciro stropte zijn mouwen en greep weer het stuk touw vast. Weer raasde er meerdere pijnscheten er door heen, maar hij liet zich er niet aan over. Één zwaai. Terwijl hij een aanloop nam, voelde hij al zijn spieren branden en had hij het willen uitschreeuwen van de pijn. Met de doel voor zijn ogen hield hij echter zich in en wist op tijd het stuk touw los te laten om terecht te komen op het eerste platform. “Tsk,” Kreunde hij, en zakte direct door zijn knieën heen. Zijn lichaam deed veel zeer, maar kom op, was hij niet bezig sterker te worden? Hij had zijn Pokémon immers flinke trainingen moeten laten doorstaan, en nu het zijn beurt wilde hij niet op geven. Niet totdat hij fysiek Nathan en Floyd kon verslaan in wat voor een gevecht dan ook. Met hervatten moed liep hij al moeizaam naar de ladder en plantte zijn handen en voeten erop. Kom op lichaam, werk mee! Door volop te schelden wist hij op de volgende platform te komen waar een tweede touw op hem zat te wachten. Het was al bijzonder dat hij in zijn staat al voorbij het begin was gekomen, want om zelfs naar de gym te lopen was een hel. Stevig greep hij dus het touw vast, leunde naar achteren en trok zijn benen omhoog, waarna hij gesleurd werd naar het volgende platform. De landing ging minder soepel en hij landde recht op zijn rug, doordat hij té laat los liet. Een pijnkreet verliet zijn mond, voordat hij bewegingsloos bleef liggen en enkel naar voren bleef staren. Het was moeilijker dan hij dacht. Hij trok zijn knieën op en hees zichzelf overeind om weer een ladder op te moeten lopen. Deze keer ging het moeilijker door de klap van zonet die de pijn in zijn lichaam verergerd had. Alsof het hem al zo makkelijk verging. Toen hij eenmaal weer op een ander platform was, veegde hij dan ook het zweet van zijn voorhoofd af en haalde diep adem. Gewoon door blijven zetten. Denken aan het gespot van de opa en Flippy. Hun gelach. Hun vreselijke gelach….. Die van Floyd gaf hem nachtmerries. Het was goed genoeg om naar de volgende touw toe te lopen, deze vast te grijpen en met een zwaai op de volgende platform te komen, ditmaal met een perfecte landing. Hoe meer hij bewoog, hoe meer de spierpijn in intensiteit verminderde. Ciro wapperde wat met zijn shirt en wreef vervolgens het zweet ermee weg. Het was ook tamelijk benauwd rond die boom en de stortbui hielp daar niet bepaald bij. Hij kreeg het ook nog eens warmer. Weer luidop scheldend liep hij naar een ladder toe, en kwam zo weer op de volgende platform terecht. Veel uitdaging zat er niet in, in tegenstelling tot het skaten, maar toen hij even omhoog keek leek het erop dat de uitdaging het in de duur lag. Hij moest nog zat platformen op, voordat hij de top zou bereiken, waar de tweede opa zat. Aan kracht had hij niets, maar wel aan uithoudingsvermogen en dat was buiten snelheid iets wat hij wel had. Of hij dacht levend bij de top aan te komen? Kans was miniem.

Zodoende herhaalde hij met moeite het klauteren en zwaaien aan een stuk touw, totdat hij uiteindelijk al op driekwart van de boomstam zat. Tegen die tijd lag hij echter uitgeteld met zijn rug tegen de boomstam aan naar voren te staren. De spierpijn werd sterker, naarmate de tijd vorderde dat hij daar maar zat. Hij had echter geen kracht meer in zijn lichaam om nog tot dat laatste stukje af te leggen met zijn conditie. Dat werd hem gewoon niet. Hij had zijn Holo Caster er maar bij gehaald voor wat afleiding, en zou anders even wat babbelen met Jeanne, maar gek genoeg had hij daar ook geen zin in. Spoedig verborg hij ook het toestel en keek bijna verloren naar de platformen boven hem. Hoe kon hij in Arceusnaam nog de top bereiken? Hmm, wacht eens even. Het was hem gelukt om op pure frustratie al zover te komen, dus wat als hij nou… ? Ciro klapte de Pokéball van zijn Banette open, welk verrast om haar heen keek, voordat ze haar aandacht op hem richtte. “Pest mij,” Dat was het enige wat hij van haar vroeg, en daar was zij de beste in. Het was een vreemde opgave om dat tegen haar eigen Trainer te moeten doen, maar alsnog stak ze haar ooglid naar beneden en stak haar tong ver uit. Ze trok vervolgens een gek gezicht en imiteerde hem en liet diverse vlammen een halter vormen die ze amper kon optillen. Gek genoeg was het eerder komisch, dan spottend. Goed genoeg. Hij greep weer naar de ladder en hees moeizaam zijn lichaam omhoog, terwijl Revolver ongestoord verder ging en hem bij zijn nek likte. Brr. Ze begon hem vervolgens te porren bij zijn zij en flink aan zijn wangen te trekken, terwijl hij het platform op klauterde. Ze deed het goed. Al licht geagiteerd negeerde hij haar en greep het touw vast, enkel om Revolver voor hem te zien zweven met haar armen om haar middel en zoenende geluiden maakte. Ditmaal voelde hij zich rood worden door schaamte. Het deed hem denken aan al die mond-op mond en die keer met Flip-Aah! Nogmaals knalde hij na zichzelf af te zetten tegen de boomstam op. De Banette had de lol van haar leven en brulde van het lachen, terwijl hij pijnlijk zichzelf overeind hees. Arceusdomme… Ciro greep na overeind gekrabbeld te zijn weer de ladder en wist de laatste kwart van de boomstam te overbruggen. Sneller dan verwacht, want in de tussentijd vervloekte hij telkens die om hem heen zwevende vervloekte pop, al deed ze simpelweg wat hij van haar gevraagd had. Ze was er eenmaal goed in. “Oké, nu moet je stoppen!” snauwde Ciro zwaar geagiteerd toen hij zijn rug rechtte, waarop ze verontwaardigd reageerde en teleurgesteld haar schouders liet hangen. ‘Zo zo, kikker wat op, spruit,’ Spruit?! Het klonk als een oude mannen stem. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij op, enkel om een soort schuur te zien, vol tuinierspullen en een oude kerel met de vreemdste baard ooit die net vanachter zijn houten bureau vandaan kwam. Hij was écht flink wat ouder dan opa, misschien zelfs zijn eigen oma. Was de naam van de gymleider niet Ramos? Ach, de échte oude kerel verdiende het niet om bij zijn normale naam genoemd te worden. Het werd simpelweg boerenbaard. De twee plukje baard leek namelijk eerder op Togetic-vleugels en leken een eigen leven te kunnen leiden. Was dat niet hoe de gymleider op zijn oude dag zo hoog de oom in komen, door de vleugels die zijn baard voorstelde? Mysterie opgelost. “Ik kom je hier uit dagen…” begon Ciro, maar er mistte nog iets, of eter gezegd, ‘iemand’, “Waar is de scheidsrechter?” Sinds hij de ‘gym’ betreden had, had hij geen enkel ander persoon gezien. ‘Ow, die is gewoon hier… Kom maar,’ sprak boerbaard tegen een vrij jonge kerel die vlak achter de man tevoorschijn kwam. Net iets ouder dan hem, maar zeker niet ouder dan opa en oma. Hij oogde opvallend schuw en had een flinke donkergroene pony, waardoor hij zelfs amper zijn ogen kon zien. De jongen trilde flink met de twee vlaggen in zijn handen en keek van hem weer terug naar boerbaard. Ach, gelukkig had hij zonder het bijzijn van een irritant mens kunnen klimmen naar de top, want de vorige keer werd hij écht amper met rust gelaten. Al leek de knul niet het type om hem zulke ergernis te bezorgen, daar was het een té bibberend hoopje voor die tevens amper spiermassa had. Zoals… hem… Fijn.

VS.

‘Laten we maar beginnen…’ begon boerbaard, die vragend zijn wenkbrauw omhoog hief. “Ciro,” antwoordde hij stug, verrast dat niet alle gymleiders inmiddels over hem gehoord hadden. De vorige gymleidster wist namelijk wie hij was, maar de kerel kon het vast vergeten zijn op zijn oude dag. ‘Succes, Ciro,’ En na de woorden haalde hij kalmpjes zijn eerste Pokémon tevoorschijn wat een Jumpluff bleek te zijn. Het was een blauw hoopje dat aan drie bollen katoen vast zat en daardoor in staat was te vliegen. Vreemde Pokémon, maar hij zou eerst maar die hagedis n zetten, wegens haar Flying type. Beiden konden ze namelijk vliegen. De Grass type-aanvallen hadden dan ook helemaal geen zin, gezien ze écht amper effect op haar zouden hebben. Perfect. Ciro keerde de Banette terug en haalde dan ook Cannon tevoorschijn die luid brulde bij haar entree. Dit zou een eitje moeten worden, al vervloekte hij de pijn in zijn lichaam. “Smokescreen,” commandeerde Ciro, waarna de Charizard haar bek opentrok en er een dichte gaswolk binnen de schuur verscheen. Er was één ding wat irritant aan Grass types was, en dat was hun vermogen om diverse status-aanvallen te gebruiken. Het scheelde dat ze niet altijd raak waren en door deze rookgordijn was de kans kleiner dat het zou raken. “Flamethrower!” Zonder oponthoud vuurde e ditmaal een flinke vlammenzee dwars door het rookgordijn heen, recht op de Jumpluff af, terwijl de hitte van de aanval het temperatuur binnen de gaswolk deed stijgen. ‘Fairy Wind om de Smokescreen weg te krijgen!’ De blauwe bol werd eindelijk zichtbaar en wist met een zwaai van de katoen ballen een roze wind te creëren die het rookgordijn teniet deed. De vlammen kwamen echter nog haar kant op, maar daar had boerbaard nog iets voor. ‘Ontwijk, en gebruik je Acrobatics!’ Zodoende ontweek ze de vlammenzee door een koprol te maken en brandde enkel een deel van het katoen aan. Niet genoeg om een hinder te zijn, en vloog direct op de Charizard af om haar Acrobatics te gebruiken. Nu kon hij beter de Pokémon zien af te remmen, gezien dat bolletje sneller scheen te zijn dan verwacht. Sneller dan Cannon, zelfs. “Flame Burst, en wapper met je vleugels!” De Charizard strekte haar vleugels had, voordat ze een op lava lijkende vlammenzee op de Pokémon afvuurde. De aanval versterkte ze door flink met haar vleugels te wapperen, waardoor het eerst iets weg had van een lavagolf dan een simpele vlammenzee. De Jumpluff remde flink af en keek geschokt naar de aanval op, voordat ze weg besloot te zweven. De golf bereikte haar echter eerder en een tel later werd ze door de snikhete massa bedolven, wat voor een geamuseerde grijns bij Cannon zorgde. De boerbaard slaakte een diepe zucht, maar hernieuwde energie keerde in zijn voorheen zachtaardig staande ogen terug. ‘Synthesis, en weer Acrobatics!’ Met enige moeite wist de Jumpluff vanonder de hete massa vandaan te komen en weer te zweven. Diverse kreunen verlieten haar mond, terwijl ze het de laatste paar vlammen van zich probeerde af te schudden om vervolgens weer wat van haar energie terug te krijgen. Alsof Ciro haar dat toe liet. “Ancient Power op dat katoen!” Hij zou haar geeneens meer laten rond zweven om een tweede Acrobatics te laten uitvoeren, en Cannon wapperde met haar vleugels en liet een witte en deels zilveren bol bij haar buik verschijnen die ze een tel later recht op de katoen Pokémon afvuurde. Schijnbaar hadden ze toch genoeg tijd gegund aan de Jumpluff om zich te genezen, want hij ontweek met dezelfde koprol de witte Ancient Power. Met een uitdagende grijns zweefde ze vervolgens hoger de lucht in, tussen de takken van de boom waar enkel genoeg ruimte tussen zat voor de Pokémon zelf en niet een flink gebouwde Charizard. ‘Maak koprollen, en vuur je Seed Bomb!’ We waren wel heel tactisch, zeg. Ze volgde deze op en een hele reeks zaden schoten razendsnel op Cannon af, maar door automatisch er een vlammenzee op af te vuren wist ze zichzelf af te schermen van de eerste laag. “Vlieg op, en combineer je Flamethrower met je Fire Fang!” De hagedis wapperde met haar vleugels, en wist op tijd de lucht in te schieten, voordat een tweede reeks zaden haar zouden raken. Met de blauwe Pokémon recht in haar vizier liet ze eerst een vlammenzee uit haar bek ontsnappen, waarna ze erin hapte en flinke vlammen ditmaal haar vlijmscherpe tanden omhulde. De derde reeks zaden wist ze te stoppen door daadwerkelijk erin te bijten als ze niet al verschroeiden door de vlammen die uit haar bek ontsnapte. Geïntimideerd door de twee meter hoge draak die op hem af kwam, vloog de Jumpluff behendig weg tussen de diverse takken en leek ze hem in de val te willen laten lopen. “Bijt de takken door!” Ze deed wat er van haar gevraagd werd, bereikte de takken en beet deze door of liet ze door de vlammen verschroeien in haar achtervolging. De Jumpluff zweefde geleid door zijn angst steeds sneller weg, maar lette minder op waar ze heen ging. Het aanzicht van de vlammen leken haar teveel te worden en het leek daardoor tijd voor boerbaard om weer een commando op te roepen. ‘Tail Whip, en vlieg de lucht in,’ Trillend door de spanning draaide ze haar achterwerk naar de hagedis toe en bewoog haar minuscule staart heen-e weer, terwijl ze het uit kon schreeuwen van de angst die door haar heen ging. Veel effect had het niet, want Cannon vloog stuk door met de dreigende snikhete vlammen die rond haar kaken cirkelde. Ze vloog vervolgens de lucht in en de hagedis volgde haar en wist nog net haar tanden te boren in de katoen bollen van de Pokémon, die vervolgens direct verschroeide door de hitte die ervan af kwam. De Pokémon gilde het uit, maar gek genoeg bleef de gymleider kalm. “Flame Burst, nu!” De Charizard dreigde weer de op lava lijkende vlammenzee af te willen vuren met haar kaken om de blauwe lichaam van de Pokémon, zodat ontsnappen haast onmogelijk zou zijn. ‘Fairy Wind en Sleep Powder!’ Ze probeerde zichzelf los te rukken, maar ging al spoedig over in het afvuren van een rozekleurige wind, gepaard met minuscule deeltjes. Muk. Natuurlijk kon Cannon dat op deze afstand niet meer ontwijken! Ciro balde gespannen zijn vuisten, en kon enkel toe kijken hoe de Charizard met een ruk de Pokémon los liet en haar plotseling zware oogleden liet zakken. Hij had er nog zo op gelet, maar helaas had hij de tegenstanders Pokémon te dicht benaderd dat hij deze streek kon leveren. Deze vieze streek. Het lichaam van de hagedis ontspande en spoedig zakte haar lichaam richting het strijdveld, terwijl de takken diverse schrammen veroorzaakte en de bestaande open haalde. ‘Acrobatics!’ commandeerde boerbaard die iets naar voren leunde en geamuseerd toe keek oe de Jumpluff razendsnel door de lucht heen bewoog, ondanks zijn half verschroeide katoenen bollen en uithaalde naar de Charizard die weerloos was. Ugh. “Wordt wakker, Cannon! Kom op, zeg!” brulde hij luidop, maar er volgde geen respons, terwijl de Pokémon meer schade op liep en uiteindelijk met een keiharde klap met haar rug op de grond neerkwam met een luide klap. Een schokgolf raasde hen langs, waarna hij gefrustreerd naar de nog slapende Pokémon keek. Kom op, zeg! Vredig snurkte ze, terwijl de Jumpluff zegevierend en kalmer op de Pokémon neer keek nu ze plotseling zo weerloos leek te zijn. ‘Synthesis en dan je Leech Seed,’ sprak boerbaard, en knarsetandend keek ik hem over het strijdveld aan. De Pokémon gaf een groene licht af en de verschroeide delen van haar lichaam groeiden weer aan, waarna ze een zaad op de hagedis afvuurde welk energie van haar zou aftappen. Er was niets dat hij zeker kon doen om haar wakker te krijgen, zeker? Geweldig. ‘Gebruik weer je Acrobatics!’ Nee, hij kon niets doen. Echt niets, terwijl de Jumpluff flink uithaalde naar de hagedis en ze daardoor meer schade op liep. Dat terwijl hij haar nog voor de andere Pokémon wilde gebruiken… Nou, misschien was er wel iets wat hij kon doen. Hij plantte zijn handen naast zijn mond, en grijnsde lichtjes. “Anders laat ik Nambu los!” Er volde niet direct een respons, maar de naam zou vast haar nachtmerries bezorgen, gezien de Volcarona haar met een enorme passie verafschuwde en dood wilde hebben. Op een gegeven moment verscheen er een duistere aura om de hagedis in, waarna ze ineens een eng gezicht trok en de Jumpluff zich met een ruk terugtrok. Gevolgd door een luide brol duwde ze de vlam op haar staart direct in het gezicht van de Pokémon, voordat ze woest deze de lucht in wierp. Totaal geschokt door de actie keek boerbaard toe, hoe Cannon als een roofPokémon naar de in lucht geschoten Pokémon keek. “Ga maar los met je Slash en Fire Fang,” grijnsde Ciro tevreden over het feit dat het noemen van de naam effect gehad had. Misschien meer dan dat, want Cannon leek strijdlustiger dan ervoor en brulde luid bij elke uithaal die ze met haar klauwen maakte naar de Jumpluff, gevolgd door haar krachtige beten. Ze schonk de ander amper de kans weer dezelfde trukje op haar te gebruiken, en smeet op een gegeven moment de Pokémon weer ver van haar af door flink uit te halen met haar lange en gespierde staart. ‘J-Jumpluff!’ kreunde de Pokémon luid die op een flink tempo de grond benarde. Nou was het een kwestie van de boel afmaken. “Flamethrower!” Nooit eerder had Cannon zich zo erg geamuseerd en met haar opengetrokken bek vuurde ze een flinke vlammenzee op de Pokémon af toen ze de grond geraakt had. Na de aanval stelde ze niets meer voor dan een zwarte geblakerd schim die uit meerdere bollen scheen te bestaan en de aroma van katoen verspreidde. Aangebrand katoen, natuurlijk. Voldaan vloog Cannon terug naar Ciro en landde vlak naast hem weer op het strijdveld. ‘Char!’ Brulde ze tevreden, waarna hij haar een aai over haar snuit gaf en op de achtergrond bekend werd gemaakt dat de Jumpluff uitgeteld was. Zo te zien was dat de eerste geweest, dus mochten ze er nog drie.

VS.

Met een diepe zucht bedankte hij zijn Jumpluff – of wat er nog van over was- voor de strijd die hij geleverd had, en haalde vervolgens zijn tweede Pokémon tevoorschijn. Een door gras omhulde geit verscheen ten tonele en schraapte luid snuivend zijn hoef over het strijdveld. Het was een Gogoat en die stelde over het algemeen niet veel voor, maar de producten van hun, zoals geitenmelk en geitenkaas was best lekker. En hun vlees had hij nog nooit gegeten. Zou vandaag de eerste keer worden? Zou hij echter nog met Cannon blijven vechten? De gymleider scheen nog een Pumpkaboo te hebben en Rifle zou die moeilijk kunnen verzwakken met zijn Fighting type aanvallen, terwijl Cannon wel de meeste aanvallen kon gebruiken. Het was jammer van haar vechtlust die hij zonet opgewekt had bij haar. Ze begreep ten minste de hint toen hij al naar Rifle’s Pokéball greep, en verdween met een knik in de hare. Binnen een tel stond er een luid brullend Blaziken voor hem, die direct vlammen uit zijn pols liet verschijnen en strak naar de Gogoat keek. Natuurlijk kon hij hem direct laten Mega-evolueren, maar zoals bij de vorige gym wilde hij er niet té afhankelijk van zijn. Het was risicovol het te gebruiken, gezien hij gemakkelijk de controle over Rifle kon verliezen, al ging het de laatste tijd flink wat beter. ‘Bulk Up! En gebruik je Seed Bomb vlakbij zijn poten!’ commandeerde boerbaard flink wat serieuzer dan voorheen. De geit spande al zijn spieren aan, waarna hij een hele reeks zaden richting de grond vlak voor Rifle’s achterpoten afvuurde. Wat was de opa nou weer van plan? “Sand Attack combineren met je Double Kick!” sprak hij maar ter verdediging, en de Blaziken stompte met twee trappen een hele laag zand uit die de zee van zaden wist te blokkeren. “Gebruik nu je Flame Charge, en ga recht op hem af!” De kip liet een laag vlammen over zijn bevederde lichaam verschijnen en sprintte op een rap tempo op de geit af, die nors naar voren keek. ‘Gebruik je Take-Down!’ Plotseling verwilderd stormde de geit met zijn horens lag boven de grond op de door vuur omhulde Blaziken af. Het leek er haast weer op dat het een gevecht zou zijn die enkel gebaseerd op pure spierkracht zou zijn, geweldig. “Grijp zijn horens, en duw hem naar de grond toe!”Vlak voordat hij geraakt zou worden greep Rifle de grijze horens van de Gogoat vast en wist op tijd zijn benen in te trekken om het lijf richting de grond te sturen. Het leek haast op ‘haasje over’ toen Rifle dat deed, en voorbij de Gogoat weer op de grond terecht wist te komen. Een hele soepele actie. “Gebruik je Blaze Kick bij zijn buik en stuur hem de lucht in!” Ciro begon er langzamerhand steeds meer plezier in te krijgen, en keek geamuseerd toe hoe de Gogoat nog met zijn horens in de grond vastzat en de been van Rifle bij zijn buik verscheen. Met een flinke uithaal met zijn door vlammen omhulde been deelde hij een rake trap uit en wist de geit daadwerkelijk enkele meters de lucht in te schieten. Automatisch applaudisseerde Ciro door het hilarische tafereel. Dit leek haast té makkelijk. “Flame Charge!” sprak hij dus met een grijns uit, waarna de Blaziken zich krachtig afzette en een laag vlammen om zijn lichaam liet cirkelen. ‘Aerial Ace,’ Wacht, wat?! De geit had zich alweer omgedraaid naar de Pokémon en haalde flink uit met zijn horens, tegen de buik van Rifle die door de klap naar adem hapte. Met pure spierkracht duwde hij de Blaziken richting de grond, terwijl de kip amper in staat was om lucht binnen te krijgen. Gefrustreerd kon hij enkel staan toekijken hoe de Blaziken een pijnlijke landing maakte en een luide kreun liet horen toen diverse pijnscheuten door hem heen raasde. ‘Gebruik je Synthesis en dan je Take Down!’ De geit snoof luid, voordat hij zijn deels afgebrande vacht weer zich liet herstellen om vervolgens wat ruimte tussen hem en de Pokémon maakte, en een tel later op een rap tempo op hem af rende. Tsk, lekker ging het weer. “Ember, nu!” Maar helaas was de Blaziken nog niet genoeg op adem gekomen om een aanval uit te voeren. Hij beet op zijn onderlip, toen de horens van de geit door de benen van Rifle doorboorde en hem enkele meters van zich af wist te smijten. Dus dat wilde hij…. Veel had hij niet aan Rifle, indien hij té gewond aan zijn benen was. Zeker slim. Wat als hij hetzelfde zou flikken bij de geit en dus zijn prachtige horens zou afbreken? De bron van trots van de Pokémon. Ciro besloot een paar tellen maar te zwijgen, terwijl de geit zijn horens steeds dieper in Rifle’s benen liet boren. Tot de kip normaal kon ademen, kon hij immers niets doen. Even wachten… En.. “Blaze Kick tegen zijn horens, nu!” kraamde hij luid uit, in de hoop dat de Blaziken zonder te zeuren zou handelen. Helaas bromde de Pokémon van de pijn, maar al spoedig verscheen er een laag van vlammen om diens been. Door de flinke hitte trok de geit zijn horens verschrikt terug, en dreigde hij meer afstand tussen hen te willen maken. Helaas was dat niet zijn plan. Bloed druppelde uit de gaten waar de horens zaten, maar met sterk gebalde vuisten verdrong Rifle de pij om een flinke trap uit te delen aan de kop van de geit. Helaas zorgde dit enkel voor dat de geit een meter of twee naar achteren schoof. Die horens waren harder dan verwacht. Dat verbaasde Ciro wel, maar elk type stevig materiaal had een zwakke punt. “Spring over de Gogoat en trapt tegen de achterzijde van zijn horens!” bedacht Ciro ter plekke, tot boerbaard’s verbazing. Met veel moeite zette de kip zich af en wist boven de geit te belanden, die hem geschokt aan staarde. “Grijp zijn benen met je Vine Whip vast!” Twee groene slierten schoten uit het gras op zijn rug regelrecht naar Rifle’s ingetrokken benen, maar de Pokémon was net een tel te snel met zijn trap. Direct brak een deel van zijn horens af, en knalde de Gogoat recht met zijn gezicht weer tegen de grond aan. De Blaziken wist echter niet goed te landde en kwam neer met op zijn knieën. ‘Blaze!’ schreeuwde hij van de pijn uit, terwijl er meer bloed uit zijn benen begon te lekken. Op dit tempo zou hij schijnbaar amper gebruik van Rifle kunnen maken voor later in het gymgevecht, maar hij wilde op zijn minst de Gogoat uit de weg hebben. Dan maar eens zonder zijn benen. “Kan je opstaan?” Dat moest de eerste keer zijn dat Ciro oprecht bezorgd was, maar Rifle reageerde geeneens verrast en trok enkel zijn mondhoeken omhoog. ‘Bulldoze!’ Vlak achter hem stond de Gogoat weer overeind en schudde verwilderd met zijn kop, woest dat zijn trots gekrenkt was dor de ander en stormde als een kudde Tauros op hem af. Snel, verzin iets. Uhm. Ja! “Sand Attack en Ember!” De oudste combinatie die hij in voorraad had, maar het werkte prima. Rifle wierp zand over zijn schouder en vuurde een steekvlam er naar toe, waardoor een hele wolk glasscherven in het gezicht van de geit terecht kwam. Een enkeling wist zelfs zijn ogen te beschadigen, waardoor hij vlak voor de Blaziken tot een stilstand kwam. Enkel bloed kon de geit voor zijn ogen zien met de glasscherven in zijn ogen. Luide pijnkreten vulde het strijdveld en de geit schommelde wat onhandig heen-en en weer. “Pfoe,” ademde Ciro opgelucht uit, nu het toch goed uitgewerkt had. Nou was het dan een kwestie van hun taak af zien te maken. “Draai je om, en verschroeit zijn gezicht met Fire Punch!” Dit deed de Blaziken met alle plezier. Zijn poot werd omhuld door vlammen, waarna hij daarmee naar de geit’s gezicht uithaalde en zijn vlijmscherpe klauwen door zijn vlees liet doorboren. Zijn huid werd verschroeid en de geur van aangebrand vlees vulde de schuur. “Maak het af met Slash!” In zijn ooghoek zag hij het gezicht van de scheidsrechter enkel witter worden, terwijl de boerbaard enkel met een diepe frons toekeek. ‘Verdedig je zelf met Seed Bomb!’ Alsof dat nog veel uit zou maken. Pff. Het lukte de Blaziken om met zijn andere poot flink uit te halen tegen de Gogoat, voordat deze in elkaar zakte. Met zijn laatste beetje kracht vuurde hij een reeks zaden richting de kip, maar met een simpele steekvlam wist hij deze te verschroeien, voordat ze hem zouden raken. “Kan je weer staan?” vroeg hij alvast, en ditmaal wist de kip met veel gekreun weer op zijn benen te staan, al trilde hij flink over zijn lichaam. Rust zou hem zeker goed doen. Ineens rook hij een wel zeer sterke geur van aangebrand vlees en zag tot zijn verbazing dat de steekvlam van zonet schijnbaar het gras op het lichaam van de geit in lichterlaaie had gezet. De scheidsrechter en gymleider ontfermden zich zeer bezorgd oer de Pokémon en wisten die na een minuutje pas te ontdoen van de vlammen en terug te keren. Tegen de tijd dat hij te horen kreeg dat de Gogoat uitgeteld was, had hij Rifle al teruggekeerd en stond hij gereed met Cannon’s Pokéball tussen zijn vingertoppen. Kwam er nog wat van.. of wat? Die gebraden geit was toch niet iets om drama over te maken? Het was ten minste vers eten.

VS.

Eindelijk ging de gymgevecht verder en verscheen de derde Pokémon wat een Pumpkaboo scheen te zijn en zoals de naam al zei, een pompoen was met een soort geest erin. Dat oranje gedeelte leek echter, wegens zijn grootte eerder op een luier dan een daadwerkelijke lichaamsdeel. Het was in ieder geval een vrolijk gezinde Pokémon, tegenover de inmiddels nors uit haar ogen kijkende Charizard. De geur die er hing viel haar het eerst op en direct liet ze haar tong lans haar vlijmscherpe tanden glijden. Vlees lustte ze wel. ‘Shadow Sneak, en dan je Confuse Ray!’ Aha, nu vocht hij natuurlijk met een gedeeltelijke Ghost type, en die moest je net wat anders aanpakken dan een Grass type. Als een schaduw verscheen de pompoen achter Cannon en liet ze vlak voor haar ogen diverse lichtjes zweven in een poging haar te verwarren. “Sluit je ogen,” Cannon volgde het direct op, en de lichtjes hadden daardoor geen effect op haar. Wel bracht het haar in een gevaarlijke situatie, waai ze de tegenstander niet zag. ‘Shadow Ball,’ Maar… Ciro kon alles degelijk zien en de Pumpkaboo vuurde vlak bij haar nek de door duisternis gehulde bal af. “Leun naar voren en haal uit met je staart bij je nek,” De hagedis leunde naar voren en op een haartje raasde deze haar voorbij en knalde pal tegen boerbaards bureau aan, die door de klap in stukken brak. De zwaai met haar staart werkte echter minder uit, want de Pumpkaboo schoot op tijd weg en werd direct weer onzichtbaar. Geweldig. Ghost types waren leuk om te gebruiken, niet om tegen je gekeerd te krijgen. ‘Astonish,’ Vlak naast de hagedis weerklonk ineens een weerzinwekkend gegil en direct hield hij zijn handen over zijn oren heen. Leuk, die aanval. De Charizard kromp in elkaar en kreunde er door. Als je niet wist waar een tegenstander was, wat was dan handig om te doen? Natuurlijk! “Vuur je Flame Burst de lucht in!” Ha, nu had hij hém te pakken. Spoedig voerde de hagedis de aanval uit en daalden er vele vlammen neer op het strijdveld. De aanval wist de Ghost type zelfs te raken, want ze raakte weer zichtbaar en vluchtte vervolgens naar de takken van de boom. ‘Shadow Ball!’ Na de commando werd ze weer onzichtbaar en vuurde een reeks van de duistere ballen op de Charizard af. “Stop ze met je Flamethrower!” De hagedis balde gespannen haar vuisten en vuurde een vlammenzee op de ballen af, welk direct explodeerde. Ze spande haar spieren aan, terwijl de schokgolven langs haar heen raasde, enkel om plotseling lichtjes voor haar ogen te zien dansen toen ze de Pumpkaboo zocht. Na de rukwinden kon hij pas zien wat er gaande was en tot zijn verbazing haalde Cannon in de wilde weg uit en vuurde klakkeloos een Flamethrower een willekeurige richting op. Ho. “Oh.. Arceus,” kraamde hij verward uit, totdat hij de felrode ogen van de hagedis zag die leken op te gloeien. Ze was verward. Dat kon hij juist nu absoluut niet hebben! De Pumpkaboo was nog steeds onzichtbaar, maar bleef duistere ballen op de hagedis vanuit diverse kanten afvuren wat de verwarring enkel groter maakte bij de door het lint gegane Charizard. In de tussentijd beet ze ook in haar eigen staart en poot, terwijl ze flink wat schade opliep door de aanvallen van de geest pompoen. Zou hij haar terugkeren, voordat het écht uit de hand zou lopen, of haar een kans geven? Ze kwam ook weer bij van de slaap-status, al zou de naam ‘Nambu’ enkel de situatie flink verergeren. Wat moest hij doen? Natuurlijk! Sinds kort had hij toch die Charizardite Y aan haar overhandigd? Niet dat hij van plan was haar te Mega-evolueren. Nee, hij zou een ander eigenschap ervan gebruiken. Ciro bracht met een zwaai zijn armband omhoog waar de Key Stone in zat, en drukte enkel één vinger er tegenaan. Direct probeerde hij, zoals die keer met Rifle intensief kalmerende gedachten er doorheen te sturen. Alles is goed, niet aan de hand, enkel een suffe pompoen. De steen rond Cannon’s nek glom en het volgende moment brak ze los uit de verwarring om luidop te brullen. De Shadow Ball die naar haar werd toegeschoten kaatste ze direct terug met een uithaal van haar staart, waardoor deze pal in het gezicht van de Pumpkaboo kwam. Des te beter! “Flame Burst en Ancient Power!” De hagedis vuurde weer de vlammenzee om haar heen, en combineerde deze met de kracht van de Ancient Power, waardoor de vlammenzee en flinke schokgolf vormde. Keihard werd de geest tegen een tak gelanceerd en brak ze er zelfs doorheen. ‘Pump!’ Het beestje kreunde uitgeput, maar Cannon was verre van klaar met die Pokémon en vloog automatisch haar kant op. “Tuimel om je as en gebruik je Flamethrower!” commandeerde Ciro met hervatten moed, waarna de Charizard om haar as draaide en de vlammenzee door de rondjes die deze maakte toenam in kracht. ‘Shadow Sneak!’ Ugh, slim hoor. De geest wist de versterkte vlammenzee te ontwijken en doemde vlak achter haar rug op. Ditmaal was ze er echter voorbereid op en draaide simpelweg haar kop om. De Pumpkaboo kon het niet aan en haar pompoenlichaam brandde direct aan, terwijl de kracht van de vlammen haar direct wisten af te vuren. ‘Pump… Pumpka-‘ kreunde ze zachtjes, terwijl haar aangebrande lichaam op de grond neerkwam met een klap. Enthousiast landde Cannon vlak naast Ciro en keek tevreden toe hoe de scheidsrechter meldde dat de Pokémon uitgeschakeld werd verklaard.

VS.

Spoedig keerde boerbaard hem terug, en excuseerde hij zich om een Key Stone erbij te halen en deze in een armband vast te laten zetten. Een tel lang keek hij de ander met een frons aan, totdat hij zich vaak meende te herinneren dat zijn laatste Pokémon een Venusaur was en deze in staat was om Mega té evolueren. Veel meer dan dat wist hij niet over de Pokémon in kwestie wat jammer was. Het viel nog het meest tegen dat de Pumpkaboo van net een échte push-over was geweest, achteraf gezien. Al moest hij toegeven dat Revolver dat ook was. Ze waren goed in het irriteren van de tegenstander, maar konden niet veel effectieve klappen opvangen, voordat ze neer gingen. Dat was eenmaal het risico met de Ghost types. In ieder geval wachtte de gymleider tot hij gereed was… Wacht, waarom? Oja, zou hij gewoon Cannon gebruiken of Blaziken erbij roepen? Hoewel Cannon flink wat schade had opgelopen, kon hij haar ten minste gebruiken om de Venusaur af te zwakken, nog voordat hij zijn Mega Blaziken zou gebruiken. Ditmaal hield hij ook Rifle’s Pokéball niet vast en liep Cannon het strijdveld weer op. Met een glimlach haalde de oude man dus zijn Venusaur tevoorschijn die luid brullend tevoorschijn kwam en met tot spleetjes getrokken ogen recht naar de vuurspuwende hagedis keek. Twee eindevoluties van de Kanto starters tegen elkaar, interessant. Pas toen viel hem ook op dat de Mega stone van de Venusaur rond zijn linkervoorpoot zat welk zwakjes glom. Dit werd flink wat pittiger. ‘Sweet Scent, en dan Leech Seed,’ Haast direct liet de Pokémon een zoete aroma vrij wat tot enige ontspanning resulteerde bij hem, maar ook bij de hagedis die haar strijdlustige blik daardoor verloor. Het was haar zelfs ontgaan dat een tel erna de Venusaur een zaad gevuurd had naar haar lichaam, welk energie van haar onttrok. “Gebruik je Ember op dat zaad, en vuur je Smokescreen in zijn gezicht af!” Voorlopig zou hij het veilig spelen, zoals hij eerder met de Jumpluff gedaan had en dus fysieke contact vermijden. De Charizard was echter vrij traag, maar wist het zaad direct te verbranden en een rookgordijn rechtstreeks in de Venusaur’s gezicht af te vuren. Haast direct hoestte de Pokémon flink, maar leek nog vrij kalm te zijn. ‘Growth!’ De Venusaur gaf direct groen licht af, waardoor Cannon haar tegenstander goed kon onderscheiden in de rook. Was dat niet een valstrik? Ciro vertrouwde het niet en ging maar verder met zijn veilige aanpak. “Flamethrower!” De Charizard vuurde weer een vlammenzee op de Pokémon af. ‘Stop deze met Vine Whip!’ De blubberige Pokémon liet twee groene slierten verschijnen, waarmee hij flink naar de vlammen uithaalde. Hoewel deze verschroeide staakt hij niet met zijn taak, en bleven de restanten van de slierten de Charizard benaderen. “Vlieg omhoog, en gebruik Slash op de takken!” Hij had plotseling een geweldig idee gekregen en het was betreft iets wat hij het leukst vond op welke type kamp dan ook; kampvuur. En hoe groter ze waren, hoe fijner dat was! Cannon ontweek de slierten door direct de lucht in te vliegen en schoot direct op de takken af. Met één enkele uithaal brak er een tak af en knalde deze vlak voor de Venusaur neer. “Blijf doorgaan!” Ze bleef uit halen tegen de takken en liet ze om de Venusaur neerknallen. “Flame Burst, nu!” Met een grijns op haar gezicht vuurde ze een flinke vlammenzee richting de Pokémon en het hout, waarna het direct aanbrandde en een enorm kampvuur vormde. Geamuseerd stak hij zijn handen er naar uit, genietend van de flinke hitte die ervan af kwam, terwijl de lucht zich vulde met pijnkreten van de Venusaur. Natuurlijk kon het echter nooit naar wens gaan, gezien de opa er schoon genoeg van leek te hebben. ‘Gebruik je Sleep Powder!’ De Venusaur schudde hevig met zijn lichaam in de hoop van de vlammen af te komen, maar toen dat hem amper scheen te lukken vuurde hij een hele wolk van het poeder op de Charizard af. Dat kon ze makkelijk ontwijken. “Cannon, ontwij-“ Een plotselinge explosie volgde, en bijna werd Ciro van het strijdveld weggeblazen, maar op tijd dook hij en greep hij de grond stevig vast. Wat de … Arceus kwam dát nou weer vandaan?! Het voelde alsof al zijn haren eruit werden gerukt op hetzelfde moment, maar toen hij weer opkeek rook hij enkel as. En bovendien zag hij ook enkel een aszwarte kleur. Ieuwl, er was wat van in zijn keel gekomen. Ciro hoestte de restanten op, en kwam moeizaam overeind met zijn zwart aangeslagen kleren. Wat was er zonet gebeurd? Pas nadat het as wat weg trok zag hij de aan geblakerde takken om de Venusaur die zelf er niet veel beter uit zag. Cannon kon hij nergens vinden. Waar was ze? Spoedig kreeg hij zijn antwoord, en zag hij haar vlak achter een tak bewegingsloos liggen, eveneens onder het as, maar erger dan het hout en de Venusaur samen. Direct sprintte hij op haar af en knielde bij haar neer, de spierpijn negerend. Bezorgd rustte hij haar zwarte kop op zijn schoot en controleerde haar ademhaling en hartslag. Teleurgesteld liet hij zijn hoofd hangen. Ze was uitgeteld. Met een zucht keerde hij haar terug en nam weer plaats aan zijn zijde van het veld. Wat was er zonet écht gebeurd? Wat poeder knalde tegen vlammen op.. Oja, scheikunde. Dan was het wel logisch. Suf dat hij het niet voor zien had, maar goed, lang zou ze het toch niet meer volhouden.

VS.

Hij opende Rifle’s Pokéball maar weer, die direct door zijn knieën zakte door zijn nog bloedende wonden. Een vechtende kip die niet in staat meer was om te staan. Ja, daar had hij veel aan. De scheidsrechter besloot te benadrukken dat zijn Charizard uitgeschakeld was en de strijd simpelweg vervolgde. Toen Ciro weer boerbaard aankeek, wilde hij hem al te graag wurgen. ‘Double Edge en Frenzy Plant!’ Wacht, wat?! Dat was een absurde combinatie! Gespannen keek hij naar de kip die eveneens verrast was, maar ook stijf van de angst was. Zelf hadden ze ook een ultieme combinatie, maar in zijn staat zou dat hen niet meer lukken. Ze moesten iets anders verzinnen. Zijn armen kon hij wel nog bewegen, dus wat als hij nou? De Venusaur stormde al naar voren, brak de takken en liet tegelijkertijd een flinke hoeveelheid rozenblaadjes om hem heen dansen. “Fire Punch de grond en graaf je in!” Zo diep kon hij niet gaan, het bleef een platform. Eerst liet de kip vlammen rond zijn poten verschijnen, waarna hij flink naar de grond onder hem uithaalde en zich als het ware wist in te graven, vlak voordat de blubberige bunker met een bloem op zijn rug over hem heen stormde. “Flame Charge en Fire Punch combinatie!” Een laag vlammen omhulde zijn hele lichaam en direct deelde hij een rake klap uit met zijn vuist tegen de buik van de Venusaur. Deze kreeg hij amper de lucht in geslingerd, maar schade was schade. En buik was buik, want de blubber Pokémon hapte direct naar ademen, maar het lukte hem niet om de Petal Dance te staken. “Fire Punch en Quick Attack!” Hij zou die vuisten maar volledig benutten, en de kip deelde razendsnel vele klappen uit met zijn in vuur en vlam zittende vuisten. Het gebrek aan adem begon zijn tol te eisen bij de Venusaur die wat bleker werd en vervolgens duizelig werd na de veel eisende Petal Dance. De gymleider ging écht te overhaastig te werk door twee risicovolle aanvallen zo vroeg te gebruiken.

VS.

Op dat moment verscheen echter een paarse bol rondom de Pokémon, totdat deze openbarstte en er een Mega Venusaur uit verscheen welk nu een schattige roze bloem op zijn voorhoofd en achterwerk had. Waarom koos hij dit moment ervoor uit? Wat wantrouwend keek Ciro naar de plek waar Rifle moest zitten. “Focus Energy!” beval hij, waarna de Pokémon zijn spieren aanspande. ‘Double-Edge de grond!’ Hoewel de blubbermonster verward was, wist hij zijn lichaam tegen de grond aan de te knallen met zijn hele gewicht erachter, waardoor er breuken in ontstonden en Rifle blootgesteld werd. Muk. De Blaziken sprong op tijd weg, voordat de poot van de Mega Venusaur tegen hem aan had kunnen beuken. “Flame Charge zijn gezicht met Slash!” Het was duidelijk dat de plotselinge actie Rifle verrast had, maar ook angst in geboezemd had wat juist voor adrenaline zorgen. Hierdoor zakte de pijn in zijn benen weg en wist hij zichzelf weer te omhullen met vlammen, op de Pokémon af te schieten en uit te halen met zijn vlijmscherpe klauwen bij diens ogen. Gek genoeg hadden de vlammen ditmaal minder effect. Hij zou haast denken at het Thick Fat eigenschap wa-Oja, dat had meester Jacobsen over de Mega Pokémon uitgelegd. Tsk. Dus Fire type aanvallen en Ice type aanvallen hadden minder effect. Slim hoor! Ciro’s blik viel echter kort op het strijdveld welk voor een deel ingestort was door de rake klap die de Mega Venusaur uitgedeeld had. Er druppelde ook bloed uit zijn ooghoeken wat in zijn voordeel kon werken, en dat as van eerder belemmerde zijn Synthesis. Hmm, hij zou maar ook een Mega Blaziken erbij halen, anders was het toch oneerlijk. Met een zwaai stak hij zijn armband met de Key Stone erin de lucht in en drukte zijn vingertoppen er tegen aan. Hij voelde de vechtlustige gedachten van de Blaziken aan, maar dacht weer aan kalmerende zaken, terwijl een paarse bol rondom Rifle verscheen. De gymleider wachtte echter niet, totdat het proces voorbij was. “Sleep Powder en Razor Leaf!” De Pokémon vuurde met wat gekreun een poederwolk af, gevold door een hele reeks bladeren, die recht op de paarse bol afschoten. “Ember!” Een schokgolf verliet de paarse bol, totdat eindelijk de Mega Blaziken er stond en met een steekvlam het poeder en gras-wolkje vlak voor de Mega Venusaur liet exploderen. Weer volde een flinke explosie en kwam er weer as in de lucht. Hun hadden ten minste de overhand. “Fire Punch de grond, en ga de lucht in!” Rifle deed gehoorzaam wat er van hem verwacht werd en wist na een uithaal zichzelf de lucht in te lanceren, ver boven de Mega Venusaur. ‘Snel, Petal Dance!’ sputterde de gymleider gehaast tegen, maar de rozenblaadjes zouden hem niets doen. “Ember de bladeren van de takken!” Hij zou even een bosbrand imiteren met één boom. Hij vuurde een steekvlam richting de bladeren en takken die direct vlam vatte, terwijl de rozenblaadjes hem benarde. “Fire Punch zo krachtig mogelijk de dikste tak omver!” Op volle kracht haalde Rifle middenin de lucht uit naar de boomstam, totdat deze het uiteindelijk begaf en deze direct op de Mega Venusaur terecht kwam en de rozenlaadjes afweerde. “Maak snelheid met Flame Charge, en vervolg deze met Flare Blitz!” De kip liet enorme vlammen om zijn lichaam verschijnen, voordat hij recht naar boen schoot op de Mega Venusaur die niet onder de tak vandaan wist te komen. ‘Vine Whip, houd hem tegen!’ Daar was de blubbermonster echter amper toe in staat en wist enkel één sliert Rifle’s kant op te sturen, maar wegens zijn bebloede ogen kon hij amper wat zien. Op het laatste moment reikten de vlammen tot ver uit en knalde hij volop tegen de rug van de Pokémon aan, waar de bloem zat. ‘Venusaur!’ brulde de Pokémon pijnlijk uit alle macht, waarna de Mega Blaziken enkel de vlammen om hem heen liet versterken. Die Thick Fat eigenschap was makkelijk te stoppen met… nog sterkere vlammen. Oja, en m de al aangebrande Mega Venusaur af te maken zou hij de sterkste aanval van Rifle gebruiken, zeker nu hij trillend weer voor de Pokémon stond. “Maak het af met…” De scheidsrechter en gymleider keken hem vol angst aan, terwijl er op het moment ook maar weinig van de gym over was gebleven. Ze verwachtten iets krachtigs, iets weer vuur gerelateerd. “Peck,” Rifle zakte vermoeid door zijn knieën, en pikte eenmalig tegen de voorhoofd van de Mega Venusaur met zijn vlijmscherpe aanval. Zou dit genoeg zijn geweest, want hij wit dat het effect van de adrenaline spoedig weg zou zakken en het zou betekende dat Rifle écht even niet meer kon staan. Niet zolang dit gevecht voortduurde.