{ All exept good

Ragya was uitgeput. Ze had heel de nacht weg moeten lopen van een stel Team Rocket leden die in kraakpanden aan het snuffelen waren. Mocht ze niet eens eventjes rust nemen? Nou vond ze een gesprek met één Grunt na de avondklok nog niet zo erg. Maar met een patrouille van 5? Nee, dan werd het haar te heet onder de voeten. De ironie. Maar goed, nadat Aldrei en zij via het dak waren ontkomen bleken veel nabij gelegen kraakpanden deze behandeling te hebben gekregen. Uiteindelijk was haar nachtrust enkel een dutje tegen een schoorsteen geweest van ongeveer een kwartier. Deze power nap eindigde toen ze bijna het dak af kieperde. Momenteel had ze dus alleen maar zin in koffie en slapen. En aangezien koffie rare bijwerkingen op haar had, zoals meer zin in brandstichten als gemiddeld, besloot ze maar gewoon te gaan slapen. In ieder geval een middagdutje. Dus eenmaal een rustig plekje gevonden liet ze zich van Sleipnirs rug glijden en ging tegen een boom aan leunen. Aldrei, die altijd bij haar was, ging naast haar liggen, ze had immers even weinig slaap als Ragya gehad en was onhelpzaam prikkelbaar. Sleipnir snoof even keurend aan het gras en begon er toen aan te grazen. ‘Sleipnir, als er wat is maak me wakker’ Alsof dit vanzelfsprekend was hinnikte de hengst verontwaardigt en ging verder met eten. Zodra Ragya haar ogen sloot was ze weg.

Sleipnir had schuin naar de twee slapende wezens gekeken en nog gesnoven dat ze saai waren, en oud omdat ze niet eens op konden blijven tot na hun bedtijd. Maar de hengst was zelf ook al snel op het droge gras uit gekeken en liet zijn grijze blik nu naar de boom glijden. Damn, daar zaten appels in. Meteen afgeleid draafde hij naar de boom toe en probeerde een van de vruchten te pakken te krijgen. Na enkele keren naar voren gerijkt te hebben kreeg hij eindelijk een van de sappige appels in zijn mond. Triomfantelijk kwam hij neer, maar niet op de grond. Onbewust was hij wat opgeschoven in zijn appel missie en nu stond hij op een van de bekende goud glimmende staarten. Wetend dat dit geen goeds betekende stapte hij naar achteren, zijn oren in zijn nek. Maar het kwaad was al geschied. Aldrei vloog zowat omhoog en grauwde vijandig richting de hengst. Een hele hoop onvrouwelijke termen kwamen diens mond uit terwijl ze haar verkreukelde staart een lik gaf. Haar ambere ogen vlamde dreigend maar de hengst was niet snel genoeg van begrip. Vragend hinnikte hij, op natuurlijk zijn vaste manier, dat Aldrei toch negen staarten had en ze er best een kon missen. Of in ieder geval met een wat minder charmante staart kon leven. Alleen werd dit evengoed opgevat als wanneer je een vrouw in een nieuwe jurk dik noemt. De 3e wereldoorlog ontketende. Aldrei sprong naar voren, haar nekhaar omhoog gezet en werd niet geholpen door haar slaap te kort. Grommend en met ontblote tanden begon ze een aanval op te wekken. Haar tegenstander steigerde verontwaardigt en liet zijn blauwe vlammen al rond hem heen dansen. Op dat moment werd Ragya wakker, zag in een oogwenk dat dit geen goed nieuws was en bad tot alle goden die ze bij naam kon noemen dat ze dit overleefde. Iets te vlug voor haar vermoeide lijf stond ze op en keek beiden pokémon streng aan. ‘Aldrei, Sleipnir, kappen nou’ Maar ze waren al voorbij dit punt. Aldrei zette een stap naar voren en het was alleen nog maar wachten tot ze besloot te springen, en dan was Hel los gebroken. Niet wetend hoe ze zich hieruit moest redden ging ze er gewoon tussen staan. Al leken beiden beesten gewoon door haar heen te kijken. ‘Loki sta me bij’ sprak ze in zichzelf naar de vuurgeest.

{ Open + ganzenopdracht :3

Haar pokémon waren een absolute ramp. Aldrei kon de hengst natuurlijk niet vergeven, het waren immers haar staarten die waren de trots van haar soort. Daarbij had de gouden vos al een enorm klein lontje en was dit helemaal geen goed punt ervoor geweest. Sleipnir, die zoals hij altijd deed scheldwoorden brieste, hinnikte zo simplistisch als hij was dat het niks uitmaakte en dat Aldrei zich niet aan moest stellen. Ondanks dat Ragya hun taal niet sprak was ze er heel goed van bewust wat er aan de hand was, daarvoor kende ze haar pokémon al lang genoeg. Toen er opeens een Arcanine opdook keek de roodharige met opgetrokken wenkbrauw. Ze vond Arcanine leuke beesten, ze had zelf ook een Growlithe maar jammer genoeg kon ze er niet van genieten nu haar pokémon zo bezig waren. Al snel doemde er ook een trainer op, die een hele logische vraag stelde. Ragya zuchtte enkel. ‘Sleipnir is op een van Aldrei’s staarten gaan staan’ bij de namen naar het bedoelde beest wijzend. Plots hinnikte de blauwgevlamde ponyta iets en trapte dreigend met zijn voorhoef op de grond. Verontwaardigd legde Ragya haar handen in haar zij, wetend dat dit naar haar bedoelt was, en gaf een zachte tik tegen diens snuit. ‘Waag het niet.’ Beet ze de hengst toe terwijl Aldrei achter haar uit probeerde te komen. Ze had niks aan ze terug sturen in hun pokébal. Aldrei bleef er altijd uit en Sleipnir kon er op de een of andere manier zelf uit springen. Naast haar grauwde Aldrei op haar gebruikelijke vijandigheid iets naar de Arcanine, wat niks goed betekende. De trainster rolde met haar ogen en keek haar partner streng aan, al hielp het niet.

Dit was een crisis, niks om over te lachen. Als je haar pokémon kende kon daar zeker van zijn. Ze had nogal een team vol drama queens. ‘In ieder geval een goede motivatie’ merkte ze maar positief gezien op. Want ja, dit ging dus helemaal niet goed komen. Toen werd er ineens vuur op Sleipnir afgevuurd en deze accepteerde het natuurlijk niet. De hengst steigerde boos en hinnikte nog enkele beledigingen richting de fire type waar hij zijn mond voor moest spoelen. Maar hier was hij nog niet klaar mee, hierna begonnen er kleine blauwe vlammen rond hem heen te dansen en vuurde hij een Flame Wheel op de ander af. Naast Ragya grauwde Aldrei wat richting Sleipnir maar werd dwars genegeerd. Gehumeurd wou ze ook de aanval openen maar Ragya was haar voor. Net toen de Ninetales haar muil wou openen pakte de roodharige diens snuit vast waardoor er rook langs haar neus naar buiten ging. ‘Genoeg’ sprak ze duidelijk, terwijl Aldrei wat rook ophoestte en klagelijk toegaf. Goed, dat was één.

Ragya zag hoe Sleipnir’s aanval raakte en ze zuchtte even waarnaar ze boos naar haar pokémon keek. Kom op, je eigen team schaden is één ding maar ook nog een random vreemde. Naast haar blafte Aldrei wat naar de Arcanine, waarschijnlijk dat die zich moest vermannen en Sleipnir een asswoeping moest geven. ‘Je pokémon bedoelde het nog goed. Sleipnir is hier de dader’ Met een strenge blik keek ze naar de hengst. Die nu afdroop van zijn stoere daden en als een stoute hond zijn kopje liet zakken. Diens stormgrijze ogen keken haar aan en ze gaf het beest een aai door zijn blauwe vlammen. De ander stelde zich voor, al ging het met enige moeite. Ragya lachte enkel. ‘Maak je niet zo druk, ik heb ergere dingen gehoord. De naam is Ragya, skemmtilega’ Zoals altijd sprak ze aangenaam uit in haar eigen taal. Aangezien ze het terror duo al had voorgesteld liet ze het hierbij. ‘Je hebt zelf ook een mooie pokémon aan je zijde’ Maar nog voor ze verder wat kon doen hapte Sleipnir achter haar rug om naar Aldrei, die het paard natuurlijk terug pakte met een Ember. ‘Sleipnir, geen appelkoeken meer, een hele week lang’ Op dat moment leek het alsof de Ponyta flauw ging vallen.

Bij de vraag van de ander gleed er een lachje over Ragya’s gezicht. Ze vertelde graag over haar taal, land en afkomst. De roodharige was er trots op, want het was nu eenmaal een afkomst om trots op te zijn. ‘Het is Ijslands’ verklaarde ze simpel, het was geen bekende taal. Geen taal die vele spraken maar het was de hare. En het leek de roodharige goed te bevallen. Toen de ander vertelde over haar pokémon, een Leafeon en Poochyena knikte ze. Ze hielt zelf ook van hondachtige, al was haar team momenteel meer afgestemd op haar fire types. ‘Ik heb zelf nog een Eevee, Refur. Een Growlithe genaamd Eldur en een Cyndaquil Kyndill’ Vos, Vuur en Toorts. Al haar pokémons namen betekende wat. Voor haar was het hoorbaar dat ze fan was van fire types. Maar ze was van plan haar team te boxen en opnieuw te beginnen met enkel Aldrei. Niet dat ze niet van de rest hielt, nee, ze wou gewoon de tijd nemen een sterk team te bouwen. Toen de ander opmerkte dat Sleipnir wat dramatisch deed grinnikte ze en keek opzij naar de shiny. ‘Hij neemt zijn koekjes nogal serieus, maar hij heeft het verdiend’ Ondertussen neusde Sleipnir schooiend tegen haar arm aan, alsof hij sorry zei. Ze kriebelde hem achter zijn oor, ‘Nou, goed dan, maar je moet je wel gedragen’ De ponyta hinnikte nu zachtjes maar weer opgewekter en keek triomfantelijk naar de Ninetales.

Bij de woorden van de ander dacht Ragya even na. Hmm, Refur was zeker een apart geval. Ze had er wel over nagedacht. Want ja, je kocht geen Eevee om hem een pluizige Normal type te houden. Zelf hielt ze veel van Umbreons en Flareons, wat logisch was als je haar team kende. Maar Espeons hadden ook wat. Ze was eerder bezig met sommige opties wegstrepen dan echt een favoriet te kiezen. Het werd dus zo ie zo geen Glaceon of Vaporeon. Voor zijn eigen veiligheid. Dus schudde ze haar hoofd. ‘Ik denk dat ik hem zo goed mogelijk zelf laat kiezen. Hij neemt zijn eeveelutions nogal serieus.’ Sprak ze met een lachje, het was waar. Hij was een grote fanboy op dat punt. Bij de aai van de ander hinnikte Sleipnir opgewekt, met zijn eigen egovolle toon. Het beest had nogal een groot besef dat hij bijzonder was. ‘Ja, hij is shiny. Ik werd ook verast door hem toen ik hem tegenkwam.’ Naast haar zat Aldrei te mokken, blijkbaar niet eens dat de Ponyta zo snel werd vergeven voor zijn wandaden. ‘Ja, Sleipnir is mijn nummer één vervoersmiddel, al heb ik hem nog niet onder het zadel gebracht. Ik rij meestal gewoon los.’ Sprak ze terwijl ze schuin naar haar knollie keek. Ze had nog geen moeite gedaan een zadel of hoofdstel te kopen, al moest ze toegeven dat het wel makkelijker zou zijn in de bochten. Gelukkig had ze ervaring met zonder tuig rijden, al wou ze niet ontkennen dat ze enkele keren onbedoeld was afgestapt. Toen ze ineens, vrij laat, zichzelf voorstelde grinnikte de roodharige. ‘Het was me ook ontglipt, mijn naam is Ragya Airon, skemmtilega’