Miracle

Met rustige passen liep de lange jongen verder. Hij strekte even zijn armen uit en gaapte lichtjes. Het was best warm vandaag. Hij was dan ook naar het strand gegaan om verfrissing te gaan zoeken. Zwemmen deed hij ook wel graag, maar ergens zei er hem iets dat hij gewoon niet zou zwemmen... Naja... Casear en Barbara waren eruit... Mary ook, maar die was een eindje verderop Zarek zat in zijn Pokéball aangezien hij zou weglopen en dat wilde de zwartharige niet. Het was een jankerd en daar kon Matt echt niet tegen. Nyara had besloten een plekje te eisen op zijn schouders. Ze diende als een soort sjaaltje voor hem... Hij ging door zijn knieën en zette zijn zonnebril op. Hij legde zijn armen echter zijn hoofd. Ah, was lekker op de handdoek. Het zand was ook redelijk warm hm... De Dratini had ondertussen besloten dat het niet meer leuk was op zijn nek en begon eeen weg te vinden naar het water. Barbara was ondertussen op haar handdoek gaan liggen en had ook een zonnebril op. Zij leek echter iets te lezen en lag dus op haar buik. Ah, een rustig dagje he.

{Alana}

Ah, strand. Heerlijk om te zijn met deze temperaturen. Alana had haar bikini aan, een zonnebril en een echte hoed om de zon uit haar ogen te houden. Niet dat ze hier in de winter niet zou zwemmen, dat had ze ook al een keer gedaan, dus ach. Haar slanke lijf was zichtbaar en ze zag wel hoe mannen naar haar keken. Puh. Ze glimlachte naar de mannen, maar reageerde niet op hun geflirt. Opeens, uit het niets, rende Matthew weg. Dang! "Matthew!" riep ze hem achterna. Fijn, eerste keer uit zijn pokéball en hij rent al weg. Alana schoot overeind en zo ook Duncan. Tijd om hem te achtervolgen. De shinx sprong op de buik van een jongen, waar hij zich op liet uitstrekken en echt op zo'n pose ging liggen en naar de rode ogen van de jongen keek. Zijn ogen en houding zeiden bijna letterlijk; "Hi, Ik ben Matthew." Alana zuchtte even geïrriteerd. Wow maar wacht... Was dat niet Melvin? Damn die had ze lang niet meer gezien. Ze haalde haar zonnenbril van haar hoofd af terwijl ze naar Matthew keek. "Matthew, hierkomen." De shinx keek haar even kort aan, onverschillig als wat, waarna hij weer naar Melvin keek. Dangit.

"Matthew!" Huh? Hij opende even een oog en keek lichtjes op. Opeens sprong er iets of iemand op zijn perfecte six pack. Hij opende even beide ogen en tilde zijn zonnebril lichtjes op... Een Shinx hm? Lichtjes trok hij beide wenkbrauwen op. Hello there. "Matthew, hierkomen." Hij keek op. Huh? Moest hij komen. Hij fronste lichtjes en keek naar Alana. Hij fronste even en keek toen terug naar de Electric Pokémon... Toen werden zijn ogen lichtjes groter. Nee, dat kind wilde altijd zo snel gaan, wat dacht ze wel niet allemaal. Even zuchtte hij, toch kreeg hij een lichte glimlach op zijn lippen. Ondertussen keek Barbara ook op en ging deze op haar knieën zitten. Ze bekeek het roosharige meisje even... Huh... Die kende ze nog niet.

Matthew bleef ook echt liggen, stomme pokémon. "Matthew hierkomen anders kom ik je ophalen!" riep ze naar de pokémon. De pokémon rolde met zijn ogen, waarna hij toch weer naar Melvin keek en een vrolijk geluidje maakte. Alsof hij zei; "ik blijf liever bij deze gast, jij bent een loser" Alana knarste even met haar tanden, terwijl Duncan steeds van Matthew, naar haar en naar Melvin keek. Alana keek even naar de andere pokémon, die achter Melvin zat. Waarom had ze soms pokémon die zo ... irritant waren.

"Matthew hierkomen anders kom ik je ophalen!" Even werden de ogen van de zwartharige groter. HOHO WACHT DAAR EVEN. Dat was genoeg, stop, finito. Daar stopte het helemaal, niet zo snel gaan, stout, neer. Nee. Hij ging wel graag snel, maar serieus. Ze zag er zelfs niet meer uit als Alana, dus nee. NEE. Hij keek haar even aan, maar lachte toch even na een tijdje en keek toen terug naar de Shinx. Hij legde even een hand op het kopje van het beestje en aaide hem even. Matthew Jr. Dat was zijn naam nu. Hij was een perfecte replica, geweldig karakter had het ook. Hij was perfectie, net als hem. Dus yeah... Hij liet de zonnebril weer zakken op zijn neus en kriebelde het even achter de oren.

Oke. Dat was de druppel. Alana liep fel naar voren en pakte met beide handen de Shinx op. "Matthew, ik kan je ook nooit meer alleen laten he?" sprak ze met een frons tegen de Shinx, haar ogen strak op de pokémon gericht. Stomme Shinx. "Tijd voor jou om terug in je pokébal te gaan." sprak ze terwijl de shinx wild begon te bewegen en zich uit Alana's greep wurmde. Dangit Matthew. "Sorry voor het ongemak Melvin." sprak ze met een zucht, terwijl de Shinx narrig met zijn staart sloeg.

Opeens werd zijn kleine Shinx van zijn lichaam gehaald. Dat was nu eens jammer. Matt Jr had hem wel aangestaan namelijk. "Matthew, ik kan je ook nooit meer alleen laten he?" Hij moest toch wel even zachtjes grijnzen hierom. Hij was namelijk ook een Matthew en om al deze kleine feitjes te horen. Damn, als hij het nu eens zag in zijn opzicht... Dan was ze echt. Ugh... Hij wilde het niet echt weten wat ze dan wilde. "Tijd voor jou om terug in je pokébal te gaan." Maar die electric type had andere plannen. Ondertussen kwam de menselijke Matthew overeind en keek hij even naar haar, hij zat immers nog neer, maar gewoon, hij zat overeind, was alles. "Sorry voor het ongemak Melvin." Hij knikte even droogjes naar haar. "Ah maakt niks uit," zei hij even, waarna hij terug naar achter leunde op zijn handdoek. "Wat heb je eigenlijk gedaan met je haar?" zei hij dan maar meteen.

Toen Melvin overeind kwam keek ze letterlijk nog op hem neer. Hij had zo'n lang lichaam en... Muk. Ze ziet nu pas zijn abs, damn. "Ah maakt niks uit," Bloep, terug naar de realiteit. Alana knipperde een paar keer, zijn buik leidde haar af, aah. "Wat heb je eigenlijk gedaan met je haar?" Ze schrok even op en schudde een keer met haar hoofd. "Geknipt." zei ze daarom maar snel, dúh Alana. Dat was zo duidelijk. Dat was geen nieuws op dit moment. "Zomerkapsel," loog ze daarom ook maar snel. Hij hoefde niet te weten van haar problemen.

Toen ze al geschrokken was wist hij gewoon dat de volgende woorden leugens zouden zijn. Dat wist hij altijd als mensen zo reageerden. Hij was een zakenman, hij wist hoe mensen logen. Hij was te geleerd op dat vlak. "Geknipt." Nog maar duidelijkheid dat ze aan het liegen was, of zou gaan liegen want haren kon je enkel knippen om zoiets te beken. Dat kon gewoon niet anders. Hij liet dus even een klein lachje zien, alsof hij het wel schattig vond dat ze zich zo verstrooide. "Zomerkapsel," zei ze even en hij knikte even luchtig naar der. Okay dan, was gelogen, maar wat de echte reden was kon hem weinig schelen. "Leuk," zei hij even kort waarna hij even door zijn zwarte haren ging met zijn hand. "Het past je wel, het is ook meteen iets anders," zei hij vervolgens. Daarna keek hij even naar zijn Audino. "Dit is trouwens Barbara," de roze Pokémon keek even op van haar boekje en schoof wat haar zonnebril wat meer naar voren zodat ze even naar het roosharige meisje kon kijken, verder deed het niks. "Mijn andere Pokémon zijn hier ook ergens," zei hij vervolgens.

"Leuk," klonk er kort, waarna ze in haar ooghoek zag dat hij met zijn hand door zijn haren ging, maar haar ogen schoten steeds van zijn sixpack naar zijn gezicht... en weer terug. "Het past je wel, het is ook meteen iets anders," Iep, wat? "Uh, thanks." sprak Alana met een glimlachje. "Dit is trouwens Barbara," Alana keek even naar de Audino, die blijkbaar aan het lezen was. Ze knikte even naar de Audino, aha. Dat had ze ... niet zien aankomen als een pokémon van hem. "Mijn andere Pokémon zijn hier ook ergens," Alana knikte even rustig, nog meer pokémons dus. "Dit is Duncan," zei ze terwijl ze haar hand op het kopje legde van de shiny pokémon, waarna ze naar de shinx keek. "En hij is Matthew." sprak ze met een zuchtje, irritante pokémon. "De rest zitten in hun pokéballs." sprak ze vervolgens, waarna ze naar hem keek. Vorige keer had ze John nog, toen dacht Melvin dat ze snel wou gaan, brr. Nog steeds trauma daaraan.

"Uh, thanks." zei ze en hij legde even een hand in zijn nek, waarna hij er kort over wreef. Hij had het eigenlijk wel gemerkt dat ze ernaar aan het kijken was, hoe kon je dat nu missen? Nadat hij Barbara had voorgesteld, begon zij ook even. Nadat ze geknikt had legde ze een hand op de shiny Houndoom naast haar. "Dit is Duncan," Daarna werd haar blik op de Shinx gelegd. "En hij is Matthew." zei ze. Aha, zijn Matthew Jr dus, hij mocht dat beesie wel. "De rest zitten in hun pokéballs." Opeens merkte hij op hoe zijn nieuwe Dratini staarde naar de benen van Alana, ze zat achter haar, dus zien kon ze haar niet. Eenmaal dat ze had besloten dat die benen er leuk uitzagen, wikkelde Nyara zich erond en liet ze een tevreden geluidje horen. Kort grinnikte de zwartharige even. "Dat is een nieuwe," zei hij even. "Haar naam is Nyara, ze houd van knuffels," zei ze even terwijl hij kort grijnsde.

Het was even stil tussen hun, tot ze opeens iets rond haar been voelde, waardoor ze versteende en ietwat angstig naar beneden keek. Ze zuchtte opgelucht toen ze de Dratini zag. Het was geen eng ding, gelukkig. De Dratini maakte een vrolijk geluidje, want ja dit was zeker super voor de Dratini. Alana rolde even met haar ogen, waarna ze de Dratini ietwat ongemakkelijk over haar kopje aaide. "Dat is een nieuwe," klonk er "Haar naam is Nyara, ze houd van knuffels," Alana grinnikte ietwat ongemakkelijk, ja dat kon ze wel merken. "Ik merk het, haha" zei ze ietwat ongemakkelijk. Tja, wie zou het niet ongemakkelijk vinden als een Dratini om je been is gewikkeld?