The Sweetest Scent.

and they danced their sprightly dance.

[ WRITTEN FOR LILIUM FLORBELLE ]

Parfum Palace. Ze had er meerdere brochures over gelezen en ook in verschillende boeken werd het eeuwenoude kasteel omschreven. Ze moest het gewoon voor zichzelf zien! Vandaar dat ze dus, samen met haar drie geliefde Pokémon, op weg naar Parfum Palace gegaan was. Ze had de trein genomen en was bijna bij de verkeerde halte uitgestapt, maar gelukkig was ze verder zonder problemen bij het paleis aangekomen. Van de buitenkant zag het er geweldig mooi uit, en vonken danste dan ook in haar heldergroene ogen terwijl ze op keek naar het stenen gebouw. Het was vast en zeker een trekpleister voor toeristen, maar dat was te begrijpen. Nieuwsgierig had de jongedame zich aangesloten bij een van de rondleidingen, maar al snel was ze afgedwaald en bekeek ze het kasteel op eigen houtje.

En daar stond ze nu dan, over een van de vitrines gebogen met wat wapens die blijkbaar al honderden jaren oud waren. Op de glanzende, schone bordjes bij de relieken stond allerlei info; wanneer en door wie het wapen gemaakt was en wie het gebruikte. De zwaarden hadden stoeren namen en de bogen waren mooi versierd en hoewel Lisanna geen grote van was van wapens en geweld, kon ze niet ontkennen dat deze exemplaren wel erg mooi en interessant waren. Atlas leek het ook leuk te vinden; Hij had de vorm van een Ledyba (hij leek deze Pokémon soort zeer leuk te vinden) aangenomen en zat nieuwsgierig op Lisanna's schouder mee te kijken.

Nadat ze de wapens wel een beetje gezien had, liep ze verder naar een van de grote schilderijen die aan de rijkelijk versierde muur hing. Het was een schilderij van een grote fruitschaal op een rood met goud kleed en leek net echt! Toen Lisanna even kort een blik door de gang wierp, zag ze een ander meisje. Was zij net als Lisanna ook weg van de rondleiding gegaan om het kasteel op zichzelf te bewonderen? Nieuwsgierig liep Lisanna met verende passen richting het meisje, hoewel ze bij een van de schilderijen in de buurt van haar stil bleef staan. "Mooi hè?" zei ze vol bewondering terwijl ze naar het schilderij wees, hoewel ze eigenlijk alles in de gang bedoelde.

De grote schilderijen torenden hoog boven haar uit. Het Parfum Palace was zeker een apart geval... Lilium haalde eventjes diep adem en leunde wat naar achter met haar hoofd, haar ogen verwonderd. Het was een prachtig schilderij en als ze goed had opgelet bij geschiedenis vroeger... Ging het over de oude oorlog van zo lang geleden. Pokémon en mens namen het tegen elkaar op en er waren vele doden gestorven. Ze keek eventjes rond en liet haar blik over de vitrines glijden. Zwaarden, bijlen, schilden, harnassen... Allemaal oorlogsdingen. Het liet toch eventjes een lichte rilling over haar ruggengraat glijden. Om te bedenken dat nog niet al te lang geleden, zoveel bloed hier was vergoten. En om wat..? Dat kon ze zich juist weer niet herinneren. En ze had het ook op geen van de bordjes zien staan. Maar, ze moest toegeven, het was wel allemaal prachtig gemaakt.

Ze leunde eventjes van de ene voet op de andere terwijl ze doorliep naar het volgende schilderij. Het zag er zo echt uit, dat ze het bijna wel kon aanraken. Een lichte glimlach gleed over haar lippen heen. Ze zou het bijna wel willen aanraken eigenlijk... Maar ze wist beter. Ze had haar Pokémon hier voor de zekerheid ook maar in hun Pokéball gelaten. Je wist immers maar nooit. Oz en Jack hadden nog wel eens de neiging om te muiten en van Alyss wist ze al helemaal niet of de Pokémon soms zich kon misdragen. Ze zag er altijd zo statig uit... Alsof ze alles onder haar achtte. Maar ondanks dat, kon ze wel met de Ninetales opschieten. Wat afwezig begon ze weg te dromen bij de gedachte aan haar Pokémon. Ze zou ze later wel laten razen, in een plek waar minder dure spullen stonden. Haar blik bleef nog steeds op het schilderij hangen, maar ze keek er eigenlijk helemaal niet naar. Daarop schrok ze dan ook licht op toen iemand tegen haar sprak. Ze keek op, licht verbaasd dat iemand überhaupt aansprak. "Uhm.. ja, schitterend," reageerde ze, met toch een best overtuigende glimlach op haar lippen. Ze moest wel nog een keertje naar het schilderij kijken om er weer achter te komen wat er ook alweer opstond. "Ik vind het heel knap dat ze alles kunnen schilderen alsof het levensecht is," merkte ze op.

notes notes notes notes