Lost. [OPEN]

Met een emotieloze uitdrukking sprong Soul handig van de Rhyhorn af die hij had gebruikt om naar hier te komen. Hij had niet eens zijn Capture Styler hoeven te gebruiken. Schijnbaar waren die beesten hier gewoon al om trainers veilig naar de andere kant te brengen. En dat was misschien maar goed ook, want hij had nog niet veel ervaring om zijn Capture Styler te gebruiken. Hij zou niet weten of hij controle zou kunnen nemen over een wilde Rhyhorn. Zijn Styler kon normaal gezien wel de basisevolutie aan, maar hij wist niet of dat zo makkelijk ging bij een Rhyhorn. Zijn arm werd eerlijk gezegd ook heel loom van die bewegingen die hij moest maken. Hij oefende veel op zijn Houndoom en ook al had het wel effect, het was toch nog een heel gedoe. Hij was echter niet voor het harmonieuze gedeelte. Als een Pokémon terug zou vechten, zou hij Houndoom er ook op af laten gaan. Oké, misschien zou hij dat uiteindelijk niet meer doen en waren dat voor nu gewoon impulsieve gedachten, maar goed. Hij zou zichzelf wel beheersen, beloofde hij. Kalm keek hij naar de grot dat Glittering Cave noemde. Hij wilde hier gewoon eens een kijkje nemen. Hij was te veel bekend met Sinnoh en wilde Kalos ook wel beter leren kennen. Bovendien zou het hem misschien afleiden van zijn malende gedachten. Hij zuchtte, liep de grot binnen en keek vervolgens bewonderend naar het lichtgevende mos. Hij begon te lopen door de grot en liet zijn hand langs de wang glijden. Dit ging voor een tijdje goed totdat hij opeens voelde dat iets zijn hand vastgreep. Hij schrok zich dood, rukte zijn hand los en begon vervolgens een kant op te rennen. Hij koos een zijweg en hoorde achter zich een luid geschraap van een lichaam dat zich over de grond sleepte, vermoedelijk een Onix of iets in die trant. Of een Steelix, dat kon natuurlijk ook. Daar dacht hij maar niet al te veel aan. Het was echter geluid naast hem dat hem deed opschrikken. Zo te horen was hier nog iemand. ‘Ik zou je mond maar houden als ik jouw was, want er zit een gigantische Onix achter me aan,’ zei hij droog tegen de persoon.

Het gaf hem best wel een opgelucht gevoel dat hij gelijk had gehad en dat het een persoon was. Wie weet was het een andere Pokémon geweest en had deze hem nu verraden, want hij durfde te wedden dat de meeste Pokémon die hier het territorium deelden goed met elkaar konden opschieten en het op de één of andere manier heus wel lieten merken als er zich een indringer bevond in hun gedeelte van de grot. Hij draaide zijn hoofd en een lichte glimlach kwam om zijn lippen toen hij de opmerking van de vreemde hoorde. Aan het stemgeluid kon hij herkennen dat het ging om een meisje, maar hij had geen idee hoe oud ze was en op dit moment interesseerde dat hem ook bar weinig. Niet dat het hem in andere omstandigheden meer ging boeien, maar goed. ‘Nee, die is overleden aan een hartstilstand toen ze te horen kreeg dat haar dochter met me ging trouwen,’ fluisterde hij terug op een sarcastische toon omdat hij nu eenmaal Soul Storm heette en hij wel een sarcastische opmerking terug moest maken. De Onix bleek echter een goed gehoor te hebben of leek zich gewoon te concentreren op zijn prachtige stemgeluid – kuch kuch – want hij hoorde gegrom en merkte dat het schrapen even ophield. Hij drukte zijn rug tegen de muur toen hij de lange kop van de Onix tevoorschijn zag komen. De Pokémon leek niet echt goed te zijn in het onderscheiden van figuren in het donker, want hij strekte zijn nek nog langs Soul en langs het onbekende meisje. Net toen Soul dacht dat het niet meer mis kon gaan, schoof zijn voet weg met een schrapend geluid omdat hij deze stevig tegen de rots had geduwd dat zich naast hem bevond. De Onix draaide zijn kop met een ruk om en Soul besloot dat het tijd was om te gaan. ‘Links!’ riep hij tegen het meisje en begon vervolgens zelf te rennen. Hij besefte zich net op tijd dat hij een Ranger was en dat het zijn plicht was om anderen uit te de penarie te redden, dus draaide hij zich weer zuchtend om, greep haar hand vast en begon vervolgens te rennen. En nu hopen dat ze iets konden vinden waardoor ze even van die Onix verlost zouden zijn.