Fire on the beach [Ranger Quest + Karma Lance]

Zijn eerste Ranger quest, oh dear Arceus. Nog steeds vroeg hij zich af waarom hij überhaupt ranger was geworden, al wist hij dat het Juniper was geweest die hem basically had gedwongen ertoe. Hij zuchtte zachtjes, terwijl hij het blaadje in zijn handen hielt en zijn rode ogen gleden erover heen, terwijl hij las wat die moest gaan doen. Azure Bay, vuurzuilen die de weg versperren, pokémon vinden die het kan blussen. Het was jammer dat zijn Lopunny geen water-aanvallen kon, dat zou dit een stuk gemakkelijker maken allemaal. Maar goed, in plaats daarvan moest hij dan maar op zoek gaan naar een water pokémon, wat bij Azure Bay niet bepaald lastig zou moeten zijn. Hij geeuwde, vouwde het papier op en stak het in zijn zak. Op weg naar Azure Bay dan maar.

De zee was rustig en de golven die kapot slaan tegen de rotsen zorgde ervoor dat het niet al te druk op het strand was. In de verte zag hij de vuurzuilen al die ze moesten gaan opruimen, maar eerst moest hij nog eventjes wachten op diegene waarmee hij deze quest moest gaan doen. Ene Karma Lance blijkbaar. De witblonde jongen staarde voor zich uit, terwijl hij zijn handen diep in zijn zakken stak en wachtte op zijn college Ranger.

Al snel kwam er een kleurrijk meisje in zijn blik veld en het eerst dat door zijn hoofd schoot was dat ze er schattig uit zag. I mean, come on, she was in full pink with the green Ranger uniform. It looked adorable. Hij glimlachte voorzichtig toen ze dichterbij kwam en zijn naam uitsprak. "Yep, dan moet jij Karma zijn dus?" kaatste hij de vraag terug, terwijl hij zijn handen uit zijn zakken haalde en zijn capuchon opdeed. Vandaag wist de zon erg fel te schijnen en hij had geen zin om tijdens zijn zogenaamde quest verblind te worden door de combinatie van de zon en het vuur dat ze moesten gaan blussen. Hij haalde daarna zijn schouders op en richtte zich terug naar het roodharige meisje. "Zullen we dan maar?" vroeg hij op een kalme toon.

Het roosharige meisje was vrolijk, en opvallend opgewekt als het ging om wat ze te doen stonden. De witharige wist niet zeker of hij had als een goed of een slecht iets moest opvatten, maar voor nu moest hij het er maar mee doen. Ze was immers geen slecht persoon, voor zover hij kon zien. Hij zuchtte zachtjes en schudde zijn hoofd toen Karma begon over dat haar Serperior niet zo hielt van water. "Mijn Lopunny ook niet, ben ik bang. Dus dan wordt het maar zoeken naar een Water type pokémon. Iets wat hier niet al te moeilijk zou moeten zijn, gezien de zee," zei hij op een kalme toon, terwijl hij met een sarcastische handbeweging over zijn schouder wees naar de zee die tegen de golfbrekers stuk sloeg. "Voorkeur voor de pokémon?" vroeg hij daarna maar.

Dylan's rode ogen vernauwde zich eventjes toen het roosharige grietje begon over dat een Lopunny schattig was. Ja, heel schattig, zolang ze niet probeerde om je kop in te slaan tenminste. Hij wist inmiddels wel beter dan Juniper kwaad maken, aangezien ze hem vaak genoeg een blauwe plek had geslagen als ze niet haar zin kreeg. Dylan zuchtte eventjes en haalde zijn schouders op, terwijl hij naar de zee keek.
Het idee van Karma stond hem ergens wel aan, een Wingull of Slowpoke kon erg handig zijn natuurlijk. "Klinkt goed genoeg voor mij, zullen we dan eerst maar eens kijken of we die kunnen vinden?" zei hij op een rustige toon. Hij keek eventjes om zich heen en zag in de verte een flock aan pokémon dalen bij iemand die ze blijkbaar aan het voeren was. Kalm wees hij met zijn duim over zijn schouder heen. "Found them," zei hij daarna met een kleine grijns.

Rustig keek Dylan toe hoe Karma te werk ging, dat ging nog best makkelijk eigenlijk. Het begon erop te lijken dat ze zelf niet echt veel hoefde te doen. De roosharige had al snel haar Wingull te pakken en nu was het zijn beurt om er een te pakken te krijgen. Hij keek eventjes rond, er was er nog een die wat verder van de groep af zat, die moest hij wel te pakken kunnen krijgen. Hij zetten een paar passen dichterbij en schoot de tol in de richting van de Wingull. Toen de tol in de buurt was, begon hij het ding rond te draaien totdat deze wit opgloeide en hem daardoor het signaal gaf dat de pokémon geässist was. Hij glimlachte en floot zachtjes, waarbij de Wingull een geluidje liet horen en op zijn hoofd ging zitten. "Fantastisch," mompelde Dylan zachtjes.

De Wingull op zijn hoofd vond het op zich wel leuk om daar te blijven zitten en liet een irritant geluid horen, waardoor Dylan's humeur nog verder omlaag zakte. Hij hoopte maar dat dit snel werkte, aangezien hij geen zin had om nog langer rond te moeten lopen met die Wingull op zijn hoofd. Karma liep ondertussen al op de vuurzuilen af en hij besloot er maar gewoon achteraan te wandelen. Gelukkig waren ze niet zo heel ver verwijderd van hun doel en al snel voelde Dylan hoe de warmte van het vuur speelde op zijn huid. Rustig bleef hij daar staan en deed zijn capuchon omlaag, waardoor zijn helwitte haar weer zichtbaar werd. De Wingull ging gewoon weer terug op zijn hoofd zitten en de jongen zuchtte zachtjes. "Let's get over with this. Wingull, gebruik Water Gun op de eerste vuurzuil!" commandeerde hij de vliegende meeuw, die van zijn hoofd opsteeg en met drie of vier duikvluchten het vuur uit had. That's one.