Sunny day

Onderwerp: Sunny day wo jun 24, 2015 3:45 pm

Hoe hij het had gedaan wist Kenta niet precies maar op de een of andere manier was hij opeens in een geheel andere stad terecht gekomen. Genaamd Mauville City. Dat was al helemaal bijzonder omdat de jonge knul totaal geen richtingsgevoel had en dus ook niet zo goed op de kaart kon lezen welke kant hij op moest. Daarbij had hij de hulp van zijn Aipom en aangezien hij tegen het aapje opkeek had zij altijd gelijk en dan ook automatisch meer de regie in haar handen dan de elfjarige jongen. Eigenlijk waren het meer poten maar dat was een klein detail. Hoewel hij Izumi niet altijd serieus mocht nemen want de Aipom had er soms een handje van om hem op een verkeerd spoor te brengen. Maar vandaag was het een goede beslissing geweest om Izumi om hulp te vragen want in principe waren ze zonder problemen in Mauville City terecht gekomen. En dat was waar het omdraaide. Een paar Wingull en Pelipper vlogen kwetterend over hun hoofden waardoor de jongen de lucht in keek en de vogel Pokémon nakeek die waarschijnlijk terug gingen naar Slateport City. Izumi keek ook verrast op en verzette zich eventjes op zijn schouder. “Izumi,” begon Kenta tegen de Aipom die hem vragend aankeek. “Aipom?” reageerde het paarse aapje waarna ze omlaag kroop naar zijn arm waar ze aan ging hangen. “Niks,” grijnsde hij en aaide het wezentje over d’r hoofdje heen die hierbij haar oogjes genietend sloot. Kenta liep een stukje verder de stad in voor hij besloot om zijn andere Pokémon tevoorschijn te halen, gingen ze eerst naar een Pokémon Center. Ze mochten dan wel niet hebben getraind maar het was wel gewoon verstandig om een check-up te doen.

Het rode dak kwam al gauw inzicht en voor hij het wist stapte hij het gebouw in en liep op een langzaam tempo naar de balie, waar hij werd begroet door een vriendelijk uitziende zuster Joy. “Kan ik je ergens mee helpen, jonge man?” vroeg de vrouw met een glimlach rond haar lippen waarop Kenta knikte en zijn drie Pokéballen op de balie neerlegde. “Ik weet dat mijn Pokémon in orde zijn maar een snelle Check-up kan geen kwaad,” reageerde hij met een vriendelijke ondertoon in zijn stem, zijn Aipom sprong ook al op de balie. De zuster knikte op zijn woorden voor ze een brancard pakte en zijn Aipom op het blad neerzette. Zijn Pokéballen met zijn Cyndaquil, Pichu en Sandshrew werden er naast gelegd in een houder, zodat ze er niet af konden rollen. “Natuurlijk, als je even hier wilt wachten,” zei de vrouw toen waarop Kenta knikte. Ze verdween een deur door en kwam binnen een paar seconden weer terug. “Ze zijn allemaal kerngezond,” verklaarde de zuster waar ze even naar Kenta keek die een trotse blik in zijn ogen kreeg. “.. bedankt zuster Joy,” sprak de jongen tegen de vrouw die hem zijn Pokéballen aanreikte. Kenta pakte de drie Pokéballen van de balie en bevestigde deze aan zijn riem waarop Izumi zich een weg naar zijn schouder baande. Eenmaal toen ze daar zat liep de jongen richting de uitgang van het Pokémon Center waarop hij een weg insloeg dat naar een soort parkje leidde.

Het was mooi weer.. wat eigenlijk al meteen betekende dat Kenta de dag buiten door wilde brengen. Hij wilde wat tijd doorbrengen met zijn Pokémon, vooral zijn Pichu. De gele muis vond het nog een beetje onwennig om te lopen dus er was wat oefening nodig.. wel een beetje logisch als je pas een dag op de wereld leefde. Kenta plofte op een stukje gras neer en gooide zijn drie Pokéballen op die in een geheel open spatte, zodat er drie wezentjes voor zijn voeten verschenen. Een Cyndaquil, Pichu en Sandshrew keken de jongen vragend aan waarop hijzelf op zijn knieën ging zitten. Izumi voegde zich met veel tegen zin bij de andere drie Pokémon. “..well, jullie zien vast wel dat het lekker weer is,” sprak Kenta tegen zijn Pokémon die het nog niet helemaal schenen te begrijpen. “We gaan vandaag genieten van het weer, wat inhoud dat we ons geen druk gaan maken en kunnen relaxen,” legde de jongen verder uit. “Cyndaquil!” piepte Riku vrolijk waarna de vuurmuis, een klein dansje maakte en op de schoot van de jongen klom. Izumi klom een boom in zodat ze ver uit de buurt van Amaya bleef, die geen bomen kon beklimmen, wat voor haar alleen maar gunstig was. De Sandshrew ging rustig liggen maar hield de Aipom nauwlettend in de gaten, terwijl ze zich oprolde. Zo bleven alleen zijn Pichu en Cyndaquil over, waar de eerstgenoemde wat verward om zich heen keek. De jongen grinnikte eventjes om het tafereel en bukte zich voor de Pichu neer waar hij het gele wezentje voorzichtig oppakte.

“.. Zo kleintje,” grijnsde Kenta naar Makoto die hem glimlachend aankeek. “Pi! Pichu!” piepte de Pichu enthousiast waarna hij zijn korte pootjes naar hem uitreikte. “We gaan jou eens een beetje helpen,” zei Kenta tegen Makoto waarop Riku op zijn knie kwam zitten en vragend naar de Pichu tuurde. Makoto was nog maar een baby waardoor lopen nogal moeizaam ging de baby Pichu was nog niet helemaal gewend aan zijn pootjes en dat hij die moest gebruiken om vooruit te komen. Kenta had wel vaker gezien hoe de moeder Pikachu haar kleintje ondersteunde met haar staart en dan ging lopen. De jongen kon zijn hand wel gebruiken om het gele wezentje te leren lopen maar Riku kon ook wel helpen. “Riku, als jij hier komt staan dan kan je Makoto helpen door hem op te vangen,” sprak Kenta en wees met zijn wijsvinger een paar centimeter van hem vandaan. De Cyndaquil duwde zijn ene pootje in zijn zij terwijl hij de andere de lucht in gooide en liep een stukje van de jongen vandaan. De jongen grinnikte om het wezentje en zette de Pichu toen op zijn twee pootjes neer, deze wankelde en greep vlug naar de hand van zijn trainer. Kenta liet net Makoto los die naar Riku toe liep, stapje voor stapje, ving de Cyndaquil het gele wezentje op. “Cynda, Cyndaquil!” piepte Riku vrolijk en hield hierbij Makoto stevig vast. Kenta wierp even een blik op zijn Sandshrew en Aipom die altijd nog op hun plek zaten of lagen. Hun dag kon in ieder geval niet meer stuk, de zijne eigenlijk ook niet. “Dat doen we nog een keer, jongens!”

en Benji.

Onderwerp: Re: Sunny day vr jul 03, 2015 3:42 pm

Zijn moeder had hem naar Mauville City gestuurd om boodschappen voor haar te doen. Benji was zo ontzettend enthousiast geweest over de zogenaamde missie, omdat hij net was begonnen aan de Rangerschool en nu al iemand mocht helpen met een klusje. Oké, toegegeven, het was gewoon zijn moeder die het van hem had gevraagd. En zo spannend was boodschappen doen nu ook weer niet... Maar hij moest ergens beginnen, niet waar? Bovendien had zijn moeder het over speciale boodschappen gehad, want ze waren alleen in Mauville te krijgen. Hij herinnerde zich de namen even niet meer, maar de vrouw was slim genoeg geweest om hem een briefje mee te geven waar alles op stond. En wat geld, natuurlijk, want hij was zelf nog te jong om meer dan tien euro op zak te hebben. Dat was meteen zijn zakgeld van de maand.

Benji had zijn trouwe Chingling aan zijn zijde, die hij eveneens van zijn lieve moeder had gekregen toen hij voor zijn eerste schooldag vertrok. Waar hij de dame aan te danken had, wist hij niet, maar hij was blij dat hij bij haar terechtgekomen was. Zelfs al had dat betekend dat hij nooit zijn vader had gekend, maar Nicole had hem altijd genoeg liefde gegeven en dus miste hij het niet echt. “Oké, Rogue!” riep de jongen enthousiast, briefje in zijn beide handen vast. Hij hield het voor zich uit en keek er intensief naar. “We moeten eerst een... Mienwortel vinden! Een hele tros... Geen idee waar je dat krijgt, maar als we ernaar vragen, hebben we het zo gevonden.” Zijn brede grijns was haast verblindend, zeker omdat zijn tanden ontbloot waren en hij altijd zorgvuldig zijn tanden poetste. Wat was een superheld immers zonder bleekwitte tanden? Oh, nee, shh. Hij was geen superheld maar een doodgewone Student Ranger.

De jongen raakte afgeleid toen hij een andere knul hoorde praten. Het klonk niet zo heel erg dichtbij, maar het trok om de één of andere rede zijn aandacht, waardoor zijn blik van het papiertje afgleed en zich een weg baande naar een joch met een pet en zijn pokémon. In de buurt lag een Eevee op de grond en er was een Cyndaquil met een Pichu bij hem te zien. Benji liep een stukje dichterbij en keek toe hoe de vreemdeling schijnbaar zijn pokémon leerde lopen. “Aww,” bracht de jongen onder de indruk uit. “Wat schattig!” Hij wisselde een blik met Rogue uit, die ongeïnteresseerd leek, maar Benji wist dat ze van binnen wel genoot van de show. De jongen grijnsde naar zijn pokémon, keek toen terug naar de andere jongen en kreeg toen het idee dat ze wel even konden helpen. Daar was hij nu immers Ranger in training voor, toch? “Hey!” riep Benji vrolijk naar de zwartharige. “Heb je hulp nodig? Rogue en ik helpen graag!”

Onderwerp: Re: Sunny day di jul 07, 2015 1:58 pm

My life is perfect

EVEN WHEN IT IS NOT.

Riku grijnsde naar Kenta toen hij zei dat ze dat nog een keer moesten doen. De Cyndaquil keek even naar Makoto die zich nog steeds aan hem vastklampte. Waarop Kenta op zijn knieën ging zitten en zijn armen naar voren stak om de Pichu op te vangen. “Laat hem maar los, Riku!” grijnsde Kenta naar de kleine vuur Pokémon die knikte en stapje achteruit deed. De jongen was zo gericht op de wankelende Pichu die met uitgestrekte pootjes naar hem toeliep dat Kenta niet had verwacht dat ze bezoek hadden gekregen. Of het was gewoon opgevallen dat een jongen van elf zijn Pichu leerde lopen. Ryu had het gesprek tussen de jongen en zijn Pokémon wel opgevangen en wilde in eerste instantie zijn trainer eerst waarschuwen voor hij zich een hoedje zou schrikken. De Eevee liep dan ook naar Kenta toe omdat Izumi een dichts bijzijnde boom in was geklommen en alleen maar dom liep te grinniken op een hoge tak. Ryu trok zachtjes aan het shirt van zijn trainer die al opkeek toen er een stem had geklonken. Het was een jongen.. ongeveer zijn leeftijd, schatte hij. Kenta keek omlaag naar zijn Eevee die eventjes met zijn pluizige staart zwaaide en met zijn kopje richting de jongen wees. Behendig ving hij Makoto op die geschrokken naar hem toe wankelde en vervolgens op werd gepakt door zijn trainer. “Heb je hulp nodig? Rogue en ik helpen graag!” sprak de jongen met een Pokémon, die Kenta nog nooit van zijn leven had gezien. Wie had er hulp nodig? Met wat eigenlijk?

Verward keek Kenta naar zijn Cyndaquil en Eevee die beide hun hoofdjes schudde. Makoto keek met grote oogjes over zijn pootjes die hij op de arm van zijn trainer had gelegd om naar de vreemde jongen te kijken. Kenta voelde de kleine nageltjes van de Pichu in zijn arm prikken. “Ik hulp nodig?” herhaalde hij de woorden van de vreemde jongen. Izumi sprong behendig uit de boom en tikte met haar staart op zijn schouder, waarop de jongen naar zijn Aipom keek, die hem veelbetekenend aankeek. Duidend op het feit dat Kenta verdwaald was en niet wist waar Lilycove City lag. Deze jongen woonde hier misschien wel en wist dan vast wel welke kant ze op moesten gaan. Het was opdat moment dat Ryu met een vriendelijke uitdrukking op zijn snoetje naar de jongen toeliep en half met zijn lijfje tegen de jongen aansprong om hem te begroeten. “..Eevee!” piepte Ryu vrolijk en sloot zijn ogen om zijn grijns te verbergen. “..Er is wel iets waarmee je kan helpen..?” begon Kenta aarzelend, waarop Izumi en Riku tevreden knikte.

Onderwerp: Re: Sunny day vr jul 10, 2015 4:41 pm

Tiger Gladiator We are the heroes of our time
But we’re dancing with
the demons in our minds

De vreemdeling scheen erg verward door Benji’s verschijning en zijn vraag. Hij herhaalde de woorden van de jongen op een vragende toon, alsof hij al direct was vergeten waar hij mee bezig was geweest. Benji liet zich er niet door het veld uit slaan en knikte eenmaal enthousiast met zijn hoofd. Hij wees naar de Pichu die hij zojuist had zien lopen – of, nou ja, een poging tot – en glimlachte vriendelijk. “Wij kunnen wel helpen met je Pichu?” stelde hij voor. Hij gebaarde vervolgens naar zijn eigen lichaam; duidend op het groene stel kleren dat hij aan had. De kleding van een pokémon Ranger in training. Oftewel: Hij zat nog op school om te leren een Ranger te zijn. Dat betekende echter niet dat hij het beroep al niet kon uitoefenen, want alleen op deze manier kon je echt ervaring erin krijgen. “Ik ga momenteel naar de Rangerschool in Petalburg City, zodat ik mens en pokémon kan helpen met hun problemen!” legde hij uit. De vreemdeling gaf vervolgens aan inderdaad hulp nodig te hebben met iets, maar wat precies, daar bleef hij mysterieus over. Benji fronste vragend en keek de jongen met zijn zwarte kijkers nieuwsgierig aan. “Waar kan ik je mee van dienst zijn?” vroeg hij vrolijk.

Onderwerp: Re: Sunny day za jul 11, 2015 11:09 am

My life is perfect

EVEN WHEN IT IS NOT.

“Wij kunnen wel helpen met je Pichu?” stelde de jongen toen voor waardoor Kenta opeens doorkreeg wat hij aan het doen was geweest met Makoto. Hij liet zijn goudbruine ogen omlaag glijden om de kleine baby Pichu aan te kijken, die sukkelde om niet inslaap te vallen. Kenta grinnikte toen hij dit zag terwijl hij met zijn andere hand het gele wezentje zo neerlegde dat hij op zijn ruggetje kon gaan liggen. Vervolgens wees de jongen met zijn handen op zijn kleren.. waarop de jongen zijn mond open trok. en hem iets uit begon te leggen. “Ik ga momenteel naar de Rangerschool in Petalburg City, zodat ik mens en pokémon kan helpen met hun problemen!” legde de vreemde jongen uit. Waardoor Kenta zich ineens besefte dat hij nog maar net wist hoe een Pokéball werkte.. dat was dan ook vrij weinig voor iemand die besloot een reis te starten zonder doel. Hij had er wel een maar dat had totaal niks met Pokémon te maken. Het klonk wel cool.. hoewel hij nog nooit iets had gehoord over rangers.. het enige wat hem bij was gebleven waren trainers en coordinators. “Wauw! dat is cool!” bracht hij onder de indruk uit en keek naar zijn Cyndaquil die aandachtig naar de woorden van de jongen had zitten luisteren. “Cynda,” piepte Riku die even achter zijn kopje krabde. “Om dan terug te komen op je eerdere vraag,” sprak Kenta toen tegen de jongen. “ ..Misschien als hij heeft geslapen dat je kunt helpen?” stelde Kenta met een vriendelijke glimlach toen voor en keek naar Makoto die zijn kopje in zijn vest nestelde. Hij wilde nu ook weer niet dat de jongen het voor niks had gevraagd en bovendien deed Makoto aan power naps die niet langer dan vijf minuten duurde. “..dit duurt niet lang, geloof me,” voegde hij er aan toe. Het duurde even voor hij besefte dat hij nieuwsgierig werd aangekeken door de jongen maar toen deze zijn mond opentrok. “Waar kan ik je mee van dienst zijn?” werd er toen vrolijk gevraagd, waarop Kenta zijn kaart erbij haalde, legde hij de slapende Pichu op zijn vest. Als ze dan toch moesten wachten. “..well, ik kom uit Johto en ik heb perongeluk de verkeerde boot naar Hoenn genomen,” legde Kenta toen in het kort uit en wreef ietwat ongemakkelijk onder zijn neus met zijn vinger. “.. en ja nu moet ik dus naar Lilycove City om de boot terug te nemen naar Kalos.. maar ik weet absoluut niet welke kant ik op moet nu. Ben jij misschien een beetje bekend hier in Hoenn?” sloot Kenta zijn verhaal af en keek even naar Riku die hem tevreden aanstaarde.

Onderwerp: Re: Sunny day wo jul 15, 2015 6:15 pm

Tiger Gladiator We are the heroes of our time
But we’re dancing with
the demons in our minds

De vreemde jongen was erg onder de indruk van zijn uitleg – iets wat Benji natuurlijk goed deed om te horen en zien, want hoewel hij geen ego had, streelde het zijn zelfvertrouwen overduidelijk wel. “Dat is het zeker!” reageerde de jongen vrolijk, maar hij luisterde aandachtig toen de vreemdeling weer begon te spreken. Als de Pichu geslapen had, mochten ze helpen. Klonk redelijk en Benji had veel geduld, dus – ah, oké, dat had hij kennelijk niet nodig. Nieuwsgierig keek hij het wezentje aan, die nog altijd zijn ogen had gesloten en in de armen van de oudere jongen lag te slapen. Zijn aandacht werd echter algauw door iets anders getrokken, want er werd een kaart bijgepakt en er kwam een uitleg over de vreemdeling zijn problemen. Lilycove, huh? Dat was niet zo moeilijk. “Ja hoor,” vertelde Benji toen er werd gevraagd of hij de regio wel kende. Als Ranger moest hij wel en zijn moeder was niet beroerd geweest om hem al een kleine voorsprong te geven. “We zijn nu hier,” vervolgde hij, terwijl hij zijn wijsvinger op het vlekje drukte dat Mauville City was. “En jij wilt helemaal naar hier.” Zonder zijn vinger van de kaart te halen, schoof hij deze richting Lilycove. Vervolgens ging hij weer terug naar Mauville en dacht even na over de route.

“Hm... Je zult denk ik het beste deze kant op moeten...” mompelde Benji, waarbij hij naar de rechterkant van Mauville City wees. “Via de oost poort. Dan loop je nog wat verder door en zul je naar het noorden moeten reizen...” ging hij verder. “Ik kan wel meereizen als je wilt? Ik woon in Fortree en daar moet ik straks ook weer heen. Misschien dat we mijn moeder ook om hulp kunnen vragen.” Benji gokte dat ze te druk bezig zou zijn met haar werk, maar ze kon de jongen op z’n minst betere en meer aanwijzingen geven dan haar zoon deed. Hij wilde net de jongen aankijken, toen hij opeens een schreeuw hoorde. Geschrokken keek hij op, zoekend naar de bron van het geluid. Of had hij zich dat soms verbeeld?

Onderwerp: Re: Sunny day ma jul 20, 2015 9:47 pm

My life is perfect

EVEN WHEN IT IS NOT.

Kenta haalde opgelucht adem toen de jongen vertelde dat hij de regio kende en hem vervolgens een uitleg gaf.. die hij niet begreep. Kaartlezen was een van de dingen die hij nooit goed had gekund en ook nooit zou kunnen begrijpen. Zelfs al liet de jongen door middel van zijn vinger zien waar Lilycove City ongeveer lag. Riku leek de woorden van de jongen in zich op te nemen en keek daarom ook meteen naar de rechterkant. “De oostpoort huh?” herhaalde Kenta de woorden van de jongen en keek naar zijn Cyndaquil die even knikte. Verder doorlopen en naar het noorden reizen Kenta fronste hierbij zijn wenkbrauwen en keek naar de Cyndaquil die het wel leek te begrijpen. Hoewel je dat niet zo snel zou zeggen voor zo’n klein wezentje. “Cynda,” piepte Riku ter reactie op de jongen en draaide zich vervolgens naar zijn eigen trainer toe. Kenta luisterde echter aandachtig naar de volgende woorden die de jongen ging zeggen. “Ik kan wel meereizen als je wilt? Ik woon in Fortree en daar moet ik straks ook weer heen. Misschien dat we mijn moeder ook om hulp kunnen vragen,” was toen het volgende voorstel waar Kenta meteen mee wilde instemmen want er een drol van snappen deed hij niet. Op school werd er wel vaker aandacht aan besteed maar gezien de elfjarige jongen het meestal niet echt naar zijn zin had op school.. had hij ook nooit echt kaart kunnen leren lezen. En een reismaatje had hij niet echt eerder gehad.. daarbij kon het geen kwaad om een beetje wegwijs te worden hier in Hoenn.

“Waa-” begon Kenta maar werd net als de jongen afgeleid door een geluid en stopte daarom nog voordat hij begonnen was met praten. Hij draaide zijn hoofd eventjes naar achter waarop hij vervolgens een silhouet naar hen toe zag komen lopen..meer rennen. De romp en de oren hadden allebei een ronde vorm terwijl het wezentje een blauwe kleur had met een witte buik. Zowel Kenta als Riku waren absoluut niet blij om dat mormel te zien die op hem af rende en de Cyndaquil ging daarom ook snel achter het been staan van Kenta. “..Wat kom jij nou weer doen?” bracht hij er verontwaardigd uit en keek naar de Marill die zich angstig achter hem verschool. Ze had een smekende blik in haar ogen. Niet helemaal begrijpend wat het wezentje bezielde kwam al snel de oorzaak hun kant op gelopen. Het was een man.. een kalende man van rond de veertig die hijgend en puffend voor Kenta en de jongen tot stilstand kwam, hij had een deegroller in zijn rechterhand waarop Kenta erop gokte dat de oude man een bakker of een medewerker bij een bakker kon zijn. De elfjarige keek even naar achter waar de Marill trillend als een rietje haar kopje in zijn broekspijp verstopte. “Hebben jullie misschien een Marill voorbij zien komen?” vroeg de man met schorre stem en keek van zowel Kenta als de andere jongen en liet een blik over het groepje Pokémon gaan. “Dat stukje misbaksel heeft de halve etalage leeggeroofd,” bromde de man er nog achteraan. Even keek de jongen naar de ander in een poging om de Marill te kunnen beschermen, met wat ze ook had uitgespookt.. maar de tranen in haar ooghoeken zei al genoeg. Ze had hier niks mee te maken. “Hoe weet je zo zeker dat het er maar een was?” vroeg Kenta terwijl hij met een scherpe blik naar de man staarde. Deze scheen even na te denken waarop hij zich op de andere jongen richtte.. het was duidelijk dat hij de reactie van de elfjarige niet had verwacht.

Onderwerp: Re: Sunny day zo jul 26, 2015 12:01 am

Tiger Gladiator We are the heroes of our time
But we’re dancing with
the demons in our minds

Benji vond het wel grappig en schattig om te zien hoe de jongen er niks van begreep, maar zijn Cyndaquil overduidelijk wel. Sowieso was het schattig om te zien hoe de pokémon meekeek en meeluisterde naar zijn uitleg, zelfs al sprak de jonge krullenbol niet zijn taaltje. Ondanks dat stelde Benji toch maar voor om een stuk met de andere knul mee te lopen, zodat die niet hoefde te verdwalen en op zijn Cyndaquil moest vertrouwen. Rangers waren er immers om te helpen en als hij deze vreemdeling kon helpen met het vinden van de goede weg, dan deed hij alles om die taak te volbrengen. Voor hij echter fatsoenlijk reactie kon krijgen, werd de aandacht verplaatst op een nieuw schouwspel – een Marill kwam hun kant op gerend en Benji keek verbaasd naar de blauwe waterpokémon. Hij raakte nog meer in de war toen de jongen de pokémon leek te kennen, maar niet vrolijk was om die te zien. Wat was hier aan de hand? Hij kon er echt geen touw aan vast knopen. De zwartharige jongen wisselde een blik uit met Rogue, die enkel haar schouders ophaalde. Voor zover dat kon dan.

Benji merkte op dat de Marill hen smekend aankeek en zich achter de vreemdeling probeerde te verstoppen. Hij wist nog steeds niet wat er aan de hand was, maar een deel van de verwarring werd al opgeklaard toen er nog iemand ten tonele verscheen; een man die al flink wat haren was verloren kwam erbij staan. Hij probeerde bij te komen van het sprintje die hij overduidelijk had getrokken, maar wat Benji zijn aandacht wist te trekken was de deegroller in zijn handen. Een bakker? Hij moest in ieder geval wel wat met eten doen, want zijn moeder gebruikte dat ding ook vrij vaak. Vooral als ze haar heerlijke, zelfgemaakte pizza’s klaar maakte... Benji likte bijna zijn lippen af bij de gedachte aan de pizza alleen al, maar hij wist zichzelf nog in te houden. Dit was niet de tijd voor die pizza.

Een vraag werd gesteld en de jongen was nog steeds te beduusd om zijn mond open te trekken. Hij keek betrapt naar de vreemdeling naast zich en merkte toen op dat de Marill met waterige oogjes naar hem en de ander keek. Zij had dus niks gedaan. De schuld werd op haar geschoven. De jongen was hem voor met een reactie, maar dat scheen de man niet helemaal te waarderen, want zijn blik ging naar Benji. Het zweet brak hem toen bijna uit, want nu moest hij natuurlijk een comeback verzinnen. “... Euh... Wat heeft ze meegenomen?” vroeg Benji aan hem. De man moest weer even nadenken, kruiste zijn armen en liet de deegroller tegen één van zijn bovenarmen rusten. “Voornamelijk croissaintjes. Die zijn opgegeten en meegenomen.” De krullenbol trok een nadenkend gezicht. Hij had de Marill niet met die broodjes gezien en ze rende best snel voor een wezen dat gegeten moest hebben...

“Denkt u dat één pokémon spullen kan meenemen en gegeten heeft als ze daarna nog weg kan rennen voor u?” vroeg hij aan de man. Die keek hem perplex aan. “Ik denk namelijk niet dat een pokémon snel genoeg is daarvoor als ze net hun buikje rond hebben gegeten,” legde hij uit. Zijn blik gleed vervolgens naar de weg die de Marill en de man hadden genomen hierheen. “Bovendien laten croissaintjes kruimels achter, want het is bladerdeeg,” vervolgde hij. Benji keek trots uit zijn zwarte kraalogen, want dat had zijn moeder hem namelijk geleerd. Bladerdeeg was heel lekker, maar het liet ook zo’n troep achter. Wijzend naar de stoep waar de twee zojuist hadden gelopen, begon hij weer te spreken. “Ik zie geen spoor van croissaintjes daar liggen. U wel?”

De man knipperde verbaasd met zijn ogen. Hoe kon een joch dat allemaal in één keer hebben uitgevogeld? Rogue liet een zeldzame, trotse grijns op haar snoet zien. Kijk, dat was nou haar jongen.

Onderwerp: Re: Sunny day zo aug 16, 2015 2:17 pm

My life is perfect

EVEN WHEN IT IS NOT.

Kenta keek geamuseerd toe hoe de jonge ranger de man een hele uitleg gaf en toen de jongen vroeg wat hij kwijt was, kon Kenta zich moeilijk inhouden door te vragen of hij de broodjes niet zelf had opgegeten. Hij had dat wel vaker gehoord dat als je iets kwijt was dat het vaak op een andere plaats lag of in dit geval dat hij de broodjes had kunnen opeten. Kenta bedoelde het uiteraard niet vervelend maar het kon wel zo zijn.. het was niet erg maar wel als iemand anders daarvoor de schuld kreeg. Toen de jongen even een blik met zijn Cyndaquil uitwierp kon hij moeilijk zijn grijns verbergen. Riku probeerde Kenta nog tegen te houden maar deze trok zijn mond al open. “Weet u echt zeker dat die croissantjes zijn gestolen en u ze ergens niet vergeten bent?” vroeg Kenta toen met een zo nonchalante blik als mogelijk was. De man keek op met een geïrriteerde blik in zijn ogen waarop Riku alarmerend naar zijn trainer keek die overduidelijk nog niet klaar was met zijn vraag. Hij had er duidelijk moeite mee om het zich te kunnen herinneren wat dus betekende dat Kenta en de onbekende jongen gelijk hadden, maar niet van plan was die Marill te vergeten. Kenta was ook niet van plan hem die Marill zomaar te geven.. ze was onschuldig en hij geloofde haar sowieso omdat hij in haar ogen kon zien dat ze onschuldig was. “En wat mijn vriend net zei.. als ze inderdaad de dader is en die croissantjes heeft gestolen had je dat vanzelf wel gemerkt,” ging Kenta verder waarop hij even naar de jongen keek waarvan hij de naam nog niet wist. De man slaakte een geïrriteerde zucht waarop de jongen nu een serieuze blik in zijn ogen kreeg. “Is er meer weg dan die croissantjes of..?” vroeg Kenta toen met een vragende blik in zijn goude ogen. De wilde Marill kwam naast hem staan toen opeens Ryota een waarschuwend geluidje maakte.

Kenta keek naar de Eevee die met zijn zwarte kijkers naar de tas van zijn trainer keek. Een Aipom was in zijn tas iets aan het zoeken waarop Makoto lag te slapen en ruw werd gewerkt door de vele bewegingen van de paarse aap. De Pichu trok een pruillip op zodra hij op de grond terecht kwam en begon toen te huilen met dikke tranen die over zijn roze wangetjes rolde. “Hey!” riep Kenta naar de Aipom die geschrokken uit zijn tas tevoorschijn kwam en als een Rattata in de val leek te zitten. In zijn korte pootjes hield hij het olijfgroene ei vast dat hij had gekregen van iemand. De jongen wilde het beest met zijn blote handen van de grond grijpen maar een van zijn vriendjes hielp de Aipom snel omhoog te trekken. Kenta viel met een plof in het gras terwijl het tweetal er vandoor gingen maar geen rekening hadden gehouden met Aimee. De vrouwelijke Eevee opende geïrriteerd haar zwarte ogen maar nog voor ze iets kon doen viel ze uit de boom, op Kenta’s rug die als kussen diende voor haar. De Eevee aarzelde dan ook geen moment verder en stoof achter de dieven aan waar ze een paar bosjes in verdwenen. “Aimee nee! Kom terug!” riep Kenta die zag hoe de Eevee door de bosjes verdween. Ryota had ook een geërgerde blik in zijn ogen vanwege zijn zusje maar in plaats daarvan liep hij naar de huilende Pichu. Riku keek bezorgd naar de elfjarige die het stof van zijn kleren veegde en vervolgens naar de bakker keek. “Leken die dieven toevallig op Aipom?” vroeg hij toen droogjes aan de man die verbijsterd knikte. Hij wilde hoe dan ook dat ei terug hebben.. en tsja Aimee was nou ook niet bepaald de sterkste Pokémon op aarde. Zij was in haar eentje en die Aipom met z’n tweeën.

Riku had de bezorgdheid in zijn ogen te kunnen lezen waarop de jongen en de vuurpokémon even een blik met elkaar uitwisselde . Het beestje keek even naar de onbekende jongen waarvan ze de naam nog niet van wisten. Had hij daar zonet niet gezegd dat hij een Ranger was en dat hij mensen en pokémon hielp? Riku liep naar de jongen toe en tikte met zijn pootje het been van de jongen aan, het punt waar hij alleen bij kon komen. Misschien wilde Kenta dit wel niet maar als ze samen zouden werken kwamen ze al een heel eind. “Cynda, Cyndaquil,” piepte Riku in een poging om aan te geven dat ze hulp nodig hadden. Een back-up was misschien wel handig want twee paar ogen zagen meer dan een.

Onderwerp: Re: Sunny day vr sep 18, 2015 4:24 pm

Tiger Gladiator We are the heroes of our time
But we’re dancing with
the demons in our minds

Benji kon zijn lach met moeite inhouden toen de jongen vroeg of de croissantjes wel gestolen waren. Misschien had hij ze wel zelf opgegeten... Dat was hem namelijk ook wel eens gebeurd. Dan was hij gewoonweg vergeten dat hij iets had opgesmikkeld, dus toen zijn moeder vroeg of hij het gehad had en lekker vond, moest hij lang nadenken. Soms kreeg zij wel eens de schuld als hij voor zichzelf iets bewaard had en het uren eerder al opgegeten bleek te hebben. Gelukkig was zijn moeder niet een vrouw die snel boos te krijgen was, zeker niet met zo’n schattige zoon als Benji. De vreemdeling gaf hem gelijk en de tienjarige kon niet anders dan even trots zijn op zijn eigen detectivewerk. De man was daar echter minder blij mee, dat was duidelijk, maar vanuit zijn ooghoek zag hij al dat Rogue hem zou beschermen als het mis zou gaan.

Echt tijd daarvoor kreeg de man echter niet. Een alarmerend geluid klonk en Benji draaide zich verrast om. Dat de Marill zich niet meer verstopte viel hem niet op, zijn blik was nu gefocust op de Aipom die door de jongen zijn tas aan het rommelen was. Deze had blijkbaar de Pichu gewekt, die nu met enorme tranen op de grond zat. Benji wilde net in actie komen toen de jongen dat zelf al deed – maar dat had kennelijk weinig effect gehad. De jonge Ranger snelde naar hem toe toen ook nog eens zijn Eevee op hem viel en als een gek achter de Aipom aan ging. “Ben je in orde?” vroeg de kleine krullenbol bezorgd aan hem. Vervolgens wierp hij een blik naar Rogue die haar vertelde dat ze achter de Eevee en de Aipom aan moest gaan. Ze knikte en was al onderweg toen de oudere jongen aan de man vroeg of de Aipom misschien de dieven waren. “Misschien moet u de volgende keer dan achter de goede pokémon aangaan,” waarschuwde Benji hem, waarbij hij zichzelf even verraste met hoe bijtend het klonk. Ach, als die man zijn lesje maar had geleerd.

Zijn aandacht werd getrokken door de Cyndaquil van de jongen en Benji hoefde geen moeite te doen om te raden wat die van hem wilde. “Maak je maar geen zorgen. We halen je Eevee en dat ei terug. Rogue is al aan het zoeken naar ze,” vertelde hij aan de jongen. “Dan kunnen we ook meteen de dieven van de croissantjes vangen,” voegde hij eraan toe, zijn blik glijdend naar de bakker. Vervolgens draaide hij zich terug naar de jongen. “Ik ben trouwens Benji,” stelde hij zichzelf uiteindelijk voor. “Kom mee.” En met die woorden vertrok de jongen achter zijn Chingling aan. Gelukkig was Rogue slim genoeg om hem aan te geven waar ze was door af en toe haar bel te rinkelen. Een betere partner had hij zich niet kunnen wensen.

Gesponsorde inhoud

» Sunny beach~ (Matthew Syco)