This is how we do it.

{ Ace Whannel }

이름만 대 누구든 내가 다 데려 올 거야
째깍 째깍 다 이뤄지리라

Met twee pokémon aan zijn zij stond de jongen tussen al de bomen waar al de berries aan groeide. Veel mensen kwamen naar het berries field maar dat was niet waarom dat Ace er precies was. In eerste instantie was het wel zijn bedoeling geweest om ook wat berries mee te nemen voor zijn pokémon en ook voor zichzelf maar hij was van gedachten veranderd. Hij was veel te lui geweest om al die bessen op te rapen en dan in zijn zak te steken. Daarbij had Ace er ook niet de juiste materialen voor bij. Als hij echt berries wou meenemen dan moest hij ook een potje hebben anders werden ze gewoon geplet in zijn rugzak, maar een potje was iets dat hij niet bij had. Ace zetten zich daarom wel neer tegen één van de bomen. Om hem heen lagen wel wat berries die dat hij vast nam en op zijn schoot legde. Eén van de besjes stak hij zelf in zijn mond en de twee pokémon keken hen nieuwsgierig en hebberig aan maar hij gaf hen niks. De twee pokémon waren zijn Luxio en zijn Magby. Natuurlijk dat die ook een bes wilden hebben om dat het lekker was en soms een bepaald effect achter liet op de pokémon. Heel voorzichtig kwam de Luxio dichter bij en opende zijn mond om één van de besjes van de jongen zijn schoot te pakken maar zonder succes. Het enige wat ze wel kreeg wel een tik tegen haar neus. 'Af.' zei Ace streng terwijl dat hij zijn pokémon allebei aan keek, maar na een tijd kwam en een kleine grijns op zijn gezicht.
'Jullie willen vast ook wel een bes niet?' vroeg hij en haast meteen begonnen de twee pokémon hevig te knikken. Als je echt ging overdrijven kon je gaan zeggen dat het kwijl bijna uit hun mond liep, maar dat was goed. Hoe ze nu deden was gewoon perfect want Ace wist wat hij nu moest doen. Terwijl dat hij rustig kon zitten en niks doen zou hij de pokémon laten trainen, maar op zijn eigen manier. De jongen pakten één van de besjes op en stak die wat in de lucht. De blikken van zijn pokémon schoten haast meteen naar het kleine ding. 'Deze ene bes kunnen jullie verdienen, maar natuurlijk moet er iets voor worden gedaan.' de grijns op het gezicht van de jongen begon ondertussen alleen maar groter te worden. Zoveel mensen zouden het niet eens zijn met wat hij dan zou doen, maar hij vond het ideaal.
'Als jullie die bes willen hebben zullen jullie moeten vechten tegen elkaar. Zorg dat je de andere uitschakelt en dat jij wint. De winnaar krijgt uiteindelijk dit besje en misschien nog enkele meer. Doe jullie best en hou je vooral niet in.' met een twinkel in zijn ogen keek Ace naar zijn beide pokémon. Luxio eek met een strijdlustige blik naar de Magby terwijl de kleinere pokémon wat twijfelend van de bes naar de Luxio keek. Het zag ernaar uit dat de pokémon niet wist of dat een gevecht het wel waard was. Waarschijnlijk overwoog hij zelf om zich terug te trekken. 'Waag het om je terug te trekken als een lafaard. Ik heb geen zwakkelingen nodig in mijn team.' een wat duistere blik was te zien in de ogen van Ace en het was ook dan wanneer de eerste aanval werd uitgedeeld. Het was de Luxio die spark gebruiken en vanaf dan begon het. Eerst kwamen de aanvallen allemaal van één kant en zo had de Luxio vele rake klappen kunnen uitdelen. Na een tijd was ook Lieutenant, de Magby, het beu en begon die ook met aanvallen. Zo ontstond het gevecht tussen de twee en in rust en stilten keek Ace toe.

De tijd ging voorbij en beide pokémon dreven zichzelf echt tot het uiterste. Door de flinke klappen die de Magby al had gekregen was hij al flink verzwakt en ook zeker aan de zwakkere kant. Het zag er niet naar uit dat hij het nog lang zou volhouden. Ergens was het ook zijn eigen schuld maar toch had hij al flik wat schade kunnen aanbrengen. Een volgende aanval kwam van Luxio haar kant en het duurde niet lang voor haar tanden in Magby zaten. De rood/roze pokémon liet een geluid van pijn horen maar de blik in zijn ogen veranderde volledig. Het zag er bijna uit alsof de pokémon echt kwaad werd, en misschien was dat ook het geval. Hij wierp zichzelf op de Luxio en vuurde vervolgens een bal vuur af die zijn doel natuurlijk raakte. Vervolgens werd Magby er wel weer af gegooid door de Luxio en kwam hij hard neer op de grond, maar wat er nadien gebeurde was het toppunt van Ace zijn dag. Een witte gloed kwam bij de Magby en vervolgens een fel wit licht. Ace sprong meteen recht waardoor de bessen op zijn schoot op de grond vielen. 'Dat is wat ik bedoel! Laat die kracht maar gaan!' riep Ace vrolijk met een grote grijns op zijn gezicht. Ook de Luxio was in stilten aan het toekijken naar het schouwspel. De Luxio was namelijk de eerste van Ace zijn team die was geëvolueerd, maar nu was er een tweede evolutie aan de gang. Zijn dag kon niet beter.
Wanneer dat het felle licht verdween was er geen spoor meer van een kleine Magby, maar was er wel een Magmar in de plaats gekomen. De pokémon zag er totaal niet knap uit, maar het was niet het uiterlijk dat telde. Een schoonheidprijs zou hij niet winnen maar het ging om de kracht. Lieutenant wachten enkel niet langer met aanvallen en ging meteen in de tegen aanval. Luxio kreeg verschillende klappen en voor ze het goed of wel besefte lag ze op de grond en kon ze nog maar amper recht geraken. 'Zo is het wel genoeg!' riep Ace terwijl dat hij tussen zijn beide pokémon ging staan met zijn armen wat in de lucht om de aandacht te trekken. 'Jullie hebben beide echt goed je best gedaan, ik kan mij geen betere pokémon wensen.' zei hij. Ondertussen legde hij enkele besjes neer voor de neus van Luxio en gaf er vervolgens enkele aan zijn Magmar.

{ Open voor iedereen die wilt c: }
{ 1 039 woorden }